IPPP2/443-890/11-2/KAN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-890/11-2/KAN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji szkoleń i konferencji. Uczestnikami organizowanych szkoleń oraz konferencji są m.in. pracownicy organów administracji publicznej, organów administracji rządowej oraz podmiotów gospodarczych tj.:

a.

ministerstw,

b.

urzędów wojewódzkich, starostw powiatowych, urzędów miast i gmin oraz związków gmin i powiatów,

c.

urzędów marszałkowskich,

d.

innych jednostek budżetowych,

e.

zakładów budżetowych,

f.

samorządowych zakładów budżetowych,

g.

szpitali publicznych (wojewódzkich, powiatowych),

h.

instytutów naukowych,

i.

uczelni wyższych,

j.

wojewódzkich funduszy ochrony środowiska.

k.

Narodowego Funduszu Zdrowia,

l.

Generalnej i Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska,

m.

Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,

n.

niepublicznych placówek ochrony zdrowia,

o.

fundacji,

p.

stowarzyszeń,

q.

banków,

r.

spółek komunalnych oraz przedsiębiorstw z udziałem Skarbu Państwa,

s.

prywatnych firm i spółek.

Uczestnictwo osób zatrudnionych w tych podmiotach w szkoleniach i konferencjach finansowane jest ze środków własnych tych podmiotów. Szkolenia trwają do 10 godzin i umożliwiają uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy z zakresu prawnych i finansowych aspektów stosowania regulacji prawnych w aktualnie wykonywanej działalności zawodowej pracowników oraz w zakresie finansowania inwestycji. Powyższe szkolenia i konferencje są niezbędne do wykonywania pracy zawodowej, pozwalają na nabycie przez pracowników nowej wiedzy oraz umiejętności lub rozwijanie i ulepszanie już istniejących, pomocnych na zajmowanych stanowiskach pracy. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, nie posiada również akredytacji w rozumieniu tej ustawy. Wnioskodawca nie posiada w chwili obecnej zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych. Wnioskodawca uważa, iż konferencje oraz szkolenie na rzecz pracowników podmiotów wymienionych w pkt a do ł, jako realizowane na rzecz podmiotów sektora finansów publicznych, finansowanych tym samym ze środków publicznych, podlegają zwolnieniu z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Szkolenie podmiotów wskazanych w pkt m do s, oraz innych, które nie zaliczają się do sektora finansów publicznych w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, nie korzysta zdaniem Wnioskodawcy ze zwolnienia i podlega opodatkowaniu według stawki podstawowej 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy konferencje i seminaria organizowane przez Wnioskodawcę mają charakter kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego pracowników w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

2.

Czy Wnioskodawca prowadząc usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania pracowników instytucji wymienionych w stanie faktycznym, które można zaliczyć do sektora finansów publicznych - może korzystać od dnia 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad 1) Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia i konferencje obejmujące swą tematyką aktualną problematykę z zakresu prawnych i finansowych aspektów stosowania aktów prawnych w wykonywanej działalności zawodowej pracowników oraz w zakresie finansowania inwestycji, spełniają przesłanki dla uznania tego rodzaju usług za usługi kształcenia zawodowego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26;

a.

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.

finansowane w całości ze środków publicznych.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. nie wyjaśniają, co należy rozumieć przez usługi "kształcenia zawodowego" i przekwalifikowania". Taką definicję określa Rozporządzenie Rady nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. (obowiązujące od dnia 1 lipca 2011 r.) ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z preambułą do rozporządzenia 282/2011 Kształcenie zawodowe lub przekwalifikowujące powinno obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak każde nauczanie mające na celu nabycie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, bez względu na czas trwania kursu. W myśl art. 44 Rozporządzenia 282/2011 usług) kształcenia zawodowego i przekwalifikowania obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych, zapewnione na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE). Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu. Szkolenia oraz konferencje dla pracowników podmiotów wskazanych w stanie faktycznym wpływają na ich wykształcenie zawodowe poprzez dostarczanie i uaktualnianie wiedzy oraz umiejętności z zakresu poszczególnych obszarów regulacji prawnych, co przekłada się przede wszystkim na możliwość prawidłowej realizacji zadań, a wiedza zdobyta przez pracowników jest wykorzystywana w pracy zawodowej. W omawianym przypadku celem ogólnym szkolenia jest podniesienie kompetencji i kwalifikacji zawodowych pracowników.

Ad 2) Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na szkoleniu pracowników, w całości finansowana ze środków podmiotów wskazanych w stanie faktycznym w pkt a do pkt ł (podmiotów zaliczanych do sektora finansów publicznych), korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. W przedstawionym stanie faktycznym, dla oceny czy usługi z zakresu organizacji szkoleń dla pracowników instytucji wskazanych w stanie faktycznym w pkt a do pkt ł są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r., lub § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r. konieczne jest stwierdzenie, iż:

* świadczone usługi są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego oraz są

* finansowane w całości lub co najmniej w 70% ze środków publicznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.), zwana dalej "ustawą o finansach publicznych" środkami publicznymi są m.in.:

1.

dochody publiczne;

2.

środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa i członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

3.

środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;

4.

przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:

a.

ze sprzedaży papierów wartościowych,

b.

z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,

c.

ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,

d.

z otrzymanych pożyczek i kredytów,

e.

z innych operacji finansowych;

5.

przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł, Środki publiczne wymienione w powyższym przepisie, są wydatkowane przez podmioty zaliczane do sektora finansów publicznych, który - zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych - tworzą:

1.

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2.

jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

3.

jednostki budżetowe;

4.

samorządowe zakłady budżetowe;

5.

agencje wykonawcze;

6.

instytucje gospodarki budżetowej;

7.

państwowe fundusze celowe;

8.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9.

Narodowy Fundusz Zdrowia;

10.

samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;

11.

uczelnie publiczne;

12.

Polska Akademia i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

13.

państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;

14.

inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych.

Jednocześnie ustawa o finansach publicznych wyłącza z grupy podmiotów sektora finansów publicznych - w art. 9 pkt 14 tej ustawy - przedsiębiorstwa, instytuty badawcze, banki oraz spółki prawa handlowego.

W związku z powyższym środki, z których finansowane są szkolenia dla pracowników podmiotów wymienionych w pkt a do pkt ł w stanie faktycznym, które ustawa zalicza do sektora finansów publicznych, są środkami publicznymi w rozumieniu art. 5 ustawy o finansach publicznych. Ponadto Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych, jednoznacznie opowiada się za szerokim rozumieniem sformułowania "finansowanie ze środków publicznych" zawartego w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. oraz w rozporządzeniu z dnia 4 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 30 marca 2011 r. (sygn. IPPP2/443-954/10-5/MM), w stwierdził: "kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) w związku z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia. W ocenie tut. Organu podatkowego wskazany w tych przepisach termin "finansowanie ze środków publicznych" należy czytać szeroko. Słowo finansowane może dotyczyć zarówno szkolącego, który np. otrzymuje środki publiczne bądź nabywcy, który płaci za szkolenie ze środków publicznych. W zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wskazał, iż nabywcami świadczonych przez siebie usług szkoleniowych są instytucje państwowe, które finansują te usługi w ponad 70%. (...) tut. Organ podatkowy stwierdza, iż od dnia 1 stycznia 2011 r. działalność szkoleniowa prowadzona przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o w związku z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia, bowiem nabywcą świadczonych przez Wnioskodawcę usług szkoleniowych są w ponad 70% instytucje państwowe".

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o finansach publicznych, nie ulega wątpliwości, iż szkolenia pracowników, których koszty uczestnictwa opłacają wskazane w stanie faktycznym instytucje, są finansowane ze środków publicznych. Ponadto przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w § 13 ust. 1 pkt 20, przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowanego w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wnioskodawca zwraca uwagę ponadto, iż w wydawanych interpretacjach indywidualnych Minister Finansów, w sprawach o tożsamym stanie faktycznym zajmował identyczne stanowisko, jak zaprezentowane w niniejszym wniosku. W interpretacji z dnia 31 maja 2011 r. sygn. IPPP2/443-544/11-2/KAN organ podatkowy stwierdził"Z powyższego wynika, że Spółka organizuje dla instytucji sektora publicznego (administracja samorządowa i administracja państwowa) szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe. Są to szkolenia z zakresu: postępowania administracyjnego, finansów, księgowości, i ochrony środowiska, prawa, podatków, zarządzania, rozwoju osobistego i innych. Szkolenia te są w 100% finansowane ze środków publicznych. Reasumując, szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe lub umożliwiające przekwalifikowanie zawodowe, organizowane na rzecz podmiotów publicznych są usługami kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego i jeżeli są co najmniej w 70% finansowane ze środków publicznych, to będą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 1 pkt 29 lit. c) ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 20 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe."

Reasumując, mając na uwadze przedstawione wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w analizowanym przypadku, do usług szkolenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego świadczonych przez Wnioskodawcę, finansowanych w całości ze środków publicznych znajdzie zastosowanie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c). Natomiast w przypadku usług finansowanych w co najmniej 70% ze środków publicznych, właściwym będzie zastosowanie zwolnienia zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia wykonawczego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy.

Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a.

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,

b.

uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a.

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.

finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że od 1 lipca 2011 r. weszły przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 r. dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z dnia 23 marca 2011 r.) według których, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia (art. 44 rozporz.)

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na organizacji szkoleń i konferencji. Uczestnikami organizowanych szkoleń oraz konferencji są m.in. pracownicy organów administracji publicznej, organów administracji rządowej oraz podmiotów gospodarczych tj.:

a.

ministerstw,

b.

Urzędów wojewódzkich, starostw powiatowych, urzędów miast i gmin oraz związków gmin i powiatów,

c.

urzędów marszałkowskich,

d.

innych jednostek budżetowych,

e.

zakładów budżetowych,

f.

samorządowych zakładów budżetowych,

g.

szpitali publicznych (wojewódzkich, powiatowych),

h.

instytutów naukowych,

i.

uczelni wyższych,

j.

wojewódzkich funduszy ochrony środowiska.

k.

Narodowego Funduszu Zdrowia,

l.

Generalnej i Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska,

m.

Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad,

n.

niepublicznych placówek ochrony zdrowia,

o.

fundacji,

p.

stowarzyszeń,

q.

banków,

r.

spółek komunalnych oraz przedsiębiorstw z udziałem Skarbu Państwa,

s.

prywatnych firm i spółek.

Uczestnictwo osób zatrudnionych w tych podmiotach w szkoleniach i konferencjach finansowane jest ze środków własnych tych podmiotów. Szkolenia trwają do 10 godzin i umożliwiają uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy z zakresu prawnych i finansowych aspektów stosowania regulacji prawnych w aktualnie wykonywanej działalności zawodowej pracowników oraz w zakresie finansowania inwestycji. Powyższe szkolenia i konferencje są niezbędne do wykonywania pracy zawodowej, pozwalają na nabycie przez pracowników nowej wiedzy oraz umiejętności lub rozwijanie i ulepszanie już istniejących, pomocnych na zajmowanych stanowiskach pracy. Wnioskodawca wskazuje, iż nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, nie posiada również akredytacji w rozumieniu tej ustawy. Wnioskodawca nie posiada w chwili obecnej zaświadczenia o wpisie do ewidencji szkół i placówek niepublicznych.

W przedstawionym stanie faktycznym szkolenia prowadzone przez Wnioskodawcę należy uznać za usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, tym samym spełniają przesłankę zawartą w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności należy stwierdzić, iż decydujące znaczenie dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT w niniejszej sprawie mają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy o VAT oraz § 13 ust. 1 pkt 20 cyt. rozporządzenia wykonawczego, a to z uwagi na fakt, że opisane we wniosku szkolenia finansowane są ze środków publicznych.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) są:

1.

dochody publiczne;

2.

środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

3.

środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;

4.

przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:

a.

ze sprzedaży papierów wartościowych,

b.

z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,

c.

ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,

d.

z otrzymanych pożyczek i kredytów,

e.

z innych operacji finansowych;

5.

przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą:

1.

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2.

jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

3.

jednostki budżetowe;

4.

samorządowe zakłady budżetowe;

5.

agencje wykonawcze;

6.

instytucje gospodarki budżetowej;

7.

państwowe fundusze celowe;

8.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9.

Narodowy Fundusz Zdrowia;

10.

samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;

11.

uczelnie publiczne;

12.

Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

13.

państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;

14.

(1) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

W przypadku, gdy nabywcą szkolenia jest instytucja finansowana z budżetu, która kieruje swoich pracowników na szkolenia w celu podniesienia ich kwalifikacji zawodowych, wówczas wnioskodawca powinien zastosować stawkę VAT zw. W rozpatrywanej sprawie przesłanka finansowania ze środków publicznych jest spełniona, w stosunku do pracowników organów administracji publicznej i organów administracji rządowej zatem świadczone usługi szkoleniowe objęte są zwolnieniem od podatku. Jeżeli chodzi o usługi szkoleniowe świadczone na rzecz podmiotów gospodarczych nie podlegają one zwolnieniu, gdyż zwolnienie przysługuje jedynie w sytuacji, jeżeli środki, którymi zleceniodawca zapłaci Wnioskodawcy, będą środkami wydatkowanymi przez zleceniodawcę jako środki publiczne.

Analizując powyższe uznać należy, że organizowane szkolenia zawodowe służące podniesieniu kwalifikacji zawodowych, w części odnoszącej się do uczestników, których udział jest finansowany w co najmniej 70% ze środków publicznych, dotyczy to podmiotów w poz. od a do ł będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) bądź na podstawie § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia. Natomiast pozostali uczestnicy szkolenia, dotyczy to podmiotów w poz. od m do s, którzy swój udział finansują ze środków innych niż publiczne nie będą mogli korzystać ze zwolnienia od podatku i należy je opodatkować stawką podstawową podatku.

O zastosowaniu zwolnienia z opodatkowania VAT dla prowadzącego szkolenia przesądza status usługobiorców.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl