IPPP2/443-88/14-2/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy-przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2014 r. (data wpływu 31 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie stosowania przez Spółkę przepisu § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych;

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania regulacji zawartej w § 6 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia tj. stawki podatku VAT w wysokości 0% w odniesieniu do imprez turystycznych, do których touroperatorowi przysługuje stawka podatku w wysokości 0% w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej, zgodnie z treścią art. 119 ust. 8 ustawy.

W dniu 31 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług pośrednictwa w sprzedaży imprezy turystycznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

T. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp. k. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podmiotem działającym w branży turystycznej - zajmuje się zarówno organizacją imprez turystycznych, jak również działa jako agent innych organizatorów imprez turystycznych (touroperatorów). W ramach prowadzonej działalności jako agent Spółka otrzymuje od touroperatora wynagrodzenie prowizyjne. Usługi turystyczne świadczone przez touroperatora, które Spółka sprzedaje w imieniu i na rzecz touroperatora, organizowane są na terytorium kraju, na terenie Unii Europejskiej, jak również poza terytorium Unii, co wynika z dokumentów touroperatorów.

Rozliczenie transakcji wygląda następująco:

dokument potwierdzający usługę turystyczną (faktura/paragon fiskalny) jest wystawiony między bezpośrednimi stronami transakcji (touroperator - nabywca);

Spółka wyświadczoną usługę pośrednictwa w sprzedaży imprezy turystycznej dokumentuje fakturą wystawioną na rzecz touroperatora. Jako podstawę opodatkowania wykazuje otrzymaną prowizję pomniejszoną o kwotę podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółką prawidłowo postępuje stosując do sprzedaży usług pośrednictwa dotyczących imprez turystycznych odbywających się poza terytorium Unii Europejskiej regulację zawartą w § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek.

2. Czy Spółka prawidłowo postępuje stosując regulację zawartą w § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek do imprez turystycznych, w odniesieniu do których touroperatorowi w części przysługuje stawka podatku w wysokości 0% w związku z treścią art. 119 ust. 8 Ustawy VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki w odniesieniu do sprzedaży usług pośrednictwa zastosowanie znajdzie uregulowanie dotyczące stosowania obniżonej do wysokości 0% stawki podatku, o którym mowa w § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek.

Jeżeli impreza turystyczna będzie świadczona poza terytorium Unii Europejskiej, to nie ma znaczenia, dla zastosowania przez Spółkę § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek, fakt, iż touroperator stosuje stawkę 0% zgodnie z art. 119 ust. 8 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 119 ust. 1-3 Ustawy VAT w zakresie wykonywania usług turystyki opodatkowanych na zasadach "procedury VAT marża" podlegają wyłącznie te podmioty (bez względu kto nabywa usługę turystyki), gdy:

Powyższa regulacja zgodna jest z art. 306 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem ta szczególna procedura nie ma zastosowania do podmiotów, które działają wyłącznie w charakterze pośredników i do których w celu obliczenia podstawy opodatkowania stosuje się zasady ogólne art. 29a ust. 1 Ustawy VAT (art. 79 akapit pierwszy lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE) - a więc wynagrodzeniem jest kwota prowizji.

Co do zasady przy świadczeniu tego rodzaju usług stawka podatku wynosi 23%.

Jednakże zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek, obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Jednym z warunków zastosowania stawki 0% jest działanie pośrednika w imieniu i na rzecz osoby trzeciej.

W obrocie gospodarczym możemy spotkać różne formy pośrednictwa, najczęściej takie usługi wykonuje agent bądź zastępca pośredni. Agent (w tym przypadku Spółka) nie występuje w umowie w imieniu własnym. Transakcja, w której pośredniczy, ma miejsce między stronami, np. zbywcą (touroperatorem) i nabywcą, natomiast Spółka otrzymuje jedynie wynagrodzenie w formie prowizji, Rozliczenie takich transakcji powinno, co do zasady, wyglądać tak, że faktura (paragon fiskalny) dokumentująca świadczenie usługi jest wystawiona między bezpośrednimi stronami transakcji, natomiast pośrednik wystawia fakturę na wartość swojego wynagrodzenia (prowizji). Jest to bowiem wszystko, co Spółka otrzyma za usługę pośrednictwa.

Drugą formą pośrednictwa występującą w praktyce to tzw. zastępca pośredni. Konstrukcja zastępstwa pośredniego jest podobna do pośrednictwa, jednak należy ją wyraźnie odróżnić od działania agenta. Cechą charakterystyczną zastępstwa pośredniego jest to, że podmiot taki występuje w transakcji we własnym imieniu, ale działa na rzecz innej osoby. Jednakże ten typ pośrednictwa nie ma miejsca w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym.

Transakcja, której dotyczy pośrednictwo powinna zostać dokonana poza terytorium Wspólnoty. Zatem miejscem świadczenia usługi turystycznej nie będzie terytorium Unii Europejskiej, jeśli impreza będzie odbywała się np. w Egipcie lub Australii, co wprost wynika z umowy zawartej pomiędzy touroperatorem a nabywcą, przy zawarciu której pośredniczy Spółka.

Wobec tego również w przypadku imprezy, w odniesieniu do której touroperator stosuje stawkę podatku 0% tylko do części, która jest świadczona poza terytorium Unii Europejskiej (impreza odbywa się w Egipcie albo Australii, ale przelot jest z Niemiec i dlatego stosuje regułę wynikającą z art. 119 ust. 8 Ustawy VAT). Spółka stosuje stawkę obniżoną z tytułu pośrednictwa w imprezie mającej miejsce poza terytorium Unii. To na touroperatorze spoczywa obowiązek dokonania podziału na usługi nabywane zarówno na terytorium UE, jak i poza nim. Natomiast nie ma takiego wymogu wobec pośrednika, bowiem § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek wskazuje jedynie na fakt pośredniczenia w transakcjach dokonywanych poza terytorium UE.

Spółka nie pośredniczy w usłudze transportowej i usłudze pobytu w miejscu znajdującym się poza terytorium UE - Spółka pośredniczy w nabyciu usługi kompleksowej jaką jest pobyt poza terytorium UE. Skoro miejscem świadczenia imprezy turystycznej, w nabyciu której pośredniczy Spółka, nie jest terytorium UE (uwzględniając art. 2 pkt 3 Ustawy VAT), to Spółka jest uprawniona do zastosowania obniżonej do 0% stawki podatku z tytułu pośrednictwa.

Niewątpliwie pośrednictwo w świadczeniu wyłącznie usług transportu osób, z uwagi na miejsce świadczenia, będzie obligowało Spółkę do weryfikacji, czy usługa mieści się w definicji transportu międzynarodowego morskiego lub lotniczego w związku z treścią § 4 rozporządzenia ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656).

Jedną z ogólnych zasad dotyczących zwolnień przewidzianych w Dyrektywie 2006/112/WE, jest zwolnienie od podatku transakcji, w których wykorzystanie dostarczonych towarów lub efektu wyświadczonej usługi odbywa się poza terytorium Wspólnoty. Zwolnienia te zostały zatem oparte na zasadzie opodatkowania w miejscu przeznaczenia lub ostatecznej konsumpcji. Z tego względu opodatkowywanie tych transakcji podatkiem VAT byłoby sprzeczne z założeniami wspólnego systemu podatku VAT, gdyż, co do zasady, podatkowi nie powinny podlegać transakcje, w których ostateczna konsumpcja ma miejsce poza Wspólnotą. Jednocześnie - w celu zachowania zasady neutralności podatku VAT - Dyrektywa przyznaje podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z tymi transakcjami. W innym bowiem przypadku nie zostaliby oni uwolnieni od tego kosztu, a tym samym ciężar VAT zostałby przeniesiony w cenie dostarczonych towarów czy usług.

Również w Dyrektywie 2006/112/WE tego typu usługi pośrednictwa zostały zwolnione od podatku. Jak bowiem wynika z art. 153 tej Dyrektywy "Państwa członkowskie zwalniają usługi świadczone przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osoby trzeciej, jeśli pośredniczą oni w transakcjach, o których mowa w rozdziałach 6, 7 i 8 lub w transakcjach dokonanych poza terytorium Wspólnoty. Zwolnienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie ma zastosowania do biur podróży, gdy świadczą one w imieniu i na rzecz turystów usługi, które są wykonywane w innych państwach członkowskich.

Spółka świadczy usługi pośrednictwa w imieniu i na rzecz osoby trzeciej w odniesieniu do transakcji dokonanych poza terytorium Wspólnoty - konsumpcja imprezy turystycznej ma miejsce poza terytorium UE.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że regulacja zawarta w cyt. § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek jest kontynuacją regulacji wprowadzonej do rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2010 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 179), jako efekt dostosowania polskich przepisów do uregulowań unijnych.

Wobec powyższego Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, iż w przypadku działania jako agent touroperatorów, którzy oferują nabywcom imprezy turystyczne poza terytorium Unii Europejskiej (konsumpcja imprezy odbywa się w krajach trzecich, np. Egipt, Australia), ma prawo do zastosowania do usługi pośrednictwa obniżonej do wysokości 0% stawki podatku, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie obniżonych stawek, bez względu na warunki, jakie musi spełniać touroperator.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie stosowania przez Spółkę przepisu § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych oraz nieprawidłowe w zakresie zastosowania regulacji zawartej w § 6 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia tj. stawki podatku VAT w wysokości 0% w odniesieniu do imprez turystycznych, do których touroperatorowi przysługuje stawka podatku w wysokości 0% w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej, zgodnie z treścią art. 119 ust. 8 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy - przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...).

Natomiast przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) - art. 2 pkt 3.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działa w branży turystycznej jako agent innych organizatorów imprez turystycznych. Spółka dokonuje sprzedaży imprez turystycznych w imieniu i na rzecz touroperatora. Wynagrodzeniem Spółki jest kwota otrzymywanej od touroperatora prowizji. Dokument potwierdzający sprzedaż imprezy turystycznej wystawiany jest przez touroperatora bezpośrednio na nabywcę tej imprezy, natomiast Wnioskodawca wystawia organizatorowi imprezy fakturę na świadczoną przez siebie usługę pośrednictwa.

Miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Wnioskodawcę, zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 28b ustawy, jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej (...). W przypadku natomiast gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że w sytuacji świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatora z siedzibą w Polsce miejscem świadczenia, które jest zarazem miejscem opodatkowania usługi, jest terytorium Polski.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca przewidział szczególne procedury dla rozliczania podatku VAT przez podatników świadczących usługi turystyki. Procedury te są zawarte w art. 119 ustawy i polegają one głównie na sposobie określenia podstawy opodatkowania z wyliczonej kwoty marży. Warunkiem stosowania szczególnych procedur jest działanie na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek. Pośrednik, który w taki sposób nie działa nie może skorzystać z procedury zawartej w tym przepisie. W związku z tym, że Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz touroperatora a nie we własnym imieniu i na własny rachunek, art. 119 nie będzie miał zastosowania do usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości stosowania przez Wnioskodawcę, do sprzedaży usług pośrednictwa, przepisu § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie.

Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719) zwanego dalej "rozporządzeniem", obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się również do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej.

Kwestie odnoszące się do zwolnienia usług pośrednictwa uregulowane zostały także w art. 153 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 2006.347.1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają usługi świadczone przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osoby trzeciej, jeśli pośredniczą oni w transakcjach, o których mowa w rozdziałach 6, 7 i 8, lub w transakcjach dokonanych poza terytorium Wspólnoty.

Zwolnienie, o którym mowa w akapicie pierwszym, nie ma zastosowania do biur podróży, gdy świadczą one w imieniu i na rzecz turystów usługi, które są wykonywane w innych państwach członkowskich.

Rozdziały 6, 7 i 8, o których mowa ww. przepisie Dyrektywy dotyczą kolejno: zwolnień w eksporcie, zwolnień związanych z transportem międzynarodowym oraz zwolnień dotyczących niektórych transakcji uznanych za eksport, a zatem nie odnoszą się one do usług turystyki. Dodatkowo jednak wymienione zostały transakcje dokonane poza terytorium Wspólnoty.

Z treści powyższego przepisu można wysnuć wniosek, że na podstawie art. 153 Dyrektywy zwolnione od podatku VAT są tylko takie usługi pośrednictwa, które dotyczą transakcji również zwolnionych od podatku, co zdaje się być uzasadnionym rozwiązaniem. W polskim ustawodawstwie zamiast zwolnienia od podatku dla ww. czynności tj. transportu międzynarodowego lub eksportu przewidziana jest stawka podatku VAT w wysokości 0%.

Podobnie jak w Dyrektywie (w zakresie zwolnienia od podatku), w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. został zawarty zapis, że ze stawki podatku VAT w wysokości 0% mogą korzystać pośrednicy działający w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli transakcje są dokonywane poza terytorium Wspólnoty. Skoro stosowanie stawki obniżonej lub też zwolnienia od podatku mają być użyte jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania to ich stosowanie może odbywać się jedynie w wyjątkowych sytuacjach.

W opisanym zdarzeniu, Wnioskodawca działa na rzecz touroperatora, który świadczy usługi turystyki działając na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek, a zatem korzysta z procedury szczególnej opodatkowania marży, na podstawie art. 119 ustawy.

Zgodnie z art. 28n ustawy, miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1 jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. W przypadku, gdy usługi te są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Natomiast, w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zatem, w przypadku touroperatora, który posiada siedzibę działalności na terytorium kraju, na rzecz którego działa Wnioskodawca, miejscem świadczenia wykonywanej przez ten podmiot usługi turystyki jest Polska.

Stawka podatku VAT dla podmiotu świadczącego usługę turystyki, o której mowa w art. 119 ust. 1 ustawy, co do zasady wynosi 23%.

Stosownie jednak do art. 119 ust. 7 ustawy, w przypadkach gdy usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) poza terytorium Unii Europejskiej, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Ust. 8 ww. artykułu wskazuje ponadto, że jeżeli usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone (wykonywane) zarówno na terytorium Unii Europejskiej, jak i poza nim, to usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokosci 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium Unii Europejskiej.

Oznacza to, że w odniesieniu do stanu faktycznego opisanego we wniosku usługi turystyki, w których pośredniczy Wnioskodawca są opodatkowane stawką podatku w wysokości 0% w takim zakresie w jakim transakcje odbywają się poza terytorium Wspólnoty.

Artykuł 119 ustawy ma zastosowanie do usług turystyki świadczonych przez touroperatora, na rzecz i w imieniu którego Wnioskodawca działa. Do Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie cyt. wcześniej § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia.

Z przepisu rozporządzenia wynika, że dla zastosowania stawki podatku 0% muszą być spełnione dwa warunki:

* pośrednik musi działać w imieniu i na rzecz osob trzecich,

* transakcja, w której uczestniczy pośrednik jest dokonywana poza terytorium Unii Europejskiej.

W opisanym stanie faktycznym pierwszy warunek jest bez wątpienia spełniony. Wnioskodawca działa w imieniu i na rzecz touroperatora. Co do drugiego warunku, należy zauważyć, że w przepisie tym występuje odniesienie do miejsca dokonywania transakcji głównej. Przepis ten nie odnosi się do "miejsca świadczenia usługi", lecz do miejsca dokonania transakcji. Gdyby przyjąć, że miejsce dokonywania transakcji jest tożsame z miejscem świadczenia usługi, które to pojęcie jest określone w art. 28b ustawy, przepis § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia nie miałby sensu, jako że usługa, której miejsce świadczenia znajduje poza terytorium kraju, w ogóle nie podlegałaby opodatkowaniu na terytorium Polski. Skoro jednak zastosowanie do usługi pośrednictwa ma stawka podatku VAT w wysokosci 0% oznacza to, że miejscem świadczenia usługi jest niewątpliwie terytorium Polski. Miejsce świadczenia usługi ma ścisły związek z opodatkowaniem danej usługi. Opodatkowaniu usługi wg stawek obowiązujących w Polsce podlegają tylko takie usługi, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju.

W rezultacie, do usługi świadczonej przez Wnioskodawcę na rzecz touroperatora zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 0%, na podstawie § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia, tylko w takim zakresie, w którym transakcja jest dokonywana (odbywa się faktycznie) poza terytorium Wspólnoty np. w Egipcie bądź Australii. Nie ma natomiast zastosowania do usługi dokonywanej na terytorium Polski lub innego kraju Wspólnoty. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że brak w § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia obowiązku podziału usługi, powoduje, że Wnioskodawca może zastosować stawkę 0% do całej świadczonej przez siebie usługi. Jak wspomniano wcześniej stosowanie stawki 0% jest odstępstwem od powszechnie obowiązujących zasad opodatkowania i może mieć miejsce tylko w przypadkach wyraźnie wskazanych w przepisach ustawy bądź rozporządzeń wydanych na jej podstawie. W § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia jasno wskazano, że obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do usług świadczonych przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, jeżeli pośredniczą oni w transakcjach dokonywanych poza terytorium Unii Europejskiej, a zatem w pozostałych transakcjach tj. dokonywanych na terytorium kraju oraz Unii Europejskiej stawka ta nie może być stosowana.

W odpowiedzi na zadane pytania, należy stwierdzić, że Spółka prawidłowo postępuje stosując do świadczonych usług pośrednictwa § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia. Jednakże, nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że Spółka ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% do całej świadczonej usługi, bez względu na transakcje zawierane przez touroperatora. Przepis rozporządzenia wyraźnie odnosi się do transakcji, których te usługi pośrednictwa dotyczą.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.