IPPP2/443-871/11-2/JW - Stawka VAT jaką należy zastosować do sprzedaży przez spółkę kawy cappuccino w przypadku, gdy jest zamawiana przez klienta na wynos.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 października 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-871/11-2/JW Stawka VAT jaką należy zastosować do sprzedaży przez spółkę kawy cappuccino w przypadku, gdy jest zamawiana przez klienta na wynos.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży kawy cappuccino na wynos jako dostawy towarów oraz zastosowania właściwej stawki dla tej dostawy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży kawy cappuccino na wynos jako dostawy towarów oraz zastosowania właściwej stawki dla tej dostawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka będzie prowadziła kawiarnię, w której sprzedawane będą wyroby, tj. m.in. napoje bezalkoholowe na wynos (w tym napój mleczny zwyczajowo zwany "kawa cappuccino"). Proces sprzedaży napoju na wynos będzie wyglądał w ten sposób, iż klient na podstawie eksponowanej w menu oferty kawiarni zdecyduje się zakupić dany napój, po czym napój będzie przygotowywany przez personel kawiarni do plastikowego pojemnika i wydawany klientowi. Po wydaniu napoju klient ewentualnie posłodzi napój wg własnego wyboru (lub też dosypie przyprawy smakowe typu cynamon) i co do zasady opuści kawiarnię, spożywając napój poza kawiarnią.

W kawiarni znajdą się stoliki oraz miejsca siedzące, a klientom upływający w lokalu czas może umilać muzyka, jednakże osoba nabywająca kawę cappuccino na wynos po jej nabyciu co do zasady opuści lokal i nie będzie korzystała de facto z usług kawiarni. Sprzedaż na wynos będzie przez Spółkę ewidencjonowana odrębnie od sprzedaży "na miejscu". W menu oraz na paragonach stosowana będzie zwyczajowa nazwa napoju mlecznego "kawa cappuccino". W lokalu w przypadku gości siedzących przy stolikach będzie możliwość skorzystania z obsługi kelnerskiej. Nie będzie to dotyczyło jednak osób zamawiających "na wynos", które będą korzystać z obsługi wyłącznie przy ladzie podczas zamawiania i odebrania napoju.

Bazowym składnikiem sprzedawanego na wynos napoju mlecznego - kawy cappuccino - będzie mleko i piana mleczna (wytwarzana przez specjalistyczne ekspresy ciśnieniowe), które stanowią około 80% składu napoju (pozostałe 20% stanowi kawa). Tym samym, mimo iż zwyczajowo napój ten jest nazywany kawa cappuccino, to jednak kawa stanowi jedynie niewielki dodatek do składnika głównego, którym jest mleko i piana mleczna. Dodatkiem do napoju mogą być również syropy smakowe, jednakże ich zawartość w składzie napoju wyniesie nie więcej niż 15% (wówczas mleko i piana mleczna stanowi 65% napoju a pozostałe 20% to kawa).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę VAT należy zastosować do sprzedaży przez Spółkę kawy cappuccino w przypadku, gdy kawa cappuccino jest zamawiana przez klienta na wynos.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży kawy cappuccino zamawianej przez klienta na wynos Spółka będzie uprawniona do stosowania stawki VAT w wysokości 5%.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej "Ustawa VAT")"opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju".

Artykuł 7 ust. 1 Ustawy VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do "rozporządzania towarami jak właściciel". Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 tej ustawy "Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde "świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów".

W sytuacji opisanej w złożonym wniosku zasadniczą kwestią jest ustalenie czy w przedmiotowej sprawie dochodzi do dostawy towarów czy do świadczenia usług.

W przedmiotowej sprawie Spółka wystąpiła do Urzędu Statystycznego w Ł. i uzyskała następującą klasyfikację wg PKWiU 2008:

* usługi przyrządzania, podawania i sprzedaży napoju kawowego, tj. kawy cappuccino w kawiarni mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.10.1 "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych",

* natomiast jeżeli kawa cappuccino jest towarem występującym w obrocie i nie jest efektem usługi polegającej na przygotowaniu na miejscu i podawaniu kawy cappuccino i innych napojów, należy klasyfikować w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 "Pozostałe napoje bezalkoholowe".

W przedmiotowej sprawie mamy w pierwszej kolejności do czynienia z analizą rzeczywistego przedmiotu transakcji, tj. czy Spółka w przypadku sprzedaży na wynos prowadzi sprzedaż towarów czy też sprzedaż usług.

Zdaniem Spółki, mając na uwadze opisany stan faktyczny, a przede wszystkim fakt, iż klient:

* nie spożywa nabytej kawy w kawiarni,

* nie korzysta z infrastruktury kawiarni, takiej jak obsługa kelnerska, muzyka, możliwość czytania prasy i słuchania muzyki, możliwość skorzystania z toalety itp.,

* a do wykonania kawy cappuccino na wynos konieczne jest jedynie dokonanie bardzo rutynowych i standardowych czynności przez pracownika kawiarni

w opisanym zdarzeniu przyszłym będziemy mieli do czynienia ze sprzedażą towarów.

Spółka pragnie wskazać, iż powyższy pogląd znajduje oparcie zarówno w stanowisku polskich organów podatkowych jak i sądów europejskich.

Przykładowo:

a.

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lutego 2008 r. (IPPP1/443-605/07-4/IG) organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, iż przy sprzedaży oferowanych produktów żywnościowych oraz napojów w restauracji z przeznaczeniem do spożycia "na wynos", sprzedaż ta stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT (opodatkowaną według stawek VAT właściwych dla dostaw konkretnych towarów).

b.

w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (Izba Szósta) Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg z dnia 2 maja 1996 r. Sprawa C-231/94

i.

W pierwszym pytaniu sąd krajowy wnosi zasadniczo o stwierdzenie, czy transakcje restauracyjne stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 5 Szóstej dyrektywy, które według art. 8 ust. 1 lit. b) uznaje się za prowadzone w miejscu, gdzie towary znajdują się w momencie dostawy, czy są one świadczeniem usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 które, według art. 9 ust. 1 dyrektywy, uznaje się za prowadzone w miejscu, w którym usługodawca założył swoje przedsiębiorstwo.

ii. W celu ustalenia czy transakcje takie stanowią dostawę towarów, czy też świadczenie usług, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w których mają miejsce transakcje będące przedmiotem sporu, w celu określenia ich cech charakterystycznych.

iii. W tym względzie należy stwierdzić, że dostawa gotowych dań i napojów do bezpośredniej konsumpcji jest wynikiem serii usług począwszy od gotowania potraw, na obsłudze u odbiorcy skończywszy, podczas gdy infrastruktura, włącznie z salą restauracyjną wraz z dodatkowymi pomieszczeniami (szatnie, itd.), meblami i naczyniami stołowymi, jest pozostawiona do dyspozycji klienta. W danym przypadku osoby fizyczne, których działalność zawodowa polega na wykonywaniu tych transakcji restauracyjnych będą musiały wykonać takie czynności jak nakrycie stołów, polecanie klientowi dań oraz objaśnianie dań i napojów w menu, usługiwanie przy stole i sprzątanie ze stołu po posiłku.

iv. Tym samym, transakcje takie charakteryzuje zespół cech i działań, z których dostarczanie żywności jest tylko jednym składnikiem, i w których usługi stanowią zdecydowaną większość. Należy je więc traktować jako świadczenie usług w rozumieniu art. 6 ust. 1 Szóstej dyrektywy. Inaczej natomiast jest, jeśli transakcja dotyczy dań na wynos i nie towarzyszą jej usługi mające na celu poprawę konsumpcji na miejscu we właściwym otoczeniu.

jak również w:

c.

wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (Trzecia Izba) Finanzamt Burgdorf przeciwko Manfredowi Bogowi i inni z dnia 10 marca 2011 r.

i.

W niniejszej sprawie, według informacji podanych przez sąd krajowy, działalność będąca przedmiotem postępowania w sprawach C-497/09 i C-501/09 polega na sprzedaży, w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych, kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło.

ii. Należy w tej kwestii stwierdzić po pierwsze, że sprzedaż tego rodzaju produktów zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawa towarów lub świadczenie usług.

iii. Przygotowanie ciepłego produktu gotowego ogranicza się zaś w istocie do czynności pobieżnych i znormalizowanych i zwykle nie następuje na życzenie konkretnego klienta, lecz w sposób stały i regularny, w zależności od popytu możliwego do przewidzenia w sposób ogólny. Nie stanowi to więc przeważającego elementu omawianej transakcji i nie może samo z siebie powodować uznania tej transakcji za świadczenie usługi.

iv. Ponadto należy stwierdzić, w odniesieniu do charakterystycznych elementów działalności restauracyjnej, omówionych w pkt 63-65 niniejszego wyroku, że w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brak zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, brak też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych.

v.

Elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie niewielkiej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów.

Przywołane wyroki Trybunału Sprawiedliwości wyraźnie wskazują, iż nawet w przypadku dostawy towarów, której towarzyszy pewien zakres dodatkowych usług, jak np. możliwość skorzystania z kontuarów do konsumpcji czy też proste podgrzania posiłków nie powodują, iż mamy do czynienia ze świadczeniem usług, a omawianą sprzedaż w dalszym ciągu należy traktować jako dostawę towarów. Tym samym, w związku z faktem, iż kawa cappuccino będzie zamawiana przez klienta i sprzedawana na wynos będzie stanowiła zdaniem Spółki odpłatną dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w celu ustalenia właściwej stawki podatku VAT należy odwołać się do przepisów art. 41 ust. 1 oraz ust. 2 i 2a Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 do towarów wymienionych w Załączniku nr 3 do ustawy stosuje się stawkę VAT 7% (tj. 8%). Zgodnie z poz. 52 Załącznika stawkę VAT 8% stosuje się do towarów oznaczonych jako ex 11.07.19.0, tj. Pozostałe napoje bezalkoholowe-wyłącznie niegazowane napoje: 1) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, 2) zawierające tłuszcz mlekowy (tak właśnie została zakwalifikowana kawa cappuccino występująca w obrocie przez Urząd Statystyczny w Ł). Jednakże zgodnie z objaśnieniami do Załącznika 3 wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy Załącznik.

Pozostałe napoje bezalkoholowe (sklasyfikowane jako ex 11.07.19.0, do których Urząd Statystyczny zaliczył kawę cappuccino) są wymienione również w Załączniku nr 10 do Ustawy VAT wskazującego towary opodatkowane stawką VAT 5% (pod pozycją 31), w związku z powyższym sprzedaży tego typu napojów winna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 5%.

Podsumowując, zdaniem Spółki, w związku z faktem, iż sprzedaż kawy cappuccino stanowi dostawę towarów (ze względu na ustandaryzowany charakter sprzedaży i brak dodatkowych czynności, które pozwalałyby uznać tą dostawę za usługę), sprzedaż w kawiarni kawy cappuccino na wynos winna podlegać opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT. Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

3.

stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;

4.

stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaką należy zastosować stawkę podatku VAT, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji ww. towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

W myśl art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Pod pozycją 52 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, będącego wykazem towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, wskazano sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 - "Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje:

1.

w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,

2.

zawierające tłuszcz mlekowy".

Jednakże zgodnie z objaśnieniami do załącznika 3 wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką podatku w wysokości 5% - stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Pod pozycją 31 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług, będącego wykazem towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, wskazano sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 11.07.19.0 - "Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje:

1.

w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,

2.

zawierające tłuszcz mlekowy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie prowadził kawiarnię, w której sprzedawane będą wyroby, tj. m.in. napoje bezalkoholowe na wynos (w tym napój mleczny zwyczajowo zwany "kawa cappuccino"). Proces sprzedaży napoju na wynos będzie wyglądał w ten sposób, iż klient na podstawie eksponowanej w menu oferty kawiarni zdecyduje się zakupić dany napój, po czym napój będzie przygotowywany przez personel kawiarni do plastikowego pojemnika i wydawany klientowi. Po wydaniu napoju klient ewentualnie posłodzi napój wg własnego wyboru (lub też dosypie przyprawy smakowe typu cynamon) i co do zasady opuści kawiarnię, spożywając napój poza kawiarnią. W kawiarni znajdą się stoliki oraz miejsca siedzące, a klientom upływający w lokalu czas może umilać muzyka, jednakże osoba nabywająca kawę cappuccino na wynos po jej nabyciu co do zasady opuści lokal i nie będzie korzystała de facto z usług kawiarni. Sprzedaż na wynos będzie przez Spółkę ewidencjonowana odrębnie od sprzedaży "na miejscu". W menu oraz na paragonach stosowana będzie zwyczajowa nazwa napoju mlecznego "kawa cappuccino". W lokalu w przypadku gości siedzących przy stolikach będzie możliwość skorzystania z obsługi kelnerskiej. Nie będzie to dotyczyło jednak osób zamawiających "na wynos", które będą korzystać z obsługi wyłącznie przy ladzie podczas zamawiania i odebrania napoju. Bazowym składnikiem sprzedawanego na wynos napoju mlecznego - kawy cappuccino - będzie mleko i piana mleczna (wytwarzana przez specjalistyczne ekspresy ciśnieniowe), które stanowią około 80% składu napoju (pozostałe 20% stanowi kawa). Tym samym, mimo iż zwyczajowo napój ten jest nazywany kawa cappuccino, to jednak kawa stanowi jedynie niewielki dodatek do składnika głównego, którym jest mleko i piana mleczna. Dodatkiem do napoju mogą być również syropy smakowe, jednakże ich zawartość w składzie napoju wyniesie nie więcej niż 15% (wówczas mleko i piana mleczna stanowi 65% napoju a pozostałe 20% to kawa).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Statystycznego w Ł. i uzyskał następującą klasyfikację wg PKWiU 2008: usługi przyrządzania, podawania i sprzedaży napoju kawowego, tj. kawy cappuccino w kawiarni mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.10.1 "Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych", natomiast jeżeli kawa cappuccino jest towarem występującym w obrocie i nie jest efektem usługi polegającej na przygotowaniu na miejscu i podawaniu kawy cappuccino i innych napojów, należy klasyfikować w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 "Pozostałe napoje bezalkoholowe".

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż oferowanej kawy cappuccino w przypadku, gdy kawa ta jest zamawiana przez klienta na wynos podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów ze stawką preferencyjną w wysokości 5%.

Jak wskazał Wnioskodawca w przypadku sprzedaży kawy cappuccino z przeznaczeniem do spożycia "na wynos" klient nie spożywa nabytej kawy w kawiarni, nie korzysta z infrastruktury kawiarni, takiej jak obsługa kelnerska, muzyka, możliwość czytania prasy i słuchania muzyki, możliwość skorzystania z toalety itp.

Zatem w celu prawidłowego opodatkowania sprzedaży kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów, czy też świadczenie usług oraz symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Z orzecznictwa ETS wynika, iż przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C 491/03 Hermann, Zb. Orz. s. 1 2025, pkt 22). W pkt 14 ww. wyroku w sprawie Faaborg Gelting Linien Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Z opisu sprawy nie wynika, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę kawy cappuccino jest elementem czynności zasadniczej, jaką jest usługa gastronomiczna w ramach prowadzonej kawiarni. Zatem, w przypadku sprzedaży kawy cappuccino w kawiarni z przeznaczeniem do spożycia "na wynos" nie dochodzi do świadczenia usługi gastronomicznej w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem brak jest dodatkowych czynności (np. klient nie spożywa nabytej kawy w kawiarni, nie korzysta z infrastruktury kawiarni, takiej jak obsługa kelnerska, muzyka, możliwość czytania prasy i słuchania muzyki, możliwość skorzystania z toalety itp.), które mogłyby przesądzić o uznaniu danej czynności jako kompleksowej usługi gastronomicznej.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż sprzedaż kawy cappuccino w kawiarni z przeznaczeniem do spożycia "na wynos" należy rozpatrzyć w kontekście opodatkowania dostawy towarów.

Z treści wniosku wynika, iż kawa cappuccino (zawierająca tłuszcz mlekowy) została zaklasyfikowana, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, do grupowania PKWiU 11.07.19.0 "Pozostałe napoje bezalkoholowe". Pozostałe napoje bezalkoholowe sklasyfikowane w takim grupowaniu są wymienione również w załączniku nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług wskazującego towary opodatkowane stawką VAT 5% (pod pozycją 31), w związku z powyższym sprzedaż tego typu napojów winna być opodatkowana stawką VAT w wysokości 5%.

Reasumując, w związku z faktem, iż sprzedaż kawy cappuccino stanowi dostawę towarów (ze względu na ustandaryzowany charakter sprzedaży i brak dodatkowych czynności, które pozwalałyby uznać tą dostawę za usługę), sprzedaż w kawiarni kawy cappuccino na wynos winna podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl