IPPP2/443-838/11-4/JW - Ustalenie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonego w dniu 8 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 26 września 2011 r. Nr IPPP2/443-838/11-2/JW, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

P. w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przekazuje nieodpłatnie swoim kontrahentom towary mieszczące się w kategorii określonej w art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług (zwaną dalej ustawą o VAT) tj.: drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty małej wartości oraz próbki. Przekazując takie towary P. nie opodatkowuje ich, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami nie jest traktowane jak dostawa towarów. P. prowadzi zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną. W niektórych przypadkach brak jest możliwości wyodrębnienia wartości podatku od zakupów służących wyłącznie działalności opodatkowanej. Z tego względu, odliczenie podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług następuje często proporcjonalnie do czynności, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Wątpliwości budzi jednak w jakiej wysokości P. przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu próbek i prezentów małej wartości.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 października 2011 r. (data wpływu 6 października 2011 r.) Wnioskodawca wskazał, iż nie jest prowadzona ewidencja przekazywanych towarów pozwalająca na ustalenie tożsamości osób, które otrzymują przedmiotowe towary. Ze względu na rozmiar prowadzonej działalności, prowadzenie takiej ewidencji w skali całej firmy byłoby niemożliwe. W związku z powyższym, w przypadku próbek i prezentów o małej wartości, których jednostkowa cena nabycia albo jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. P. nie nalicza przy ich przekazaniu podatku od towarów i usług. Natomiast w stosunku do towarów stanowiących próbki lub prezenty małej wartości, o wartości przekraczającej wskazany powyżej limit, naliczany jest podatek.

Ponadto, Wnioskodawca informuje, iż w przypadku przekazywania towarów stanowiących próbki, mieszczą się one w definicji próbki zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu nabycia towarów przekazywanych następnie jako drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty małej wartości oraz próbki, P. przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, przekazanie towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki nie stanowi dostawy towarów, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Prawo do odliczenia podatku VAT określone zostało w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniami określonymi w ustawie. Zasada ta wyłącza możliwość dokonywania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu). W przypadku, gdy towary i usługi tylko częściowo służą do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia przysługuje tylko w tej części.

Ustawa przewiduje jednak przypadki, w których podatnikowi przyznaje się prawo do odliczenia, mimo iż nie przysługiwałoby ono na zasadach ogólnych. Jednym z takich przypadków jest określone wprost w art. 86 ust. 8 prawo do odliczenia podatku VAT od towarów i usług, które dotyczą czynności nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów informacyjnych, próbek oraz prezentów o małej wartości. Czynności nieodpłatnego przekazania tego typu towarów zostały wyłączone z opodatkowania. Są to czynności o charakterze reprezentacyjnym czy reklamowym. Drukowane materiały informacyjne (ulotki), próbki czy prezenty o małej wartości wręcza się, bowiem w celu przekonania i zachęcenia potencjalnego kontrahenta do skorzystania z usług lub zakupu towarów.

Zdaniem P., z uwagi na fakt, iż przepis art. 86 ust. 8 jest wyjątkiem od reguły określonej w ust. 1, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości. Bez znaczenia pozostaje fakt jakiej działalności prowadzonej przez podatnika w efekcie służy nieodpłatne przekazanie prezentów czy próbek. W tym przypadku, prawo do odliczenia podatku naliczonego nie ma bowiem bezpośredniego związku ze sprzedażą opodatkowaną. Pomimo, iż dana czynność nie jest opodatkowana, przepisy wprost przewidują prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług dotyczących tych czynności. Przy czym odliczenie to nie następuje według ogólnej zasady określonej w ust. 1 omawianego artykułu. Z literalnego brzmienia przepisu wynika bowiem, iż podatnik w przypadku nieodpłatnego przekazania próbek czy prezentów o małej wartości, ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2. Tymczasem art. 86 ust. 2, określa co stanowi kwotę podatku naliczonego. Co do zasady jest to suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Skoro więc art. 86 ust. 8 odwołuje się do ust. 2, należy uznać, iż podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Zasada odliczenia podatku naliczonego zapewnia uzyskanie neutralności tego podatku. Podatek zapłacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie powinien stanowić dla niego faktycznego obciążenia finansowego. Dlatego prawo to nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika lecz jest jego podstawowym uprawnieniem. Pogląd taki potwierdzany jest w wielu orzeczeniach ETS. W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95 (orzeczenia z dnia 15 stycznia 1998 r. " Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV), Trybunał stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego do zapłaty w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Natomiast przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

W świetle art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7.

Zatem, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ustawa przewiduje szczególny przypadek o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy, w którym podatnikowi przyznano prawo do odliczenia, mimo że prawo to nie przysługiwałoby mu na zasadach ogólnych. Dotyczy on sytuacji przekazania, drukowanych materiałów reklamowych oraz informacyjnych, próbek lub prezentów niewielkiej wartości. Taka czynność bowiem nie podlega opodatkowaniu, tak więc podatek związany z wykonywaniem tych czynności nie podlega odliczeniu na zasadach ogólnych.

Należy jednak zauważyć, że czynność przekazania, drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek czy też prezentów małej wartości zazwyczaj podejmowana jest w związku lub z myślą o sprzedaży opodatkowanej. Są to bowiem czynności o charakterze reprezentacyjnym, reklamowym i jako takie służą sprzedaży opodatkowanej przynajmniej w pewnym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, ustawa przyznaje podatnikom w tym przypadku prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z przekazywanymi nieodpłatnie drukowanymi materiałami reklamowymi, próbkami, czy też prezentami małej wartości. Stanowi o tym wprost przepis art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy. Podatek podlegający odliczeniu zawarty będzie przede wszystkim w cenie zakupu towarów przekazywanych następnie jako drukowane materiały reklamowe, próbki czy też towary.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Artykuł 90 ust. 4 ustawy mówi, iż proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Stosownie natomiast do art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

W myśl art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, przekazuje nieodpłatnie swoim kontrahentom towary mieszczące się w kategorii określonej w art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług tj.: drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty małej wartości oraz próbki. Przekazując takie towary Wnioskodawca nie opodatkowuje ich, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami nie jest traktowane jak dostawa towarów. Wnioskodawca prowadzi zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną. W niektórych przypadkach brak jest możliwości wyodrębnienia wartości podatku od zakupów służących wyłącznie działalności opodatkowanej. Z tego względu, odliczenie podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług następuje często proporcjonalnie do czynności, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Wątpliwości budzi jednak w jakiej wysokości Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu próbek i prezentów małej wartości. Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji przekazywanych towarów pozwalającej na ustalenie tożsamości osób, które otrzymują przedmiotowe towary. Ze względu na rozmiar prowadzonej działalności, prowadzenie takiej ewidencji w skali całej firmy byłoby niemożliwe. W związku z powyższym, w przypadku próbek i prezentów o małej wartości, których jednostkowa cena nabycia albo jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. Wnioskodawca nie nalicza przy ich przekazaniu podatku od towarów i usług. Natomiast w stosunku do towarów stanowiących próbki lub prezenty małej wartości, o wartości przekraczającej wskazany powyżej limit, naliczany jest podatek. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, iż w przypadku przekazywania towarów stanowiących próbki, mieszczą się one w definicji próbki, zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy.

Mając na uwadze opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny sprawy oraz wskazane powyżej przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną i zwolnioną, a w niektórych przypadkach nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku od zakupów służących wyłącznie działalności opodatkowanej i z tego względu odliczenie podatku naliczonego od zakupów towarów i usług następuje często proporcjonalnie do czynności, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Wobec tego Wnioskodawca obniża kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, według struktury, określonej w art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym, w tym konkretnym przypadku, kiedy Wnioskodawca nie może wyodrębnić całości lub części kwot podatku nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy. Zatem, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od nabywanych towarów drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek, których jednostkowa cena nabycia albo jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł, nieodpłatne przekazanych kontrahentom.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.