IPPP2/443-834/13-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2013 r. (data wpływu 7 sierpnia 2013 r.) w zakresie: opodatkowania dostawy maszyn oraz oprzyrządowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy maszyn oraz oprzyrządowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka T..., spółka jawna z siedzibą w K. ("Spółka") na podstawie umowy zakupu maszyn i oprzyrządowania z dnia 15 kwietnia 2011 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 12 października 2012 r. oraz aneksem nr 2 z dnia 24 czerwca 2013 r. ("Umowa sprzedaży"), dokonała w dniu 24 czerwca 2013 r. sprzedaży na rzecz spółki A. sp. z o.o. z siedzibą w Ł. ("Kupujący") maszyny produkującej tuby laminatowe dla potrzeb kosmetyków - w pełni automatyczną linię średniej prędkości typu L. ("Maszyna nr 1") wraz z oprzyrządowaniem dla tub o średnicy 40 mm ("Oprzyrządowanie") oraz maszynę pakującą do automatycznego pakowania tub "schodzących" z maszyny K., o wydajności pakowania 150 sztuk na minutę o nazwie "C." ("Maszyna nr 2"). Sprzedaż Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania została udokumentowana fakturą VAT, na której został wykazany 23% podatek VAT.

Maszyna nr 1, Maszyna nr 2 oraz Oprzyrządowanie będące przedmiotem Umowy Sprzedaży były wcześniej przedmiotem dwóch umów najmu zawartych pomiędzy Spółką a Kupującym ("Umowy Najmu"). Na podstawie umowy najmu z dnia 29 maja 2008 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 15 kwietnia 2011 r., Spółka jako wynajmujący oddała Kupującemu jako najemcy Maszynę nr 1 wraz z Oprzyrządowaniem, w zamian za co Kupujący płacił Spółce umówiony czynsz najmu. Na podstawie umowy najmu z dnia 25 lipca 2008 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 12 października 2012 r., Spółka jako wynajmujący oddał Kupującemu jako najemcy Maszynę nr 2, w zamian za co Kupujący płacił Spółce umówiony czynsz najmu. Obydwie Umowy Najmu wygasły w dniu 29 maja 2013 r.

Maszyna nr 1 została sprowadzona przez Spółkę z Niemiec w 2008 r. Transakcja ta została rozliczona przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ("Ustawa o VAT").

Oprzyrządowanie zostało kupione przez Spółkę w 2009 r. od Spółki mającej siedzibę w Szwajcarii i sprowadzone ze Szwajcarii. Transakcja ta została rozliczona przez Spółkę jako import towarów na terytorium kraju, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 3 Ustawy o VAT, a podatek VAT z tytułu importu został rozliczony w urzędzie celnym.

Maszyna nr 2 została kupiona przez Spółkę w 2008 r. od Spółki mającej siedzibę w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej i sprowadzona z Wielkiej Brytanii. Transakcja ta została rozliczona przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji tubek aluminiowych.

Maszyna nr 1, Maszyna nr 2 oraz Oprzyrządowanie nie były jednak wykorzystywane przez Spółkę bezpośrednio w działalności produkcyjnej, lecz natychmiast po ich nabyciu przez Spółkę zostały wydane Kupującemu, na podstawie Umów Najmu, w zamian za co Spółka otrzymywała od Kupującego umówiony czynsz najmu.

Spółka jednocześnie informuje, iż zgodnie z posiadaną wiedzą, Kupujący również wystąpił do tutejszego Organu z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w odniesieniu do opisanego wyżej stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego wyżej stanu faktycznego Spółka prawidłowo przyjęła, że dostawa na rzecz Kupującego Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania w wykonaniu Umowy Sprzedaży nie podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie. art. 48 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z czym podlegała ona opodatkowaniu według stawki 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W sytuacji, gdy Spółka nie wykorzystywała Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania w prowadzonej przez siebie działalności produkcyjnej, lecz natychmiast po zakupie tych maszyn wydała je do korzystania Kupującemu, na podstawie Umów Najmu, w zamian za co pobierała od Kupującego umówiony czynsz, a następnie, po wygaśnięciu Umów Najmu, 24 czerwca 2013 r. przeniosła odpłatnie własność Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania na Kupującego na podstawie Umowy Sprzedaży, to należy uznać, że odpłatne przeniesienie przez Spółkę na Kupującego własności Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania w wykonaniu Umowy Sprzedaży stanowiło w przedstawionym stanie faktycznym dostawę towarów używanych, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, która to dostawa nie podlegała jednakże zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 Ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Spółka nabyła prawo do rozporządzania towarami (tekst jedn.: Maszynę nr 1, Maszynę nr 2 oraz Oprzyrządowanie) w latach 2008-2009. Ich dostawa na rzecz Kupującego została dokonana w dniu 24 czerwca 2013 r.

Oddanie w najem Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania na podstawie Umów Najmu stanowiło przejaw ich używania przez Spółkę. Chociaż stanowiło to oddanie rzeczy Kupującemu w posiadanie zależne, to nie zmienia to jednak faktu, że Spółka, jako wynajmujący, nadal był właścicielem rzeczy i ich użytkownikiem, zaś Kupujący, któremu rzeczy oddano, stał się jedynie najemcą, władającym Maszyną nr 1, Maszyną nr 2 oraz Oprzyrządowaniem na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności. Art. 43 ust. 2 ustawy o VAT nie odwołuje się do pojęcia "posiadania" a posługuje się pojęciem "używanie", które ma odmienne znaczenie. Używanie towarów przez podatnika dokonującego ich dostawy nie zostało w art. 43 ust. 2 Ustawy o VAT ograniczone jedynie do faktycznego używania tych towarów. Używaniem jest również wykonywanie władztwa nad rzeczą, dokonywanie wszelkich czynności prawnych i faktycznych, których może w stosunku do niej dokonywać właściciel, a zatem także w postaci dysponowania nią i przekazania jej w drodze umowy najmu innym podmiotom. Pobierający pożytki cywilne z rzeczy (np. wynajmujący niebędący faktycznym posiadaczem rzeczy) również jest więc użytkownikiem rzeczy, skoro rzecz ta przynosi mu pożytki w postaci czynszu.

Ponadto, należy wskazać, że w obecnie obowiązującym stanie prawnym ustawodawca nie określił ani pojęcia użytkownika ani też wymaganego sposobu użytkowania rzeczy. Wobec tego, należy przyjąć tutaj najszerszą definicję, obejmującą różne formy używania jako korzystania z rzeczy, a więc także używanie poprzez pobieranie pożytków cywilnych.

Takie stanowisko w odniesieniu do rozumienia pojęć "towar używany" oraz "używanie przez podatnika" zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 27 kwietnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3997/06. Wymaga podkreślenia, że stanowisko to zostało wyrażone jeszcze w poprzednim stanie prawnym, tj. przed zmianą art. 43 ustawy o VAT, która weszła w życie 1 stycznia 2009 r. Zgodnie z wówczas obowiązującym brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnieniem tym była objęta również dostawa używanych budynków i budowli lub ich części, przy czym ustawodawca zastrzegł, że dotyczy to także sytuacji, gdy były one przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W odniesieniu do dostawy rzeczy ruchomych, takiego dodatkowego zastrzeżenia wówczas nie było, co teoretycznie mogło dawać podstawę do twierdzenia, że rzecz oddana w najem, dzierżawę lub będąca przedmiotem podobnego stosunku prawnego może być uważana za towar używany przez właściciela tylko wtedy, gdy taką rzeczą jest budynek, budowla lub ich część.

W obecnym stanie prawnym brak jest jednak powyższego rozróżnienia. Zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT dotyczy tylko dostawy używanych rzeczy ruchomych, zaś ustawodawca nie wprowadził żadnego ograniczenia co do sposobu ich używania. Zasady zwolnienia dostaw nieruchomości zostały natomiast uregulowane osobno. Brak jest więc obecnie podstaw, aby z zakresu pojęć "towar używany" oraz "używanie przez podatnika", o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 Ustawy o VAT, wyłączać wykorzystywanie przez podatnika rzeczy ruchomych polegające na oddaniu ich w najem. Tym bardziej więc na aprobatę zasługuje pogląd wyrażony w powołanym wyżej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2007 r. Stanowisko takie podziela również doktryna prawa podatkowego (zob. np. T. Michalik, Komentarz do Ustawy o VAT, wydanie 7, Warszawa 2010 r., s.585; A. Bartosiewicz, teza 15 in fine komentarza do art. 43 Ustawy o VAT, LEX 2013).

Jednocześnie, zdaniem Spółki, pomimo uznania, że w przedstawionym stanie faktycznym odpłatne przeniesienie przez Spółkę na Kupującego własności Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania w wykonaniu Umowy Sprzedaży stanowiło dostawę towarów używanych, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 43 ust. 2 Ustawy o VAT, to jednak zwolnienie, o którym mowa w tym przepisie, nie znajdzie zastosowania. Nie został bowiem spełniony drugi warunek przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, tj. warunek braku przysługiwania dokonującemu dostawy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka prawidłowo więc w wystawionej Kupującemu fakturze VAT wykazała 23% podatek VAT należny.

Uzyskanie przez Spółkę prawa własności Oprzyrządowania nastąpiło w drodze importu towarów na terytorium kraju, a podatek VAT z tytułu importu został rozliczony w urzędzie celnym. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT, w przypadku importu towarów, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej.

Uzyskanie przez Spółkę własności Maszyny nr I i Maszyny nr 2 nastąpiło w drodze wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c Ustawy o VAT, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z powyższego tytułu.

Oznacza to, że w każdej z powyższych sytuacji istniała kwota podatku naliczonego, która dawała Sprzedawcy prawo do jej odliczenia od podatku należnego w przypadku dalszego wykorzystywania nabytych towarów (tekst jedn.: Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania) do wykonywania czynności opodatkowanych, zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Konstrukcyjnie nie zachodzi zatem jakakolwiek różnica pomiędzy sytuacją podatnika VAT, u którego kwota podatku naliczonego wynika z sum kwot podatku określonych na fakturach krajowych otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1) lit. a) Ustawy o VAT), a sytuacją podatnika, u którego kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej (import towarów) lub kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Podstawowy element konstrukcyjny podatku VAT, tj. prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego, w obu tych przypadkach jest taki sam. Także z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, każdą z tych sytuacji należy traktować tak samo, tj. jako przypadki, w których dokonującemu dostawy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Konstrukcja podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oparta jest na przyjęciu identyczności kwot podatku naliczonego i podatku należnego. Nie oznacza to jednak, że w obu tych przypadkach dochodzi do automatyzmu obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Także bowiem w tych przypadkach możliwość odliczenia podatku naliczonego jest tylko prawem podatnika, z którego może on, ale nie musi skorzystać (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 3260/05; T. Michalik, Komentarz do Ustawy o VAT, wydanie 7, Warszawa 2010 r., s. 693).

Oznacza to, że w opisanym wyżej stanie faktycznym, mimo uznania dostawy Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania za dostawę towarów używanych, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 Ustawy o VAT, nie przysługuje, ponieważ Spółce przy ich zakupie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka była więc zobowiązana do zastosowania 23% podatku VAT przy dostawie Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z powyższego przepisu wynika, że definicja dostawy towarów obejmuje bardzo szeroki zakres czynności, co wskazuje, iż co do zasady podatkiem od towarów i usług opodatkowane są wszelkie transakcje, w wyniku których dochodzi do przeniesienia władztwa nad towarem, wiążące się jednocześnie z odpłatnością. Podmiot zbywający towar przenosi prawo do rozporządzania nim jak właściciel na nabywcę, a w zamian otrzymuje wynagrodzenie.

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z okoliczności przedstawionych w opisie staniu faktycznego wynika, że Spółka na podstawie umowy zakupu maszyn i oprzyrządowania z dnia 15 kwietnia 2011 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 12 października 2012 r. oraz aneksem nr 2 z dnia 24 czerwca 2013 r. (Umowa Sprzedaży), dokonała w dniu 24 czerwca 2013 r. sprzedaży na rzecz Kupującego maszyny produkującej tuby laminatowe dla potrzeb kosmetyków - w pełni automatyczną linię średniej prędkości (Maszyna nr 1) wraz z oprzyrządowaniem dla tub o średnicy 40 mm (Oprzyrządowanie) oraz maszynę pakującą do automatycznego pakowania tub "schodzących" z maszyny K.K, o wydajności pakowania 150 sztuk na minutę (Maszyna nr 2). Sprzedaż Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania została udokumentowana fakturą VAT, na której został wykazany 23% podatek VAT.

Maszyna nr 1, Maszyna nr 2 oraz Oprzyrządowanie będące przedmiotem Umowy Sprzedaży były wcześniej przedmiotem dwóch umów najmu zawartych pomiędzy Spółką a Kupującym (Umowy Najmu). Na podstawie umowy najmu z dnia 29 maja 2008 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 15 kwietnia 2011 r., Spółka jako wynajmujący oddała Kupującemu jako najemcy Maszynę nr 1 wraz z Oprzyrządowaniem, w zamian za co Kupujący płacił Spółce umówiony czynsz najmu. Na podstawie umowy najmu z dnia 25 lipca 2008 r., zmienionej aneksem nr 1 z dnia 12 października 2012 r., Spółka jako wynajmujący oddała Kupującemu jako najemcy Maszynę nr 2, w zamian za co Kupujący płacił Spółce umówiony czynsz najmu. Obydwie Umowy Najmu wygasły w dniu 29 maja 2013 r. Z okoliczności sprawy wynika, że po wygaśnięciu Umów Najmu, Spółka przeniosła odpłatnie własność Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania na Kupującego na podstawie Umowy Sprzedaży.

Maszyna nr 1, Maszyna nr 2 oraz Oprzyrządowanie nie były wykorzystywane przez Spółkę bezpośrednio w działalności produkcyjnej, lecz natychmiast po ich nabyciu przez zostały wydane Kupującemu, na podstawie Umów Najmu, w zamian za co Spółka otrzymywała od Kupującego umówiony czynsz najmu. Ponadto z wniosku wynika, że Spółka przy zakupie Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy Spółka prawidłowo opodatkowała dostawę powyższych towarów, tj. Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Mając na uwadze treść art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał podatnik, dokonujący dostawy ruchomości, w stosunku do których okres ich używania wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel oraz nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączne spełnienie tych warunków skutkuje prawem do korzystania ze zwolnienia od podatku.

Zauważyć należy, że wyrażony w cytowanym wyżej przepisie art. 43 ust. 2 ustawy, wymóg używania ruchomości odnosi się bezpośrednio do zbywcy i dotyczy faktycznego używania towaru. Przez używanie, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Nie jest zatem wystarczające samo tylko posiadanie danego towaru, czy też prawa własności do towaru, przez wskazany przepisem czas, jeśli posiadaniu nie będzie towarzyszyć faktyczne wykorzystywanie towaru.

Zatem, dokonującym sprzedaży towaru używanego, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, jest jedynie taki jego właściciel, który korzysta z towaru w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne dochody. Rzecz ruchoma może być uznana za towar używany wyłącznie wówczas, gdy przed sprzedażą była używana przez zbywcę co najmniej przez pół roku. Przez "używanie", o którym mowa w ustawie, należy rozumieć faktyczne posługiwanie się zbywaną rzeczą.

Ustawodawca zdefiniował co należy rozumieć pod pojęciem towarów używanych. Z powyższej definicji wynika, iż towarami używanymi są ruchomości. Z okoliczności wskazanych w złożonym wniosku wynika, iż Spółka dokonała dostawy maszyny produkującej tuby laminatowe dla potrzeb kosmetyków - w pełni automatyczną linię średniej prędkości (Maszyna nr 1) wraz z oprzyrządowaniem dla tub o średnicy 40 mm (Oprzyrządowanie) oraz maszynę pakującą do automatycznego pakowania tub "schodzących" z maszyny KMK, o wydajności pakowania 150 sztuk na minutę (Maszyna nr 2), które należy uznać za ruchomość. Jednakże z uwagi na fakt, że Spółka faktycznie ich nie używała co najmniej przez pół roku, tylko bezpośrednio po ich zakupie oddała je w najem i pobierała z tego tytułu pożytki w postaci czynszu, stoi w sprzeczności z tym co zostało określone przez towar używany. Samo posiadanie Maszyny nr 1 i nr 2 i Oprzyrządowania nie powoduje uznania ich za towary używane, w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że dostawa Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania nie jest dostawą towarów używanych, bowiem Spółka nie wykorzystywała ich bezpośrednio w działalności produkcyjnej, lecz natychmiast po ich nabyciu wynajęła Kupującemu, na podstawie umowy najmu.

Zatem, z uwagi na to, że dostawa Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania nie była dostawą towarów używanych, przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie miał zastosowania dla określenia sposobu ich opodatkowania.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie przepisy wykonawcze nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia z podatku dla dostawy towarów wskazanych we wniosku, a więc ich dostawa podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku

Tym samym zgodzić należy się ze Spółką, że w wystawionej Kupującemu fakturze z tytułu dostawy Maszyny nr 1, Maszyny nr 2 oraz Oprzyrządowania prawidłowo zastosowała stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

Z uwagi jednak na to, że wydając indywidualną interpretację prawa podatkowego tut. Organ zobligowany jest do oceny całokształtu stanowiska Wnioskodawcy, a Organ nie podzielił poglądu Strony odnośnie zakwalifikowania sprzedawanych towarów jako towarów używanych, stanowisko Strony przedstawione w niniejszym wniosku uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.