IPPP2/443-828/14-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy #8209; przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 wrzesnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 września 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej jako: Wnioskodawca lub Spółka) jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Towar odbierany jest z magazynu Wnioskodawcy przez nabywcę lub firmy przewozowe działające na zlecenia nabywcy, ewentualnie Wnioskodawca zapewnia firmy przewozowe, które dostarczają towary w miejsce wskazane przez nabywcę. Od chwili wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy ryzyko jego uszkodzenia lub utraty ciąży na nabywcy.

W żadnym z przypadków nie są ustalane i określane na dokumentach sprzedaży warunki Incoterms.

W regulaminie sprzedaży Wnioskodawcy - "Ogólne warunki umów sprzedaży - dostawy towarów" (dalej: Ogólne warunki sprzedaży), obowiązującym strony umowy sprzedaży, figurują zapisy wskazujące, że niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub zniszczenia towaru przechodzi na nabywcę z chwilą wydania towaru nabywcy lub wykonującemu dostawę na zlecenie nabywcy przewoźnikowi bezpośrednio z magazynu Spółki. Ponadto w przyszłości Spółka zamierza również zawrzeć dodatkowe postanowienia w Ogólnych warunkach sprzedaży, zgodnie z którymi w przypadku transportu towarów za pośrednictwem profesjonalnych firm przewozowych, w tym w przypadku zlecania przewozu przez Spółkę, przeniesienie własności towarów na nabywcę nastąpi z chwilą powierzenia towarów przez Spółkę profesjonalnemu przewoźnikowi w celu dostarczenia ich do miejsca i w terminie wskazanym przez nabywcę. Adekwatne postanowienia zamieszczane są w chwili obecnej w umowach zawieranych z kontrahentami.

W rezultacie, przeniesienie uprawnień właścicielskich, a w konsekwencji również korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz niebezpieczeństwa przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, na nabywcę, będzie następowało z momentem wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy nabywcy lub przewoźnikowi działającemu na zlecenie nabywcy lub Wnioskodawcy.

Towary, których sprzedaż udokumentowana jest poprzez wystawienie faktury w ostatnim dniu danego miesiąca i które w tym dniu przekazywane są przewoźnikowi, do nabywcy trafiają w pierwszych dniach kolejnego miesiąca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym momencie, począwszy od 1 stycznia 2014 r., w opisanym stanie faktycznym, powstaje u sprzedawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży towarów; czy w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej spółce przewozowej, czy dopiero w momencie dostarczenia przez przewoźnika towaru nabywcy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży towarów powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ustawy VAT, która w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zdaniem Wnioskodawcy, ma zastosowanie w przedmiotowym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 - 11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Oznacza to, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów i powinien być rozliczony za ten okres. Zatem dla prawidłowego ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest wskazanie daty dostawy towarów, czyli zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT - chwili, w której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W celu ustalenia tej chwili niezbędnym jest zbadanie warunków dostawy mających zastosowanie przy danych transakcjach. Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży towarów powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej, jako momencie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Spółki, o momencie powstania obowiązku podatkowego w dostawie towarów w opisanym stanie faktycznym, realizowanej na podstawie umów sprzedaży lub umów odpowiadających treścią ekonomiczną umowie sprzedaży, decydują ustalenia pomiędzy Wnioskodawcą a jego kontrahentami, co do momentu, w którym korzyści i ryzyka związane z posiadaniem towaru zostają przeniesione na kontrahenta.

Zgodnie bowiem z art. 353 (1) Kodeksu cywilnego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony umowy mogą zatem zawrzeć w jej treści regulacje określające moment przeniesienia na nabywcę korzyści i ciężarów związanych z towarami, a w tym niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Jednocześnie, zgodnie z art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego, "Jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju".

Z uwagi zatem na fakt, że w Ogólnych warunkach sprzedaży będą zawarte postanowienia wskazujące, że korzyści i ciężary związane z towarem oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru przechodzą na nabywcę z chwilą wydania towaru z magazynu Spółki nabywcy lub przewoźnikowi, zarówno w przypadku, jeżeli przewoźnik działa na zlecenie nabywcy jak i Spółki, należy, zdaniem Wnioskodawcy stwierdzić, że ta chwila jest zdarzeniem powodującym utratę ekonomicznego władztwa nad rzeczą przez Spółkę i przeniesieniem go na nabywcę. Oznacza to w konsekwencji, że jest to chwila, w której następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Dodatkowo należy wskazać, że z uwagi na postanowienia, które będą zawierane w Ogólnych warunkach sprzedaży, w zakresie, w jakim pozwalają na to obowiązujące przepisy prawa przewozowego, to Spółka będzie dochodziła roszczeń od przewoźnika, działającego na jej zlecenie, w przypadku ewentualnej utraty lub uszkodzenia towarów podczas przewozu świadczonego przez przewoźnika. Dopiero w razie niemożliwości uzyskania odszkodowania od przewoźnika, działającego na zlecenie Spółki, pomimo przejścia ryzyka utraty bądź uszkodzenia towarów na nabywcę, to Spółka, w ramach dodatkowo udzielonej gwarancji skutecznego przewozu towarów, pokryje szkody nabywcy związane z utratą lub uszkodzeniem towaru w trakcie jego przewozu.

Jednocześnie, w przedmiotowym stanie faktycznym, w umowach zawieranych przez Wnioskodawcę nie są stosowane reguły incoterms.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży towarów powstanie w momencie wydania towaru z magazynu nabywcy lub profesjonalnej firmie przewozowej.

Powyższe stanowisko znalazło swoje potwierdzenie przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 września 2010 r. sygn. I FSK 1389/09, w którego uzasadnieniu wskazano:

"W przypadku dostawy towarów przyjęto bowiem jako zasadę, że obowiązek podatkowy z tego tytułu powstaje z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1). Ponieważ u.p.t.u. nie definiuje pojęcia wydania towarów, w kwestii jego określenia należy odwołać się do pojęcia przeniesienia posiadania, które następuje poprzez wydanie rzeczy (art. 348 k.c.). Oznacza to, że w takim przypadku prawo do rozporządzenia towarami jak właściciel przechodzi na nabywcę w momencie fizycznego wydania rzeczy (traditio corporalis). Z fizycznym wydaniem rzeczy łączy się po stronie nabywcy wola władania rzeczą dla siebie w zakresie określonego prawa i rezygnacja z posiadania przez dotychczasowego posiadacza. Zrównane z fizycznym wydaniem rzeczy jest wydanie dokumentów, które dają możliwość rozporządzania rzeczą, np. listu przewozowego, oraz środków, które umożliwiają faktyczne władztwo nad rzeczą, np. kluczy do mieszkania (traditio longa manu) (...).

Objęcie w posiadanie towaru przez odbiorcę w obrocie handlowym, stanowiącym o objęciu towaru w ekonomiczne władztwo, może nastąpić;

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż przedstawione wyżej stanowisko jest zgodne z prezentowanym stanowiskiem organów podatkowych. Jako przykład należy wskazać m.in. stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 22 stycznia 2014 r. (znak: IPTPP2/443-855/13-6/IR) zauważył, iż: "(...) w sytuacji, gdy Zainteresowany wystawi fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca i jednocześnie dany towar przekaże przewoźnikowi (spedytorowi), który towar ten dostarczy odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca, zaś - jak wskazał Wnioskodawca - przeniesienie na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel będzie następowało wraz z wydaniem towaru spedytorowi - to w momencie wydania towaru z magazynu spedytorowi dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji, w myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 1 ustawy"

Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 28 kwietnia 2014 r. sygn. IPPP1/443-316/14-2/MP, wskazując, że w przypadku zamówień, w których dostawa ma nastąpić poprzez firmę kurierską na koszt sprzedawcy, bez określenia jednakże innych warunków dostawy, w szczególności warunków dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel "wobec braku innych ustaleń pomiędzy stronami transakcji, dotyczących momentu przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, sprzedawca obciążany jest jedynie kosztami transportu jednak ryzyko utraty towaru ponosi nabywca. Dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia. Wobec tego, gdy dostawa na powyższych warunkach ma miejsce na przełomie dwóch miesięcy, obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ustawy o VAT, powstanie w miesiącu nadania towaru do wysyłki - wydania przewoźnikowi".

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 20 maja 2014 r., sygn. IPTPP2/443-144/14-4/IR, stwierdził ponadto, że "W tym miejscu zauważyć należy, iż z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Ponadto, stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego".

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego w niniejszym wniosku stanowiska w odniesieniu do zadanego pytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT" opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Należy zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej jego utraty lub uszkodzenia. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Stosownie do art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Zgodnie z art. 544 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z wymienionych wyżej przepisów Kodeksu Cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z polecenia dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą. Przenosząc wyżej opisaną sytuację na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 k.c.

Ze wskazanego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów na rzecz podmiotów gospodarczych oraz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Towar odbierany jest z magazynu Wnioskodawcy przez nabywcę lub firmy przewozowe działające na zlecenia nabywcy, ewentualnie Wnioskodawca zapewnia firmy przewozowe, które dostarczają towary w miejsce wskazane przez nabywcę. Od chwili wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy ryzyko jego uszkodzenia lub utraty ciąży na nabywcy. W regulaminie sprzedaży Wnioskodawcy figurują zapisy wskazujące, że niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub zniszczenia towaru przechodzi na nabywcę z chwilą wydania towaru nabywcy lub wykonującemu dostawę na zlecenie nabywcy przewoźnikowi bezpośrednio z magazynu Spółki. Ponadto w przyszłości Spółka zamierza zawrzeć dodatkowe postanowienia w ogólnych warunkach sprzedaży, zgodnie z którymi w przypadku transportu towarów za pośrednictwem profesjonalnych firm przewozowych, w tym w przypadku zlecania przewozu przez Spółkę, przeniesienie własności towarów na nabywcę nastąpi z chwilą powierzenia towarów przez Spółkę profesjonalnemu przewoźnikowi w celu dostarczenia ich do miejsca i w terminie wskazanym przez nabywcę. Adekwatne postanowienia zamieszczane są w chwili obecnej w umowach zawieranych z kontrahentami.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii powstania momentu obowiązku podatkowego dla dostawy towarów dokonywanej za pośrednictwem firmy przewozowej lub w sytuacji gdy nabywca odbiera towar osobiście.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przekazuje towar bezpośrednio nabywcy lub firmie przewozowej działającej na zlecenie nabywcy, która ten towar dostarcza. W przyszłości Spółka zamierza zawrzeć dodatkowe postanowienia w ogólnych warunkach sprzedaży, zgodnie z którymi w przypadku transportu towarów za pośrednictwem profesjonalnych firm przewozowych, w tym w przypadku zlecania przewozu przez Spółkę, przeniesienie własności towarów na nabywcę nastąpi z chwilą powierzenia towarów przez Spółkę profesjonalnemu przewoźnikowi w celu dostarczenia do nabywcy. W związku z tym z chwilą wydania towaru z magazynu ryzyko jego uszkodzenia lub utraty ciąży również na nabywcy. Analiza powołanych przepisów prawa w kontekście przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że w momencie wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy nabywcy lub firmie przewozowej zostaje dokonana dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem dla omawianych dostaw dokonywanych bezpośrednio dla nabywcy lub za pośrednictwem firmy przewozowej moment powstania obowiązku podatkowego powinien być ustalony zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, tj. z chwilą wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy na rzecz nabywcy lub firmie przewozowej.

W konsekwencji Stanowisko Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.