IPPP2/443-828/08/BM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 sierpnia 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-828/08/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2008 r. (data wpływu 20 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczące podatku akcyzowego z zakresie opodatkowania ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczący podatku akcyzowego z zakresie opodatkowania ubytków lub niedoborów wyrobów akcyzowych zharmonizowanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w zakresie prowadzonej działalności produkuje paliwa silnikowe w składzie podatkowym. Następnie Podatnik dokonuje sprzedaży paliw silnikowych podmiotom prowadzącym składy podatkowe. Wysyłka paliw następuje transportem samochodowym (autocysternami) w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Załadunek paliwa na autocysterny odbywa się w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, a ilość wydanego paliwa ustalana jest poprzez pomiar wagowy, w oparciu o wskazania legalizowanej nieautomatycznej wagi samochodowej o klasie dokładności III i działce elementarnej..=20 kg. Po przybyciu ładunku do odbiorcy, dokonywane jest sprawdzenie przesyłki w obecności pracownika szczególnego nadzoru podatkowego, poprzez dokonanie pomiaru, objętości w zbiorniku, przed i po przelaniu do niego paliwa, w oparciu o wskazania przymiaru sztywnego (tzw. łaty podatkowej). W efekcie porównania ilości wysłanej, wpisanej w ADT i ilości otrzymanej, z reguły następuje stwierdzenie odmiennej (in plus lub in minus) ilości otrzymanej od ilości wysłanej. W przypadku stwierdzenia w wyniku pomiaru wagowego u odbiorcy ilości mniejszej, niż stwierdzona pomiarem wysyłającego i wpisana w dokumencie ADT, różnica traktowana jest jako niedobór i, jeżeli przekracza ustalone normy ubytków, opodatkowana u wysyłającego podatkiem akcyzowym na podstawie art. 28 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym, tj. w związku z niedostarczeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego do miejsca przeznaczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W jaki sposób należy traktować na gruncie podatku akcyzowego różnicę pomiędzy ilością wyrobu akcyzowego, określoną przy wysłaniu ze składu podatkowego sprzedawcy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, a ilością stwierdzoną przy przyjęciu tego wyrobu do składu podatkowego kupującego, w zakresie, w jakim różnica ta mieści się w granicach dopuszczalnych błędów pomiarowych legalizowanych urządzeń pomiarowych podmiotów, prowadzących składy podatkowe, tj. czy różnica ta podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Podatnika rozbieżność pomiędzy ilością zmierzoną przy wydaniu wyrobu akcyzowego ze składu podatkowego sprzedającego, a ilością zmierzoną przy przyjęciu wyrobu akcyzowego do składu podatkowego odbiorcy, nie przekraczająca dopuszczalnego błędu pomiarowego legalizowanej wagi, nie stanowi opodatkowanego nadmiernego ubytku lub niedoboru wyrobu akcyzowego w rozumieniu przepisów art. 5 ustawy o podatku akcyzowym. Nie podlega też opodatkowaniu podatkiem akcyzowym u wysyłającego na podstawie art. 28 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym, tj. w związku z niedostarczeniem wyrobów akcyzowych zharmonizowanych ze składu podatkowego do miejsca przeznaczenia.

Zdaniem Podatnika, w przypadku rozbieżności nie przekraczających dopuszczalnego błędu pomiarowego, jako ilość przyjętą należy uznać ilość określoną w dokumencie ADT przez wysyłającego.

Zgodnie z § 20 ust. 2 w zw. z Tabelą 3 Załącznika do rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 3 października 2003 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać wagi nieautomatyczna (Dz. U. Nr 183, poz. 1791), dopuszczalny błąd pomiaru dla wagi nieautomatycznej o III klasie dokładności w zakresie obciążenia powyżej 2.000 e (co w przypadku wagi o działce elementarnej e-20 kg oznacza obciążenie łączne powyżej 40.000 kg - np. pełna cysterna - naczepa wraz z ciągnikiem) wynosi ± 3 e, czyli dla..=20 kg ± 60 kg. Przy gęstości benzyny lotniczej 100. na poziomie ok. 0,71 kg/dm3 dopuszczalny błąd pomiaru wyrażony w litrach wynosi ± ok. 85 l. Dodatkowo należy wskazać, że kolejne odchylenie może powstać przy przeliczeniu wagi na objętość. Zgodnie z przepisami § 31 ust. 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 15 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać zbiorniki pomiarowe (Dz. U. Nr 85, poz. 800), błędy graniczne dopuszczalne zbiorników w użytkowaniu, dla zbiorników w kształcie cylindra leżącego, cylindra stojącego lub pochyłego albo prostopadłościanu, graniastosłupa stojącego, ostrosłupa stojącego, stożka stojącego, kuli lub sferoidy, kalibrowanych metodą objętościową, wynoszą ± 0,6 objętości mierzonej. Zakładając, w świetle powyższego, przy "obiektywnym" załadowaniu do cysterny 30.000 litrów płynnego wyrobu akcyzowego (np. paliwa.) z pomiaru legalizowaną wagą o klasie dokładności III (po przeliczeniu masy na objętość) możemy uzyskać wynik, w granicach dopuszczalnego błędu urządzenia, od 29.915 do 30.085 litra. Odwracając sytuację, jeżeli z pomiaru wagowego (po przeliczeniu) wynika, że cysterna zawiera 30.000 litrów wyrobu, to biorąc pod uwagę dopuszczalny błąd pomiaru masy, wynikający z klasy dokładności wagi, bynajmniej nie otrzymujemy informacji, że w cysternie jest 30.000 litrów, lecz, że jest w niej ilość pomiędzy 29.915 do 30.085 litra. "Margines niepewności" wynosi zatem ok. 170 litrów. Dokonując z kolei przeliczenia procentowego: 85 l odniesione do 30.000 l daje 0,28% dopuszczalnego błędu pomiaru wagowego.

Z kolei przy pomiarze na przyjęciu poprzez pomiar objętości w zbiorniku odbiorcy;

1.

przyjmując, że zbiornik był przed przyjęciem paliwa całkowicie pusty i mierzone jest tylko wlane 30.000 l - dopuszczalny błąd pomiaru w wysokości ± 0,6% ilości mierzonej przekłada się na ilość ± 180 l,

2.

jeżeli jednak miałaby miejsce sytuacja, że w zbiorniku np. o pojemności 80.000 l znajdowałoby się już np. 40.000 l i będące przedmiotem dostawy 30.000 l byłoby dolewane dodatkowo, to na pomiarze 70.000 l dopuszczalny błąd pomiaru w wysokości ±0,6% ilości mierzonej przekłada się już na ilość ± 420 l.

Dla lepszego unaocznienia problemu - przyjmując hipotetyczną sytuację, że do zbiornika, w którym znajduje się 70.000 l wlano 420 l, pomiar po dolaniu może wykazać "przychód" w wysokości 0. Należy też wskazać, że powyżej wzięto pod uwagę tylko dopuszczalny błąd pomiaru, przy drugim pomiarze, tj. po dolaniu do zbiornika otrzymanego paliwa. Tymczasem określenie ilości faktycznie przyjętej odbywa się w oparciu o wyliczenie różnicy pomiędzy stanem końcowym a stanem początkowym. Przy pomiarze stanu początkowego również występuje błąd pomiaru, który może "nałożyć się" na błąd pomiaru stanu końcowego. Dodatkowo normatywne dopuszczalne błędy pomiaru przewidziane są dla obiektywnie prawidłowego odczytu wskazania listwy pomiarowej. W praktyce mogą ulec znacznemu zwiększeniu wskutek niedokładności wzrokowego odczytu wskazania listwy.

Zakładając skrajną sytuację, że na wskazanych przykładowo 30.000 l paliwa:

1.

na wadze nadawcy powstał błąd pomiaru poprzez zawyżenie o 85 l

2.

przy pomiarze w zbiorniku odbiorcy powstał błąd pomiary poprzez zaniżenie o 420 l, rozbieżności pomiędzy ilością, zadeklarowaną jako wydana, a ilością stwierdzoną przy przyjęciu może wynieść nawet 505 l.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym zwolnione od podatku akcyzowego są ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy. Ustalenie norm dopuszczalnych ubytków odbywa się z kolei w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów (Dz. U. Nr 63, poz. 585 z późn. zm.). W świetle przepisów rozporządzenia (Załącznika nr 4 w brzmieniu obowiązującym od dnia 14 lipca 2007 r.), najwyższa maksymalna norma dopuszczalnych ubytków w toku wydania, przyjęcia i przewozu paliw ciekłych nie przekracza 0,1% (pomijając skroplony propan-butan, którego obrotem podatnik się nie zajmuje). Zatem nawet najwyższa norma dopuszczalnych ubytków dla jednej operacji (wydania, przyjęcia bądź przewozu) jest sześciokrotnie niższa od dopuszczalnego błędu pomiarowego legalizowanych zbiorników pomiarowych paliw (+/-0,6%).

Na gruncie przepisów o podatku akcyzowym należy, zdaniem Podatnika, potraktować jako ubytek lub niedobór jedynie faktyczny, potwierdzony w obiektywny sposób, brak odpowiedniej ilości wyrobu akcyzowego. Nie może natomiast być traktowana jak niedobór różnica ilości, która mieści się w granicach dopuszczalnego błędu pomiarowego wagi, legalizowanej zgodnie z przepisami polskiego prawa i spełniającej wszystkie dotyczące go normy i wymagania. Skoro stwierdzona różnica mieści się w granicach błędu pomiarowego urządzenia, to równie dobrze może występować i faktycznie, jak i nie, a zatem nie można mówić o jednoznacznym ustaleniu różnicy - nadwyżki lub niedoboru wyrobu akcyzowego.

O nadwyżce lub niedoborze wyrobu akcyzowego możemy mówić dopiero, kiedy stwierdzona różnica ilościowa przekracza dopuszczalny błąd pomiaru i tylko w zakresie tego przekroczenia. Np. zgodnie z dokumentem ADT wysłano 30.000 l paliwa, paliwo to wlano do pustego zbiornika odbiorcy. Z pomiarów w zbiorniku odbiorcy wynika:

1.

29.850 l - różnica 0,5% - wynik w zakresie dopuszczalnego błędu pomiaru - brak niedoboru, 2) 29.800 1 - różnica 0,66% wynik o 30 l poza zakresem dopuszczalnego błędu pomiaru niedobór 30 l.

Analogiczne zasady należy, zdaniem Podatnika, zastosować w przypadku, jeżeli zarówno u nadawcy, jak i odbiorcy byłyby dokonywany pomiar wagowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, iż wydając interpretację indywidualną organ powinien oprzeć się na przepisach prawa podatkowego. Wydanie interpretacji indywidualnej w oparciu o przepisy inne niż podatkowe wykracza bowiem poza ramy zakresu upoważnienia, dla Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do wydawania interpretacji indywidualnych, określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770). Upoważnienie obejmuje wydawanie interpretacji indywidualnych w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych.

Przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych (art. 3 pkt 2 O.p). Natomiast ustawy podatkowe są to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 O.p). Wobec powyższego organ mógł uwzględnić w interpretacji indywidualnej, tylko te przepisy ustaw niepodatkowych, co do odpowiedniego stosowania których uczyniono delegację w przepisach prawa podatkowego. Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca przytoczył we wniosku przepisy rozporządzeń Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, które już nie obowiązują.

Zgodnie z artykułem 6 ust. 1 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. WE L 76 z 23.03.1992 z późn. zm.). podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji lub w momencie wystąpienia ubytków, które muszą podlegać podatkowi akcyzowemu zgodnie z art. 14 ust. 3. W myśl artykułu 14 ust. 1 ww. dyrektywy uprawnieni właściciele składów są zwolnieni od podatków za występujące ubytki w ramach systemu zawieszenia, które zostają przypisane czynnikom losowym lub sile wyższej oraz ustalone przez zainteresowane państwo członkowskie. Są oni także zwolnieni, w ramach systemu zawieszenia, od podatku od ubytków powstałych podczas produkcji i przetwarzania, składowania i transportu. Każde państwo członkowskie ustala warunki, na których te zwolnienia zostają przyznane. Artykuł 14 ust. 3 dyrektywy stanowi, iż bez uszczerbku dla art. 20, podatek za ubytki inne niż te wymienione w ust. 1 i ubytki nie wymienione w ust. 1, jest pobierany na podstawie stawek stosowanych w zainteresowanym państwie członkowskim w momencie wystąpienia ubytków, należycie ustalonych przez właściwe władze, lub w razie potrzeby, w momencie stwierdzenia ubytków. Zgodnie z ust. 4 cyt. artykułu ubytki określone w ust. 3 i straty, które nie podlegają zwolnieniu na podstawie ust. 1 powinny zostać, w każdym przypadku, odnotowane przez właściwe władze na odwrocie kopii dokumentu towarzyszącego określonego w art. 18 ust. 1 przeznaczonej do zwrotu dla nadawcy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 z późn. zm.) akcyzie podlegają ubytki lub niedobory wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu. Stosownie do ust. 2 cyt. przepisu zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania czynności, o których mowa w ust. 1, do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy.

Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustala dla poszczególnych podatników akcyzy, z urzędu lub na wniosek podatnika:

1.

normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie czynności, o których mowa w ust. 1, w wysokości nie wyższej niż określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 6,

2.

dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, w przypadku ich zużycia do wytwarzania innych wyrobów.

Zgodnie z art. 5 ust. 4 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego ustalając normy dopuszczalnych ubytków oraz dopuszczalne normy zużycia, o których mowa w ust. 3 uwzględnia:

1.

rodzaj produkowanych wyrobów;

2.

specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, o których mowa w ust. 1;

3.

technologię produkcji wyrobów.

Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów (Dz. U. Nr 63, poz. 585 z późn. zm.) określił maksymalne normy dopuszczalnych ubytków powstające podczas produkcji, magazynowania lub przewozu wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z § 9 ust. 1 cytowanego rozporządzenia w przypadku rozpoczęcia przez podatnika produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, do czasu ustalenia przez właściwego naczelnika urzędu celnego norm dopuszczalnych ubytków, powstałe ubytki rozlicza się w wysokości równej rzeczywistym stratom wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, nie dłużej jednak niż przez okres sześciu miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz. Natomiast dla podatnika, który od dnia 1 maja 2004 r. stał się podatnikiem dokonującym czynności w zakresie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 23 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. z 2006 r. Nr 72, poz. 500 z późn. zm.), zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstałe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy w czasie produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu, wskutek zdarzenia losowego, siły wyższej lub innego zdarzenia wyłączającego bezprawność lub winę podatnika w rozumieniu przepisów prawa cywilnego.

Zdaniem Spółki ubytkiem lub niedoborem z tytułu przewozu wyrobów akcyzowych zharmonizowanych jest jedynie ubytek lub niedobór faktyczny wyrobu akcyzowego, potwierdzony w obiektywny sposób. Nie może natomiast być traktowana jako niedobór różnica ilości, która mieści się w granicach dopuszczalnego błędu pomiarowego wagi, legalizowanej zgodnie z przepisami polskiego prawa i spełniającej wszystkie dotyczące go normy i wymagania. Wnioskodawca stwierdza, iż metodologia wskazana w opisanym stanie faktycznym pozwala stwierdzić powstanie ubytków ponadnormatywnych.

Stosownie do przytoczonych wyżej przepisów prawa wspólnotowego i przepisów krajowego prawa podatkowego mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, iż żaden z nich nie upoważnia podatnika, ani organu podatkowego do obliczania lub określania ilości zwolnionych od akcyzy ubytków lub niedoborów w sposób przedstawiony przez Wnioskodawcę.

Dopuszczalne w przepisach prawa błędy i różnice wskazań urządzeń i przyrządów pomiarowych służących do określenia ilości wyrobów akcyzowych do celów ustalenia podstawy opodatkowania, przy zastosowaniu różnych metod badania ilości przewożonego wyrobu akcyzowego, nie mogą być podstawą do uznania, iż nie doszło do powstania ubytków i niedoborów, które zgodnie z przepisami art. 5 ustawy o podatku akcyzowym podlegają akcyzie. Należy również zauważyć, iż opisane przez Wnioskodawcę ubytki lub niedobory nie mogą być również przypisane czynnikom losowym lub sile wyższej. Zgodnie z art. 28 ust. 1 cytowanej ustawy zobowiązanie podatkowe w akcyzie ciążące na tym podatniku wygasa z dniem otrzymania przez podatnika administracyjnego dokumentu towarzyszącego z potwierdzeniem odbioru tych wyrobów przez nabywcę, w części objętej potwierdzeniem.

Reasumując, w przypadku rozpoczęcia produkcji, magazynowania, przerobu, zużycia lub przewozu wyrobów akcyzowych Spółka mogła jedynie przez okres 6 miesięcy rozliczać powstałe ubytki w wysokości równej rzeczywistym stratom, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczęto produkcję, magazynowanie, przerób, zużycie lub przewóz. Zwalnia się od akcyzy ubytki lub niedobory powstające podczas wykonywania ww. czynności do wysokości ustalonej przez właściwego naczelnika urzędu celnego dla danego podatnika akcyzy. Zaś normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych zharmonizowanych powstających w czasie wymienionych czynności nie mogą być określone przez naczelnika urzędu celnego w wysokości wyższej niż określone w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie wysokości maksymalnych norm dopuszczalnych ubytków niektórych wyrobów akcyzowych zharmonizowanych, a także szczegółowych zasad i terminów ogłaszania norm dopuszczalnych ubytków oraz norm zużycia takich wyrobów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl