IPPP2/443-821/09-4/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 31 lipca 2009 r.) uzupełnionego pismem z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 24.09.2009), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowego ustalenia wysokości nieściągalnej wierzytelności oraz dokonanie jej korekty na podstawie art. 89a ustawy o VAT- jest nieprawidłowe.

W dniu 31 lipca 2009 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, uzupełniony wnioskiem aktualizacyjnym z dnia 21 września 2009 r. w zakresie ustalenia wysokości nieściągalnej wierzytelności oraz dokonanie jej korekty na podstawie art. 89a ustawy o VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - zwany dalej podatnikiem - dokonał w maju 2007 r. dostawy wraz montażem towaru - automatycznej linii paletyzacji worków - na rzecz innej Spółki z o.o. zwanej w dalszej części wniosku dłużnikiem. W momencie dokonania dostawy została wystawiona i przekazana dłużnikowi faktura VAT, którą przyjął i częściowo uregulował. Kwota brutto faktury wynosiła 825 330,00 zł, natomiast wniesiona przez dłużnika zapłata częściowa dokonana została w kwocie 398 830,00 zł.

Dłużnik zakwestionował jakość wykonania linii, będącej przedmiotem umowy, odmówił zapłaty pozostałej części wynagrodzenia oraz pobrał z rachunku podatnika kwotę gwarancji bankowej dobrego wykonania (142 650,00 zł), przy czym podatnik nie zgodził się z zarzutami dłużnika. Następnie po tygodniu od zrealizowania gwarancji bankowej dłużnik na poczet przedmiotowej faktury VAT wpłacił na rachunek podatnika kwotę niewiele przekraczającą kwotę pobranej gwarancji bankowej (150 000,00 zł) - co stanowiło częściowe uregulowanie należności za fakturę. Ostatnia zapłata w kwocie 150 000,00 zł została przez podatnika zaliczona częściowo na poczet zwrotu kwoty nienależnie pobranej gwarancji (142 650,00 zł) i w pozostałej części (7 350,00 zł) jako częściowe uregulowanie należności za fakturę VAT, ponieważ nie zostały uznane roszczenia dłużnika - nabywcy linii. Pod pobraną gwarancję bankową dłużnik wystawił księgową notę obciążeniową która została przez podatnika zwrócona wystawcy jako nie posiadająca podstawy prawnej.

W związku z nie uregulowaniem należności wynikającej z faktury VAT sprawa została skierowana do Sądu Arbitrażowego i czeka na rozstrzygnięcie.

Korzystając z art. 89a ustawy o podatku VAT podatnik w kwietniu 2009 r. dokonał korekty podatku VAT należnego w stosunku do nieuregulowanej części należności wynikającej z ww. faktury VAT. Podstawa wyliczenia kwoty podatku do korekty została wyliczona w następujący sposób:

Kwota brutto wynikająca z faktury: 825 330,00 zł

Minus kwota pierwszej wpłaty: - 398 830,00 zł

Minus część drugiej wpłaty po potrąceniu kwoty

zwrotu nienależnie pobranej gwarancji bankowej: - 7 350,00 zł

Co dało kwotę brutto wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona: 419 150,00 zł

Dostawa ww. towarów podlegała opodatkowaniu stawką podstawową 22%, zatem kwotę podatku należnego podlegającego korekcie wyliczono w wysokości: 75 584,43 zł

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik prawidłowo wyliczył kwotę wierzytelności nieściągalnej oraz kwotę podatku podlegającą korekcie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że prawidłowo wyliczył kwotę wierzytelności nieściągalnej oraz kwotę podatku podlegającą korekcie z art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zabezpieczone gwarancją bankową kwoty pieniężne nie są zobowiązaniami samoistnymi, ale zobowiązaniami warunkowymi. Aby skorzystać z ustanowionego zabezpieczenia należy wykazać podstawę prawną. Kwestię tę reguluje art. 405 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zgodnie z którym "Kto bez podstawy prawnej uzyska korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości"

Zgodnie z powyższym uszczuplone środki pieniężne na rachunku w ocenie podatnika podlegały zwrotowi, a w związku z tym ostatni z otrzymanych przelewów należało potraktować w pierwszej kolejności jako zwrot kwoty nienależnej, a w pozostałej części jako częściową zapłatę należności wynikającej z wystawionej faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy przedstawione w zaistniałym stanie faktycznym uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Działania faktyczne podjęte przez Wnioskodawcę mające na celu ujęcie rozliczeń finansowo-księgowych wpłat dokonanych przez dłużnika (w ramach m.in. realizacji gwarancji bankowej, dokonania jej zwrotu, zaliczenia kwoty 7 350 zł na poczet należności oraz nieuwzględnienie księgowej noty obciążeniowej), zobowiązują organ podatkowy do analizy przedstawionego przez podatnika stanowiska. Przy czym podkreślić należy, iż tutejszy organ podatkowy nie jest władny do rozstrzygania sporów (ferowania wyroków), które to należą do kompetencji sądów. Z tego też powodu, działania Wnioskodawcy podjęte w stosunku do rozliczenia wpłaconej przez dłużnika kwoty 150 000,00 zł na poczet przedmiotowej faktury nie dają podstawy do tego by stanowczo i jednoznacznie stwierdzić prawidłowość dokonanych przez podatnika wyliczeń nieściągalnej wierzytelności. Przemawia za tym fakt, iż dłużnik kwotę 150 000,00 zł zaliczył, jako wpłatę na poczet przedmiotowej faktury i zdaniem organu podatkowego, jako taka, kwota ta powinna być uwzględniona przez podatnika w ramach wyliczenia kwoty nieściągalnej wierzytelności. Gdyż wnioskodawca swoim własnym działaniem doprowadził do niezaliczenia powyższej kwoty w całości na poczet należności (zaliczył tylko 7 350 zł). Tym samym doprowadził do sytuacji, w której kwota nieściągalnej wierzytelności jest zawyżona, a co za tym idzie, kwota korekty w ramach art. 89a będzie również zawyżona. Organ podatkowy na obecnym etapie postępowań prowadzonych między Stronami nie jest w stanie stwierdzić bezwzględnej prawidłowości wyliczeń kwoty wierzytelności nieściągalnej, jak również wysokości korekty VAT z tego tytułu.

W związku z powyższym wyliczenie kwoty nieściągalnej wierzytelności dokonane przez Wnioskodawcę należy uznać za nieprawidłowe. Kwota 150 000,00 zł w całości powinna być zaliczona w poczet dokonywanych wpłat przez dłużnika.

Przy czym, w stosunku do pozostałej części nieściągalnej wierzytelności Wnioskodawca zachowuje prawo do dokonania korekty podatku VAT. Natomiast ewentualne dokonanie korekty w stosunku do 150 000,00 zł, będzie możliwe po zakończeniu postępowań sądowych w tym zakresie.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a ustawy).

Możliwość skorzystania z tzw. "ulgi za złe długi" powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, warunków jej powstania, jak i dłużnika i wierzyciela, określone w art. 89a ust. 2 ustawy, tj.:

Aby podatnik mógł skorygować rozliczenie podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Podkreślenia wymaga fakt, że warunek, aby nabywca (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji należy odnieść wyłącznie do daty dostawy towaru lub świadczenia usługi stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 1, natomiast w chwili dokonania korekty dłużnik oraz wierzyciel muszą być zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni stosownie do wyżej cyt. art. 89a ust. 2 pkt 3.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.