IPPP2/443-799/13-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2013 r. (data wpływu 1 sierpnia 2013 r.), uzupełnionego pismem z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 28 października 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 13 listopada 2013 r. (data wpływu 18 listopada 2013 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 28 października 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 2.07.1993.r. Wnioskodawczyni wspólnie z małżonkiem nabyła, do ich majątku osobistego, nieruchomość gruntową, niezabudowaną o powierzchni 800 m^2. Po rozwodzie przeprowadzonym w 1996 r. przedmiotowa nieruchomość w ramach podziału majątku przypadła Wnioskodawczyni.

W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony pod budownictwo jednorodzinne - szeregowe lub wolnostojące.

Działka została zakupiona w celu wybudowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, ale ze względu na okoliczności życiowe, budynek został wybudowany w innym miejscu, a Wnioskodawczyni zamierza przedmiotową nieruchomość sprzedać. Działka ta została nabyta z prywatnych środków i w stosunku do niej nigdy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Działka nie posiada żadnych zabudowań.

Wskazany grunt nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawczyni w 2006 r. sprzedała jedną niezabudowaną nieruchomość gruntową, która ze względu na istniejące i obowiązujące w tamtym okresie interpretacje podatkowe z ostrożności została objęta podatkiem VAT, mimo że działka ta została zakupiona w celu prowadzenia działalności rolniczej, którą Wnioskodawczyni wówczas prowadziła.

Wnioskodawczyni w swoim majątku prywatnym posiada kilka nieruchomości gruntowych (zabudowanych i niezabudowanych), odziedziczonych lub zakupionych w celu prowadzenia działalności rolniczej lub w celach zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych swoich i swoich dzieci. Jedną z nieruchomości i mieszkanie użycza osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Być może w przyszłości, w zależności od sytuacji finansowej Wnioskodawczyni będzie chciała, jedną z nieruchomości sprzedać. Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą. Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku od towarów i usług VAT (jako rolnik i wynajmujący mieszkanie).

Obecnie Wnioskodawczyni chce sprzedać w całości przedmiotową działkę zakupioną w 1993 r.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, że od momentu nabycia w 1993 r. działki nie podejmowała i do momentu sprzedaży nie zamierza podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych (poza ogłoszeniem o sprzedaży) ani działań polegających na uzbrojeniu terenu (poprzez doprowadzenie do niego mediów), wydzielaniu na nim dróg wewnętrznych czy ogrodzeniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej niezabudowanej stanowiącej teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę w ramach zarządu majątkiem prywatnym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie ona miała obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży nieruchomości gruntowej, nie działa ona bowiem jako osoba prowadząca działalność gospodarczą w tym zakresie, a sprzedaż będzie dotyczyła majątku osobistego niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ocenie Wnioskodawczyni, takie czynności nie mogą być zrównane z działalnością gospodarczą, jeżeli dokonywane są przez podatników dokonujących sporadycznej transakcji bez zamiaru prowadzenia regularnego obrotu w tym zakresie.

Działalność gospodarcza winna się charakteryzować zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Fakt dokonania sprzedaży części majątku przez podatnika nie może zostać uznany za prowadzenie działalności gospodarczej w tym zakresie. Nie jest bowiem działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Sprzedaż, nawet kilkukrotna, przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu. Brak jest podstaw do objęcia obowiązkiem podatkowym podmiotu dokonującego transakcji sporadycznej, również ze względu na fakt równoległego prowadzenia działalności gospodarczej w innym zakresie (działalność rolnicza w przypadku Wnioskodawczyni).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem.

Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Na gruncie tej wykładni warto zaznaczyć, że działka, którą chce sprzedać Wnioskodawczyni została zakupiona ponad 20 lat temu, a więc nie można tu mówić o aktywnych działaniach, podobnych do działań handlowców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m..in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy nieruchomość była wykorzystywana w sposób ciągły do celów zarobkowych, oraz czy majątek nabyty został z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek kest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, iż inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni planuje sprzedaż zakupionej w 1993 r. nieruchomości gruntowej niezabudowanej, stanowiącej grunt rolny. Działka została zakupiona w celu wybudowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego, celem zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, ale ze względu na okoliczności życiowe (rozwód), budynek został wybudowany w innym miejscu. Działka została nabyta z prywatnych środków i w stosunku do niej nigdy nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego. Działka nie posiada żadnych zabudowań. Wskazany grunt nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, którą prowadzi Wnioskodawczyni. Nie był także udostępniany osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni jest płatnikiem podatku VAT jako rolnik i wynajmująca mieszkanie. Ponadto z treści wniosku wynika, że do dnia złożenia wniosku Strona nie podejmowała i nie zamierza podejmować żadnych aktywnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki (poza ogłoszeniem o sprzedaży) ani działań polegających na uzbrojeniu terenu (poprzez doprowadzenie do niego mediów), wydzielaniu na nim dróg wewnętrznych czy ogrodzeniu.

Grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nie można jednak uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami, gdyż nie można stwierdzić, że nabywając grunt działała ona w charakterze handlowca. Przedmiotowy grunt został nabyty w 1993 r. do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej małżonka. Z uwagi na cel nabycia przedmiotowego gruntu (chęć wybudowania własnego jednorodzinnego budynku mieszkalnego), nie można uznać, że niniejszą nieruchomość nabyto w celu jej dalszej odsprzedaży.

Należy również zaznaczyć, że w przypadku gdy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego - nieruchomości gruntowej, a czynność tą wykona jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja ta nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy. Ponadto, jak wskazuje Wnioskodawczyni, przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do wykonywania działalności gospodarczej (rolniczej) przez Wnioskodawczynię, w szczególności nie była wynajmowana, dzierżawiona, użyczana ani nie była przedmiotem innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu oraz nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych, w celu jego sprzedaży.

Należy zauważyć, ze nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie.

Zatem sprzedaż niniejszej nieruchomości gruntowej będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawczyni z tytułu transakcji zbycia ww. nieruchomości nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przywołane uregulowania prawne oraz przedstawioną treść wniosku należy stwierdzić należy, że pomimo, że grunt spełnia definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z okoliczności niniejszej sprawy nie wynika, aby przy sprzedaży nieruchomości, Wnioskująca działała w charakterze handlowca.

Należy zatem uznać, że Wnioskodawczyni w wyniku dokonania czynności sprzedaży należącej do niej nieruchomości nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Dlatego też, dla Wnioskodawczyni z tytułu dokonania przedmiotowej sprzedaży nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.