IPPP2-443-787/10-4/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2010 r. (data wpływu 11 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 listopada 2010 r. (data wpływu 1 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest nieprawidłowe w zakresie uznania dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży książek za sprzedaż o charakterze ciągłym;

* jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży książek za sprzedaż o charakterze ciągłym oraz prawa do doliczenia podatku naliczonego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 listopada 2010 r. (data wpływu 1 grudnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-787/10-2/AK z dnia 19 listopada 2010 r. (data doręczenia 23 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Pismem z dnia 26 listopada 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 106 ust. 1 i ust. 8 ustawy o VAT w związku z § 5 ust. 1 pkt 4 w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia MF z 2008 r. dokonywaną przez Wnioskodawcę dostawę książek na rzecz klientów, na podstawie stałej umowy, można uznać za "sprzedaż o charakterze ciągłym", a zatem Wnioskodawca obowiązany jest wystawić fakturę nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT "podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem < art. 106 > ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16." W świetle § 5 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia MF z 2008 r. "faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej (...) dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury." Na podstawie § 9 ust. 2 Rozporządzenia MF z 2008 r. "w przypadku gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży."

Zarówno przepisy ustawy o VAT jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "sprzedaż o charakterze ciągłym". Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem definicji ww. pojęcia należy odnieść się do pojęcia "sprzedaży towarów" wyjaśnionego w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, a pojęcie "ciągłości" należy definiować w oparciu o wykładnię językową. Dodatkowo, pojęcie "ciągłości" należy rozpatrywać zgodnie z zasadami prawa cywilnego odnosząc je do pojęcia "zobowiązania o charakterze ciągłym", którym to mianem określa się zobowiązania jakich przedmiotem są m.in. świadczenia ciągłe. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT "ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o (...) sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów." Pod pojęciem "ciągły" należy rozumieć: (i) trwający bez przerwy, (ii) powtarzający się stale, (iii) ciągnący się nieprzerwanie w przestrzeni (słownik języka polskiego PWN). W doktrynie prawa cywilnego przyjmuje się, iż dla określenia świadczenia okresowego, czyli jednej z form wypełnienia zobowiązania o charakterze ciągłym konieczne jest stwierdzenie, że w ramach jednego i tego samego stosunku obligacyjnego dłużnik ma spełnić szereg świadczeń jednorazowych, które mogą się składać na całość z góry określoną. Istotne jest powtarzanie się kolejnych świadczeń w określonych odstępach czasu (tak: W. Czachórski

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem "sprzedaży o charakterze ciągłym" na gruncie ustawy o VAT należy więc rozumieć wynikające z zobowiązania o charakterze ciągłym świadczenie, polegające na stałym powtarzalnym (trwałym) zachowaniu się strony zobowiązanej do świadczenia. Dla uznania świadczenia za "ciągłe" wystarcza, iż składa się ono z następujących po sobie czynności, o ile tworzą razem funkcjonalną całość rozciągniętą w czasie. Należy zauważyć, iż - jak przedstawiono w stanie faktycznym Wniosku - mając na uwadze czynnik czasu charakteryzujący dostawy realizowane przez Wnioskodawcę oraz ich częstotliwość spełnione są przesłanki do uznania realizowanych przez Wnioskodawcę dostaw jako "sprzedaży o charakterze ciągłym". W konsekwencji, Wnioskodawca uważa, iż obowiązany jest on do wystawiania faktur nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Powyższe pojęcie "sprzedaży o charakterze ciągłym" potwierdza m.in. (i) Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. lS.ll/2-443/268/06), w której wskazano, iż "dla uznania świadczenia za "ciągłe" wystarcza, iż składa się ono z pewnych następujących po sobie aktów (czynności), o ile tworzą razem funkcjonalną całość, która ma to do siebie, że trwa w czasie, że czas jest jej miernikiem i, że interes jednej strony jest zaspokojony właśnie dlatego, że odpowiednie zachowanie się drugiej strony ma charakter trwały.", oraz (ii) Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 16 października 2008 r. (sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK).

ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, iż w świetle art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, w sytuacji otrzymania przez Wnioskodawcę faktury VAT wystawionej przez dostawcę książek dokumentującej sprzedaż w danym miesiącu na rzecz Wnioskodawcy książek składowanych w magazynie Wnioskodawcy (pobranych przez Wnioskodawcę), Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z takiej faktury.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...)" Art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT stanowi, iż "kwotę podatku naliczonego stanowi (...) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika (...) z tytułu nabycia towarów i usług (...) z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4."

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym wniosku, pomiędzy Wnioskodawcą oraz dostawcami istnieją dwa stosunki prawne. Pierwszy, wynikający z umowy najmu magazynu na rzecz dostawców, oraz drugi, wynikający z umowy sprzedaży książek w przypadku pobrania ich - w danym miesiącu - z magazynu przez Wnioskodawcę (w momencie pobrania własność książek przechodzi z dostawcy na rzecz Wnioskodawcy). Wnioskodawca uważa więc, iż przedstawiony system pobierania książek nie wpływa na zasady ogólnych przewidzianych w ustawie o VAT w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność opartą m.in. na sprzedaży książek kupionych od dostawców. Oznacza to zatem, iż skoro pobranie książek przez Wnioskodawcę jest swoistą ich sprzedażą na rzecz Wnioskodawcy, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku VAT naliczonego z faktury VAT wystawionej przez dostawców w związku z pobraniem w danym miesiącu książek przez Wnioskodawcę. Faktura wystawiona przez dostawcę na rzecz Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży książek w danym miesiącu (dokumentująca sprzedaż książek pobranych przez Wnioskodawcę z magazynu), jest fakturą dokumentującą sprzedaż o charakterze ciągłym" (a zatem odpowiednie znaczenie mają uwagi zawarte powyżej w stanowisku Wnioskodawcy co do pytania 1 - w zakresie art. 106 ust. 1 i ust. 8 w zw. z § 5 ust. 1 pkt 4 w zw. z § 9 ust. 2 Rozporządzenia MF z 2008 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe w zakresie uznania dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży książek za sprzedaż o charakterze ciągłym oraz za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które te faktury powinny zawierać zostały uregulowane w rozdziale 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług winna, zgodnie z § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zawierać dane wymienione w tym przepisie. Z treści § 5 ust. 1 pkt 4 wynika, że faktura powinna zawierać między innymi dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Zgodnie z ogólną zasadą, faktura winna dokumentować każdą dostawę towarów lub świadczenie usług i być wystawiana, stosownie do § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, w terminie siedmiu dni od dnia, w którym zdarzenia te miały miejsce. Odstępstwo od tej zasady, wynikające z zapisu § 9 ust. 2 cyt. rozporządzenia znajduje uzasadnienie w istocie świadczenia ciągłego, które, z uwagi na stałość i trwanie spełniania tego świadczenia w czasie, sprowadza się do niemożności wyróżnienia powtarzających się odrębnych czynności stanowiących samodzielne świadczenia, a w konsekwencji na określenie konkretnego dnia dokonania takiej czynności (spełnienia świadczenia). W przypadku, gdy podatnik określa na fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży.

Pojęcie sprzedaży ciągłej, o której mowa we wskazanym § 5 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia nie zostało zdefiniowane ani w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług ani też w przepisach rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. Dlatego też, należy w tym zakresie odwołać się do wykładni językowej oraz przepisów prawa cywilnego.

Za sprzedaż o charakterze ciągłym należy uznać sprzedaż odbywającą się bezustannie, stale, bez przerwy, itd. Pojęcie ciągłości rozumiane zgodnie z zasadami prawa cywilnego, należy odnieść do pojęcia zobowiązania o charakterze ciągłym. Zobowiązanie takie wytwarza stosunek prawny oznaczony terminem lub nim nie oznaczony. Charakter tego zobowiązania jest trwały i mogą z niego wypływać obowiązki ciągłe lub okresowe. W zobowiązaniu ciągłym nie da się wyróżnić powtarzających się odrębnych czynności, które można byłoby zakwalifikować jako świadczenia samodzielne w określonym momencie czasu. Innymi słowy, w przypadku świadczenia ciągłego nie sposób stwierdzić, że zostało ono zrealizowane w konkretnej dacie, bowiem jest ono realizowane stale.

Zatem sprzedaż ciągła to świadczenie polegające na stałym, ciągłym, trwającym stale, powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do świadczenia. Chodzi tu więc przede wszystkim o: najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, codzienną dostawę towarów, dostawę energii elektrycznej. W przypadku sprzedaży ciągłej trudne jest, a czasem niemożliwe, wyodrębnienie konkretnego świadczenia strony, czyli jednoznacznego ustalenia momentu dostarczenia towaru lub wykonania usługi.

W doktrynie prawa cywilnego zobowiązanie o charakterze ciągłym oznacza zobowiązanie, którego istota polega na trwałości stosunku cywilnoprawnego oraz roli czasu w tym stosunku. Zobowiązanie ciągłe trwa przez cały okres obowiązywania umowy i nie może zostać wypełnione inaczej jak przez upływ czasu na jaki umowa została zawarta.

W myśl powyższego, aby dostawy mogły być uważane za ciągłe, umowa o takie dostawy powinna spełniać następujące kryteria:

* powinna być trwała, zawarta na dłuższy okres czasu,

* muszą z niej wynikać obowiązki ciągłe, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia,

* świadczenie polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu strony zobowiązanej do określonego zachowania.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Strona zawiera z klientami umowy na dostawy książek, z których wynika, iż faktury dokumentujące sprzedaż książek przez Wnioskodawcę na rzecz klientów są wystawiane przez niego w cyklach miesięcznych. Wnioskodawca zawiera z klientami pisemne umowy na podstawie których dokonuje na ich rzecz stałych i powtarzalnych dostaw. Strona wskazała, iż jest możliwe wyodrębnienie (i) poszczególnych dostaw oraz (ii) ilości książek dostarczanych w ramach konkretnej dostawy na rzecz każdego klienta oraz możliwe jest zidentyfikowanie momentu dostarczenia do każdego klienta konkretnej partii towaru. Wnioskodawca dokonuje dostaw książek na rzecz poszczególnych klientów, z którymi zawarł umowy na dostawę z różną częstotliwością: również kilka razy w danym tygodniu. Klienci składają Wnioskodawcy pisemne zamówienia, w których precyzują ilości książek, która ma być im dostarczona oraz termin, w jakim cała dostawa bądź jej określona część ma być dostarczona do Zamawiającego; zamówienia określają zwykle m.in. numer i datę zamówienia, żądaną datę i miejsce dostawy, dane i siedzibę kupującego, dane sprzedającego, ilość zamówionych pozycji.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz opisane przez Wnioskodawcę warunki i sposób realizacji dostaw należy stwierdzić, że tak realizowanych dostaw książek, nie można uznać za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Specyfika sprzedaży o charakterze ciągłym wskazuje na to, iż między stronami musi istnieć porozumienie (umowa), na podstawie którego dostawy dokonywane są w sposób stały, powtarzalny lecz nie da się wyodrębnić poszczególnych dostaw. Niemożność jednorazowego wykonania świadczenia o charakterze ciągłym wynikać powinna z rodzaju czynności (istoty świadczenia), a nie z okoliczności możliwych do spełnienia przez strony transakcji, np. na mocy jednej umowy zawartej na określony okres, zgodnie z którą dokonanych zostanie szereg świadczeń, które co do zasady mogą być wykonane jednorazowo. Samo istnienie umowy określającej zasady współpracy, w tym pewne standardowe, powtarzalne, dające się przewidzieć świadczenia, nie jest wystarczające do przypisania sprzedaży charakteru ciągłego.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, fakt dokonywania dostawy książek na podstawie zawieranych z klientami pisemnych umów, z których wynika zobowiązanie do dokonywania stałych i powtarzalnych dostaw książek nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym. Jak już wskazano, jedną z istotnych cech sprzedaży ciągłej jest brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów jej realizowania, tymczasem w realizowanych przez Wnioskodawcę transakcjach dostawy można wyodrębnić poszczególne dostawy oraz ilości książek dostarczanych w ramach konkretnej dostawy na rzecz każdego klienta. Dokonywanie dostaw poszczególnych partii książek na podstawie zamówień, w których klienci precyzują ilości książek, która ma być dostarczona oraz termin, w jakim cała dostawa bądź jej określona część ma być dostarczona do Zamawiającego powoduje, że każde świadczenie - dostawę partii książek można wyodrębnić, odróżnić od następnej dostawy.

W takim przypadku mamy do czynienia z odrębnymi świadczeniami, które są realizowane na podstawie zawartej między stronami umowy. Potwierdzeniem powyższego jest fakt, iż Wnioskodawca potrafi zidentyfikować moment dostarczenia do klienta konkretnej partii towaru - nie można więc mówić, iż z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem umowy wynikają obowiązki ciągłe Spółki, bez możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia - sprzedaży określonej ilości książek.

Poza tym częstotliwość dokonywania sprzedaży jest tylko jedną z cech sprzedaży ciągłej. Fakt, że Wnioskodawca może dokonywać dostaw książek do poszczególnych klientów z różną częstotliwością, również kilka razy w danym tygodniu, nie wskazuje na to, iż sprzedaż będzie prowadzona w sposób stały, nieustanny, systematyczny i częstotliwy.

Reasumując, dostawa książek w przedmiotowej sprawie nie może być uznana za sprzedaż o charakterze ciągłym, a co za tym idzie nie stwarza podstaw do zastosowania regulacji zawartej w § 5 ust. 1 pkt 4 w powiązaniu z § 9 ust. 2 cyt. rozporządzenia. Faktury VAT, dokumentujące dostawy książek dokonywane przez Wnioskodawcę powinny być wystawione na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 cyt. rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Wnioskodawca przywołał interpretacje organów podatkowych - interpretację indywidualną z dnia 16 października 2008 r., sygn. IPPP1-443-1370/08-2/AK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie oraz decyzję z dnia 13 marca 2007 r., sygn. IS.II/2-443/268/06, na których oparł swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie.

Zauważyć należy, że wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, przy czym składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego - art. 14b § 2 i § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Z obowiązkiem tym bezpośrednio koresponduje obowiązek działania organu podatkowego w sposób wnikliwy, który w zakresie interpretacji przepisów prawa podatkowego znajduje odpowiednie zastosowania na podstawie art. 14h ww. ustawy. Nakaz działania wnikliwie wprost nawiązuje do zasady prawdy obiektywnej i oznacza wyczerpujące zbadanie wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisu prawa.

Biorąc pod uwagę powyższe podkreślić należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę: interpretacja oraz decyzja są rozstrzygnięciami organów podatkowych podjętych w odniesieniu do konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych), przedstawionych we wnioskach podatników.

Zatem powołane przez Stronę rozstrzygnięcia tut. Organ potraktował jako element argumentacji potwierdzający stanowisko Wnioskodawcy, nie stanowiły one jednak podstawy do wydania rozstrzygnięcia analogicznego do zaprezentowanych w cyt. interpretacjach, gdyż zostały one wydane w odmiennych stanach faktycznych (zdarzeniach przyszłych).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, o czym stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) cyt. ustawy.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, co do zasady, powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Jak stanowi art. 86 ust. 11 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może on obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Tak więc realizacja prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony jest obostrzona pewnymi ograniczeniami. Uregulowania art. 88 ust. 3a cyt. ustawy, wskazują przypadki, w których otrzymane przez podatnika faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego.

Faktura będąca podstawą do odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Zgodnie z cytowaną już treścią § 5 ust. 1 pkt 4, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera z dostawcami umowy na sprzedaż na rzecz Wnioskodawcy książek, które są dostarczane przez dostawców do magazynu Wnioskodawcy. Książki dostarczone przez dostawców do magazynu Wnioskodawcy stanowią własność dostawców (wynika to z umowy najmu magazynu przez Wnioskodawcę na rzecz dostawców) aż do momentu ich pobrania przez Wnioskodawcę (dostarczenia na rzecz klientów Wnioskodawcy). Własność przechowywanych książek przechodzi na Wnioskodawcę w momencie ich pobrania z magazynu. Z umowy z dostawcą wynika, iż okresem rozliczenia dla dostawy książek przez dostawcę na rzecz Wnioskodawcy jest miesiąc. Z tytułu najmu magazynu jest wystawiana odrębna faktura.

Biorąc zatem pod uwagę okoliczności przedstawione przez Spółkę we wniosku oraz przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT otrzymanych od dostawców, w terminach wynikających z art. 86 ust. 10 i ust. 11 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.