IPPP2/443-78/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki #61485; przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2014 r. (data wpływu 28 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanego paliwa służącego do tankowania gokartów - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabywanego paliwa służącego do tankowania gokartów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowa działalność obejmuje swoim zakresem dział 93 klasyfikacji PKD - usługi rekreacyjne, sportowe etc. Spółka udostępnia swoim klientom gokarty do jazdy na torze kartingowym, zlokalizowanym w hali. Wszystkie zakupione gokarty są ewidencjonowane jako środki trwałe. Są pojazdami czterokołowymi jednoosobowymi, wyposażonymi w silnik którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością maksymalną 50 km/h. Do ww. gokartów nabywane paliwo jest tankowanie do kanistrów na stacji benzynowej (przewożone w ten sposób na tor kartingowy). Ponadto gokarty nie są pojazdami samochodowymi w świetle ustawy z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o ruchu drogowym, nie podlegają homologacji czy rejestracji w wydziałach komunikacji i są dopuszczone do użytku tylko poza drogami publicznymi. Gokarty są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do pełnego odliczenia VAT (podatku od towarów i usług) od paliwa nabywanego do kanistrów, a przeznaczonego do tankowania gokartów na torze kartingowym.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że posiada prawo do pełnego odliczania podatku od towarów i usług z zakupionego paliwa użytkowanego do gokartów, zgodnie z poniższymi przepisami.

* Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

* Gokart nie jest pojazdem samochodowym, o którym mowa w definicji "pojazdów samochodowych" określonej w ustawie prawo o ruchu drogowym, gdyż parametry techniczne nie dopuszczają ich do ruchu drogowego i nie podlegają rejestracji w związku z czym nie obowiązują do nich przepisy prawa o ruchu drogowym.

* Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (nie obejmującego pojazdów jakimi są gokarty).

* Ponadto w roku 2012 wydano indywidualne interpretacje w tożsamych sprawach, zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy, m.in. IBPP2/443-243/12/WN z dnia 1 czerwca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz ITPP2/443-839/12/EK z dnia 3 października 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W okresie od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulują przepisy art. 88a w związku z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ww. ustawy w przypadku nabycia:

* kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 88a ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86a ust. 1.

Należy również wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia wykonawczego do tej ustawy nie definiują pojęć: "samochód osobowy" oraz "pojazd samochodowy", dlatego też należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.)

Jak wskazuje art. 2 pkt 31 i pkt 33 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, "pojazd" oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś "pojazd samochodowy" - pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Natomiast art. 2 pkt 40 ww. ustawy wskazuje, że "samochodem osobowym" jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Dodać należy, że jak wynika to z wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 76 ust. 1 pkt 3 cyt. wyżej ustawy - Prawo o ruchu drogowym, rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968 z późn. zm.) - załącznik Nr 4 Klasyfikacja pojazdów, Tabela nr 1 - Rodzaje i podrodzaje pojazdów - samochód specjalny, jako podrodzaj pojazdu, może posiadać kategorię homologacyjną: M1, M², M³, N1, N2, N3. Natomiast pojazdy o kategorii homologacyjnej: L7e (czterokołowiec) oraz L6e (czterokołowiec lekki) zostały zaliczone do odrębnego podrodzaju pojazdów o nazwie - pojazd samochodowy inny. Należy również zauważyć, że przez pojazd, w rozumieniu tego rozporządzenia, w myśl § 1 pkt 5 tego aktu prawnego, należy rozumieć pojazdy, o których mowa w art. 71 ust. 1 ustawy - Prawo o ruchu drogowym (a więc: pojazd samochodowy, ciągnik rolniczy, pojazd wolnobieżny wchodzący w skład kolejki turystycznej, motorower lub przyczepa).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług a jego podstawową działalnością są usługi zaklasyfikowane w dziale 93 klasyfikacji PKD - usługi rekreacyjne, sportowe etc. Spółka udostępnia swoim klientom gokarty do jazdy na torze kartingowym, zlokalizowanym w hali. Wszystkie zakupione gokarty są ewidencjonowane jako środki trwałe. Są pojazdami czterokołowymi jednoosobowymi, wyposażonymi w silnik, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością maksymalną 50 km/h. Do ww. gokartów nabywane paliwo jest tankowanie do kanistrów na stacji benzynowej (przewożone w ten sposób na tor kartingowy). Ponadto gokarty nie są pojazdami samochodowymi w świetle ustawy z dnia 20 czerwca 1997 Prawo o ruchu drogowym, nie podlegają homologacji czy rejestracji w wydziałach komunikacji i są dopuszczone do użytku tylko poza drogami publicznymi. Gokarty są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług

W uwzględnieniu wyżej powołanych przepisów prawa po przeanalizowaniu przedstawionego przez Stronę opisu sprawy należy stwierdzić, że opisane we wniosku gokarty, nie są pojazdami samochodowymi, o których mowa w powołanych wyżej przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ nie są pojazdami przeznaczonymi do poruszania się po drodze. Jak wynika z treści wniosku nie podlegają homologacji oraz rejestracji. W omawianej sprawie nie mają zatem zastosowania ograniczenia w zakresie możliwości obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych określonego w art. 88a ustawy o VAT.

Tym samym wskazać należy, że Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jest uprawniony do skorzystania z pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie do kanistrów paliwa, przeznaczonego do tankowania gokartów, wykorzystywanych do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.