IPPP2/443-775/09/11-6/S/BM/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2009 r. (data wpływu 21 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla importu oleju sojowego surowego przeznaczonego dla zwierząt - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla importu oleju sojowego surowego przeznaczonego dla zwierząt.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprowadza z Ukrainy olej sojowy surowy z przeznaczeniem do spożycia przez zwierzęta, którego proces produkcji odbywa się w tej samej technologii i z tego samego surowca, co olej jadalny. Olej przeznaczony do spożycia przez zwierzęta i olej przeznaczony do spożycia przez ludzi są produktami tożsamymi jakościowo, parametrowo i technologicznie. Wg łódzkiego Ośrodka Klasyfikacji, olej ten został zakwalifikowany jako: olej sojowy surowy jadalny i jego frakcje niemodyfikowany chemicznie 15.41.12-10.10. - stawka 7% VAT.

Podczas procedury dopuszczenia do obrotu i odprawy celnej stosowana jest stawka 22% VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka VAT powinna być zastosowana na granicy.

Zdaniem Wnioskodawcy, występuje tu sprzeczność prawna i proceduralna, bowiem płacąc 22% VAT na granicy Wnioskodawca jest zmuszony występować o zwrot VAT do właściwego Urzędu Skarbowego. Według Wnioskodawcy stawka VAT wg PKWIU oraz stawka VAT wg CN powinny być tożsame.

W dniu 8 października 2009 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-775/09-4/BM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzono, iż import oleju sojowego surowego, będącego przedmiotem zapytania, powinien zostać opodatkowany stawką VAT 22%, gdyż jak zaznaczył sam Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym, jest to olej przeznaczony do spożycia przez zwierzęta - nie znajduje więc tutaj zastosowania poz. 103 załącznika do rozporządzenia w sprawie wykazu towarów do celów poboru podatku od towarów i usług w imporcie objętych stawką tego podatku w wysokości 7%, tj. olej jadalnych. Bez znaczenia pozostają okoliczności związane z technologią wytwarzania przedmiotowego produktu, znaczenie w sprawie ma nazwa towaru zgłoszonego do odprawy celnej, którym zgłaszający stanowi, iż jest to olej z przeznaczeniem do spożycia przez zwierzęta. Skoro więc do odprawy celnej zgłoszono taki właśnie towar, to zastosowanie 22% stawki podatku VAT było słuszne.

Pismem z dnia 9 listopada 2009 r. (data wpływu 10 listopada 2009 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-775/09-4/BM z dnia 14 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 13 stycznia 2010 r.) Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 8 października 2009 r. znak IPPP2/443-775/08-4/BM.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 333/10 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna, gdyż rację w sporze ma Skarżący.

W dniu 11 lutego 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 października 2010 r. sygn. III SA/Wa 333/10 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Strony przedstawione w ww. wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 333/10- stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla importu oleju sojowego surowego przeznaczonego dla zwierząt uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 41 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do tej ustawy stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W załączniku tym pod poz. 21, wymienione zostały towary zaklasyfikowane do grupowania PKWiU "ex 15.4.", a mianowicie "oleje, tłuszcze zwierzęce i roślinne wyłącznie jadalne". W objaśnieniach do załącznika zaznaczono, że symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu (usługi) z danego grupowania.

Do celów poboru podatku w imporcie, wykaz towarów wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy VAT określony został w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej. Olejom sojowym wymienionym pod poz. 21 zał. nr 3 odpowiadają oleje wymienione pod poz. 105 załącznika do rozporządzenia z 28 listopada 2008 r. W pozycji tej wskazano kod CN 1507 "Olej sojowy i jego frakcje, nawet rafinowane, ale niemodyfikowane chemicznie" zaznaczając, iż obejmuje ona wyłącznie oleje jadalne.

Powyższy kod CN obejmuje "olej surowy nawet odgumowany" (1507 10) oraz "oleje pozostałe" (1507 90). Z kolei "olej surowy nawet odgumowany" dzieli się na "olej do zastosowań technicznych lub przemysłowych, innych niż produkcja artykułów technicznych spożywanych przez ludzi" (1507 10 10) oraz "pozostałe" (1507 1090).

Wnioskodawca wskazał, iż sprowadzony przez niego olej oznaczony jest kodem CN 1507 10 90 00, tj."olej sojowy surowy, nawet odgumowany, pozostały". Z tak przedstawionej charakterystyki kodu CN 1507 nie wynika, aby olej importowany przez Wnioskodawcę, nie był olejem jadalnym.

Jadalny charakter oleju sojowego, jako jego kryterium umożliwiające zastosowanie stawki 7%, wskazany został zarówno w załączniku nr 3 do ustawy VAT, jak i w załączniku do rozporządzenia z 28 listopada 2008 r. Tym niemniej, kryterium to nie może być utożsamiane z faktycznym wykorzystaniem produktu przez jego importera lub nabywcę. Przeznaczenie oleju, rozumiane jako faktyczne jego wykorzystanie w określonym celu, nie zostało przewidziane w przepisach dotyczących 7% stawki podatku od towarów i usług. Brak jest podstaw, aby o jadalnym charakterze oleju sojowego decydował faktyczny sposób jego użycia (wykorzystania) przez Wnioskodawcę. Istotne jest bowiem, czy olej ten - jako produkt - jest, czy też nie jest klasyfikowany jako jadalny.

Olej sojowy jadalny nie utraci tego charakteru z tego tylko powodu, że zostanie wykorzystany do celów innych niż spożycie przez ludzi. Prawodawca wyraźnie zaznaczył, iż chodzi o "jadalność" jako cechę oleju (produktu), nie zaś sposób jego spożytkowania. Podobnie olej przemysłowy, spożyty przez człowieka, nie stanie się olejem jadanym. Innymi słowy faktyczny sposób wykorzystania oleju ani nie przydaje mu charakteru jadalnego, ani też charakteru tego nie pozbawia. W rezultacie nie ma zatem wpływu na stawkę podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca powołał się na klasyfikację oleju sojowego dokonaną przez Urząd Statystyczny w Łodzi, w świetle której był to bez wątpienia olej jadalny, mieszczący się w grupowaniu PKWiU 15.41.12-10.10. Skoro zatem podany przez Wnioskodawcę, stosowany w imporcie kod CN, obejmował oleje jadalne i jednocześnie jako taki właśnie sprowadzany olej sklasyfikowany został w oparciu o PKWiU, brak jest podstaw do kwestionowania jego jadalnego charakteru. Rozporządzenie z 28 listopada 2008 r. w założeniu obejmuje te same towary objęte stawką 7%, jakie zamieszczone zostały w załączniku nr 3 do ustawy o VAT, z tą różnicą jedynie, że przypisane do poszczególnych kodów CN.

Jeżeli zatem określony towar na gruncie PKWiU klasyfikowany jest jako jadalny, ten sam charakter należy przypisać temu towarowi na gruncie CN. Dopiero stwierdzenie, że PKWiU nie pozwala na zakwalifikowanie oleju jako jadalnego, dostarczałoby podstaw, aby do obrotu tym olejem zastosować stawkę 22%, pomimo że mieściłby się on wśród olejów przypisanych do kodu CN 1507.

Wyjaśnić należy, że organy podatkowe nie mogą samodzielnie dokonywać klasyfikacji statystycznej usług i towarów. Nie czynią tego ani w postępowaniu interpretacyjnym, ani też w postępowaniu podatkowym. Powiązanie opodatkowania podatkiem od towarów i usług z klasyfikacją statystyczną usług (towarów) nie zmienia faktu, że w myśl przepisów o statystyce publicznej klasyfikacji tej dokonuje podatnik (producent, importer) oraz ewentualnie właściwy urząd statystyczny w wydawanych opiniach.

W świetle stanu faktycznego opisanego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji, prawidłowe jest zatem jego stanowisko, że w imporcie oleju sojowego należy zastosować 7% stawkę podatku VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.