IPPP2/443-77/14-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu podatkowego w dniu 28 stycznia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w trybie art. 89b ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka SA (dalej: "Wnioskodawca") jest osobą prawną polskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: "CIT") od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Wnioskodawca planuje kupić od spółki z siedzibą w Polsce (dalej: "Zbywca") prawa ochronne na znaki towarowe zarejestrowane w urzędzie patentowym (dalej: "Znaki Towarowe").

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte Znaki Towarowe do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż jeden rok. W związku z tym, z momentem przeniesienia na niego własności tych praw Wnioskodawca wprowadzi nabyte Znaki Towarowe do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Na tej podstawie, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Znaki Towarowe zostaną wprowadzone do ewidencji, Wnioskodawca będzie rozpoznawał koszt podatkowy z tytułu ich amortyzacji.

W związku z transakcją Zbywca wystawi na Wnioskodawcę fakturę / faktury VAT. Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywca na moment transakcji będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami VAT.

Wnioskodawca będzie wykorzystywał zakupione Znaki Towarowe do wykonywania działalności opodatkowanej VAT. W związku z tym, Wnioskodawca dokona odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze / fakturach zakupu.

Niewykluczone, że w toku działalności gospodarczej Zbywca udzieli Wnioskodawcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej. W wyniku czego, Zbywca będzie zobowiązany do wydania Wnioskodawcy przedmiotu pożyczki. Jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany wobec Zbywcy do dokonania zapłaty za Znaki Towarowe. Przewiduje się, że wysokość pożyczki nie będzie niższa niż wysokość ww. zobowiązania Wnioskodawcy wobec Zbywcy.

W oparciu o powyższe, Zbywca oraz Wnioskodawca na podstawie stosownej pisemnej umowy dokonają potrącenia ww. wzajemnych zobowiązań i wierzytelności wskazanych powyżej, tj. potrącenia umownego. W ten sposób zostanie uregulowana całość zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu.

Termin płatności za Znaki Towarowe będzie równy lub krótszy niż 60 dni, a potrącenie nastąpi nie później niż w terminie 30 dni od dnia upływu terminu płatności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu zakupu Znaków towarowych poprzez jego potrącenie z roszczeniem o wydanie przedmiotu pożyczki, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT, o której mowa w art. 89b Ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu zakupu Znaków Towarowych poprzez jego potrącenie z roszczeniem o wydanie przedmiotu pożyczki, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT, o której mowa w art. 89b Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Potrącenie jako forma spełnienia zobowiązania

Zgodnie z art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej: "Kodeks cywilny"), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Na podstawie art. 498 § 2 Kodeksu cywilnego wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Powyższy pogląd znajduje również swoje potwierdzenie w orzecznictwie - m.in. zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 1999 r. (sygn. SA/Bk 742/98), potrącenie wzajemnych wierzytelności jest formą spełnienia zobowiązania do zapłaty.

Zrównanie potrącenia / kompensaty wzajemnych zobowiązań z faktyczną zapłatą, znajduje również potwierdzenie w indywidualnych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2012 r., sygn. IBPBI/2/423-247/12/MS;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 listopada 2010 r., sygn. ILPB4/423-145/10-2/DS.

Reasumując, potrącenie stanowi formę spełnienia zobowiązania i realizuje funkcję zapłaty.

Na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a).

Z kolei na podstawie art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast na podstawie art. 89b ust. 1a Ustawy o VAT, przepisu art. 89b ust. 1 tej ustawy nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Biorąc pod uwagę treść ww. regulacji zawartych w art. 89b Ustawy o VAT należy stwierdzić, że istotnym elementem powodującym obowiązek dokonania przez dłużnika korekty podatku VAT określonego w umowie lub na fakturze, jest nieuregulowanie przez dłużnika należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju.

Ustawodawca nie wyjaśnił jednak, co oznaczają terminy "uregulowanie" i "nieuregulowanie" należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, którymi posługuje się w art. 89b Ustawy o VAT.

Mając na uwadze, że art. 89b Ustawy o VAT został przez ustawodawcę wprowadzony w celu usunięcia zatorów płatniczych w gospodarce, pod pojęciem "uregulowania" należy rozumieć taką sytuację, w której zobowiązanie wynikające z faktury (rachunku) lub innego dokumentu zostanie przez dłużnika spełnione. W ocenie Wnioskodawcy pod pojęciem "uregulowania" nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty w gotówką. W szczególności, zobowiązanie może zostać uregulowane w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności, bez fizycznego transferu środków finansowych.

Taką wykładnię pojęcia "uregulowanie" należności na gruncie ustawy potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 7 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 388/11, sąd podkreślił, że "warunek otrzymania przyspieszonego zwrotu nadwyżki podatku jest spełniony także wtedy, gdy w miejsce zapłaty należności z faktury wskazanej w przepisie art. 86 ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik i wystawca faktury dokonają wzajemnego potrącenia przysługujących im wierzytelności". Stanowisko to zostało również w pełni potwierdzone w późniejszym wyroku NSA z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1731/11, wydanym w powyższej sprawie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca dokona potrącenia zobowiązania wynikającego z faktury potwierdzającej zakup Znaków Towarowych z przysługującym Wnioskodawcy wobec Zbywcy roszczeniem o wydanie przedmiotu pożyczki.

Jak wskazano wyżej, potrącenie jest formą spełnienia zobowiązania, w związku z czym należy uznać, że potrącenie stanowi uregulowanie należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, o którym mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT.

Jak wskazano w stanie faktycznym termin płatności za Znaki Towarowe będzie równy lub krótszy niż 60 dni, a potrącenie nastąpi nie później niż w terminie 30 dni od dnia upływu terminu płatności.

W rezultacie, do uregulowania przez Wnioskodawcę zobowiązania wynikającego z faktury dokumentującej nabycie Znaków Towarowych dojdzie przed upływem terminu określonego w art. 89b Ustawy o VAT.

Reasumując, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z faktury dokumentującej / faktur dokumentujących zakup Znaków Towarowych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w następujących interpretacjach organów podatkowych, które dotyczyły zbliżonych zdarzeń przyszłych:

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 września 2013 r., sygn. IPPP2/443-651/13-2/KG,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 9 września 2013 r., sygn. ITPP1/443-537/13/AJ,

* interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 sierpnia 2013 r., sygn. IBPP2/443-369/13/AMP.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w związku z uregulowaniem zobowiązania z tytułu zakupu Znaków Towarowych, poprzez jego potrącenie z roszczeniem o wydanie przedmiotu pożyczki, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku VAT, o której mowa w art. 89b Ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Stosownie do art. 89b ust. 1a ustawy o VAT przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy o VAT w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko nie otrzymuje on pieniędzy za towar/usługę, ale również jest zobowiązany do zapłaty należnego podatku VAT, jaki powstał z tytułu dokonanej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Racjonalny ustawodawca wprowadził jednakże regulację prawną pozwalającą na zminimalizowanie negatywnych skutków jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji, gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub też wykonaną usługę. Możliwość skorygowania przez podatnika-sprzedawcę podatku należnego wiąże się z obowiązkami w zakresie korekty podatku naliczonego przez podatnika-nabywcę. Zastosowanie trybu korekty podatku powoduje de facto, że konstrukcyjnie przestaje istnieć podatek należny, przez co przestaje też faktycznie istnieć podatek naliczony, który można by odliczyć. Stąd też konieczna jest korekta podatku naliczonego. Przepisy art. 89b ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT są zawsze konsekwencją zaistnienia sytuacji, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. Korekty podatku należnego, na podstawie przepisu art. 89a ust. 1 ustawy o VAT, można dokonać tylko jeśli wierzytelność, z której wynika korygowany podatek należny, nie została uregulowana w określonym przez strony terminie.

Zgodnie z przywołanymi przepisami dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu płatności. Korekta winna być dokonana w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności. Termin 150-dniowy należy każdorazowo liczyć od dnia, w którym upływa termin płatności określony w fakturze lub umowie. Podkreślić jednakże należy, że ustalony przez strony termin zapłaty powinien być obustronną wolą stron transakcji zawartej w ramach stosunku cywilnoprawnego. Należy wskazać, że zgodnie z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dalej "k.c.", strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Regulacje dotyczące potrącania wzajemnych wierzytelności zawierają przepisy kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 498 § 1 i 2 k.c. gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W myśl art. 499 k.c. potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Powyższe oznacza, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności) następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy o VAT, tj. "uregulowania należności" nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że "uregulowanie" następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Użyte w wyżej wymienionych regulacjach pojęcie "uregulowania" jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia "zapłaty należności"). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami.

Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o VAT. Uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez kontrahenta w drodze kompensaty (potrącenia) wzajemnych należności stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Jednocześnie należy wskazać, że w myśl art. 720 § 1 k.c., przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Na mocy art. 723 k.c. jeżeli termin zwrotu pożyczki nie jest oznaczony, dłużnik obowiązany jest zwrócić pożyczkę w ciągu sześciu tygodni po wypowiedzeniu przez dającego pożyczkę.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje kupić od spółki z siedzibą w Polsce prawa ochronne na znaki towarowe zarejestrowane w urzędzie patentowym. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyte znaki towarowe do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres dłuższy niż jeden rok. W związku z tym, z momentem przeniesienia na niego własności tych praw Wnioskodawca wprowadzi nabyte znaki towarowe do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. W związku z transakcją zbywca wystawi na Wnioskodawcę fakturę / faktury VAT. Wnioskodawca będzie wykorzystywał zakupione znaki towarowe do wykonywania działalności opodatkowanej VAT. W związku z tym Wnioskodawca dokona odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturze / fakturach zakupu. W toku działalności gospodarczej Zbywca udzieli Wnioskodawcy oprocentowanej pożyczki pieniężnej. W wyniku tego Zbywca będzie zobowiązany do wydania Wnioskodawcy przedmiotu pożyczki. Jednocześnie Wnioskodawca będzie zobowiązany wobec zbywcy do dokonania zapłaty za znaki towarowe. Przewiduje się, że wysokość pożyczki nie będzie niższa niż wysokość ww. zobowiązania Wnioskodawcy wobec zbywcy. Zbywca oraz Wnioskodawca na podstawie stosownej pisemnej umowy planują dokonać potrącenia ww. wzajemnych zobowiązań i wierzytelności. Termin płatności za znaki towarowe będzie równy lub krótszy niż 60 dni, a potrącenie nastąpi nie później niż w terminie 30 dni od dnia upływu terminu płatności.

Powołany wyżej przepis art. 89b ustawy o VAT nakłada obowiązek skorygowania podatku naliczonego w przypadku nieuregulowania należności przez dłużnika w określonej sytuacji. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "uregulowania" należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju. W art. 89a ust. 1a ustawy o VAT regulującym rozliczenie podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, ustawodawca wskazuje, iż "nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie (...)". Termin "należność uregulowana w jakiejkolwiek formie" obejmuje zaspokojenie wierzyciela, powodujące wygaśnięcie jego roszczeń wobec dłużnika. Wykonanie to może nastąpić w różny sposób, uzgodniony przez strony.

W świetle okoliczności sprawy należy uznać, że potrącenie zobowiązania Wnioskodawcy z tytułu zakupu praw ochronnych na znaki towarowe ze zobowiązaniem zbywcy do przelewu przedmiotu pożyczki udzielonej przez zbywcę Wnioskodawcy będzie stanowiło formę uregulowania zobowiązania na gruncie ustawy o VAT. Z treści zdarzenia przyszłego wynika, że wysokość pożyczki nie będzie niższa niż wysokość zobowiązania z tytułu zakupu praw na znaki towarowe, a wzajemne potrącenie nastąpi nie później niż 30 dni od dnia upływu terminu płatności za znaki towarowe.

W konsekwencji na podstawie art. 89b ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia praw ochronnych na znaki towarowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.