IPPP2/443-761/10-6/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 16 listopada 2010 r. znak IPPP2/443-761/10-2/IG (skutecznie doręczone dnia 23 listopada 2010 r.) i pismem z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 23 grudnia 2010 r. znak IPPP2/443-761/10-4/IG (skutecznie doręczone dnia 28 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanych nieruchomości budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 4 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy niezabudowanych nieruchomości budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 listopada 2010 r. (data wpływu 2 grudnia 2010 r.) i pismem z dnia 31 grudnia 2010 r. (data wpływu 7 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca nabył na majątek wspólny z małżonkiem - udział 1/2 we współwłasności nieruchomości znajdującej się w C. Udział tej samej wielkości równocześnie zakupiony został przez inne małżeństwo. Zakup miał na celu realizację własnych celów mieszkaniowych, co miało być osiągnięte poprzez podział działki na dwie parcele i dojazd do jednej z nich, na których podatnicy zamierzali zbudować domy mieszkalne - niezależnie od siebie i w różnych terminach po jednym dla każdej z rodzin. "Nadwyżka" powierzchni pozostałaby własnością poszczególnych rodzin do ewentualnego wykorzystania w przyszłości np. przez dzieci podatników. Zmiana sytuacji finansowej Wnioskodawcy, a szczególnie zawirowania na rynku międzybankowym prowadzące do dramatycznego ograniczenia akcji kredytowej finansującej indywidualne budownictwo jednorodzinne spowodowała, że realizacja powyższych planów przeniosła je w sferę marzeń, a zaraz potem uświadomiła Wnioskodawcy nierealnie odległy termin ich realizacji. Od jakiegoś czasu Wnioskodawca zmuszony jest do sprzedaży części lub całości nieruchomości. Podobna sytuacja dotyczy drugiej pary współwłaścicieli. W celu uczynienia nieruchomości zbywalną, zwłaszcza w części, podatnicy dokonali jej podziału na mniejsze działki o pow. ok. 1500 m² każda, z wydzieleniem dróg do niektórych z nich. Wnioskodawca przewiduje sprzedaż w roku bieżącym jednej z nich, w przyszłym prawdopodobnie jeszcze jednej. Jeżeli sytuacja finansowa Wnioskodawcy ustabilizuje się po tych transakcjach, dalsza sprzedaż działek nie jest planowana, jakkolwiek plany te mogą ulec zmianie, zależą bowiem od bieżącej sytuacji Wnioskodawcy. Na jednej z działek nieprzeznaczonej do sprzedaży w bieżącym lub następnym roku znajduje się budowla - fundament z II poł. XX w - PKOB 2420, wraz z którym działka ta została nabyta. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tej budowli.

Przy zakupie udziałów w gruncie Wnioskodawca nie korzystał z "odliczenia VAT" - podatek nie był przez zbywcę odprowadzany.

Wnioskodawca nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nie planuje też, w dającej się przewidzieć przyszłości, podjęcia takiej działalności, w szczególności działalności polegającej na dostawie nieruchomości. Nie prowadził też działalności opodatkowanej VAT w przeszłości.

Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości dostaw nieruchomości, wyłączając dokonaną przed kilku laty w związku z koniecznością zmiany warunków mieszkalnych, sprzedażą mieszkania.

Żadna część opisanej nieruchomości nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub jej małżonka. Nie była też środkiem trwałym zaewidencjonowanym w ramach takiej działalności. Koszty utrzymania nieruchomości nie były zarachowane jako koszty działalności gospodarczej, w tym opodatkowane podatkiem VAT. Posiadanie nieruchomości nie przysporzyło pożytków, które stanowiłyby przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub obrotów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że działka pierwotna została podzielona na 7 mniejszych (cztery zgodnie z obecnym planem zagospodarowania mają przeznaczenie budowlane), a środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na finansowanie osobistych, bieżących potrzeb i spłatę zobowiązań. Działkę zakupiono 8 października 2007 r. z myślą o budowie domu wspólnie z innym małżeństwem, które miało podobne plany. W przeszłości Wnioskodawca zakupił mieszkanie przy ul. L. w W. Na przedmiotowej nieruchomości nie była prowadzona działalność gospodarcza ani działalność rolnicza; działka nie była innym osobom odpłatnie ani nieodpłatnie udostępniana. Aktualnie działka w części stanowi teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego - w pozostałej części jest to teren rolniczy. Zmiana przeznaczenia nastąpiła w 2008 r. Przedmiotem planowanego zbycia jest aktualnie działka budowlana. Dedukcyjnie należy przyjąć, że pierwsze zasiedlenie fundamentu z II połowy XX wieku w rozumieniu przepisów ustawy o VAT miało miejsce nie później niż 8 października 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1) Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawy) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary ustawodawca rozumie (art. 2 pkt 6 ustawy) rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Podatnikami są (art. 15 ust. 1 i 2 ustawy) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel lub rezultat, przy czym pojęcie "działalność gospodarcza" obejmuje szeroko, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, ale tylko w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Jednocześnie przepisy ustawy nie definiują pojęcia "częstotliwości". W znaczeniu funkcjonującym w języku polskim słowo to oznacza "wielokrotnie". A zatem, aby stać się podatnikiem, w chwili dokonywania czynności, wykazywana winna być intencja dokonywania tej czynności wielokrotnie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 1999 r., I SA/Lu 233/98, Monitor Podatkowy 2000/6 str.42). Natomiast już na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w orzecznictwie podkreślano, że nie każda sprzedaż rzeczy, dokonana na własny rachunek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz tylko taka, która była jedynym celem uprzedniego ich nabycia (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 maja 1997 r., SA/Rz 81/96, Przegląd Orzecznictwa Podatkowego 1998/5 poz. 194). Stanowisko to uznaje się za aktualne również w obecnym stanie prawnym. W przypadku Wnioskodawcy nie jest spełniona co najmniej jedna z wymaganych przesłanek uznania wykonywanych czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, a mianowicie nabycie gruntu w celu jego odsprzedaży (grunt został przez Wnioskodawcę nabyty w celu budowy własnego domu, ale realizacja tego planu szybko została zarzucona).

Wydaje się, że nie jest również spełniona przesłanka "częstotliwości". Bardzo słusznie zauważył naczelnik jednego z pomorskich urzędów skarbowych (pismo opublikowane jest na stronach internetowych Izby Skarbowej w Gdańsku, Nr Pl/005-370/04/CIP/03), że (...) "w świetle definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, aby stać się podatnikiem niekoniecznie trzeba prowadzić zarejestrowaną działalność gospodarczą, ale z pewnością należy wykonywać taką działalność samodzielnie, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W przypadku pytających, mimo podziału własnego majątku na 10 działek w celu sprzedaży, nie można mówić o częstotliwości, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ dokonali tego jedynie w celu ułatwienia sprzedaży, w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem nadania im stałego, zorganizowanego charakteru, tj. działalności gospodarczej (...). W dalszej części pisma napisano, że (...) "należy zauważyć, iż podział gruntu na 10 działek nie świadczy o częstotliwości działania choćby z tego względu, że pytający mogą sprzedać powyższe działki w ilości 10 sztuk jednemu nabywcy np. developerowi, dokonując tym samym jednorazowej sprzedaży".

Ewentualne rozróżnienie zasad opodatkowania z uwagi na to, czy będzie jeden czy wielu nabywców nie byłoby uzasadnione. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż sprzedaż działek w opisanym stanie prawnym i faktycznym nie podlega opodatkowaniu, a potwierdzenie tego stanowiska w zasadzie czyni zbytecznym udzielanie odpowiedzi na pozostałe pytania, które zostały sformułowane z przyczyn ostrożnościowych.

Ad.2) Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniami w niej przewidzianymi, stawka podatku wynosi 22%. Ustawodawca zwalnia jednak od podatku (art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy) dostawę budynków, budowli lub ich części, jeżeli:

Z kolei art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wnioskodawca przy nabyciu tej działki nie korzystał z prawa pomniejszenia podatku od towarów i usług należnego o podatek VAT naliczony, ani nie dokonywał żadnego ulepszenia znajdującej się na niej budowli i stąd, oraz z powołanych przepisów wywodzi twierdzenie odnoszące się do działki powstałej po podziale, na której znajduje się opisana budowla, iż dostawa tej działki będzie zwolniona z podatku.

Ad. 3) Pomiędzy Wnioskodawcą a jego małżonkiem istnieje ustawowy ustrój majątkowy (art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), a udział w nieruchomości będącej przedmiotem postawionego pytania został nabyty w trakcie trwania małżeństwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie odnoszą się do kwestii dostaw realizowanych przez osoby będące współwłaścicielami łącznymi jak małżonkowie, czy wspólnicy spółki cywilnej - żeby wymienić te najczęściej występujące w obrocie. W odniesieniu do drugiej formy współwłasności kwestię uregulować pozwala art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym podatnikiem jest osoba fizyczna, i osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu na zasadzie którego przyjmujemy, że w przypadku dostaw dokonywanych przez wspólników spółki cywilnej w ramach jej działalności podatnikiem podatku od towarów i usług jest ta spółka, choć nie ma ona zdolności prawnej. lnterpretacja jest w tym zakresie o tyle łatwiejsza do dokonania, że wspólnicy spółki cywilnej najpierw dokonują nabycia w ramach tej spółki, i też dość oczywisty wydaje się zamiar częstotliwego świadczenia w odniesieniu do współwłasności małżonków. Rzecz przestaje być już tak oczywista, jeżeli odłożymy na bok sytuację, w której najpierw nabycie, a potem zbycie wchodzi w zakres działalności przedsiębiorstwa prowadzonego na imię jednego z małżonków (art. 55 <1> Kodeksu cywilnego), również intuicyjnie przyjmiemy, iż cały obrót, mimo iż oboje małżonkowie za każdym razem są stroną umowy cywilnoprawnej przypada temu właśnie małżonkowi i to on jest podatnikiem z tego tytułu. Intuicja zwodzi, gdy opodatkowanie następuje w związku z czynnością, która nie dotyczy przedsiębiorstwa a jest dokonana w związku ze zbyciem lub tylko użyciem składnika wspólnego majątku małżonków, niezwiązanego z przedsiębiorstwem (o ile któreś z małżonków przedsiębiorstwo prowadzi).

Ustawodawca próbował kwestię w wąskim zakresie uregulować na gruncie opodatkowania najmu podatkami dochodowymi (art. 12 ust. 6a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osób fizycznych) pozwalając małżonkom na dokonanie wyboru pomiędzy opodatkowaniem przychodu przez jednego z nich lub przez oboje w równych częściach, odchodząc w ten sposób od ogólnej zasady (ale obowiązującej tylko w zakresie opodatkowaniu dochodów (przychodów)) stanowiącej, iż przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe (art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 12 ust. 6a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osób fizycznych), ale stosowanie tych zasad nie jest zaimplementowane do przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z oczywistych względów Kodeks rodzinny nie reguluje poruszanej kwestii.

Zatem przepisy, czytane bardzo dosłownie prowadziłyby do wniosku, iż to oboje małżonkowie są podatnikami w przypadku, którego dotyczy pytanie, a ponieważ brak również przepisu, który pozwalałby uznać za podatników "wspólnie" - podobnie do wspólników spółki cywilnej - muszą oni być podatnikami oddzielnie, z kolei gdyby uznać ich za podatników w odniesieniu do całej dostawy, podatek byłby pobierany w podwójnej wysokości, a to nie mieściłoby się w granicach konstytucyjnie postrzeganej sprawiedliwości.

Wnioskodawca w tej sytuacji uważa, iż możliwe są dwa wyjścia, przy czym z rozsądku skłania się do drugiego z nich:

Na poparcie przyjmowanego przez siebie stanowiska Wnioskodawca wskazuje także, że w razie wyboru rozwiązania z pkt 1 z kolei organy podatkowe zyskiwałyby - w przypadku niezadeklarowania w całości lub części - niekontrolowaną dowolność w przypisaniu tego obrotu wybranej przez siebie na zasadzie dowolności osobie, co przeczyłoby konstytucyjnej zasadzie mówiącej, iż podatki mogą być nakładane wyłącznie w drodze ustawy.

Ad.4) Przyjmując, że dochodzi do podziału obrotu ze sprzedaży składnika majątku wspólnego pomiędzy małżonków w taki sposób lub takich proporcjach, że obrót przypada na jedno z nich nie będące jeszcze w chwili dokonywania obrotu podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, należy wziąć pod uwagę kwestie dotyczące zwolnień podmiotowych z obowiązku opłacania podatku od towarów i usług. Art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym pewnej kwoty lub przewidywana wartość sprzedaży nie przekracza pewnej kwoty. Art. 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług ustala limity kwot uprawniających do zwolnienia na 100.000 tyś. zł w roku 2010 i 150.000 tyś. zł począwszy od roku 2011. Na tej zasadzie Wnioskodawca przyjmuje, iż w części, w jakiej przypadający na niego obrót ze sprzedaży działek dokonywanej wspólnie z mężem nie przekroczy podanych kwot, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku (podmiotowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zmienionym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 nr 226, poz. 1476), są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W art. 7 ust. 1 cyt. ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika, w rozumieniu w art. 15 ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną nie będącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar wykonywania czynności (handlu, produkcji, świadczenia usług) w sposób częstotliwy, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie jej wielokrotnie.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych przepisów wynika również, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (nabytego na własne potrzeby), a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy.

Ponadto wskazać należy, iż nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Sprzedaż majątku prywatnego oznacza, że majątek ten nabywany był na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, a zatem jego zbycie zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność gospodarczą ze skutkiem uznania tej osoby za podatnika.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 8 października 2007 r. nabyła wraz z małżonkiem, w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych, udział 1/2 we współwłasności nieruchomości. Udział tej samej wielkości równocześnie zakupiony został przez inne małżeństwo. Podatnicy planowali podział działki na dwie parcele i dojazd do jednej z nich, na których zamierzali zbudować domy mieszkalne - niezależnie od siebie i w różnych terminach po jednym dla każdej z rodzin. Zmiana sytuacji finansowej zmusiła Wnioskodawczynię i jej małżonka do sprzedaży części lub całości nieruchomości; podobnie jak drugą parę współwłaścicieli. W związku z powyższym właściciele dokonali jej podziału na mniejsze działki o pow. ok. 1500 m² każda, z wydzieleniem dróg do niektórych z nich. Po podziale nieruchomości powstało 7 działek (z czego cztery, zgodnie z obecnym planem zagospodarowania, mają przeznaczenie budowlane). Wnioskodawca przewiduje sprzedaż w roku bieżącym jednej z nich, będącej działką budowlaną, a w przyszłym prawdopodobnie jeszcze jednej. Środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na finansowanie osobistych, bieżących potrzeb i spłatę zobowiązań.

Na przedmiotowej nieruchomości nie była prowadzona działalność gospodarcza ani działalność rolnicza; działka nie była innym osobom odpłatnie ani nieodpłatnie udostępniana. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nieruchomość w części stanowi teren przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego - w pozostałej części jest to teren rolniczy, a zmiana przeznaczenia nastąpiła w 2008 r.

Na jednej z działek znajduje się budowla - fundament z II poł. XX w - PKOB 2420, wraz z którym działka ta została nabyta. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tej budowli. Wnioskodawca wskazał, iż według niego, z uwagi na brak wiedzy co do obrotu nieruchomością przed datą nabycia przez Wnioskodawcę, należy przyjąć, iż pierwsze zasiedlenie fundamentu z II połowy XX wieku w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług miało miejsce nie później niż dnia 8 października 2007 r.

Przy zakupie udziałów w gruncie Wnioskodawca nie korzystał z "odliczenia VAT" - podatek nie był przez zbywcę odprowadzany.

Wnioskodawczyni nie jest przedsiębiorcą i nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nie planuje też, w dającej się przewidzieć przyszłości, podjęcia takiej działalności, w szczególności działalności polegającej na dostawie nieruchomości. Nie prowadziła też działalności opodatkowanej VAT w przeszłości.

Żadna część opisanej nieruchomości nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy lub jej małżonka. Nie była też środkiem trwałym zaewidencjonowanym w ramach takiej działalności. Koszty utrzymania nieruchomości nie były zarachowane jako koszty działalności gospodarczej, w tym opodatkowane podatkiem VAT. Posiadanie nieruchomości nie przysporzyło pożytków, które stanowiłyby przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub obrotów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości dostaw nieruchomości, wyłączając dokonaną przed kilku laty w związku z koniecznością zmiany warunków mieszkalnych sprzedażą mieszkania.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy koniecznym jest opodatkowanie dostawy którejkolwiek z działek powstałych z opisanego podziału, lecz niezabudowanych budynkami lub budowlami, czy też dostawa ta będzie zwolniona z podatku od towarów i usług.

W oparciu o przedstawiony stan prawny, tj. przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży, ze swojego majątku prywatnego, udziałów w nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż udziałów w działkach pochodzących z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

W odniesieniu do okoliczności przedstawionych we wniosku stwierdzić bowiem należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę majątku nabytego z zamiarem wykorzystania go do realizacji własnych celów mieszkaniowych, nie może być traktowana jako czynność wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Zakup gruntu nie miał bowiem na celu lokaty kapitału, a jedynie zaspokojenie potrzeb życiowych Wnioskodawczyni i jej małżonka. Wnioskodawca nabył nieruchomość jako majątek przeznaczony do wykorzystania na własne potrzeby mieszkaniowe, a nabycie gruntu w taki sposób nie może być utożsamiane z nabyciem z zamiarem wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z okoliczności sprawy wynika także, iż dostawę udziałów w działkach uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. W chwili zakupu udziałów w działkach, zamiarem Wnioskodawcy nie była ich późniejsza sprzedaż. Tym samym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 cyt. ustawy w odniesieniu do dostawy ww. udziałów w działkach, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. udziałów działał w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupione udziały w gruntach nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych - jak wynika z treści wniosku, zarówno działka, której sprzedaż Wnioskodawca planuje w tym roku, jak i pozostałe działki, które mogą stać się przedmiotem dostawy, nie były wykorzystywane przez niego do celów działalności gospodarczej (stanowią jego majątek osobisty), nie były też innym osobom odpłatnie ani nieodpłatnie udostępniane. Środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na finansowanie osobistych, bieżących potrzeb i spłatę zobowiązań. Wnioskodawca nie dokonał również żadnego uatrakcyjnienia posiadanych działek.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając udziały w działkach będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc zatem pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane wyżej przepisy uznać należy, że z uwagi na fakt, iż działki powstałe z podziału nieruchomości, niezabudowane budynkami lub budowlami, będące współwłasnością Wnioskodawcy, nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej oraz mając na uwadze fakt, że zostały nabyte jako jedna nieruchomość w celu realizacji własnych celów mieszkaniowych, tj. do majątku prywatnego, a nie w celu dalszej odsprzedaży lub prowadzenia działalności gospodarczej, ich sprzedaż będzie dokonywana poza zakresem działalności gospodarczej, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie zauważyć należy, iż w związku z uznaniem stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe w odniesieniu do pytania 1, tj. uznanie przedmiotowej transakcji za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, odpowiedź na pytania 2,3 oraz 4 stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.