IPPP2/443-757/13-4/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2013 r. (data wpływu 25 lipca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 25 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 12 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/443-757/13-2/MAO z dnia 4 września 2013 r. (data doręczenia 9 września 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 1973 r. kupił do majątku wspólnego z żoną działkę nr 22 o powierzchni 28 a. Strona nie nabyła przedmiotowej nieruchomości w celu odsprzedaży, lecz celem zaopatrzenia gospodarstwa domowego w świeże warzywa i owoce.

Działka ta jest położona na terenach wiejskich, z glebą VI klasy, zatem jest zwolniona od podatku gruntowego. Wnioskodawca nie występował o przekwalifikowanie charakteru działki. Został on określony przez gminę w miejscowym planie szczegółowego zagospodarowania sołectwa zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta i Gminy z dnia 12 grudnia 1994 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 857 z dnia 15 listopada 1994 r.) jako teren pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.

W celu ułatwienia życia na działce Strona dokonała podłączenie prądu w 1974 r. Natomiast ok. 1985 r. podłączono wodę miejską w trakcie akcji prowadzonej przez gminę.

Wnioskodawca nigdy nie czynił jakichkolwiek działań podwyższających wartość działki lub ułatwiających jej sprzedaż.

Obecnie Wnioskodawca jest z żoną w podeszłym wieku, dlatego też chciałby sprzedać ww. działkę, aby uzyskać środki na leczenie i opiekę dla siebie i żony. Strona wskazuje, że będzie to czynność jednorazowa.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotowa działka jest zabudowana budynkiem gospodarczym niewielkiej wartości, zaznaczonym na Planie Zagospodarowania Przestrzennego wydanym dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Strona nie wykonywała działań reklamowych w celu sprzedaży ww. działki, ani nie zawierała umów z pośrednikami. Jedynymi formami ogłoszenia o sprzedaży było zawieszenie przez Wnioskodawcę na bramie ogrodzeniowej napisu "Sprzedam + nr tel." oraz zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w 2009 r. na portalu, które nie zostało wznowione powtórnie z powodu braku jakiegokolwiek zainteresowania kupujących. Ponadto ww. działka nie była nigdy przedmiotem dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. Nie była również udostępniana osobom trzecim.

Strona wskazała, iż w przeszłości nie dokonywała nigdy sprzedaży działek budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowej działki będzie obciążona podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż nie będzie obciążona podatkiem VAT, ponieważ ww. działka nie była kupiona celem odsprzedaży, ani nie była ulepszana w celu ułatwienia tej transakcji. Ponadto planowana sprzedaż będzie czynnością jednorazową. Strona wskazuje, że nie była, ani nie jest podatnikiem VAT, a źródłem Jej utrzymania jest emerytura.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza" na potrzeby podatku od towarów i usług zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W przedmiocie opodatkowania sprzedaży działek wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Udzielając odpowiedzi na postawione pytania prejudycjalne Trybunał wskazał, iż czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym, w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 1973 r. kupił do majątku wspólnego z żoną działkę nr 22 o powierzchni 28 a. Strona nie kupiła przedmiotowej nieruchomości w celu odsprzedaży, lecz celem zaopatrzenia gospodarstwa domowego w świeże warzywa i owoce. Działka ta jest położona na terenach wiejskich, z glebą VI klasy, zatem jest zwolniona od podatku gruntowego. Wnioskodawca nie występował o przekwalifikowanie charakteru działki. Został on określony przez gminę w miejscowym planie szczegółowego zagospodarowania sołectwa zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta i Gminy - z dnia 12 grudnia 1994 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 857 z dnia 15 listopada 1994 r.) jako teren pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W celu ułatwienia życia na działce Strona dokonała podłączenie prądu w 1974 r. Natomiast ok. 1985 r. podłączono wodę miejską w trakcie akcji prowadzonej przez gminę. Wnioskodawca nigdy nie czynił jakichkolwiek działań podwyższających wartość działki lub ułatwiających jej sprzedaż.

Obecnie Wnioskodawca jest z żoną w podeszłym wieku, dlatego też chciałby sprzedać ww. działkę, aby uzyskać środki na leczenie i opiekę dla siebie i żony. Strona wskazuje, że będzie to czynność jednorazowa.

Zainteresowany wskazał, iż przedmiotowa działka jest zabudowana budynkiem gospodarczym niewielkiej wartości, zaznaczonym na Planie Zagospodarowania Przestrzennego wydanym dla przedmiotowej nieruchomości gruntowej. Strona nie wykonywała działań reklamowych w celu sprzedaży ww. działki, ani nie zawierała umów z pośrednikami. Jedynymi formami ogłoszenia o sprzedaży było zawieszenie przez Wnioskodawcę na bramie ogrodzeniowej napisu "Sprzedam + nr tel." oraz zamieszczenie w 2009 r. ogłoszenia o sprzedaży na portalu które nie zostało powtórnie wznowione z powodu braku jakiegokolwiek zainteresowania kupujących. Ponadto ww. działka nie była nigdy przedmiotem dzierżawy, ani innej umowy o podobnym charakterze. Nie była również udostępniana osobom trzecim.

Strona wskazała, iż w przeszłości nie dokonywała nigdy sprzedaży działek budowlanych.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, treść powołanych regulacji oraz orzecznictwo TSUE stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpią okoliczności, które wskazywałyby, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości o numerze 22 dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów lecz wymagane jest stwierdzenie, że podmiot dokonujący dostawy występuje w związku ze sprzedażą jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż nieruchomości gruntowej wykorzystywanej przez Wnioskodawcę na własny użytek (tekst jedn.: w celu zaopatrzenia gospodarstwa domowego w świeże warzywa i owoce) stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Ze złożonego wniosku nie wynika, aby nabyty grunt był wykorzystywany w jakikolwiek sposób do działalności gospodarczej; nieruchomość nie stanowiła przedmiotu umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Nie można również stwierdzić, że Wnioskodawca nabył nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych. Zbywana nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy nabyty w 1973 r. do majątku wspólnego z żoną.

Ponadto Zainteresowany nie dokonywał także żadnych aktywnych działań, które mogłyby świadczyć o zamiarze profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Działaniem takim z pewnością nie jest umieszczenie na portalu internetowym informacji o sprzedaży nieruchomości, czy też umieszczenie na bramie ogrodzeniowej napisu "Sprzedam + nr tel.". Skutkiem powyższego także i z tego względu Wnioskodawcy nie można uznać za podmiot działający jako podatnik VAT dokonujący dostawy gruntu, a transakcja sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynność sprzedaży oznacza działanie w sferze prywatnej, do której przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje fakt wydania przez Radę Miasta i Gminy. Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla ww. nieruchomości gruntowej.

Reasumując należy uznać, iż Wnioskodawca w wyniku sprzedaży nieruchomości, o numerze 22 nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tym samym sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca, jako współwłaściciel zbywanej nieruchomości, zaznacza się, iż niniejsza interpretacja nie ma mocy wiążącej dla małżonki będącej jej współwłaścicielem, która chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.