IPPP2/443-748/09-2/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 1 lipca 2009 r.,), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w stosunku do wierzytelności powstałych w 2007 i 2008 r., a których nieściągalność została uprawdopodobniona - jest prawidłowe.

W dniu 1 lipca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty podatku należnego w stosunku do wierzytelności powstałych w 2007 i 2008 r., a których nieściągalność została uprawdopodobniona.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka świadczy usługi telekomunikacyjne w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci. Zgodnie z przepisami ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), usługi świadczone przez Spółkę dokumentowane są fakturami VAT. Spółka odprowadza do urzędu skarbowego podatek należny z tytułu świadczonych usług. Zdarzają się przypadki, że kontrahenci Spółki znacznie przekraczają terminy płatności wynikające z wystawionych przez nią faktur. W związku z tym Spółka rozważa skorzystanie z rozwiązań przewidzianych w art. 89a i 89b ustawy o VAT, które w wyniku spełnienia szeregu przewidzianych w nich warunków, dają Spółce możliwość zmniejszenia kwoty podatku należnego wykazanego w związku ze sprzedażą do kontrahentów, którzy nie uregulowali należności z tytułu tej sprzedaży (dalej: ulga lub ulga na złe długi). Rozwiązania dotyczące ulgi na złe długi zostały wprowadzone do ustawy o VAT z dniem 1 czerwca 2005 r. w wyniku wejścia w życie przepisów ustawy z 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756; dalej: ustawa wprowadzająca). Z dniem 1 grudnia 2008 r., w rezultacie wejścia w życie ustawy z 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320; dalej: ustawa zmieniająca), regulacje dotyczące ulgi na złe długi zostały znowelizowane. Powstaje w związku z tym pytanie, czy Spółka ma obecnie (pod rządami znowelizowanych przepisów) prawo skorzystać z ulgi na złe długi w stosunku do wierzytelności powstałych przed wejściem w życie ustawy zmieniającej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może skorzystać z ulgi na złe długi w stosunku do wierzytelności, które powstały w 2007 i 2008 r....

Spółka stoi na stanowisku, iż przy założeniu, że spełnione są pozostałe warunki określone w art. 89a ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na złe długi w stosunku do wierzytelności powstałych w 2007 i 2008 r. Zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT, podatnik ma prawo skorzystać z ulgi na złe długi, jeżeli od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Przytoczony przepis nie zawiera żadnych dodatkowych ograniczeń ani wyłączeń odnoszących się do wierzytelności, które mogą być przedmiotem ulgi. Z jego literalnej wykładni wynika zatem, że ulga w stosunku do wierzytelności, które powstały w 2007 i 2008 r. może być stosowana odpowiednio do końca 2009 i 2010 r. Powyższy wniosek, wynikający z wykładni gramatycznej, wspierają dodatkowo następujące argumenty. Rozwiązania dotyczące ulgi na złe długi zostały wprowadzone do ustawy o VAT z dniem 1 czerwca 2005 r. Zmiana obowiązujących od tej daty regulacji dokonana została z dniem 1 grudnia 2008 r. w formie nowelizacji ustawy o VAT, nie zaś w formie nowego aktu prawnego. Co za tym idzie, ulga w rozumieniu znowelizowanych przepisów jest tą samą instytucją prawną którą była przed dniem 1 grudnia 2008 r. Zmienione zostały jedynie pewne szczegółowe uregulowania dotyczące ulgi, natomiast jej istota pozostała niezmienna. Uznać zatem należy, ze mimo dokonanej nowelizacji, mamy do czynienia z kontynuacją rozwiązań dotyczących ulgi na złe długi. Konsekwentnie, nie istnieją jakiekolwiek przesłanki, aby dokonywać sztucznego podziału wierzytelności na powstałe przed 1 grudnia 2008 r. i powstałe po tym dniu. Przepisy ustawy zmieniającej nie zawierają żadnej regulacji, która ograniczałaby możliwość stosowania ulgi do wierzytelności powstałych od konkretnej daty. W szczególności ustawa zmieniająca nie zawiera jakiegokolwiek przepisu przejściowego, który wyłączałby możliwość stosowania ulgi do wierzytelności powstałych przed datą wejścia w życie nowelizacji. Warto natomiast zauważyć, że zgodnie z art. 8 ustawy wprowadzającej, wchodzące w życie przepisy dotyczące ulgi na złe długi miały zastosowanie wyłącznie do wierzytelności powstałych od dnia 1 czerwca 2005 r. Konsekwentnie, należy uznać, że przepisy dotyczące ulgi na złe długi w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. stosuje się do wszystkich wierzytelności spełniających warunki określone w tych przepisach. Gdyby bowiem ustawodawca chciał ograniczyć zakres czasowy stosowania ulgi do wierzytelności powstałych od 1 grudnia 2008 r., dokonałby analogicznego zastrzeżenia w ustawie zmieniającej. Jedyne zastrzeżenie czasowe odnoszące się do wierzytelności, które mogą być podstawą skorzystania z ulgi, zawarte jest w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy o VAT. Zgodnie z nim, ulga może być stosowana, jeżeli od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona. Przy przyjęciu założenia, że ulga nie może być stosowana do wierzytelności powstałych przed 1 grudnia 2008 r., przepis ten byłby martwy w odniesieniu do tych wierzytelności. Analiza funkcjonalna regulacji nakazuje więc odrzucić taki wniosek jako całkowicie sprzeczny z założeniem racjonalności ustawodawcy. Spółka pragnie również zwrócić uwagę, że przy przyjęciu założenia, że ulga przysługuje tyko w stosunku do wierzytelności powstałych po 1 grudnia 2008 r., podatnicy utraciliby prawo do skorzystania z ulgi w stosunku do wierzytelności powstałych przed tym okresem. W wyniku nowelizacji ustawy o VAT wprowadzone by zatem zostało nieuprawnione zróżnicowanie sytuacji podatników, którzy "zdążyli" skorzystać z ulgi pod rządami wcześniejszych przepisów i tych, którzy zamierzali skorzystać z tej możliwości po 1 grudnia 2008 r. Interpretacja taka musi być zatem odrzucona jako sprzeczna z zasadą neutralności podatku od towarów i usług oraz z zasadą równego traktowania, gdyż prowadziłaby do sztucznego zróżnicowania sytuacji podatników. Dodatkowo, odmowa skorzystania z ulgi w stosunku do wierzytelności powstałych na gruncie przepisów obowiązujących przed nowelizacją byłaby sprzeczna z zasadą zaufania obywateli do stanowionego prawa oraz zasadą ochrony praw nabytych. Za prawidłowością stanowiska prezentowanego przez Spółkę przemawia również uzasadnienie do ustawy zmieniającej, według którego celem wprowadzonych zmian jest m.in. rozszerzenie zakresu wierzytelności, które uprawniają podatnika do skorygowania VAT należnego (druk nr 804; druk dostępny na stronie internetowej: http://orka.sejm.gov.pl/proc6.nsf/opisy/804.htm). Interpretacja, zgodnie z którą ulga może znaleźć zastosowanie tylko do wierzytelności, które powstały po 1 grudnia 2008 r., pozostawałaby zatem w sprzeczności z celem nowelizacji, gdyż w istocie ograniczyłaby zakres wierzytelności uprawniających do skorzystania z ulgi. Konsekwentnie, wykładnia celowościowa przepisów o uldze na złe długi nakazuje odrzucić takie stanowisko.

W oparciu o powyższe argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że przy założeniu spełnienia pozostałych warunków określonych w art. 89a ustawy o VAT, przysługuje jej prawo skorzystania z ulgi na złe długi określonej w przepisach obowiązujących od 1 grudnia 2008 r. w stosunku do wierzytelności powstałych w 2007 i 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.