IPPP2/443-741/10-4/AO - Opodatkowanie podatkiem VAT przekazania samochodu na cele osobiste i udokumentowanie tej czynności fakturą wewnętrzną.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 16 listopada 2010 r. znak sprawy IPPP2/443-741/10-2/AO pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej przekazania samochodu na cele osobiste i udokumentowania tej czynności fakturą wewnętrzną - jest prawidłowe.

W dniu 27 września 2010 r. do Izby Skarbowej w Warszawie, Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie podatku od towarów i usług dotyczącej przekazania samochodu na cele osobiste i udokumentowania tej czynności fakturą wewnętrzną. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 29 listopada 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16 listopada 2010 r. znak sprawy IPPP2/443-741/10-2/AO z zachowaniem ustawowego terminu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 1 października 1998 r. Wnioskodawca otworzył firmę przewozową i kupił samochód z homologacją jako ciężarowy, od którego został odliczony podatek VAT w wysokości 9 276,00 zł.

Firma Wnioskodawcy istnieje do dnia dzisiejszego, ale od grudnia 2005 r. została zawieszona działalność firmy ze względu na stan zdrowia. Od 2005 r. Wnioskodawca choruje na kręgosłup (historia choroby udokumentowana) i nie może już świadczyć usług przewozowych, co wiąże się z przebywaniem długo w pozycji siedzącej jak również z dźwiganiem towarów i paczek. W trakcie prowadzenia działalności Wnioskodawca był cały czas zatrudniony jako pracownik na umowę o pracę a działalność usługowa była dodatkowym zajęciem. Od 2006 r. był zatrudniony w Zakładzie Pracy Chronionej ze względu na stan zdrowia, od tego też roku posiada grupę inwalidzką. W chwili obecnej stan zdrowia znów się pogorszył (Wnioskodawca jest kierowany na operację kręgosłupa). Nie jest w stanie prowadzić już swojej firmy.

Wnioskodawca chciałby przed likwidacją działalności gospodarczej przekazać samochód Peugeot Partner 1,4 na potrzeby osobiste. Samochód stanowi środek trwały firmy. Przy nabyciu odliczono podatek VAT. Przekazanie samochodu zostanie udokumentowane faktura wewnętrzną. Jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca przyjmie, wedle obowiązującego prawa podatkowego, cenę rynkową pojazdu na dzień dzisiejszy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie wystawionej faktury wewnętrznej (zdarzenie przyszłe) dot. przekazania samochodu na cele osobiste Wnioskodawca może przyjąć, zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług wartość rynkową samochodu z dnia przekazania.

Jako podstawę opodatkowania Wnioskodawca przyjmie, wedle obowiązującego prawa podatkowego cenę rynkowa pojazdu na dzień przekazania i rozliczy się z Urzędem Skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (..).

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Za dostawę towarów nie uznaje się natomiast - w myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy - przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika uznane będzie za dostawę towarów tj. będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, pod warunkiem, że:

* przekazanie następuje na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, w tym m.in. przekazanie na cele osobiste podatnika,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca dnia 1 października 1998 r. otworzył firmę przewozową i kupił samochód z homologacją jako ciężarowy, od którego odliczył podatek VAT. Samochód stanowi środek trwały firmy. Wnioskodawca chciałby przed likwidacją działalności gospodarczej przekazać samochód Peugeot Partner 1,4 na potrzeby osobiste.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, iż przekazanie przez Wnioskodawcę samochodu, stanowiącego środek trwały firmy na swoje potrzeby osobiste, stosownie do treści art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przekazanie to nie ma związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a przy jego nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, co oznacza, że zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Według art. 29 ust. 10 cyt. ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów.

Z powyższego wynika, iż w przypadku towarów przekazanych na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (cele osobiste podatnika), podstawą opodatkowania jest cena nabycia tych towarów określona w momencie dostawy, tj. w momencie przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia towaru, lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do przekazania przedmiotowego towaru, czyli wartość rynkowa tych towarów w dniu ich przekazania.

Pojęcie wartości rynkowej zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 27b) ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, iż przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku, gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

W myśl art. 106 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Wobec powyższego, czynność przekazania przedmiotowego samochodu Wnioskodawca winien udokumentować poprzez wystawienie faktury wewnętrznej.

Reasumując, przekazanie przez Wnioskodawcę, na cele osobiste, samochodu będącego środkiem trwałym firmy przy nabyciu którego odliczono podatek VAT, należy potraktować jako odpłatną dostawę towarów. Czynność ta podlega udokumentowaniu fakturą wewnętrzną. Za podstawę opodatkowania przekazania samochodu na cele osobiste w przedmiotowej sytuacji należy przyjąć - zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy - cenę nabycia przekazywanego towaru lecz skorygowaną na dzień, w którym dochodzi do jego nieodpłatnego przekazania na cele prywatne Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.