IPPP2/443-738/11-4/KG - Opodatkowanie podatkiem VAT czynności przekazania bonów (voucherów).

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2011 r. (data wpływu 16 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 12 lipca 2011 r. nr IPPP2/443-738/11-2/KG o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania bonów (voucherów) - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania bonów (voucherów).

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 12 lipca 2011 r. nr IPPP2/443-738/11-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 18 lipca 2011 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie ustawowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym obszarem działalności Wnioskodawcy (dalej: "Spółka" lub "B.") jest dystrybucja wyrobów tytoniowych marek produkowanych w ramach grupy kapitałowej B. W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży dystrybuowanych marek wyrobów. Jedną z form wsparcia sprzedaży są akcje promocyjne związane z nieodpłatnym wydawaniem bonów. Bony te adresowane są przede wszystkim do kontrahentów Spółki, tj. podmiotów nabywających od niej dystrybuowane wyroby lub też do pracowników tych kontrahentów odpowiedzialnych za politykę zamówień oraz zakupów. Za otrzymane bony podmioty mogą nabyć usługi bądź towary. W momencie przekazania bonów nie jest wiadomo, jakie usługi/towary zostaną nabyte w zamian za bony. Nie można także wykluczyć, że nie zostaną w ogóle wykorzystane.

Wydawane bony pełnią najczęściej rolę nagrody otrzymywanej przez kontrahenta (ewentualnie pracownika kontrahenta) w związku z realizacją określonego celu zakupowego lub sprzedażowego marek Spółki przy jednoczesnym spełnieniu innych warunków, takich jak posiadanie w ciągłej sprzedaży wskazanych marek Spółki oraz utrzymywanie w danym punkcie sprzedaży ustalonych materiałów informacyjnych (plakatów, standów, ulotek itp.) przez okres trwania programu.

Podstawowym celem tego rodzaju działań jest zwiększenie zainteresowania towarami dystrybuowanymi przez B., a w konsekwencji zwiększenie wolumenu ich sprzedaży. Zdarzają się również przypadki, w których bony wydawane są przedstawicielom handlowym Spółki (lub innym pracownikom B.) - również w związku z osiąganymi przez nich wynikami sprzedażowymi lub innymi osiągnięciami na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opisane przekazania bonów (voucherów) pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Spółka stoi na stanowisku, wynikającym z jednolitej i ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, iż czynności polegające na przekazaniu bonów (voucherów) nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") nie odnosi się wprost do zasad opodatkowania bonów (voucherów).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami według definicji z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii - tym samym bonów (voucherów) nie sposób uznać za towary w rozumieniu ustawy o VAT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przekazanie bonów nie stanowi zatem również świadczenia usług. Bony same w sobie nie zaspokajają bowiem żadnych potrzeb - nie stanowią autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 21 lutego 2011 r., IPPP1/443-149/11-2/AW).

Dlatego też jako niestanowiące ani dostawy towarów ani świadczenia usług, samo przekazanie bonu stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Wydanie vouchera należy uznać za przekazanie środka płatniczego (ewentualnie znaku legitymacyjnego) - podobnie jak wręczenie kwoty pieniężnej, które samo w sobie nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług na rzecz otrzymującego voucher.

Przekazania bonów nie stanowią również żadnej formy zaliczki w rozumieniu ustawy o VAT, ponieważ w momencie wydania bonów ani wydający ani obdarowany nie wiedzą jakie towary lub usługi zostaną wymienione na otrzymane bonów bony, ani nawet czy do ostatecznej wymiany bonu na towar lub usługę w ogóle dojdzie.

Stanowisko organów podatkowych:

Za wyłączeniem z zakresu opodatkowania VAT czynności polegającej na przekazaniu bonu jednoznacznie opowiadają się również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach.

Argumenty przytaczane przez organy nawiązują m.in. do znaczenia samego pojęcia bonu, zgodnie z którym jest to "dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług" (Słownik Języka Polskiego PWN, wydanie internetowe - por. http://sip.pwn.pl). Potwierdza to, iż bon pełni rolę środka płatniczego lub znaku legitymacyjnego, w związku z czym pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT.

Prawidłowość tego stanowiska potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 19 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP1-443-60/10-3/BS). Dyrektor wskazał, iż: "Bon stanowi (...) rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do otrzymania w oznaczonym terminie określonych towarów. Bon nie jest towarem, lecz tylko dokumentem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary."

Do podobnych wniosków doszedł Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 11 grudnia 2008 r. (sygn. ITPB3/423-507/08/AM), podkreślając, że: "bon towarowy nie jest rzeczą, ani prawem majątkowym (...). Jest jedynie dokumentem, który poświadcza przysługujące jego posiadaczowi uprawnienia, np. do otrzymywania w oznaczonym terminie pewnego świadczenia. Należy zatem uznać, iż wydanie (sprzedaż) bonu nie jest wydaniem towaru (...)".

Kolejny argument prowadzący do tożsamej konkluzji wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 grudnia 2010 r. (sygn. IPPP2/443-735/10-4/KG), zauważając, iż bon: "stanowi jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Spółki."

Organy podatkowe są także zdania, że wydanie bonu nie może być rozpatrywane, jako świadczenie usług. Do takich wniosków doszedł m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 maja 2008 r. o sygn. lP-PP2-443- 958/08-2/AZ, który stwierdził, że: "Sprzedaży bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Talony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi".

Linia ta jest konsekwentnie potwierdzania przez organy interpretacyjne. Tytułem przykładu Spółka pragnie przywołać jedynie niektóre z licznych interpretacji stwierdzających, iż przekazanie bonu pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Są to interpretacje:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 stycznia 2011 r. (sygn. IPPP3-443-1210/10-2/JF),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 marca 2010 r. (sygn. IPPP1/443-62/10-2/AW),

* Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP1/443-4/10-2/ISz),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lutego 2010 r. (sygn. IPPP2/443-19/10-2/RR),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPP1-443-747/09-4/PR),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 kwietnia 2009 r. (sygn. IPPP1-443-87/09-5/BS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 kwietnia 2010 r. (sygn. IBPP2/443-90/10/JJ),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 7 września 2010 r. (sygn. ITPP1/443-522a/10/MN)

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 września 2009 r. (sygn. ITPP1/443-497A/09/BS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 czerwca 2009 r. (sygn. ILPP1/443-420/09-4/BP).

Podsumowując, zarówno treść przepisów jak i jednoznaczna linia orzecznicza organów podatkowych potwierdzają prawidłowość stanowiska postulowanego przez Spółkę, zgodnie z którym dokonywane przez nią przekazania bonów pozostają poza zakresem opodatkowania VAT.

Na marginesie Spółka pragnie wskazać, iż dostawą taką (lub świadczeniem usług) będzie świadczenie otrzymane w zamian za bon - jeżeli do takiego zdarzenia w ogóle dojdzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zgodnie z którym opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towar, w myśl art. 2 pkt 6 - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 8 ust. 1 ustawy o VAT głosi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje szereg przedsięwzięć mających na celu wspieranie sprzedaży dystrybuowanych marek wyrobów. Jedną z form wsparcia sprzedaży są akcje promocyjne związane z nieodpłatnym wydawaniem bonów. Bony te adresowane są przede wszystkim do kontrahentów Spółki, tj. podmiotów nabywających od niej dystrybuowane wyroby lub też do pracowników tych kontrahentów odpowiedzialnych za politykę zamówień oraz zakupów. Za otrzymane bony podmioty mogą nabyć usługi bądź towary. W momencie przekazania bonów nie jest wiadomo, jakie usługi/towary zostaną nabyte w zamian za bony. Nie można także wykluczyć, że nie zostaną w ogóle wykorzystane. Podstawowym celem tego rodzaju działań jest zwiększenie zainteresowania towarami dystrybuowanymi przez B., a w konsekwencji zwiększenie wolumenu ich sprzedaży. Wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii opodatkowania wydania przedmiotowych bonów (voucherów).

Zauważyć należy, iż czynności przekazania bonów nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Bon (voucher) stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary.

Reasumując należy stwierdzić, że przekazanie przez Wnioskodawcę bonów (voucherów) nie stanowi ani dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy i tym samym nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług określonym w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy. Bon towarowy bowiem stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie jest towarem wymienionym w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż potwierdzają one stanowisko Spółki, w związku z czym zostały potraktowane jako element argumentacji Strony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.