IPPP2-443-737/10-2/AK - Sposób określenia nazwy towaru na paragonie fiskalnym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (złożony osobiście 27 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy towarów na paragonie fiskalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia nazwy towarów na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dotyczącej handlu, Wnioskodawca chciałby dokonywać zakupu towarów handlowych używanych na targowiskach w Kutnie, Włocławku i innych, i dokonywać dalszej ich odsprzedaży po dokonaniu napraw, wyczyszczeniu, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ze względu na ogromną różnorodność i nieprzewidywalność skupowanych używanych towarów handlowych jest możliwe ewidencjonowanie ich sprzedaży przy użyciu kasy fiskalnej pod jedną pozycją: artykuły przemysłowe używane w rozbiciu na kwotę niepodlegające opodatkowaniu - kwota zakupu towarów i kwotę marży - zarobek na sprzedanym towarze.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na różnorodność i nieprzewidywalność skupowanych używanych towarów handlowych można dokonywać ich ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej pod jedną pozycją: artykuły przemysłowe używane w rozbiciu na kwotę niepodlegającą opodatkowaniu - kwota zakupu towaru i kwotę marży - zarobek na sprzedanym towarze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 cyt. ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane, zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00).

Przy czym norma zawarta w art. 120 ust. 4 cyt. ustawy dotyczy - zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu - dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 cyt. ustawy. Zgodnie z regulacjami art. 111 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązek ewidencjonowania w kasie dotyczy zatem tych transakcji, w przypadku których nie ma bezwzględnego obowiązku wystawiania faktur je dokumentujących (faktury wystawiane są wyłącznie na żądanie nabywców - osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie nakazując uwzględnienie powyższego w aktach wykonawczych Ministra Finansów, o czym stanowi art. 111 ust. 9 cyt. ustawy.

Jak wynika z treści § 2 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), przez "paragon fiskalny" rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 cyt. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

Paragon fiskalny musi być czytelny i zawierać wszystkie dane, o których mowa w pkt 6, pozwalające nabywcy na sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji, na co wskazuje treść § 5 ust. 1 pkt 10 cyt. rozporządzenia.

Z przytoczonych przepisów wynika więc, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" PWN nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat. Oznacza to, że stosowana na paragonie fiskalnym nazwa winna być przypisana sprzedawanemu towarowi lub świadczonej usłudze i jednoznacznie je identyfikować. Nazwa towaru lub usługi powinna być tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę.

Jednocześnie nazwa towaru lub usługi na paragonie musi być tak skonstruowana, aby można było na tej podstawie w połączeniu z ceną dokładnie określić jaki został zakupiony towar czy usługa. Dopiero powyższe skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Nazwa towaru ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany opisać na paragonie każdy towar, podać jego nazwę, ale też nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak, aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a nadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedawanego towaru.

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres towarów i usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku.

Zatem, to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru w jednoznaczny sposób definiowała sprzedawane towary i umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawek podatków.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dotyczącej handlu, Wnioskodawca chciałby dokonywać zakupu towarów handlowych używanych na targowiskach w Kutnie, Włocławku i innych, i dokonywać dalszej ich odsprzedaży po dokonaniu napraw, wyczyszczeniu, itp. Ze względu na różnorodność i nieprzewidywalność skupowanych używanych towarów handlowych Podatnik chciałby dokonywać ich ewidencjonowania przy użyciu kasy fiskalnej pod jedną pozycją: artykuły przemysłowe używane w rozbiciu na kwotę niepodlegające opodatkowaniu - kwota zakupu towaru i kwotę marży - zarobek na sprzedanym towarze.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy prawidłowe jest umieszczanie na paragonie fiskalnym jednej pozycji: artykuły przemysłowe używane w rozbiciu na kwotę niepodlegającą opodatkowaniu i kwotę marży.

Z przepisu § 5 ust. 1 pkt 6 cyt. rozporządzenia wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny, a jednym z nich jest określony pod lit. e) wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca nie musi na paragonie fiskalnym szczegółowo opisywać każdego towaru lub usługi. Wystarczy, że poda nazwę tak, aby można było określić, jaki rodzaj towaru został sprzedany oraz przypisać mu odpowiednią stawkę podatku VAT. Nie może jednak poprzestać na podaniu nazwy ogólnie określającej towar, np. artykuł przemysłowy używany, gdyż tak skonstruowana nazwa w żaden sposób nie definiuje i nie określa towaru, który został przez Wnioskodawcę sprzedany. Jak już wskazano, paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru jednoznacznie go identyfikującą. Wskazanie na paragonie fiskalnym wyłącznie informacji o tym, iż jest to towar używany nie jest wystarczające dla dokładnego określenia wymogu postawionego przez powołany przepis § 5 ust. 1 pkt 6 cyt. rozporządzenia, który wyraźnie wskazuje, iż paragon musi zawierać nazwę towaru lub usługi.

Ponadto z § 7 ust. 7 cyt. rozporządzenia wynika, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z powołanego przepisu wynika, że w przypadku stosowania procedury opodatkowania marży, dostawca zobowiązany jest za pomocą kas rejestrujących ewidencjonować całą kwotę, którą nabywca jest zobowiązany zapłacić.

Natomiast w związku z tym, że kasy rejestrujące nie mają możliwości odrębnego zidentyfikowania sprzedaży towarów opodatkowanych tylko od marży (dla których nie wyodrębnia się kwoty VAT), należy wykorzystać aktualne możliwości kas. W stawkach oznaczonych literowo występują stałe pozycje:

* literze "A" jest przyporządkowana stawka podatku 22%,

* literze "B" jest przyporządkowana stawka podatku 7%,

* literze "C" jest przyporządkowana stawka podatku 0%,

* literom od "D" do "G" odpowiadają kolejne stawki podatkowe wprowadzone na poszczególne towary i usługi oraz zwolnienie od podatku.

Dla sprzedaży opodatkowanej od marży można przyporządkować kolejną wolną literę przypisując jej stawkę "0%" (nie jest to stawka podatku VAT, lecz tzw. zero techniczne). Serwisant programując kasę powinien odnotować w książce serwisowej, że litera ta jest przyporządkowana do sprzedaży opodatkowanej zgodnie z art. 120 ust. 4 cyt. ustawy. Za pomocą kasy ewidencjonowana jest więc wartość brutto sprzedaży.

W art. 120 ust. 16 cyt. ustawy ustawodawca zastrzegł, iż podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż w przypadku dostawy towarów używanych, nabytych od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, opodatkowaniu podlega wyłącznie marża (prowizja ustalona w sposób wskazany w art. 120 ust. 4 cyt. ustawy), natomiast zaewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej podlega cała kwota należna z tytułu sprzedaży towaru, stanowiąca kwotę nabycia towaru powiększoną o kwotę marży, w jednej pozycji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.