IPPP2/443-713/11-4/KOM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 12 lipca 2011 r. znak IPPP2/443-713/11-2/KOM, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia działek, które w 80% stanowią powierzchnię czynną biologicznie (las), a w 20% są terenem zabudowy mieszkaniowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia działek, które w 80% stanowią powierzchnię czynną biologicznie (las), a w 20% są terenem zabudowy mieszkaniowej.

W złożonym wniosku przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia w Likwidacji jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Dokonała dnia 16 grudnia 2008 r. aktem notarialnym sprzedaży dwóch niezabudowanych działek osobom fizycznym. Do ww. aktu dostarczono wszelkie niezbędne dokumenty, w tym wypis z rejestru gruntów, z którego wynika, że działki te stanowią lasy i grunty leśne, a także obowiązujący wypis w sprawie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzony Uchwałą Rady Miasta z dnia 21 czerwca 2006 r. Według tego planu, powyższe działki położone są na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ekstensywnej, oznaczonym symbolem ME.

Z treści tego planu wynika, że:

* na terenach tych ustala się przeznaczenie podstawowe a w uzasadnionych przypadkach określa się przeznaczenie dopuszczalne oraz warunki jego dopuszczenia,

* powyższe tereny mogą być w całości wykorzystane na cele zgodne z ich podstawowym przeznaczeniem lub częściowo na cele przeznaczenia podstawowego i dopuszczalnego, na zasadach ustalonych w dalszych przepisach.

Zgodnie z zapisem § 5, ilekroć w dalszych przepisach uchwały mowa jest o:

* uchwale - należy przez to rozumieć uchwałę Rady Miasta,

* przepisach szczególnych i odrębnych - należy przez to rozumieć przepisy ustaw wraz z aktami wykonawczymi oraz ograniczenie w dysponowaniu terenem, wynikające z prawomocnych decyzji administracyjnych,

* przeznaczeniu podstawowym - należy przez to rozumieć takie przeznaczenie, które powinno przeważać na danym obszarze,

* przeznaczeniu dopuszczalnym - należy przez to rozumieć rodzaje przeznaczenia inne niż podstawowe, które uzupełniają lub wzbogacają przeznaczenie podstawowe,

* powierzchni biologicznie czynnej - należy przez to rozumieć część działki budowlanej określoną w procentowym stosunku do powierzchni ogólnej działki na gruncie rodzimym, która pozostaje niezabudowana powierzchniowo lub kubaturowo, pokryta trwałą roślinnością.

Zgodnie z przepisami szczegółowymi tego planu ustala się, że na całym obszarze zmiany planu obowiązują następujące zasady ochrony środowiska:

* ustala się zachowanie pokrycia roślinnością leśną działek według zasad § 7 i § 8 ust. 2,

* ustala się bezwzględną ochronę istniejących zadrzewień,

* nie dopuszcza się lokalizacji obiektów o charakterze uciążliwym, tzn. mogącym pogorszyć stan środowiska i naruszyć jego równowagę.

Natomiast § 8 ust. 2 uchwały określa, że na terenach ME (a w takim terenie położone są sprzedane działki) obowiązują następujące zasady zagospodarowania:

* dopuszcza się realizację zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o charakterze rezydencjonalnym,

* dopuszcza się maksymalnie 20% powierzchni działki do wyłączenia z produkcji leśnej,

* ustala się minimalny procent powierzchni biologicznie czynnej działki na 80%.

Spółdzielnia w Likwidacji sprzedała powyższe działki za cenę w łącznej kwocie brutto 753 228,00 zł, w tym podatek VAT według stawki 22% w kwocie 135828,00 zł i taki podatek odprowadziła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązującego stanu prawnego Spółdzielnia w Likwidacji słusznie odprowadziła podatek VAT w całości od sprzedanych działek pomimo, że w ich skład wchodzi zgodnie z planem w 80% (przeznaczenie podstawowe) teren podlegający zwolnieniu od podatku VAT, a tylko w 20% (przeznaczenie dopuszczalne) przeznaczone pod zabudowę.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. O charakterze danego gruntu rozstrzygają odpowiednie zapisy w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. Zdaniem Wnioskodawcy, podkreślenia wymaga fakt, iż co do zasady jedna dostawa towaru podlega jednej stawce VAT, ale możliwe jest jednak oddzielne opodatkowanie określonych składników. W tej sprawie przedmiotem dostawy były działki, które zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w 80% swojej powierzchni stanowią powierzchnię biologicznie czynną, pełnią funkcję podstawową, muszą pozostać niezabudowane i być pokryte trwałą roślinnością (las), a tylko w 20% swojej powierzchni mogą być dopuszczone do realizacji zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o charakterze rezydencjonalnym.

Reasumując, Wnioskodawca powinien był odprowadzić zgodnie z przepisami podatek VAT według stawki 22% tylko za dostawę terenu przeznaczonego pod zabudowę, a być zwolnionym z tego podatku przy dostawie terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Za dostawę towarów - na mocy art. 7 ust. 1 ustawy - uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego wynika, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc przedstawione powyżej konkluzje do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie jest osobą fizyczną, która dokonywała by odsprzedaży swojego prywatnego majątku. Wnioskodawca jest podmiotem - osobą prawną (Spółdzielnią), która jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącą działalność gospodarczą. Zatem dostawa przedmiotowej nieruchomości z uwagi na wypełnienie przesłanek podmiotowych (czynny podatnik VAT) oraz przesłanek przedmiotowych (sprzedaż w zakresie działalności gospodarczej) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22% (...). Zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, objęta jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o podatku VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów powinno się daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. W związku z tym, ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z wszelkich aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy. Zatem źródłem wywodzenia, czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są wszelkie akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, należy posłużyć się decyzją o warunkach zabudowy lub inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją, sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w grudniu 2008 r. dokonał sprzedaży osobom fizycznym dwóch działek niezabudowanych. Dla przedmiotowych działek, w momencie sprzedaży, obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzony w 2006 r. Uchwałą Rady Miasta, według którego, powyższe działki położone są na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej ekstensywnej, oznaczonym symbolem ME. Z wypisu z rejestru gruntów wynika natomiast, że działki te stanowią lasy i grunty leśne. Na terenach ME obowiązują następujące zasady zagospodarowania: dopuszcza się realizację zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej o charakterze rezydencjonalnym w maksymalnie 20% powierzchni działki, ustala się minimalny procent powierzchni biologicznie czynnej działki na 80%. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest to, czy przy zbyciu przedmiotowych działek należało zastosować stawkę podatku VAT w wysokości 22%.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż dostawa przedmiotowych działek w części (20%) - w jakiej przeznaczone były stosownie do zapisów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną ekstensywną, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i powinna być opodatkowana 22% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast dostawa przedmiotowych działek w części (80%) - w jakiej stanowią powierzchnię biologicznie czynną (las) powinna korzystać ze zwolnienia z podatku VAT z uwagi na fakt, iż mieści się w dyspozycji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT - jest terenem niezabudowanym i innym niż teren budowlany lub przeznaczony pod zabudowę. Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, iż powinien był on odprowadzić zgodnie z przepisami podatek VAT według stawki 22% tylko za dostawę terenu przeznaczonego pod zabudowę, a być zwolnionym z tego podatku przy dostawie terenu niezabudowanego innego niż teren budowlany oraz przeznaczony pod zabudowę należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul.1-go Maja 10.