IPPP2/443-712/11-2/AK - VAT w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2011 r. (data wpływu 10 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 10 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 14 czerwca 1994 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła, od Gminy, w użytkowanie wieczyste grunt działki ew. nr 373/8, o pow. 2370 m ^2, zabudowanej pawilonem handlowym, wybudowanym kosztem i staraniem nabywcy.Z działki 373/8, w wyniku dwukrotnego podziału nieruchomości, powstała między innymi działka 373/18,0 pow. 248 m ².Działka 373/18 nie jest zabudowana, urządzony jest na niej parking dla mieszkańców sąsiadującego z nią bloku.

Zdarzenie przyszłe:

Działka 373/18, o pow. 248 m ^2, ma być zbyta, w drodze bezprzetargowej, jej użytkownikowi wieczystemu - Spółdzielni Mieszkaniowej. Przez rzeczoznawcę majątkowego została sporządzona wycena prawa własności działki 373/18 oraz prawa użytkowania wieczystego (wartość netto). Rada Miejska rozpatruje możliwość udzielenia bonifikaty od ceny nieruchomości. Jeżeli podejmie w tej sprawie uchwałę, cena nieruchomości może ulec zmniejszeniu o uchwaloną bonifikatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zapytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ww. gruntu nie podlega podatkowi VAT, gdyż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatkowi VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz użytkownika wieczystego było w rozumieniu przepisów ustawy o VAT dostawą towaru. Z chwilą tą Użytkownik wieczysty otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością jak właściciel. Sprzedaż własności gruntu będącego w użytkowaniu wieczystym dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, nie została bowiem spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku gdyby zbycie nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego podlegało podatkowi VAT, zdaniem wnioskodawcy, podstawą do naliczenia 23% podatku VAT jest kwota po odjęciu bonifikaty od ceny nieruchomości, jeżeli zostanie naliczona, lub różnica pomiędzy ceną nieruchomości a wartością prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości ustalonej wg stanu na dzień sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatkiem od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 6) i 7) cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). W świetle art. 233 ww. ustawy, użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Z art. 234, art. 235 i art. 237 Kodeksu cywilnego wynikają kolejne uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane na wzór uprawnień właściciela. W wyniku ustanowienia prawa wieczystego użytkowania dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać tym gruntem jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot. Zatem z regulacji zawartych w tej ustawie wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela.

Zgodnie z art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż w dniu 14 czerwca 1994 r. Spółdzielnia Mieszkaniowa nabyła, od Gminy, w użytkowanie wieczyste grunt działki ew. nr 373/8, o pow. 2370 m ^2, zabudowanej pawilonem handlowym, wybudowanym kosztem i staraniem nabywcy. Z działki 373/8, w wyniku dwukrotnego podziału nieruchomości, powstała między innymi działka 373/18,0 pow. 248 m ^2. Działka 373/18 nie jest zabudowana, urządzony jest na niej parking dla mieszkańców sąsiadującego z nią bloku.

Działka 373/18, o pow. 248 m ^2, ma być zbyta, w drodze bezprzetargowej, jej użytkownikowi wieczystemu - Spółdzielni Mieszkaniowej. Przez rzeczoznawcę majątkowego została sporządzona wycena prawa własności działki 373/18 oraz prawa użytkowania wieczystego (wartość netto). Rada Miejska rozpatruje możliwość udzielenia bonifikaty od ceny nieruchomości. Jeżeli podejmie w tej sprawie uchwałę, cena nieruchomości może ulec zmniejszeniu o uchwaloną bonifikatę.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Stosownie do art. 32 ust. 2 powyższej ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Natomiast w myśl art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tj. towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, a więc przed dniem 1 maja 2004 r. - Użytkownik wieczysty przedmiotowej nieruchomości nabył prawo do dysponowania gruntem jak właściciel w 1994 r. A zatem w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj. art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz jej wieczystego użytkownika.

W związku z tym, sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, natomiast nie wpływa na "władztwo rzeczy", które podatnik już uzyskał i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru. Zatem przedmiotowa sprzedaż nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem już doszło do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. W konsekwencji zbycie nieruchomości na rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1 uznane zostało za prawidłowe, pytanie 2 przedstawione przez Wnioskodawcę stało się bezprzedmiotowe i w tym zakresie nie wydano interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.