IPPP2/443-677/13-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2013 r. (data wpływu 5 lipca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) na wezwanie z dnia 5 września 2013 r. znak IPPP2/443-677/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej za zniszczony towar oraz z faktury za jego utylizację - jest nieprawidłowe

W dniu 5 lipca 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 12 września 2013 r. (data wpływu 13 września 2013 r.) na wezwanie z dnia 5 września 2013 r. znak IPPP2/443-677/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej za zniszczony towar oraz z faktury za jego utylizację.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna w zakresie świadczenia usług transportowych na terenie kraju i za granicą. Prowadzi księgi rachunkowe. W czerwcu 2013 r. podczas świadczenia usługi transportowej dla jednej z polskich firm doszło do wypadku drogowego. W wyniku tego wypadku uległ całkowitemu zniszczeniu przewożony towar. Towar podlegał ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej przewoźnika na mocy polisy zawartej z ubezpieczycielem. Firma zlecająca wykonanie przewozu towaru obciążyła Wnioskodawcę za zniszczony towar wystawiając fakturę VAT ze stawką podatku 23%. Zniszczony towar stał się własnością Wnioskodawcy, który następnie został zutylizowany. Za odbiór odpadów została wystawiona wnioskodawcy faktura VAT ze stawką podatku 8%. Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty faktury VAT za zniszczony towar firmie zlecającej wykonanie przewozu w terminie 7 dni od daty wystawienia faktury. Wypłata odszkodowania od ubezpieczyciela nastąpi w najbliższych miesiącach. W związku z niewykonaniem usługi transportowej dotyczącej zniszczonego towaru Wnioskodawca nie wystawił faktury sprzedaży za usługę transportową, posiada natomiast dokumenty zlecenia transportu.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że w umowie dotyczącej wykonania usługi transportowej nie było zawartej informacji co się dzieje w sytuacji całkowitego zniszczenia przewożonego towaru. Firma zlecająca wykonanie usługi transportowej, gdy doszło do wypadku i towar został całkowicie zniszczony zdecydowała, że nie chce tego towaru i obciążyła Wnioskodawcę za towar wystawiając fakturę VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych, będąca czynnym podatnikiem VAT może odliczyć podatek VAT od faktury wystawionej Wnioskodawcy za zniszczony towar oraz od faktury wystawionej za utylizację tego towaru.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT od faktury za zniszczony towar oraz jego utylizację może zostać odliczony w miesiącu wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Należy również podkreślić, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zatem zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 z uwzględnieniem ust. 11 powołanego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług - jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych na terenie kraju i za granicą. W czerwcu 2013 r. podczas świadczenia usługi transportowej dla jednej z polskich firm doszło do wypadku drogowego. W wyniku tego wypadku uległ całkowitemu zniszczeniu przewożony towar. Towar podlegał ubezpieczeniu od odpowiedzialności cywilnej przewoźnika na mocy polisy zawartej z ubezpieczycielem. Firma zlecająca wykonanie przewozu towaru obciążyła Wnioskodawcę za zniszczony towar wystawiając fakturę VAT ze stawką podatku 23%. Umowa dotycząca wykonania usługi przewozu przedmiotowego towaru nie zawierała postanowień odnośnie postępowania w sytuacji zniszczenia przewożonego towaru wskutek wypadku. Zniszczony towar stał się własnością Wnioskodawcy, który Wnioskodawca następnie zutylizował. Za odbiór odpadów została wystawiona Wnioskodawcy faktura VAT ze stawką podatku 8%.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur za dostawę zniszczonego towaru oraz za jego utylizację.

W przedmiotowej sprawie w związku z zaistniałym zdarzeniem - wypadkiem drogowym u Wnioskodawcy doszło do nabycia zniszczonego wskutek tego zdarzenia towaru oraz nabycia usługi utylizacji tego towaru. Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia zniszczonego towaru na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem poniesiony wydatek na jego zakup nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi. Jak już wskazano wyżej obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Nabyty zniszczony towar nie będzie wykorzystany do czynności podlegających opodatkowaniu - Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania jego sprzedaży (towar zniszczony nie przedstawia żadnej wartości handlowej i rynkowej), jak również nie może go wykorzystać w prowadzonej działalności. Zawarta umowa wykonania usługi transportowej nie zawierała zapisów obligujących Wnioskodawcę do zakupu przewożonego towaru w sytuacji, gdy ulegnie on zniszczeniu wskutek zaistniałego wypadku drogowego. Ponadto Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego towaru z zamiarem wykorzystania go do czynności podlegających opodatkowaniu. Powyższe potwierdza fakt przekazania tego towaru do utylizacji. Zatem w związku z poniesionym wydatkiem na jego zakup Strona nie wykona żadnej czynności opodatkowanej - nie nastąpi dostawa tego towaru ani nie będzie wykorzystany w prowadzonej przez Stronę działalności. Tym samym brak związku poniesionych wydatków na zakup zniszczonego towaru z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu skutkuje brakiem prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej jego nabycie. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odmiennie przedstawia się sytuacja w odniesieniu do nabycia usługi utylizacji zniszczonego towaru. Jak wyżej wskazano Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportu towarów dla kontrahentów z kraju i zagranicy. W związku z zaistniałym wypadkiem drogowym Wnioskodawca nie wykonał zleconej usługi transportowej przedmiotowego towaru. Towar uległ zniszczeniu i został w posiadaniu Strony, czego dowodem jest wystawienie na Jego rzecz faktury na dostawę zniszczonego towaru. Wskutek powyższego Wnioskodawca był zmuszony dokonać utylizacji zniszczonego towaru a za wykonanie tej usługi otrzymał stosowną fakturę. W tym miejscu należy wskazać, że nabycie przedmiotowej usługi nastąpiło w związku z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa Strony i ma związek pośredni z prowadzoną działalnością gospodarczą - tj. świadczeniem usług transportowych towarów, które to usługi na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i przepisów wykonawczych do niej nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Tym samym więc można uznać poniesiony przez Stronę wydatek na utylizację zniszczonego towaru za związany z prowadzoną działalnością opodatkowaną. W związku z powyższym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie usługi utylizacji. Jednakże odliczenia podatku naliczonego z przedmiotowej faktury Wnioskodawca może dokonać zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał przedmiotową fakturę lub w myśl art. 86 ust. 11 ustawy za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych. W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe z uwagi na stwierdzenie, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje Stronie w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiono fakturę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.