IPPP2/443-640/11-2/KAN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dostawy nieruchomości:

* prawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki zabudowanej

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działek niezabudowanych

W dniu 26 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym, oznaczonej numerami ewidencyjnymi 21/1 i 22/29 w obrębie miasta P. Gmina planuje zbycie ww. nieruchomości w ramach zamiany. Na gruncie stanowiącym nieruchomość zabudowaną znajduje się budynek, z tym że fizycznie budynek jest usytuowany na działce 22/29. Natomiast działka 21/1 jest działką niezabudowaną. Nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą.

Nieruchomość będąca przedmiotem dostawy w części objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta P. - teren usług rzemiosła, przemysłu usługowego, usług handlu i oświaty, z możliwością zlokalizowania zespołu garaży. W pozostałej części znajduje się na terenie nieobjętym ustaleniami planu. Przyszły nabywca zwrócił się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego na części nieruchomości nieobjętej planem.

W obecnej chwili, zgodnie z umową użyczenia, z nieruchomości korzysta Przedsiębiorstwo Sp. z o.o. Gmina otrzymała nieruchomość w drodze komunalizacji (na podstawie decyzji wojewody z 1992 r.). Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie tego budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedaż przez gminę nieruchomości składającej się z dwóch wyodrębnionych geodezyjnie działek objętych jednym wpisem do księgi wieczystej należy traktować jako dostawę całej nieruchomości.

Czy gmina będzie miała prawo do zastosowania zwolnienia z podatku VAT w stosunku do obu działek gruntu objętych jedną księgą wieczystą i stanowiących jedną nieruchomość mimo, że jedna z działek stanowiąca część składową nieruchomości jest niezabudowana.

Stanowisko Wnioskodawcy

Gmina ma zamiar potraktować całą nieruchomość jako zabudowaną i zastosować zwolnienie z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, mamy do czynienia z dostawą pojedynczego towaru - zabudowanej nieruchomości o złożonym charakterze, w której nie należy wydzielać wartości poszczególnych elementów towaru, działek składających się na jedną całość.

Nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko po to, aby na gruncie prawa podatkowego można było stosować różne stawki podatku, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot sprzedaży (Wyrok WSA z dnia 16 stycznia 2008 r. I SA/Bd 801/07).

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza zwolnienie z VAT dla budynków, budowli lub ich części, których dostawa dokonywana jest przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia lub w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest:

Z kolei kwestię dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT. W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, "nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności"

W myśl zapisów art. 24 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, "dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej". Zgodnie z art. 1 przywołanej wyżej ustawy księgi wieczyste prowadzi się w celu ustalenia stanu prawnego nieruchomości.

Księgi wieczyste prowadzi się dla nieruchomości obejmującej jedną działkę gruntu lub większą ilość działek gruntu. Działka gruntu jest podstawową jednostką geodezyjną w rozumieniu przepisów o ewidencji gruntów i budynków. Może być ona samodzielną nieruchomością jeśli prowadzi się dla niej odrębną księgę wieczystą albo stanowi część nieruchomości składającej się z kilku działek. O tym czy ma się do czynienia z jedną nieruchomością w rozumieniu art. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece decyduje liczba ksiąg wieczystych urządzonych dla niej. W przypadku gdy jedną księgę wieczystą prowadzi się dla nieruchomości obejmującej większą ilość działek gruntu o zabudowie przesądza fakt, że na jej obszarze na którejkolwiek działce posadowione są budynki trwale z gruntem związane i w praktyce nie ma znaczenia czy zabudowa ta jest na wszystkich działkach gruntu czy tylko na niektórych działkach gruntu wchodzących w skład tej nieruchomości. Zgodnie z przepisami wieczysto księgowymi nieruchomość jest zabudowana lub niezabudowana, natomiast nie może być częściowo zabudowana.

Gmina otrzymała nieruchomość zabudowaną budynkiem magazynowym w drodze komunalizacji (na podstawie decyzji wojewody z 1992 r). Gmina nie miała zatem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie ponosiła również wydatków na ulepszenie tego budynku W związku z powyższym dostawa nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym oznaczonej numerami ewidencyjnymi 21/1 i 22/29 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarowi usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a, w związku z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki zabudowanej

* nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działek niezabudowanych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Zatem, z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (sprzedającego) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b) - stosownie do art. 43 ust. 7a - nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Ponadto, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem, zwolnienie przysługuje wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę. Oznacza to, że ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym lub leśnym.

Ponadto, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 powołanego wyżej rozporządzenia, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

W związku z tym, że ustawa nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć trzeba, że pojęcie "tereny przeznaczone pod zabudowę" obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do treści art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Na podstawie art. 3 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych. W świetle art. 9 ust. 1 ww. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu (art. 9 ust. 4 i ust. 5 cyt. ustawy).

Natomiast, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku ww. dokumentacji - przeznaczenie terenu może wynikać z ewidencji gruntów i budynków.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych - art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) oraz prawa użytkowania wieczystego gruntów wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowana jest każda odpłatna dostawa. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Wskazuje się, że w sytuacji sprzedaży wyodrębnionych geodezyjnie działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Zatem określenie stawki, bądź zwolnienie nie może być rozszerzane na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane do działki lub części działki, która spełnia warunki wynikające z przepisów uprawniające do stosowania preferencji.

W kontekście powyższego należy zwrócić uwagę na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, które to wskazuje na możliwość oddzielnego opodatkowania jednej czynności. I tak np. w wyroku z dnia 6 lipca 2006 r. wydanym w sprawie C-251/05 stwierdzono, że jedna dostawa towarów, co do zasady, podlega jednej stawce podatku VAT. Jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Oznacza to, że okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty preferencją podatkową w podatku VAT oraz z drugiej strony towary wyłączone z tej preferencji, nie stoi na przeszkodzie temu, aby od dostawy towarów wyłączonych z preferencji podatek VAT był pobierany według stawki podstawowej.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowym, oznaczonej numerami ewidencyjnymi 21/1 i 22/29 w obrębie miasta P. Gmina planuje zbycie ww. nieruchomości w ramach zamiany. Na gruncie stanowiącym nieruchomość zabudowaną znajduje się budynek, z tym że fizycznie budynek jest usytuowany na działce 22/29. Natomiast działka 21/1 jest działką niezabudowaną. Nieruchomość objęta jest jedną księgą wieczystą.

Nieruchomość będąca przedmiotem dostawy w części objęta jest ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta P. - teren usług rzemiosła, przemysłu usługowego, usług handlu i oświaty, z możliwością zlokalizowania zespołu garaży. W pozostałej części znajduje się na terenie nieobjętym ustaleniami planu. Przyszły nabywca zwrócił się o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego na części nieruchomości nieobjętej planem.

W obecnej chwili, zgodnie z umową użyczenia z nieruchomości korzysta Przedsiębiorstwo w P. Sp. z o.o. Gmina otrzymała nieruchomość w drodze komunalizacji (na podstawie decyzji wojewody z 1992 r. Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie tego budynku.

Zatem, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego opodatkowanie zbycia zdaniem tut. Organu, przedstawia się następująco:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że sprzedaż własności gruntu niezabudowanego, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wg stawki podatku w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy.

Natomiast dostawa nieruchomości, w części dotyczącej sprzedaży działki zabudowanej, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie nieruchomości miało miejsce w ramach czynności nie podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, a ponadto zakup nie był związany z działalnością gospodarczą), a także z uwagi na fakt, że Zainteresowany nie poniósł nakładów na ich ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej - zamierzona dostawa tej części nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Tym samym, na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy, dostawa gruntu, na którym jest posadowiona przedmiotowy budynek również będzie korzystał ze zwolnienia od tego podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie należało uznać za:

prawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działki zabudowanej

nieprawidłowe - w części dotyczącej sprzedaży działek niezabudowanych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.