IPPP2/443-631/11-4/JW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2011 r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 2 sierpnia 2011 r. Nr IPPP2-443-631/11-2/JW o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia trzech działek oraz udziału w drodze dojazdowej - jest prawidłowe.

W dniu 23 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia trzech działek oraz udziału w drodze dojazdowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 5 lutego 1996 r. Wnioskodawczyni będąc stanu wolnego kupiła działkę niezabudowaną o obszarze 2 155 m ^2, która na mocy ostatecznej decyzji Urzędu Miejskiego była przeznaczona na cele budownictwa mieszkalnego - jednorodzinnego oraz części udziału w niezabudowanej działce o powierzchni 2 470 m ² stanowiącej drogę dojazdową do tej działki.

Zakupu nieruchomości Wnioskodawczyni dokonała z majątku prywatnego z przeznaczeniem na własne potrzeby - cele prywatne z zamiarem wybudowania na działce nr 1/39 budynku mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe. Zakup nie został dokonany z zamiarem dalszej odsprzedaży - nie był przeznaczony do działalności handlowej. Przy zakupie Wnioskodawczyni nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W sąsiedztwie miała powstać klinika chirurgiczna, w której przyrzeczono Wnioskodawczyni pracę i stąd powzięła zamiar wybudowania domu mieszkalnego i osiedlenia się. Rozwiązanie Spółki budującej klinikę i zaniechanie tej inwestycji spowodowało konieczność zmiany planów życiowych, zawodowych i mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Obecnie Wnioskodawczyni mieszka i pracuje w Niemczech, posiada obywatelstwo niemieckie, zachodzi więc konieczność sprzedaży opisanej nieruchomości.

Wnioskodawczyni zgłosiła nieruchomość do sprzedaży do biura nieruchomości w 2009 r., niestety ze względu na dużą powierzchnię (2 155 m ²) działki nie udało się sprzedać do dnia dzisiejszego. W związku z występującymi trudnościami sprzedaży tak dużej działki, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o dokonaniu podziału jej na trzy mniejsze działki (zgodnie z zapisem planu zagospodarowania przestrzennego) - łatwiejsze do sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej, działki nie były przedmiotem dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej tj. przez rolnika posiadającego status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni nabyła w 1995 r. mieszkanie w A. na użytek własny, które sprzedała około 2003 r. Była to jedyna transakcja dotycząca nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży trzech działek powstałych z podziału jednej działki, która miała powierzchnię 2 155 m ² na trzy mniejsze oraz udziału w drodze dojazdowej działki 11/48 o powierzchni 2 470 m ² Wnioskodawczyni powinna obliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. sprzedaż trzech działek powstałych z podziału działki nabytej przez osobę fizyczną dla celów prywatnych z zamiarem wybudowania domu mieszkalnego na własne, prywatne potrzeby mieszkaniowe, oraz udziału w działce stanowiącej drogę dojazdową nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Grunt Wnioskodawczyni nabyła w 1996 r., jako osoba fizyczna ze środków prywatnych na własne cele mieszkaniowe z zamiarem wybudowania domu, bez zamiaru dalszej odsprzedaży.

Sprzedaży Wnioskodawczyni będzie dokonywać ze względu na zaistniałą konieczność zmiany sytuacji życiowej, mieszkaniowej i zawodowej - Wnioskodawczyni mieszka i pracuje od wielu lat w Niemczech.

Sprzedaż obejmuje majątek prywatny - osobisty, nabyty na własne, prywatne potrzeby, który nigdy nie był przeznaczony do działalności handlowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż trzech działek powstałych z podziału jednej działki o numerze 11/39 oraz udziału w drodze dojazdowej działki 11/48, których Wnioskodawczyni jest właścicielem, z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni w dniu 5 lutego 1996 r. kupiła działkę niezabudowaną o obszarze 2 155 m ² położoną w S., która na mocy ostatecznej decyzji Urzędu Miejskiego była przeznaczona na cele budownictwa mieszkalnego - jednorodzinnego oraz części udziału w niezabudowanej działce o powierzchni 2 470 m ² stanowiącej drogę dojazdową do tej działki. Zakupu nieruchomości Wnioskodawczyni dokonała z majątku prywatnego z przeznaczeniem na własne potrzeby - cele prywatne z zamiarem wybudowania na działce nr 1/39 budynku mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe. Zakup przedmiotowych działek nie został dokonany z zamiarem dalszej odsprzedaży - nie był przeznaczony do działalności handlowej. Przy zakupie Wnioskodawczyni nie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy wynika, iż w sąsiedztwie miała powstać klinika chirurgiczna, w której przyrzeczono Wnioskodawczyni pracę i stąd powzięła zamiar wybudowania domu mieszkalnego i osiedlenia się w Szczecinie. Rozwiązanie Spółki budującej klinikę i zaniechanie tej inwestycji spowodowało konieczność zmiany planów życiowych, zawodowych i mieszkaniowych Wnioskodawczyni. Obecnie Wnioskodawczyni mieszka i pracuje w Niemczech, posiada obywatelstwo niemieckie, zachodzi więc konieczność sprzedaży opisanej nieruchomości. Wnioskodawczyni zgłosiła nieruchomość do sprzedaży do biura nieruchomości w 2009 r., niestety ze względu na dużą powierzchnię (2 155 m 2) działki nie udało się sprzedać do dnia dzisiejszego. W związku z występującymi trudnościami sprzedaży tak dużej działki, Wnioskodawczyni podjęła decyzję o dokonaniu podziału jej na trzy mniejsze działki (zgodnie z zapisem planu zagospodarowania przestrzennego) - łatwiejsze do sprzedaży. Wnioskodawczyni wskazała, iż przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do wykonywania działalności gospodarczej, działki nie były przedmiotem dzierżawy, najmu lub innej umowy o podobnym charakterze. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do działalności rolniczej tj. przez rolnika posiadającego status rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni nabyła w 1995 r. mieszkanie w A. na użytek własny, które sprzedała około 2003 r. Była to jedyna transakcja dotycząca nieruchomości.

Mając na uwadze powyższe, planowaną sprzedaż przedmiotowych nieruchomości (powstałych z podziału trzech działek oraz udziału w drodze dojazdowej) należy uznać za dokonaną z majątku osobistego, a tym samym za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawczyni nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni sprzedając grunt będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzenia własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, a zatem czynność ta nie nosi znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tak więc, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni w sytuacji przedstawionej we wniosku nie będzie działała w charakterze podatnika VAT i z tego względu uznano jej stanowisko za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jedynie do Wnioskodawczyni.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.