IPPP2/443-611/13-5/DG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 23 września 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-611/13-5/DG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2013 r. (data wpływu 24 czerwca 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) na wezwanie z dnia 7 sierpnia 2013 r. znak IPPP2/443-611/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej przez współwłaścicieli wspólnoty gruntowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu 23 sierpnia 2013 r.) oraz pismem z dnia 23 sierpnia 2013 r. (data wpływu 26 sierpnia 2013 r.) na wezwanie z dnia 7 sierpnia 2013 r. znak IPPP2/443-611/13-2/DG o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej przez współwłaścicieli wspólnoty gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota Gruntowa zamierza dokonać sprzedaży gruntów będących przedmiotem współwłasności członków Wspólnoty. Wspólnota działa na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169). Zgodnie ze wskazaną ustawą, została utworzona spółka do zarządu gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty. Spółka dla zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej wsi D. działa na podstawie Statutu (kopia w załączeniu), zatwierdzonego przez Burmistrza Miasta i Gminy w dniu 11 czerwca 2012 r. oraz zaświadczenia wydanego z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy w dniu 10 maja 2013 r." z którego wynika, że nazwa oraz skład zarządu Spółki zostały wpisane do rejestru ewidencji gruntów.

Decyzją Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 27 marca 1964 r." wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169, z późn. zm.), nieruchomość położona obecnie we wsi D., w gminie (dawniej we wsi D.,), została uznana za rolniczą wspólnotę gruntową w rozumieniu przepisów wyżej wymienionej ustawy. Dla sprawowania zarządu Wspólnotą i właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej Wspólnoty utworzona została Spółka dla zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej wsi D.

Zgodnie z art. 14 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Utworzenie spółki następuje w drodze uchwały powziętej większością głosów uprawnionych do udziału we wspólnocie przy obecności przynajmniej ich połowy.

Spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu. Członkami spółki są osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej. Członkami spółki mogą być również posiadacze gruntów przyległych do wspólnoty gruntowej na warunkach określonych w statucie. Zgodnie z art. 28 ww. ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, w razie zbycia wszystkich gruntów gospodarstwa rolnego przez uprawnionego do udziału we wspólnocie gruntowej, udział w tej wspólnocie przechodzi na nabywcę tego gospodarstwa. W razie zbycia części gruntów określonych w ust. 1, udział we wspólnocie gruntowej zachowuje dotychczasowy właściciel, chyba że na podstawie umowy odstąpi swe uprawnienia nabywcy. Jeżeli jednak zbywca pozostawia sobie obszar użytków rolnych nie większy niż 0,1 ha, udział we wspólnocie gruntowej przechodzi na nabywcę.

Przywołane wyżej przepisy w wyraźny sposób rozgraniczają spółkę zarządzającą wspólnotą gruntową od współwłaścicieli gruntów.

Współwłaściciele gruntu planują sprzedaż nieruchomości wchodzącej w skład Wspólnoty gruntowej. Działania związane ze sprzedażą wykonują umocowani przedstawiciele spółki do zagospodarowania wspólnoty gruntowej, działający na podstawie właściwej uchwały członków wspólnoty.

Powołana wyżej ustawa reguluje zasady funkcjonowania wspólnot gruntowych, formę prawną, podział dochodów. Ustawa ta nie nadaje Wspólnocie gruntowej formy prawnej stowarzyszenia, lecz nakazuje do celów zarządczych gruntami wspólnoty, powołanie spółki, nie wskazując żadnej ze spółek z kodeksu spółek handlowych, jako formy organizacyjno-prawnej. Spółka działa więc na podstawie i w ramach ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych.

Z uzyskanych przychodów ma prawo pokrywać koszty funkcjonowania, a ewentualna nadwyżka przychodów nad kosztami stanowi dochód członków wspólnoty. Konsekwencją tego faktu jest to, że spółka nigdy nie będzie posiadała dochodu do opodatkowania, w związku z tym nie będzie podatnikiem ani płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wspólnota Gruntowa zorganizowana została na podstawie ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych z dnia 29 czerwca 1963 r. (Dz. U. Nr 28, poz. 169 z późn. zm.). Art. 1 ust. 1 tej ustawy określa, że wspólnotami gruntowymi podlegającymi zagospodarowaniu w trybie i na zasadach określonych w ustawie są nieruchomości rolne, leśne oraz obszary wodne o określonych przymiotach.

Uprawnienie do udziału we Wspólnocie Gruntowej polega na korzystaniu z nieruchomości stanowiącej przedmiot wspólnoty zgodnie z jej przeznaczeniem, m.in. poprzez pobieranie pożytków naturalnych z lasu, przez wypasanie bydła, udział w dochodach przez podział pożytków z użytków rolnych i leśnych. W oparciu o tę Ustawę członkowie Wspólnoty mający swój udział we Wspólnocie (rozumianej zgodnie z art. 1 ust. 1), utworzyli Wspólnotę Gruntową, czyli spółkę zarządzającą Wspólnotą. Zgodnie z art. 15 ww. ustawy spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu. Wójt Gminy w dniu 15 marca 2004 wydał decyzję zatwierdzającą Statut Wspólnoty. Kompetencje Spółki zarządzającej Wspólnotą sprowadzają się tylko i wyłącznie do sprawowania zarządu nad Wspólnotą i właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej Wspólnoty (art. 14 ustawy). Szczegółowe kompetencje poszczególnych organów Spółki określa jej Statut. Spółka utworzona do sprawowania zarządu nad gruntami mimo tego, że posiada osobowość prawną, nie jest właścicielem gruntu. Ewentualna nadwyżka przychodów nad kosztami jest własnością i potencjalnym dochodem (realnym w przypadku wypłaty) poszczególnych członków Wspólnoty w proporcjach wynikających z posiadanych udziałów we Wspólnocie Gruntowej. Z tytułu swych funkcji zarządczych Spółka nie może uzyskiwać własnych dochodów. Dochód ze sprawowanego zarządu jest dochodem członków Wspólnoty jako właścicieli gruntów. Tak więc Spółka zarządzająca Wspólnotą, niezależnie od rodzaju uzyskiwanych dochodów (opodatkowane lub nie), nie może być płatnikiem ani podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka może być jedynie dystrybutorem uzyskanej nadwyżki przychodów nad kosztami na rzecz członków Wspólnoty. Na Spółce nie ciążą też żadne obowiązki w zakresie opodatkowania wypłaconej nadwyżki na rzecz osób fizycznych (rolników), będących członkami wspólnoty. Osoby te są zobowiązane we własnym zakresie opodatkować uzyskane dochody, jako dochody ze wspólnej własności (złożyć deklarację i wpłacić podatek). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem sprzedaży będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie bowiem z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jest to teren przeznaczony pod zabudowę przemysłową. Spółka sprawuje zarząd nad gruntami zaewidencjonowanymi jako grunty rolne, pastwiska, rowy melioracyjne i wykorzystuje je dla potrzeb gospodarki rolnej. Jak wyżej wskazano zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest to obecnie grunt przeznaczony pod zabudowę.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych wezwaniem z dnia 7 sierpnia 2013 r. Nr IPPP2/443-611/13-2/DG, IPPB1/415-686/13-2/ES wezwano Stronę do uzupełnienia wniosku poprzez m.in. przedłożenie oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii dokumentu (pełnomocnictwa), z którego wynika prawo Pana T.S. do występowania w imieniu Wnioskodawcy z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego oraz uzupełnienie złożonego wniosku o podpis pozostałych członków zarządu spółki, bądź podpisanie przedmiotowego wniosku przez pełnomocnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie faktycznym będącym przedmiotem pytania interpretacyjnego sprzedaż nieruchomości gruntowej przez współwłaścicieli jest opodatkowana VAT (pytanie nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Nie. Sprzedaż nieruchomości gruntowej dokonywana przez współwłaścicieli nie jest opodatkowana podatkiem VAT pod warunkiem, że współwłaściciele Ci nie prowadzą działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o VAT), w szczególności nie wykonują w związku z tą sprzedażą czynności typowych dla przedsiębiorców.

W konsekwencji czy mamy do czynienia z działaniem podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ustawy o VAT, należy ocenić analizując status członków wspólnoty, a nie spółki powołanej do zarządzania. Spółka bowiem nie przenosi prawa do rozporządzania towarem, jak właściciel - art. 7 ustawy o VAT, a czynność taka jest dokonywana przez członków wspólnoty. W przypadku każdego z członków wspólnoty gruntowej należy dokonać oceny, czy wykonuje on działalność typową dla przedsiębiorcy i czy zatem może być uznany za podatnika VAT.

W tym zakresie należy wskazać na konstatację wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2012 r. sygn., akt I FSK 1573/11, tj.:

"Artykuł 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód, a ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług."

W uzasadnieniu tego stanowiska NSA stwierdził, że stosownie do art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą, określoną w ust. 2, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Treść tego przepisu, co do zasady, odzwierciedla przepis krajowy, którym jest art. 15 ust. 1 u.p.t.u. stanowiący, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zdaniem NSA w składzie poszerzonym różnica pomiędzy regulacją unijną a krajową ujawnia się natomiast na tle samej definicji działalności gospodarczej. O ile bowiem zgodnie z art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą, wykonywaniem wolnych zawodów, a także wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych, o tyle art. 15 ust. 2 u.p.t.u., definiując działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, operuje zwrotem "również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Zwrotu takiego w art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy brak. W art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy zawarto jednak upoważnienie dla Państw Członkowskich do uznania za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą zdefiniowaną w art. 4 ust. 2, w szczególności dotyczące określonych dostaw budynków, części budynków wraz z gruntami oraz dostaw działek budowlanych, przez które to działki VI Dyrektywa rozumieć każe każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną "uznaną za budowlaną przez Państwa Członkowskie". Oznacza to, że użyty w treści art. 15 ust. 2 u.p.t.u. zwrot "również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy", jest wyrazem swoistej realizacji przez polskiego ustawodawcę opcji zawartej w art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy. Realizacja tej opcji nie została przy tym ograniczona wyłącznie do dostaw budynków lub części budynków wraz z gruntem oraz działek budowlanych wymagających zdefiniowania, lecz do wszystkich czynności podlegających opodatkowaniu, które dokonywane sporadycznie w związku z działalnością handlową, usługową lub produkcyjną, są wykonywane przez dany podmiot.

Zarówno z brzmienia art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. wynika bowiem wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Z wyroku tego wynika więc, że od okoliczności konkretnej sprawy zależy, czy osoba dokonująca danej czynności działa w charakterze podatnika VAT, czy też nie w odniesieniu do tej konkretnej czynności."

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 października 2012 r., sygn. akt FSK 1842/11, gdzie przyjęto:

1. "Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku VAT, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Jeżeli osoba w celu dokonania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT."

Reasumując, w przedmiotowej sytuacji działanie Spółki do zarządzania wspólnotą gruntową nie ma znaczenia dla opodatkowania VAT, ponieważ czynność opodatkowana tym podatkiem, dostawa towarów, o jakiej mowa w art. 7 ustawy, jest dokonywana w imieniu i na rzecz członków wspólnoty gruntowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast od 1 kwietnia 2013 r. obowiązuje przepis art. 15 ust. 2 w następującym brzmieniu: Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosowanie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w samej ustawie o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 23% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Jak wynika z art. 2 pkt 33 ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na mocy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są gruntami budowlanymi. Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane oraz nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wspólnota Gruntowa wsi D. zamierza dokonać sprzedaży gruntów będących przedmiotem współwłasności członków Wspólnoty. Wspólnota działa na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169). Zgodnie ze wskazaną ustawą, została utworzona spółka do zarządu gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty działająca na podstawie Statutu. Nazwa oraz skład zarządu Spółki zostały wpisane do rejestru ewidencji gruntów.

Decyzją Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej z dnia 27 marca 1964 r." wydaną na podstawie przepisów ww. ustawy, nieruchomość położona obecnie we wsi D., w gminie G., została uznana za rolniczą wspólnotę gruntową w rozumieniu przepisów ww. ustawy.

Spółka jest osobą prawną utworzoną na podstawie przepisów ustawy o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych i działa na podstawie statutu. Członkami spółki są osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej. Członkami spółki mogą być również posiadacze gruntów przyległych do wspólnoty gruntowej na warunkach określonych w statucie. Zgodnie z art. 28 ww. ustawy, w razie zbycia wszystkich gruntów gospodarstwa rolnego przez uprawnionego do udziału we wspólnocie gruntowej, udział w tej wspólnocie przechodzi na nabywcę tego gospodarstwa. W razie zbycia części gruntów określonych w ust. 1, udział we wspólnocie gruntowej zachowuje dotychczasowy właściciel, chyba że na podstawie umowy odstąpi swe uprawnienia nabywcy.

Przywołane wyżej przepisy w wyraźny sposób rozgraniczają spółkę zarządzającą wspólnotą gruntową od współwłaścicieli gruntów. Uprawnienie do udziału we Wspólnocie Gruntowej polega na korzystaniu z nieruchomości stanowiącej przedmiot wspólnoty zgodnie z jej przeznaczeniem, m.in. poprzez pobieranie pożytków naturalnych z lasu, przez wypasanie bydła, udział w dochodach przez podział pożytków z użytków rolnych i leśnych.

Szczegółowe kompetencje poszczególnych organów Spółki określa jej Statut. Spółka utworzona do sprawowania zarządu nad gruntami nie jest właścicielem gruntu. Z tytułu swych funkcji zarządczych Spółka nie może uzyskiwać własnych dochodów. Dochód ze sprawowanego zarządu jest dochodem członków Wspólnoty jako właścicieli gruntów.

Współwłaściciele gruntu planują sprzedaż nieruchomości wchodzącej w skład Wspólnoty gruntowej. Przedmiotem sprzedaży będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie bowiem z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jest to teren przeznaczony pod zabudowę przemysłową. Spółka sprawuje zarząd nad gruntami zaewidencjonowanymi jako grunty rolne, pastwiska, rowy melioracyjne i wykorzystuje je dla potrzeb gospodarki rolnej.

W kontekście przedstawionego wyżej opisu sprawy należy wskazać, iż Spółka (Wnioskodawca) została utworzona w trybie art. 14 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 z późn. zm.) do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Powołana Spółka ma charakter osoby prawnej, działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków Spółki oraz organy Spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 i 16 ustawy). Istotny jest również przepis art. 19 ustawy, w myśl którego przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej wsi D. realizuje cel w zakresie sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz racjonalnego zagospodarowania gruntów wchodzących w jej skład, a zatem dysponując określonym, przyznanym jej majątkiem, zarządza nim. W tym miejscu należy wskazać iż Spółka posiada władztwo ekonomiczne nad powierzonymi jej gruntami, czyli działa jak właściciel. W związku z tym uznać należy, iż podejmowane czynności wchodzą w zakres działalności gospodarczej, a Spółka jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT. Czynności zarządu sprawowane są przez Spółkę w sposób stały bez względu na rezultat takiej działalności. Podjęcie przez Spółkę decyzji o sprzedaży gruntów, wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, jest wynikiem zarządzania gruntami i uznania, że takie zagospodarowanie gruntów (poprzez ich sprzedaż) w danej sytuacji jest najodpowiedniejsze. Dodatkowo planowana sprzedaż gruntu ma charakter zarobkowy.

Odnosząc powyższe do okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznać należy, iż sprzedaż gruntów przez Spółkę stanowi sprzedaż części majątku związanego z działalnością gospodarczą, a zatem odbywa się w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowa dostawa gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy gruntu jest Spółka, a nie poszczególni członkowie Wspólnoty Gruntowej, gdyż to Spółka, poprzez swoje organy, działa w imieniu tej wspólnoty gruntowej, realizując cele dla których została powołana tj. sprawuje zarząd nad wspólnotą, gospodaruje gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty. Zatem dostawy gruntów będzie dokonywać Spółka nimi zarządzająca, tym samym będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto przedmiotem sprzedaży będzie teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, zgodnie bowiem z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego jest to teren przeznaczony pod zabudowę przemysłową.

W związku z powyższym, dostawa gruntu niezabudowanego, który zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod zabudowę przemysłową, nie korzysta ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Dokonując zatem dostawy gruntu budowlanego, Wnioskodawca nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Dodatkowo organ interpretacyjny, mając na uwadze treść złożonego przez Wnioskodawcę w dniu 21 sierpnia 2013 r. uzupełnienia do wniosku zobligowany jest ustosunkować się do kwestii związanej z prawidłowością samego wezwania z dnia 7 sierpnia 2013 r. Nr IPPP2/443-611/13-2/DG, IPPB1/415-686/13-2/ES. Oczywiście ocena tej prawidłowości nie dotyczy kwestii proceduralnych związanych z dopuszczalnością wezwania, a ograniczona jest do przedmiotu wezwania i to jedynie w odniesieniu do żądania przedłożenia oryginału lub urzędowo poświadczonej kopii dokumentu pełnomocnictwa (pkt 3 wezwania). W powyższym zakresie organ podziela w pełni stanowisko Wnioskodawcy, iż występujący w sprawie doradca podatkowy ma prawo uwierzytelnić udzielone mu pełnomocnictwo i tym samym potwierdzone za zgodność pełnomocnictwo zgodnie z obowiązującymi przepisami jest zrównane w skutkach procesowych z oryginałem lub też notarialnie poświadczonym pełnomocnictwem. W konsekwencji, organ przyznaje, iż żądanie wynikające z wezwania co do przedłożenia oryginału lub notarialnie poświadczonej kopii pełnomocnictwa było błędne. Niemniej jednak, powyższe wezwanie mimo zauważonego błędu nie miało wpływu na wynik postępowania interpretacyjnego, albowiem organ przyjmując za prawidłowe uzupełnienie do wniosku, w ramach którego pełnomocnik-doradca podatkowy - poświadczył za zgodność udzielone mu pełnomocnictwo, nie zastosował rygoru wynikającego z wezwania (tekst jedn.: rygoru pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia).

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl