IPPP2-443-610/11-3/IZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 sierpnia 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2-443-610/11-3/IZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2011 r. (data wpływu 19 maja 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2011 r. (data wpływu 25 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT-marża na sprzedaż samochodu używanego nabytego od unijnego kontrahenta - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT- marża na sprzedaż samochodu używanego nabytego od unijnego kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność zajmującą się sprowadzaniem używanych samochodów z krajów Unii Europejskiej (Belgia i Francja) w celu ich dalszej sprzedaży na terytorium RP, bez uprzedniej ich rejestracji.

Firmy od których Wnioskodawca zakupuje samochody są firmami leasingowymi, które sprzedają samochody poleasingowe. Na fakturach wystawionych przez ww. firmy nie widnieje informacja, iż jest to faktura VAT-MARŻA. Są one nazwane "FACTURE DE VENTE V.O.", co po przetłumaczeniu oznacza "FAKTURA SPRZEDAŻY POJAZDU UŻYWANEGO".

(Do wniosku Podatnik załączył ksero faktur zakupu wraz z tłumaczeniami).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając te samochody Wnioskodawca może wystawić fakturę VAT-marża.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na to, że sprowadza On samochody używane w celu ich dalszej odsprzedaży, sprzedając je osobom fizycznym w kraju powinien wystawiać faktury VAT-marża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.

eksport towarów;

3.

import towarów;

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, za towary uważa się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1.

nabywcą towarów jest:

a.

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,

b.

osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)

- z zastrzeżeniem art. 10;

2.

dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a).

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1.

nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,

2.

dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

W tym miejscu wskazać należy, na zapis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, który w pkt od 1 do 5 wskazuje przypadki, których zaistnienie powoduje, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów nie występuje.

W pkt 4 tego przepisu wskazano, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 nie występuje gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Ponadto, art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju nie stanowiła u podatnika, o którym mowa w art. 15, albo nie stanowiłaby u podatnika podatku od wartości dodanej dostawy towarów, o której mowa w art. 7, lub stanowiła albo stanowiłaby taką dostawę towarów, ale dokonywaną przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, albo podatnika podatku od wartości dodanej, do którego miałyby zastosowanie podobne zwolnienia, z wyjątkiem, gdy przedmiotem dostawy są nowe środki transportu (...),

Artykuł 44 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie:

1.

towarów, do których miałyby zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 5-8;

2.

towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku;

3.

towarów, o których mowa w art. 36 ust. 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność zajmującą się sprowadzaniem używanych samochodów z krajów Unii Europejskiej (Belgia i Francja) w celu dalszej sprzedaży na terytorium RP bez uprzedniej jej rejestracji. Firmy od których Wnioskodawca zakupuje samochody są firmami leasingowymi, które sprzedają samochody poleasingowe. Z okoliczności sprawy wynika, iż faktury wystawione przez kontrahentów Wnioskodawcy nie są fakturami VAT marża. lecz są fakturami dokumentującymi sprzedaż pojazdów używanych.

Artykuł 44 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku wewnątrzwspólnotowe nabycie:

1.

towarów, do których miałyby zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 5-8;

2.

towarów, których import na warunkach określonych w przepisach dotyczących importu towarów byłby zwolniony od podatku;

3.

towarów, o których mowa w art. 36 ust. 1.

Dokonując analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż nabycie samochodów używanych od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej (Belgia, Francja) wyczerpuje znamiona wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż sprzedawcy przedmiotowych samochodów są podatnikami od wartości dodanej, Wnioskodawca jest podatnikiem od podatku od towarów i usług, a nabywane samochody mają służyć czynnościom wykonywanym przez Wnioskodawcę jako podatnika podatku VAT. Nie zachodzą również żadne z przesłanek wymienionych w art. 10 ust. 1, które powodowałyby, iż dokonywanych przez Wnioskodawcę transakcji nie można by uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miało zastosowanie zwolnienie dla wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych samochodów używanych, gdyż art. 44 ustawy nie obejmuje zwolnieniem od podatku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów używanych (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy). Zwolnienie powyższe znajduje zastosowanie jedynie w transakcjach polegających na dostawie ww. towarów, pod warunkiem spełnienia przesłanek wynikających z art. 43 ustawy.

Zatem dokonywane przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, wg stawki właściwej dla tych towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnienia z podatku w stosunku do niektórych czynności.

I tak w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży samochodów spełniających definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nabywane z terytorium Belgii i Francji samochody są przeznaczone do odsprzedaży, a nie do używania przez Wnioskodawcę na własne cele.

Tym samym zastosowania nie znajdzie zwolnienie od podatku dla dostawy przedmiotowych samochodów przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a zatem wewnątrzwspólnotowe nabycie samochodów używanych sprowadzonych z krajów Unii Europejskiej podlega opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż sprowadzanych z Belgii i Francji samochodów winna być dokumentowana fakturą VAT- marża.

W ocenie tut. Organu z takim poglądem nie można się zgodzić.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, dla potrzeb stosowania rozdziału 4, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niz określone w pkt 1-3 oraz inne niz metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zatem również samochody, jako dobra ruchome są objęte dyspozycją wyżej powołanego przepisu.

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (...) nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Zatem z ww. przepisów wynika, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Istotne jest jednak przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, (...), które podatnik nabył od:

1.

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;

2.

podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

3.

podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;

4.

podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;

5.

podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Powyższa procedura nie znajdzie zastosowania w przypadku nabycia samochodu, który jest przemieszczany z innego państwa Wspólnoty na teren kraju, spełniającego kryteria do uznania go za nowy środek transportu - art. 120 ust. 21 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - miedzy innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży pomniejszonej o kwotę należnego podatku.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

1.

niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,

2.

które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług,

3.

które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,

4.

które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pośrednikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego (ponieważ podatku tego nie płacą, więc nie mają czego obniżyć), jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych samochodów w wysokości odpowiadającej kwocie podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia tych samochodów.

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie sprzedaż przedmiotowych samochodów nie może zostać opodatkowana z uwzględnieniem procedury przewidzianej w art. 120 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl