IPPP2/443-609/13-2/BH

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 września 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-609/13-2/BH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 21 czerwca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Bank usługi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonej przez Bank usługi.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Bank) jest bankiem z siedzibą w Polsce, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z zm.). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Bankowi przysługują różnego rodzaju wierzytelności wobec klientów Banku, w tym wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek oraz z innych transakcji finansowych zwolnionych z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W celu upłynnienia posiadanych aktywów i pozyskania środków pieniężnych na finansowanie działalności, Bank rozważa zbycie do funduszu sekurytyzacyjnego określonych portfeli wierzytelności w drodze przelewu wierzytelności lub poprzez umowę o subpartycypację w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych. Po zbyciu wierzytelności (przelew wierzytelności) lub praw do strumienia pieniądza z tych wierzytelności (umowa o subpartycypację) do funduszu sekurytyzacyjnego, na podstawie umowy zawartej z tym funduszem, Bank może świadczyć na rzecz funduszu usługi zarządzania wierzytelnościami zbytymi na rzecz funduszu. Świadczenie tych usług przez Bank ma to uzasadnienie, iż fundusz w celu obsługi i zarządzania portfelem musiałby zatrudnić dodatkowy wykwalifikowany personel. Outsourcing tych czynności na Bank jest także racjonalny z tego względu, iż Bank w chwili obecnej jako właściciel tych wierzytelności wykonuje wszystkie planowane czynności i nie wiązałoby się to z istotnym ryzykiem dla funduszu i zwiększonymi kosztami działania funduszu obciążającymi wartość aktywów netto. W ramach zarządzania wierzytelnościami nabytymi przez fundusz sekurytyzacyjny Bank może wykonywać na rzecz funduszu, czynności takie jak, w szczególności:

a.

przyjmowanie na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego wpłat od dłużników nabytych przez fundusz wierzytelności i ich przekazywanie na rachunek funduszu,

b.

naliczanie odsetek, kar i innych świadczeń należnych funduszowi w przypadku niedokonania przez dłużnika płatności w ustalonym terminie,

c.

prowadzenie i dokonywanie na bieżąco odpowiednich zmian w dokumentacji związanej z nabytymi przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelnościami, w tym administrowanie danymi klientów i ich aktualizacja,

d.

monitorowanie kondycji finansowej dłużników nabytych przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności, prowadzenie monitoringu spłat wierzytelności nabytych przez fundusz sekurytyzacyjny i podejmowanie odpowiednich czynności mających doprowadzić do spłaty tych wierzytelności,

e.

prowadzenie korespondencji z dłużnikami mającej na celu wyjaśnienie braku spłaty wierzytelności w terminie, poprzez kontakt z dłużnikami oraz sporządzanie i wysyłanie dłużnikom monitów oraz wezwań do zapłaty,

f.

negocjowanie i ustalanie z dłużnikami warunków spłaty ich wierzytelności wobec funduszu sekurytyzacyjnego w przypadku niewywiązywania się przez dłużników z ich obowiązków w ustalonych terminach,

g.

podejmowanie innych, przewidzianych prawem czynności mających na celu odzyskanie wierzytelności funduszu sekurytyzacyjnego, w tym występowanie na podstawie uzyskanego pełnomocnictwa, w imieniu funduszu sekurytyzacyjnego na drogę sądową oraz kierowanie należnych funduszowi wierzytelności na drogę egzekucji komorniczej,

h.

sporządzanie i przedstawianie funduszowi sekurytyzacyjnemu w ustalonych terminach sprawozdań z czynności wykonywanych przez Bank w ramach zarządzania wierzytelnościami funduszu.

Podstawowym celem świadczonych przez Bank usług zarządzania nabytymi przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelnościami byłoby efektywne zarządzanie wartością i jakością nabytego przez fundusz portfela wierzytelności, czyli nabytych przez fundusz aktywów, od których zależy wartość emitowanych certyfikatów inwestycyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczone przez Bank usługi zarządzania wierzytelnościami zbytymi na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego w ramach przelewu wierzytelności lub umowy o subpartycypację podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 12 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Banku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b ustawy o VAT świadczone przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego usługi zarządzania wierzytelnościami zbytymi przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Przepis ten zwalnia z podatku VAT usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych lub ich częścią.

Definicję funduszu inwestycyjnego zawiera art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach Inwestycyjnych (Dz. U. Nr 146, poz. 1546, z późn. zm.). Jak stanowi ten przepis, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe.

Zgodnie natomiast z art. 183 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych, fundusz sekurytyzacyjny jest szczególnym typem funduszu inwestycyjnego zamkniętego, dokonującym emisji certyfikatów inwestycyjnych w celu zgromadzenia środków na nabycie wierzytelności, w tym wierzytelności finansowanych ze środków publicznych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub praw do świadczeń z tytułu określonych wierzytelności.

Fundusz sekurytyzacyjny jest więc tworzony w celu inwestowania w aktywa w postaci wierzytelności. Podstawowym aktywem w portfelu inwestycyjnym funduszu sekurytyzacyjnego są nabyte przez ten fundusz wierzytelności. Wierzytelność jako forma aktywa wymaga realizacji czynności opisanych w lit. a-h) stanu faktycznego. Są to czynności nierozerwalnie związane z charakterem wierzytelności jako zobowiązań pieniężnych. Wierzytelności są specyficznym aktywem, którego wartość jest w zasadniczym stopniu uzależniona od terminowości spłat tych wierzytelności przez dłużników oraz sytuacji finansowej dłużnika. Zarządzanie wierzytelnościami polega w szczególności na bieżącej obsłudze wpłat, ich monitorowaniu, naliczaniu opłat za nieterminowe realizowanie zobowiązań oraz podejmowaniu wszelkich niezbędnych czynności w celu zachowania wartości portfela wierzytelności, w tym także na podejmowaniu czynności mających na celu zapewnienie terminowego realizowania zobowiązań przez dłużników oraz wyegzekwowanie zaległych należności.

Wierzytelności tworzą portfel inwestycyjny funduszu, stąd czynności opisane w lit. a-h) stanu faktycznego mieszczą się w pojęciu zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Znajduje to potwierdzenie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: ETS). Przykładowo w wyroku ETS z 1 maja 2006 r. w sprawie C-169/01 Abbey National Plc Inscape Investments Funds vs. Commissioners of Customs Excise sąd stwierdził, że art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388 (aktualnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy VAT 2006/112/WE oraz art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT) należy interpretować w ten sposób, że "pojęcie "zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi ", o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami". Mimo, że wyrok ten dotyczył outsourcingu usług w zakresie administrowania i prowadzenia rachunkowości to wskazywał sposób w jaki należy interpretować pojęcie "zarządzania", pod którym należy rozumieć tworzące odrębną całość czynności (usługi) specyficzne i istotne dla prowadzenia działalności przez fundusze. Czynności Banku opisane w lit. a-h) stanu faktycznego spełniają te wymogi. Funkcjonalnie tworzą one odrębną całość (są ściśle wyspecyfikowane w procedurach i przypisane do określonego personelu). Są niewątpliwie specyficzne dla funduszy sekurytyzacyjnych, ponieważ ich aktywem są wierzytelności, stąd wszystkie te czynności i tak musiałyby być wykonywane nawet gdyby wykonywał je sam fundusz w ramach swojej struktury przez własny personel. W oczywisty sposób są również istotne, ponieważ bez nich nie byłaby realizowana wartość tych wierzytelności (tekst jedn.: obsługa spłat i inne czynności). Zarządzanie przez Bank wierzytelnościami nabytymi przez fundusz sekurytyzacyjny będzie zatem stanowiło, zwolnioną z podatku VAT, usługę zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b ustawy o VAT. Można nawet postawić tezę, że czynności Banku będą jeszcze bardziej specyficzne i istotne niż będące przedmiotem ww. sprawy przez ETS czynności administrowania i prowadzenia rachunkowości funduszu.

Analogiczne stanowisko co do sposobu rozumienia i definiowania pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi zawartego w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388 (aktualnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy VAT 2006/112/WE) ETS zajął w wyrokach z dnia 7 marca 2013 r. GfBk Gesselschaft für Börsenkommunikation mbH vs. Finanzamt Bayreuth oraz w wyroku z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie C-363/05 JP Morgan Fleming Claverhouse lnvestment Trust i The Association of Investment Trust Companies. Należy podkreślić, że stanowisko Banku, zgodnie z którym zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami podlega zwolnieniu z podatku VAT wyrażały także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach przepisów podatkowych. Takie stanowisko zajął m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w imieniu Ministra Finansów interpretacji indywidualnej z 27 listopada 2009 r. (sygn. IPPP1-443-952/09-4/JB), w interpretacji z 27 listopada 2009 r. (sygn. IPPP1-443-953/09-4/MP), a także w interpretacjach z 17 kwietnia 2008 r. (sygn. IPPP1-443-261/08-2/IZ) i 25 marca 2010 r. (sygn. IPPP1-443-213/10-4/EK), ILPP1/443-1107/08-3/BP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), Państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania VAT zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

a.

funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych,

b.

portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią,

c.

ubezpieczeniowymi funduszami kapitałowymi w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej,

d.

otwartymi funduszami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, a także Funduszem Gwarancyjnym utworzonym na podstawie tych przepisów,

e.

pracowniczymi programami emerytalnymi w rozumieniu przepisów o pracowniczych programach emerytalnych,

f.

obowiązkowym systemem rekompensat oraz funduszem rozliczeniowym utworzonymi na podstawie przepisów prawa o publicznym obrocie papierami wartościowymi, a także innymi środkami i funduszami, które są gromadzone lub tworzone w celu zabezpieczenia prawidłowego rozliczenia transakcji zawartych w obrocie na rynku regulowanym w rozumieniu tych przepisów albo w obrocie na giełdach towarowych w rozumieniu przepisów o giełdach towarowych, przez partnera centralnego, agenta rozrachunkowego lub izbę rozliczeniową w rozumieniu przepisów o ostateczności rozrachunku w systemach płatności i systemach rozrachunku papierów wartościowych oraz zasadach nadzoru nad tymi systemami.

Jak stanowi art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1.

czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2.

usług doradztwa;

3.

usług w zakresie leasingu.

Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług jak i Dyrektywa 2006/112/WE nie zawierają definicji zarządzania. W związku z powyższym, w kwestii interpretacji terminu "zarządzanie" należy odwołać się do dorobku Trybunału Sprawiedliwości UE.

W orzeczeniu z dnia 21 października 2004 r. w sprawie C-8/03 (Banque Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. państwo belgijskie), odnośnie pojęcia "zarządzanie", o którym mowa w art. 13 (B) (d) pkt 6 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (g) Dyrektywy 2006/112/WE), Rzecznik Generalny podkreślił: "Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. Moim zdaniem, transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez szóstą dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi".

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w orzeczeniu z dnia 4 maja 2006 r. w sprawie C-169/04 (Abby National plc Inscape Investment Fund v. Commissioners of Customs Excise), w którym Trybunał wskazał, że art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy (art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy 2006/112/WE) nie zawiera żadnej definicji pojęcia "zarządzanie" funduszami powierniczymi. Wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje.

Trybunał podkreślił, że pojęcie "zarządzania" funduszami powierniczymi jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie. Zarządzanie funduszami powierniczymi obejmuje usługę w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i wypełniają funkcję specyficzną i istotną dla zarządzania tymi funduszami. Natomiast pojęcie to nie obejmuje świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takim jak wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Ponadto, w punkcie 71 wyroku Trybunał wskazał, że "Świadczone usługi powinny zatem dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy".

Z okoliczności sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Bankowi przysługują różnego rodzaju wierzytelności wobec klientów Banku, w tym wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów i pożyczek oraz z innych transakcji finansowych zwolnionych z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 w celu upłynnienia posiadanych aktywów i pozyskania środków pieniężnych na finansowanie działalności. Bank rozważa zbycie do funduszu sekurytyzacyjnego określonych portfeli wierzytelności w drodze przelewu wierzytelności lub poprzez umowę o subpartycypację w rozumieniu ustawy o funduszach inwestycyjnych. Po zbyciu wierzytelności (przelew wierzytelności) lub praw do strumienia pieniądza z tych wierzytelności (umowa o subpartycypację) do funduszu sekurytyzacyjnego, na podstawie umowy zawartej z tym funduszem, Bank może wykonywać na rzecz funduszu, czynności takie jak, w szczególności:

a.

przyjmowanie na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego wpłat od dłużników nabytych przez fundusz wierzytelności i ich przekazywanie na rachunek funduszu,

b.

naliczanie odsetek, kar i innych świadczeń należnych funduszowi w przypadku niedokonania przez dłużnika płatności w ustalonym terminie,

c.

prowadzenie i dokonywanie na bieżąco odpowiednich zmian w dokumentacji związanej z nabytymi przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelnościami, w tym administrowanie danymi klientów i ich aktualizacja,

d.

monitorowanie kondycji finansowej dłużników nabytych przez fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności, prowadzenie monitoringu spłat wierzytelności nabytych przez fundusz sekurytyzacyjny i podejmowanie odpowiednich czynności mających doprowadzić do spłaty tych wierzytelności,

e.

prowadzenie korespondencji z dłużnikami mającej na celu wyjaśnienie braku spłaty wierzytelności w terminie, poprzez kontakt z dłużnikami oraz sporządzanie i wysyłanie dłużnikom monitów oraz wezwań do zapłaty,

f.

negocjowanie i ustalanie z dłużnikami warunków spłaty ich wierzytelności wobec funduszu sekurytyzacyjnego w przypadku niewywiązywania się przez dłużników z ich obowiązków w ustalonych terminach,

g.

podejmowanie innych, przewidzianych prawem czynności mających na celu odzyskanie wierzytelności funduszu sekurytyzacyjnego, w tym występowanie na podstawie uzyskanego pełnomocnictwa, w imieniu funduszu sekurytyzacyjnego na drogę sądową oraz kierowanie należnych funduszowi wierzytelności na drogę egzekucji komorniczej,

h.

sporządzanie i przedstawianie funduszowi sekurytyzacyjnemu w ustalonych terminach sprawozdań z czynności wykonywanych przez Bank w ramach zarządzania wierzytelnościami funduszu.

Jak Bank wskazuje, świadczenie tych usług przez Bank ma to uzasadnienie, iż fundusz w celu obsługi i zarządzania portfelem musiałby zatrudnić dodatkowy wykwalifikowany personel. Outsourcing tych czynności na Bank jest także racjonalny z tego względu, iż Bank w chwili obecnej jako właściciel tych wierzytelności wykonuje wszystkie planowane czynności i nie wiązałoby się to z istotnym ryzykiem dla funduszu i zwiększonymi kosztami działania funduszu obciążającymi wartość aktywów netto.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są z możliwością zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych na rzecz Funduszu usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 192 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U. z 2004 r. Nr 146, poz. 1546 z późn. zm.), zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami funduszu sekurytyzacyjnego przez podmiot inny niż towarzystwo wymaga uzyskania przez ten podmiot zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego. Zezwolenie na zarządzanie sekurytyzowanymi wierzytelnościami oznacza także zezwolenie na zarządzanie pulą wierzytelności.

W ocenie tut. Organu nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż usługi opisane przez Bank mieszczą się w pojęciu usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Analiza czynności podejmowanych przez Bank na rzecz Funduszu, szczegółowo przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, prowadzi do wniosku, iż są to usługi polegające głównie na podejmowaniu czynności obsługi nabytych przez Fundusz wierzytelności. Z opisu sprawy nie wynika, by Wnioskodawca, w ramach świadczonej na rzecz Funduszu Usługi był upoważniony do dokonywania istotnych z punktu widzenia zarządzania czynności faktycznych i prawnych w imieniu i na rzecz Funduszu, w tym do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Przedstawione okoliczności sprawy nie wskazują również, by Bank był upoważniony do nabywania i zbywania aktywów, tj. wierzytelności z portfela inwestycyjnego Funduszu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie noszą cech sprawowania zarządu, administrowania. W ocenie tut. Organu opisane czynności mają charakter usług technicznych, nie zarządczych. Natomiast, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny, stosownie do orzecznictwa TSUE, dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem.

Wobec tego samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak obsługa wierzytelności polegająca głównie na podejmowaniu czynności opisanych we wniosku, nie jest objęta zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 12 li. b) ustawy.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku usługi związane z obsługą aktywów Funduszu świadczone przez Wnioskodawcę sprowadzają się w istocie do podejmowania czynności technicznych, w tym windykacyjnych za Fundusz, w konsekwencji nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, choć dotyczą zbliżonych spraw w zakresie usług obsługi sekurytyzowanych wierzytelności, opierają się na przepisach, które na dzień dzisiejszy są nieobowiązujące. Wcześniejsze regulacje dotyczące zwolnień od podatku, odwoływały się wprost do symboli statystycznych, co było sporym uproszczeniem a jednocześnie powodowało liczne rozbieżności legislacji krajowej i wspólnotowej. Chodziło przede wszystkim o to, iż zakres polskich regulacji zwolnień od podatku był szerszy od zakresu przewidzianego w Dyrektywie VAT. Nowe przepisy, obowiązujące od 1 stycznia 2011 r., zawarte w ustawie o podatku od towarów usług, dotyczące zwolnień z podatku mają w pełniejszy sposób realizować cele stawiane przez ustawodawstwo unijne, zwłaszcza w art. 135 Dyrektywy 112, a co za tym idzie wyeliminować zaburzenia warunków konkurencji, zarówno na rynku krajowym jak i międzynarodowym, spowodowane rozbieżnościami interpretacyjnymi przepisów podatkowych.

Ponadto, nowe założenia metodologiczne klasyfikacji PKWiU z 2008 r., wprowadzone do ustawy od 1 stycznia 2011 r., nie pozwoliły na takie odniesienie przepisów statystycznych, aby zakres zwolnień, określony w załączniku nr 4 do ustawy, był zgodny z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE. Dlatego też załącznik ten został uchylony, jednocześnie uregulowania dotyczące tej tematyki zostały przeniesione do ustawy.

Zatem, mając na uwadze całokształt sprawy należy uznać, że usługi, opisane we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Funduszu nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

W konsekwencji usługi powyższe należy opodatkować, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, stawką podatku - 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl