IPPP2/443-604/14-9/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni-przedstawione we wniosku z dnia 27 czerwca 2014 r. (data wpływu 2 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 27 sierpnia 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-2/DG, oraz pismem z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 12 września 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-4/DG oraz pismem z dnia 3 października 2014 r. (data wpływu 7 i 8 października 2014 r.) na wezwanie z dnia 26 września 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-6/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji polegającej na zamianie gruntu niezabudowanego i ustanowienia na rzecz Spółdzielni prawa wieczystego użytkowania gruntu w zamian za przysługujące odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania innych nieruchomości oraz podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 4 września 2014 r. (data wpływu 8 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 27 sierpnia 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-2/DG, pismem z dnia 16 września 2014 r. (data wpływu 18 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 12 września 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-4/DG oraz pismem z dnia 3 października 2014 r. (data wpływu 7 i 8 października 2014 r.) na wezwanie z dnia 26 września 2014 r. znak IPPP2/443-604/14-6/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji polegającej na zamianie gruntu niezabudowanego oraz ustanowienia na rzecz Spółdzielni prawa wieczystego użytkowania gruntu w zamian za przysługujące odszkodowanie z tytułu wygaśnięcia prawa użytkowania innych nieruchomości oraz podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia ma zamiar zamienić przysługujące jej prawo użytkowania wieczystego niezabudowanych gruntów, które nie stanowią działek budowlanych na inne grunty będące w użytkowaniu wieczystym Miasta. Wielkość i wartość użytkowania wieczystego gruntów będących w posiadaniu Spółdzielni jest taka sama jak wartość użytkowania wieczystego gruntów będących w posiadaniu Miasta. Zamiana ww. praw użytkowania wieczystego gruntów przysługujących Spółdzielni nie jest związana z prowadzoną przez Spółdzielnię działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami po uprawomocnieniu się decyzji z dnia 16 czerwca 2011 r. wygasło prawo użytkowania wieczystego przysługujące Spółdzielni co do działek nr 4/19 i 4/20. Spółdzielni z tego tytułu przysługuje odszkodowanie od Miasta (art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Spółdzielnia chce wystąpić o ustanowienie na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Miasta zamiast tego odszkodowania (art. 131 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Wielkość i wartość prawa użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Spółdzielni będzie taka sama jak wielkość i wartość wygasłego prawa użytkowania wieczystego Spółdzielni do działek nr 4/19 i 4/20.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że dla gruntu, znajdującego się w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni będącego przedmiotem umowy zamiany, jest uchwalony aktualny plan zagospodarowania przestrzennego. Działki nr 3/I i 3/2, będące przedmiotem zamiany, w tym planie przeznaczone są na usługi oświatowe i/lub usługi. Ponadto z uwagi na niewielką powierzchnię działek (działka nr 3/I ma powierzchnię 424 m^2, zaś działka nr 3/2 ma powierzchnię 214 m²), brak dostępu do drogi publicznej oraz ich nieregularny kształt nie spełniają wymogów przewidzianych dla działek budowlanych. Ponadto działki te są zajęte przez publiczne przedszkole i znajdują się wewnątrz ogrodzonego terenu przedszkola.

Spółdzielnia nie posiada informacji czy dla ww. działek wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W uzupełnieniu z dnia 16 września 2014 r. Spółdzielnia poinformowała, że działki nr 3/1 i 3/2 są zajęte od samego początku przez Skarb Państwa a następnie jego następcę prawnego Miasto. Spółdzielnia nigdy nie korzystała z tych działek, a w szczególności nie wykorzystywała ich do czynności podlegających opodatkowaniu. Ponadto Strona informuje, że użytkowanie wieczyste obu działek zostało ustanowione na rzecz poprzednika prawnego Spółdzielni - Spółdzielni Mieszkaniowej 20 listopada 1964 r., zaś Spółdzielnia otrzymała użytkowanie wieczyste obu działek na skutek podziału Spółdzielni Mieszkaniowej, z której się wydzieliła uchwałą z dnia 28 lutego 1991 r., tj. przed uchwaleniem ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego względu Spółdzielni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 3 października 2014 r. Spółdzielnia wskazała, że dla gruntu, na którym na rzecz Spółdzielni zostanie ustanowione prawo użytkowania wieczystego istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Działki nr 2/2 i nr 2/4 są w tym planie przeznaczone pod drogi i parkingi, zaś działka nr 2/I pod zabudowę wielorodzinną i/lub usługi,

Ponadto z uwagi na niewielką powierzchnię tych działek (114 m^2, 200 m^2, 197 m^2, 168 m^2, 405 m² i 154 m²) oraz ich kształt (wydłużone prostokąty i nieregularny wielobok) nie spełniają wymogów przewidzianych dla działek budowlanych. Ponadto działki nr 2/2 i 2/4 są wykorzystywane głównie na tereny zielone i parkingi ograniczone z jednej strony ulicą i chodnikiem a z drugiej budynkami Spółdzielni, a działka nr 2/1 jest zabudowana budynkiem usługowym.

Spółdzielnia nie posiada wiedzy, czy dla tego gruntu wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Grunt ten nie był wykorzystywany przez Miasto do czynności zwolnionych. Również przy nabyciu tego gruntu nie przysługiwało organowi samorządowemu prawo odliczenia podatku naliczonego.

Spółdzielnia i Miasto są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy umowa zamiany praw użytkowania wieczystego niezabudowanych nieruchomości niestanowiących działek budowlanych przysługujących Spółdzielni będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to na jakich zasadach.

2. Czy ustanowienie na rzecz Spółdzielni prawa użytkowania wieczystego na gruntach stanowiących własność Miasta zamiast wypłaty odszkodowania podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a jeśli tak to na jakich zasadach i jak ustalić podstawę opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółdzielni zamiana przysługującego jej prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej działki niestanowiącej działki budowlanej na prawo użytkowania wieczystego gruntu przysługującego Miastu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 lub będzie zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Spółdzielni ustanowienie na jej rzecz prawa użytkowania wieczystego przez Miasto zamiast odszkodowania za wygasłe prawo użytkowania wieczystego gruntu, które przysługiwało uprzednio Spółdzielni, nie będzie podlegało opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ww. ustawy sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy. Przepis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Z tego wynika, że przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Z treści art. 15 ust. 1 tej ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W tym miejscu należy wskazać, że działalność spółdzielni mieszkaniowej w zakresie zarządzania nieruchomościami stanowiącymi jej mienie i nabyte na podstawie ustawy mienie jej członków jest obligatoryjną działalnością gospodarczą takiej spółdzielni (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2006 r., III CZP 21/02, Monitor Prawniczy z 2002 r. Nr 18, s. 851). W różnych sprawach dotyczących takiego zarządu spółdzielnia będzie więc traktowana jak przedsiębiorca (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 listopada 2002 r., II CK 374/02, LEX, nr 74417).

Podatnikami są zatem osoby prawne prowadzące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jest to o tyle istotne, że oznacza to, że zarówno cel prowadzenia działalności gospodarczej, jak i osiągnięty rezultat (względnie jego brak) nie mogą być przesłankami determinującymi istnienie statusu podatnika bądź jego brak. W tej mierze, na gruncie art. 4 (1) VI Dyrektywy, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), podkreślając, że status podatnika nie może być zdeterminowany przez cel i rezultat prowadzonej działalności. Warto podkreślić, że oznacza to, że czynnikiem istotnym dla uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest charakter jego działalności, nawet jeżeli jest to działalność nienastawiona na osiągnięcie zysku.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 188, poz. 1848 z późn. zm.), spółdzielnia jest dobrowolnym zrzeszeniem nieograniczonej liczby osób, o zmiennym składzie osobowym i zmiennym funduszu udziałowym, które w interesie swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą. Ponadto w świetle art. 11 § 1 ww. ustawy spółdzielnia nabywa osobowość prawną z chwilą wpisania jej do Krajowego Rejestru Sądowego. Przepisy te mają zastosowanie również do spółdzielni mieszkaniowych (art. 1 ust. 7 Ustawy o spółdzielniach). Z powyższych przepisów wynika, że spółdzielnie mieszkaniowe, w zakresie zarządzania swoim majątkiem jak również majątkiem jej członków oraz zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, są przedsiębiorcami posiadającymi osobowość prawną.

Ad 1

Z opisu sprawy wynika, że Spółdzielnia jako czynny podatnik VAT zamierza dokonać zamiany posiadanych dwóch działek będących w użytkowaniu wieczystym na inne nieruchomości. Jak wyżej wskazano transakcję zamiany towarów (grunt w użytkowaniu wieczystym jest towarem) należy potraktować jako dostawę. Zamieniane działki stanowią własność Wnioskodawcy - czyli podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Tym samym więc transakcja zamiany tych działek będzie dokonywana przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec tego Wnioskodawca w odniesieniu do tej transakcji będzie występował jako podatnik.

Natomiast odrębną kwestia jest ustalenie, czy zamiana opisanych we wniosku nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od VAT czy też będzie opodatkowana stawką podstawową.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wprowadzono - z dniem 1 stycznia 2014 r. - zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jeżeli przy zbyciu towaru wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie opisanego zwolnienia od podatku VAT, to w przypadku nieruchomości może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, jeśli zostaną spełnione warunki wskazane w tych przepisach.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ww. ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca ma zamiar zamienić 2 niezabudowane działki w użytkowaniu wieczystym na inne grunty o tej samej wartości i wielkości będące w użytkowaniu wieczystym Miasta.

Dla gruntu, znajdującego się w użytkowaniu wieczystym Spółdzielni będącego przedmiotem umowy zamiany, jest uchwalony aktualny plan zagospodarowania przestrzennego. Działki nr 3/I i 3/2, będące przedmiotem zamiany, są w tym planie przeznaczone na usługi oświatowe i/lub usługi. Ponadto z uwagi na niewielką powierzchnię działek (działka nr 3/I ma powierzchnię 424 m^2, zaś działka nr 3/2 ma powierzchnię 214 m²), brak dostępu do drogi publicznej oraz ich nieregularny kształt nie spełniają wymogów przewidzianych dla działek budowlanych. Działki te są zajęte przez publiczne przedszkole i znajdują się wewnątrz ogrodzonego terenu przedszkola.

Spółdzielnia nie posiada informacji czy dla ww. działek wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Spółdzielnia nigdy nie korzystała z tych działek, a w szczególności nie wykorzystywała ich do czynności podlegających opodatkowaniu. Użytkowanie wieczyste obu działek zostało ustanowione na rzecz poprzednika prawnego Spółdzielni - Spółdzielni Mieszkaniowej 20 listopada 1964 r., zaś Spółdzielnia otrzymała użytkowanie wieczyste obu działek na skutek podziału Spółdzielni Mieszkaniowej, z której się wydzieliła uchwałą z dnia 28 lutego 1991 r., tj. przed uchwaleniem ustawy o podatku od towarów i usług.

Z tego względu Spółdzielni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy zamiana ww. działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem zamiany będą działki nr 3/I i 3/2, przy nabyciu których Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jak wskazała Strona - nie korzystała z tych działek, czyli tym samym nie wykorzystywała ich ani do czynności zwolnionych ani podlegających opodatkowaniu.

W związku z tym dostawa ww. działek nie może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z uwagi na niespełnienie przesłanki zawartej w tym przepisie, mówiącej o konieczności wykorzystywania towaru wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Wobec tego w niniejszej sprawie analizy wymaga, czy transakcja zamiany działek spełnia warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Jak wyżej wskazał tut. Organ generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane.

Z treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.) wynika, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Dla działek będących przedmiotem transakcji zamiany realizowanej przez Stronę został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego, z postanowień którego wynika, że działki te przeznaczone są pod usługi oświatowe i/lub usługi. Tym samym więc działki te zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego mogą być wykorzystane pod zabudowę związaną z prowadzeniem usług oświatowych lub innych usług. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy działki te położone są w obrębie przedszkola; mogą być więc wykorzystane do budowy obiektów związanych z tym przedszkolem. Zatem przedmiotem transakcji zamiany nie będą grunty niezabudowane inne niż tereny budowlane. W konsekwencji zamiana tych działek rozumiana jako dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy nie będzie korzystała ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W związku z tym, że do dostawy gruntów stanowiących tereny budowlane zarówno przepisy ustawy jak i wydanego dnia 23 grudnia 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719) nie przewidują obniżonych stawek podatku, dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że transakcja zamiany działek opisanych we wniosku nie będzie podlegała opodatkowaniu z uwagi na regulacje art. 15 ust. 1 i 2 ustawy lub będzie zwolniona z VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy uznać za nieprawidłowe.

Ad 2

Jak wynika ze wskazanego wyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W tym miejscu należy wskazać, że prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), zwanej dalej k.c. oraz w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 651 z późn. zm.).

Jak wynika z art. 232 § 1 k.c., grunty stanowiące własność Skarbu Państwa położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym, i osobom prawnym.

Jak wynika z § 2 powołanego przepisu, w wypadkach przewidzianych w przepisach szczególnych przedmiotem użytkowania wieczystego mogą być także inne grunty Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków.

Zgodnie z art. 234 k.c., do oddania gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności nieruchomości.

Stosownie do art. 238 k.c., wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną.

Należy wyjaśnić, że w zakresie charakteru użytkowania wieczystego, Kodeks cywilny reguluje "przede wszystkim" zagadnienia cywilnoprawne omawianej instytucji, natomiast ustawa o gospodarce nieruchomościami reguluje "również zagadnienia administracyjno-prawne".

Jednak pełny obraz instytucji użytkowania wieczystego stwarza łączna regulacja obu aktów normatywnych (E. Gniewek, "Kodeks cywilny. Księga druga. Własność i inne prawa rzeczowe". Komentarz Zakamycze 2001, komentarz do art. 232 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej.

Generalnie zatem umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste jest źródłem stosunku użytkowania wieczystego, z tym zastrzeżeniem, że definitywne nabycie prawa następuje w momencie wpisu do księgi wieczystej (E. Gniewek, j.w. komentarz do art. 234 k.c.).

Stwierdzenie takie odnaleźć można także w postanowieniu Sądu Najwyższego z 6 grudnia 2007 r., sygn. akt IV CSK 323/07, zgodnie z którym, "aby uzyskać należne wnioskodawcom prawo użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości, w której księdze wieczystej jako właściciel figuruje Gmina, stwierdzone wyrokiem sądowym, Wnioskodawcy muszą uzyskać wpis w księdze wieczystej, wpis ten ma dla prawa użytkowania wieczystego charakter konstytutywny (art. 234 k.c. i art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami)".

Jak wynika z art. 71 ust. 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne.

W myśl art. 71 ust. 2 cytowanego przepisu, pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste.

Z zapisu art. 71 ust. 3 wynika natomiast, że pierwszą opłatę za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej można rozłożyć na oprocentowane raty.

W sprawach tych stosuje się odpowiednio przepis art. 70 ust. 2-4.

Opłaty roczne - w oparciu o art. 71 ust. 4 cyt. ustawy - wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Właściwy organ, na wniosek użytkownika wieczystego złożony nie później niż 14 dni przed upływem terminu płatności, może ustalić inny termin zapłaty, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów oddanie w użytkowanie wieczyste jest czynnością odpłatną. Ustawodawca przewidział w tym zakresie, dwa rodzaje odpłatności, tj. pierwszą opłatę oraz opłatę roczną. Opłaty roczne, wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku użytkowania wieczystego właścicielem gruntu przez cały okres użytkowania pozostaje Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego. Użytkownik wieczysty w tym czasie posiada zatem we władaniu rzecz cudzą. Jego prawo w stosunku do tego gruntu pozwala na dysponowanie rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Wykonanie więc tego świadczenia w całości następuje z chwilą ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

W związku z powyższym w ustawie o podatku od towarów i usług oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste należy traktować jak dostawę towarów.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zatem, wykonanie dostawy nastąpi z chwilą wydania użytkownikowi wieczystemu, który od tej chwili dysponuje gruntem jak właściciel. W momencie oddania gruntu w użytkowanie wieczyste spełniona zatem zostaje przesłanka do uznania tej czynności za dostawę towaru określoną w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z treści wniosku wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z wnioskiem Spółdzielni Organ samorządowy będzie oddawać w użytkowanie wieczyste 3 działki gruntu w zamian za wygasłe prawo wieczystego użytkowania na 2 działkach, które użytkowała Spółdzielnia. W ocenie Strony ustanowienie na Jej rzecz prawa wieczystego użytkowania gruntu zamiast odszkodowania w trybie art. 131 ustawy o gospodarce nieruchomościami nie będzie podlegało opodatkowaniu z uwagi na postanowienia art. 15 ust. 6 ustawy.

Stosownie do art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami działki gruntu wydzielone pod drogi publiczne: gminne, powiatowe, wojewódzkie, krajowe - z nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek właściciela, przechodzą, z mocy prawa, odpowiednio na własność gminy, powiatu, województwa lub Skarbu Państwa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis ten stosuje się także do nieruchomości, której podział został dokonany na wniosek użytkownika wieczystego, z tym że prawo użytkowania wieczystego działek gruntu wydzielonych pod drogi publiczne wygasa z dniem, w którym decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale prawomocne. Przepis stosuje się odpowiednio przy wydzielaniu działek gruntu pod poszerzenie istniejących dróg publicznych.

Za działki gruntu, o których mowa w ust. 1, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między właścicielem lub użytkownikiem wieczystym a właściwym organem. Przepis art. 131 stosuje się odpowiednio. Jeżeli do takiego uzgodnienia nie dojdzie, na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego odszkodowanie ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości. (ust. 3)

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

Zgodnie z art. 131 ust. 1 cyt. ustawy w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Nieruchomość zamienną przyznaje się z zasobu nieruchomości Skarbu Państwa, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz Skarbu Państwa, lub z zasobu nieruchomości odpowiedniej jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli wywłaszczenie następuje na rzecz tej jednostki. (ust. 2)

Różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną. (ust. 4)

Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej. (ust. 5)

Jak wynika z przytoczonych przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami w miejsce przysługującego Stronie odszkodowania za wygasłe prawo wieczystego użytkowania gruntów, które we władaniu posiadała Strona, organ samorządowy może ustanowić na Jej rzecz prawo wieczystego użytkowania gruntów na innej/innych nieruchomościach gruntowych. Przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna.

W tym miejscu należy rozważyć, czy dla czynności ustanowienia prawa wieczystego użytkowania organ samorządowy będzie działał jak podatnik, gdyż nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści wskazanego wyżej art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. (ust. 2)

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Przepis art. 4 ust. 5 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. U.UE.L z dnia 13 czerwca 1977 r.), którego implementację stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, wskazuje w pierwszym zdaniu, że "Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy i inne instytucje prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują i transakcjami, które zawierają jako władze publiczne, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub inne płatności w związku z taką działalnością lub transakcjami (...)".

Podobnie stanowi również art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) dalej: Dyrektywa 2006/112/WE, która zastąpiła VI Dyrektywę. Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników, o których mowa we wskazanych przepisach ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego. Wyłączenie to ma miejsce przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek:

* podmiotowej, gdyż wyłączenie odnosi się tylko do organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* przedmiotowej, ponieważ obejmuje tylko prowadzenie czynności z zakresu władztwa publicznego.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonując wykładni tego przepisu wielokrotnie wskazywał, że dla zastosowania art. 4 (5) VI Dyrektywy, konieczne jest spełnienie łącznie dwóch warunków - działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być ona wykonywana jako organ władzy publicznej (por.m.in. wyroki w sprawach C-202/90 i C-288/07). Spełnienie w niniejszej sprawie pierwszej ze wskazanych przesłanek nie jest sporne. Odnosząc się do drugiej z wymienionych przesłanek, Trybunał stwierdził, że działalnością wykonywaną w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu tego przepisu jest działalność wykonywana przez podmioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nie na tych samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy (por. np. wyroki 107/84, 235/85, C-446/98, C-288/07, C-260/98, C-408/97).

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej, bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W kontekście przedstawionych wyżej przepisów i wyjaśnień w odniesieniu do kwestii uznania Miasta za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą nieruchomości na zasadach opisanych we wniosku stwierdzić należy, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT Miasto jest podatnikiem, gdyż wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 tej ustawy. Zgodnie z art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, dostawa ww. nieruchomości zamiennych w ramach odszkodowania może być przyznana właścicielowi za jego zgodą. Dla realizacji tej dostawy konieczne jest zatem swoiste porozumienie stron (właściciele nieruchomości zgłaszają, że oczekują, aby w ramach odszkodowania została im przyznana nieruchomość zamienna, a gmina/powiat może ją przyznać lub nie). Ponadto dokonanie dostawy na warunkach opisanych we wniosku (w ramach odszkodowania) nie jest związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami. W konsekwencji należy uznać, że Miasto będzie dla tej transakcji podatnikiem, a czynność ustanowienia użytkowania wieczystego na wskazanych działkach na rzecz Strony będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z informacji przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, że dla gruntu, na którym na rzecz Spółdzielni zostanie ustanowione prawo użytkowania wieczystego istnieje plan zagospodarowania przestrzennego. Działki nr 2/2 i nr 2/4 są w tym planie przeznaczone pod drogi i parkingi, zaś działka nr 2/I pod zabudowę wielorodzinną i/lub usługi.

Działki nr 2/2 i 2/4 są wykorzystywane głównie na tereny zielone i parkingi ograniczone z jednej strony ulicą i chodnikiem a z drugiej budynkami Spółdzielni, a działka nr 2/1 jest zabudowana budynkiem usługowym.

Grunt ten nie był wykorzystywany przez Miasto do czynności zwolnionych. Również przy nabyciu tego gruntu nie przysługiwało organowi samorządowemu prawo odliczenia podatku naliczonego.

Dostawa tych działek na rzecz Spółdzielni nie będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Jak wynika z opisu sprawy dokonującemu dostawy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych nieruchomości jak również działki te nie były przez niego wykorzystywane do czynności zwolnionych. Zatem obie przesłanki wskazane w tym przepisie nie zostały spełnione a tym samym dostawa ww. działek poprzez ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Strony nie będzie korzystał ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednakże dla opisanych we wniosku nieruchomości istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, a z jego postanowień wynika, że działki nr 2/2 i nr 2/4 są w tym planie przeznaczone pod drogi i parkingi, zaś działka nr 2/I pod zabudowę wielorodzinną i/lub usługi. Wobec tego przedmiotem dostawy na rzecz Strony będą tereny budowlane, do których nie ma zastosowania zwolnienie z opodatkowania wskazane w powołanym wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W związku z tym, że do dostawy gruntów stanowiących tereny budowlane zarówno przepisy ustawy jak i rozporządzenia Ministra Finansów dnia 23 grudnia 2013 r. nie przewidują obniżonych stawek podatku, dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu stawką w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Kwestie ustalenia podstawy opodatkowania od 1 stycznia 2014 r. regulują przepisy art. 29a ustawy o VAT.

I tak zgodnie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy. Zmiana przepisów miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Z opisu sprawy wynika, że ustanowienie wieczystego użytkowania na ww. działkach na rzecz Strony nastąpi w miejsce należnego Wnioskodawcy odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości, które posiadała w użytkowaniu wieczystym Strona. Z regulacji przepisu art. 131 ust. 4 wynika, że różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną. Zatem jeśli wartość nieruchomości, na których na rzecz Strony zostanie ustanowione wieczyste użytkowanie będzie równa kwocie ustalonego odszkodowania za wywłaszczone nieruchomości, to podstawę opodatkowania będzie stanowiła kwota tego odszkodowania, przy czym bez należnego podatku VAT. Natomiast w sytuacji gdy wartość tych działek będzie przekraczała kwotę odszkodowania, wówczas podstawa opodatkowania będzie cała należność bez kwoty podatku VAT, jaka odpowiada łącznej wysokości odszkodowania i kwoty dopłaty.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.