IPPP2/443-585/09-2/AS - Przeliczanie kursu walut przy imporcie usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu 29 maja 2009 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczania kursu walut przy imporcie usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przeliczania kursu walut przy imporcie usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka korzysta z usług świadczonych przez podmioty mające siedzibę poza terytorium kraju, tj. mających siedzibę na terenie Wspólnoty Europejskiej, jak i poza terytorium Wspólnoty, dla których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 27 i 28 ustawy, jest Polska. Są to między innymi usługi, dla których obowiązek podatkowy został określony w art. 19 ust. 13 ustawy, tj. m.in. usługi transportowe, usługi najmu. Faktury za usługi transportowe oraz najmu wystawiane są przez wykonawców zagranicznych przed powstaniem obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprawa stosowania kursów walut do przeliczania faktur nie jest do końca jasna. Jednakowoż po uważnej analizie przepisów Ustawy oraz Rozporządzenia, Spółka skłania się do stanowiska, iż art. 31a ust. 2 Ustawy ma zastosowanie do faktur wystawianych przez podatnika polskiego.

Przepis art. 31a ust. 2 Ustawy odnosi się do faktur wystawianych przez podatnika, którym to podatnikiem, zdaniem Spółki, zgodnie z art. 17 ust. 1 i 2 Ustawy jest polski usługobiorca. W art. 20 ust. 6 Ustawy dla określenia innego niż krajowy podmiotu, biorącego udział w transakcji wewnątrzwspólnotowej Ustawodawca używa określenia podatnik od wartości dodanej".

W takim przypadku, zdaniem Spółki, do przeliczenia faktury należałoby zastosować kurs z dnia 27 maja 2009 r., tj. z dnia poprzedzającego najwcześniejszy termin w jakim podatnik polski może wystawić fakturę przed terminem obowiązku podatkowego (§ 11 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług). W przypadku wystawienia jednej faktury zbiorczej za okres, zdaniem spółki, właściwym kursem byłby kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia tej faktury, tzn. kurs z 30 maja 2009 r.

Z drugiej zaś strony Minister Finansów w § 5 ust. 15 rozporządzenia użył określenia "podatnik" również do usługodawców mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju, to w przypadku łącznej analizy przepisów ustawy oraz Rozporządzenia Ministra Finansów można wnioskować, że w przypadku importu usług właściwym kursem do przeliczenia jest kurs z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Wskazanego przepisu nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów - art. 17 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl postanowień art. 106 ust. 7 ww. ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać oraz sposób i okres ich przechowywania zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Na podstawie § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Stosownie do § 23 ust. 1 ww. rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17 i 21 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, w tym wystawianych w formie elektronicznej, z tym że w przypadku:

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 23 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Jak w wielu przypadkach związanych z obowiązkiem wystawienia faktury, termin wystawienia takiego dokumentu został określony przepisami. Stosownie do regulacji § 23 powołanego rozporządzenia, do wystawiania faktur wewnętrznych stosuje się także § 9 tego rozporządzenia. Ta regulacja nakazuje wystawienie faktury nie później niż w terminie siedmiu dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Niemniej należy zwrócić uwagę także na art. 106 ust. 7 ww. ustawy, z którego wynika możliwość wystawienia jednej faktury wewnętrznej, dokumentującej łącznie wszystkie czynności importu usług dokonane w jednym okresie rozliczeniowym.

W świetle art. 31a ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W myśl ust. 2 ww. przepisu, w przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi (art. 31a ust. 3 ww. ustawy).

Regulacje dotyczące momentu postania obowiązku podatkowego ustawodawca zawarł w treści art. 19 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. I tak w ust. 1 przedmiotowego artykułu, zawarto ogólną zasadę dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego, w myśl której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Z kolei w ust. 4 tego artykułu wskazano, że jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usług. W myśl ust. 19 ww. artykułu, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c), pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

Reasumując, analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z przywołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że dla Spółki kluczowe znaczenie ma moment powstania obowiązku podatkowego (w przedmiotowej sprawie jest to dzień wystawienia faktury przez kontrahenta unijnego - 27 kwietnia 2009 r.), a do przeliczenia waluty obcej na złote stosuje się kurs średni NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego - 24 kwietnia 2009 r.

Jeśli jednak obowiązujące przepisy pozwalają na wystawienie faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego i faktura jest wystawiana w takim terminie, to wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

W ramach odpowiedniego stosowania przepisu art. 31a ww. ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować kursy z dnia wystawienia faktury przez zagranicznego kontrahenta. Zasady wystawienia faktury wewnętrznej przez podatnika reguluje ww. rozporządzenie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.