IPPP2/443-579/14-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy-przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2014 r. (data wpływu 23 czerwca 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 26 sierpnia 2014 r. znak IPPP2/443-579/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku ewidencjonowania tej czynności na kasie rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 28 sierpnia 2014 r. (data wpływu 1 września 2014 r.) na wezwanie z dnia 26 sierpnia 2014 r. znak IPPP2/443-579/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz obowiązku ewidencjonowania tej czynności na kasie rejestrującej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest domem mediowym specjalizującym się w planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług medialnych (takich jak czas reklamowy w telewizjach, miejsce na reklamę w prasie, ekspozycja w internecie materiałów reklamowych itp.) dla swoich klientów.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Spółka zawarła z korporacją taksówkarską umowę na obsługę przejazdów służbowych dla swoich pracowników. W ramach takiej usługi, wybrana korporacja taksówkarska świadczy usługi taksówkarskie na rzecz Spółki, za które obciąża Spółkę należnym wynagrodzeniem - zgodnie ze zrealizowanymi w danym miesiącu kursami. Jednocześnie, Spółka przewidziała, że w sytuacji gdy pracownik nie skorzystał z przejazdu wybraną przez Spółkę korporacją taksówkarską, pracownik jest zobowiązany uzyskać od takiego innego przewoźnika fakturę wystawioną na Spółkę. Spółka odlicza VAT naliczony z faktur za usługi taksówkarskie.

Nie można jednak wykluczyć przypadków, w których faktury wystawione na Spółkę dokumentują prywatne przejazdy pracowników niezwiązane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. W celu identyfikacji takich przypadków Spółka wdrożyła wewnętrzną procedurę weryfikacyjną, w ramach której identyfikowane są przejazdy taksówkarskie pracowników, niezwiązane z działalnością Spółki (przejazdy prywatne pracowników), na które Spółka otrzymała faktury i odliczyła VAT naliczony. Po uregulowaniu należności wynikającej z faktury wystawionej w takim przypadku przez taksówkarza, Spółka obciąża poszczególnych pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami. Dotychczas, poszczególni pracownicy zostali obciążeni kosztami prywatnych przejazdów, które miały miejsce w 2013 r. (tekst jedn.: w czasie obowiązywania Rozporządzenia o zwolnieniu z kas) oraz w 2012 r. (tekst jedn.: w czasie gdy obowiązywało Dawne rozporządzenie o zwolnieniu z kas). Ponadto, nie można wykluczyć, że podobne sytuacje wystąpią również w przyszłości.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że:

1. nie powstał u Wnioskodawcy z jakiegokolwiek tytułu obowiązek zainstalowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub/i usług;

2. Wnioskodawca w prowadzonej działalności nie stosuje kasy rejestrującej do ewidencjonowania sprzedaży;

3. Wnioskodawca nie rozpoczął ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej towarów/usług dokonywanej na rzecz swoich pracowników.

W związku z powyższym, po stronie Spółki powstała wątpliwość dotycząca sposobu rozliczenia i udokumentowania VAT takiego obciążenia pracownika kosztami przejazdu prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlegało opodatkowaniu VAT po stronie Spółki.

2. W jaki sposób należało udokumentować dla celów VAT czynność polegającą na obciążeniu pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami na gruncie Dawnego rozporządzenia o zwolnieniu z kas przy założeniu, że po stronie Spółki nie powstał wcześniej obowiązek ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

3. W jaki sposób należało udokumentować dla celów VAT czynność polegającą na obciążeniu pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami na gruncie Rozporządzenia o zwolnieniu z kas przy założeniu, że po stronie Spółki nie powstał wcześniej obowiązek ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej rolników ryczałtowych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1

W ocenie Spółki w opisanym stanie faktycznym, obciążenie pracownika kosztami prywatnego przejazdu taksówką podlegało opodatkowaniu VAT po stronie Spółki - zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Spółka działała w takim przypadku we własnym imieniu i na rzecz swoich pracowników, a zatem zgodnie z brzmieniem przywołanego przepisu należy przyjąć, że Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikowi usługę taksówkarską.

Pytania 2 i 3

W ocenie Spółki, Wnioskodawca powinien udokumentować takie obciążenie fakturą VAT wystawioną na rzecz pracownika, jeżeli zgłosił on Spółce takie żądanie. Spółka nie miała jednocześnie obowiązku zaewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej czynności polegającej na obciążeniu pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami w opisie zdarzenia przyszłego.

Co do zasady, zgodnie z brzmieniem art. 111 ust. 1 Ustawy o VAT znajdującym zastosowanie w czasie obowiązywania Dawnego rozporządzenia o zwolnieniu z kas oraz Rozporządzenia o zwolnieniu z kas, sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych podlega obowiązkowi ewidencjonowania przy użyciu kas rejestrujących. Jednocześnie na podstawie art. 111 ust. 8 Ustawy o VAT Minister Finansów uzyskał kompetencję do wydania przepisów wykonawczych, w których wyłączy z obowiązku fiskalizacji niektóre grupy podatników oraz niektóre kategorie czynności. Minister Finansów skorzystał z tego uprawnienia wydając Dawne rozporządzenie o zwolnieniu z kas (obowiązujące od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2012 r.) oraz Rozporządzenie o zwolnieniu z kas (które weszło w życie 1 stycznia 2013 r.). Akty te zawierają zarówno zwolnienie o charakterze podmiotowym - przepis przewidujący zwolnienie uzależnione od osiągniętego obrotu w związku ze sprzedażą dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak i zwolnienie przedmiotowe - zawarte w załącznikach katalogi rodzajów czynności, których wykonanie nie powoduje obowiązku wykazania w ewidencji sporządzonej przy użyciu kasy.

Zgodnie z brzmieniem powyższych rozporządzeń i obowiązujących przed ich wejściem w życie przepisów rangi podustawowej, podatnicy VAT dokonujący określonych rodzajów czynności nie mają obowiązku ich ewidencjonowania z użyciem kas rejestrujących pod warunkiem, że po ich stronie nie powstał wcześniej obowiązek instalacji tych urządzeń.

W związku z powyższym, opierając się na założeniu, że po stronie Spółki nie powstał wcześniej obowiązek ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, zdaniem Spółki ma ona prawo do zwolnienia z obowiązku fiskalizacji również odsprzedaży na rzecz pracowników prywatnych przejazdów taksówkami.

Zgodnie obowiązującym od początku 2013 r. brzmieniem poz. 33 załącznika w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas, ze zwolnienia przedmiotowego korzystają dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

W ocenie Spółki, przytoczony przepis stanowi podstawę do zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy użyciu kasy rejestrującej również w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku (w zakresie czynności wykonanych w roku 2013).

W załączniku do Rozporządzenia o kasach nie przewidziano żadnych okoliczności wyłączających prawo do skorzystania ze zwolnienia w przypadku wskazanym w opisie stanu faktycznego. W konsekwencji, odsprzedaż prywatnych przejazdów taksówkami na rzecz pracowników korzysta ze zwolnienia na podstawie poz. 33 załącznika w zw. z § 2 ust. 1 Rozporządzenia o zwolnieniu z kas.

Analogiczne zwolnienie w stosunku do czynności dokonanych w 2012 r. przewidziano w poz. 33 załącznika w zw. z § 2 ust. 1 pkt 1 Dawnego rozporządzenia o zwolnieniu z kas.

W świetle powyższego, przy założeniu, że Spółka nie miała przed dokonaniem przedmiotowych czynności, z jakiegokolwiek tytułu obowiązku instalacji kas rejestrujących i dokonywania za ich pomocą ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, po stronie Wnioskodawcy nie powstał tego typu obowiązek w związku z czynnościami wskazanymi w opisie stanu faktycznego.

Dodatkowo, Spółka podkreśla, że Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną potwierdzającą prezentowane powyżej stanowisko w analogicznej sytuacji (zdarzeniu przyszłym) na gruncie przepisów Rozporządzenia o zwolnieniu z kas (zob. interpretacja z 16 maja 2014 r., nr IPPP2/443-207/14-2/KOM). Organ podatkowy wprost wskazał w niej, że:

* "obciążenie pracownika kosztami przejazdu w celach prywatnych wynajętą przez Spółkę taksówką uznać należy za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy";

* usługi jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz własnych pracowników objęte będą zwolnieniem zgodnie z poz. 33 załącznika do rozporządzenia".

Zdaniem Spółki powyższe tezy należy zastosować wprost w niniejszej sprawie - w zakresie dotyczącym stanu prawnego obowiązującego w roku 2013. Z uwagi na analogiczne brzmienie wskazanych przepisów Dawnego rozporządzenia o zwolnieniu z kas, rozstrzygnięcie w zakresie usług świadczonych w roku 2012, tożsame rozstrzygnięcie powinno zapaść również w pozostałym zakresie objętym powyższym wnioskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w 2012 r. i 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Pojęcie usługi zawarte w ustawie jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Tak więc czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest domem mediowym specjalizującym się w planowaniu i prowadzeniu kampanii reklamowych oraz zakupie usług medialnych dla swoich klientów. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka zawarła z korporacją taksówkarską umowę na obsługę przejazdów służbowych dla swoich pracowników. W ramach takiej usługi, wybrana korporacja taksówkarska świadczy usługi taksówkarskie na rzecz Spółki, za które obciąża Spółkę należnym wynagrodzeniem - zgodnie ze zrealizowanymi w danym miesiącu kursami. Zdarzają się sytuacje, że faktury wystawione na Spółkę dokumentują prywatne przejazdy pracowników. Spółka wdrożyła wewnętrzną procedurę weryfikacyjną, w ramach której identyfikowane są przejazdy taksówkarskie pracowników, niezwiązane z działalnością Spółki, na które Spółka otrzymała faktury i odliczyła VAT naliczony. Po uregulowaniu należności wynikającej z faktury wystawionej przez taksówkarza, Spółka obciąża poszczególnych pracowników kosztami prywatnych przejazdów taksówkami. Dotychczas, poszczególni pracownicy zostali obciążeni kosztami prywatnych przejazdów, które miały miejsce w 2013 r. oraz w 2012 r.

W związku z powyższym, po stronie Spółki powstała wątpliwość dotycząca sposobu rozliczenia i udokumentowania VAT takiego obciążenia pracownika kosztami przejazdu prywatnego.

W rozpatrywanej sprawie należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot "pośredniczy", pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana "fikcja prawna", wynikająca z art. 8 ust. 2a, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracownika, tj. obciążenie pracownika kosztami przejazdu w celach prywatnych wynajętą przez Spółkę taksówką należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynika to z faktu, że Spółka najpierw zapłaciła firmie taksówkarskiej za całość wykonanego świadczenia, a następnie odsprzedała te usługi swojemu pracownikowi, obciążając go kosztami przejazdu taksówką. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działał w tej sprawie w imieniu własnym lecz na rachunek innego podmiotu, tj. pracowników, a zatem Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikowi usługę taksówkarską. W niniejszej sprawie wystąpiło odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz pracownika, tj. odpłatna usługa taksówkarska, którą należy udokumentować fakturą VAT, jeśli pracownik zgłosił Spółce takie żądanie, zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ust. 1 art. 111 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Z powyższych przepisów zatem wynika, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

W art. 111 ust. 8 ustawy o VAT upoważniono Ministra Finansów do wydania rozporządzenia, w którym może uregulować kwestie zwolnienia określonych grup podatników oraz czynności na czas określony z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej Minister Finansów wydał dnia 26 lipca 2010 r. rozporządzenie w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidywały zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu - do określonej tymi przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do rozporządzenia "sprzedaż dotycząca szczególnych czynności" w pozycji 33 zwolniono z obowiązku ewidencjonowania dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali, z zastrzeżeniem, że zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. również podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).

Z kolei kwestie dotyczące m.in. zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji w latach 2013-2014, ustawodawca uregulował rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. poz. 1382). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności - zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu - do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W części II załącznika do ww. rozporządzenia "sprzedaż dotycząca szczególnych czynności", w pozycji 33 załącznika wskazano dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Natomiast § 7 ust. 4 rozporządzenia stanowi, że w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 33, 34, 39 lub 40 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych, nie stosuje się.

Powyżej wskazane zwolnienie określone w poz. 33 załącznika do rozporządzenia są zwolnieniami przedmiotowymi, tj. dotyczącymi niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r. podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2013 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (§ 7 ust. 6 ww. rozporządzenia).

Ze złożonego wniosku wynika, że Spółka zawarła z korporacją taksówkarską umowę na obsługę przejazdów służbowych dla swoich pracowników. Wybrana korporacja taksówkarska świadczy usługi taksówkarskie na rzecz Spółki, za które obciąża Spółkę należnym wynagrodzeniem - zgodnie ze zrealizowanymi w danym miesiącu kursami. Zdarza się, że pracownicy wykorzystują przejazdy taksówkami dla celów prywatnych. Spółka po przeprowadzonej weryfikacji wykonanych usług taksówkarskich, na które korporacja taksówkarska wystawiła faktury dotyczące usług zrealizowanych w 2012 r. i 2013 r., obciążyła pracowników kosztami usług przejazdu taksówką wykorzystaną przez nich na cele prywatne.

Spółka wskazała, że po jej stronie nie powstał wcześniej obowiązek ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych z żadnego tytułu, jak również w prowadzonej działalności Spółka nie stosuje kas rejestrujących do ewidencjonowania sprzedaży towarów lub/i usług, a także Strona nie rozpoczęła ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej towarów/usług dokonywanej na rzecz swoich pracowników.

Przedmiotem wątpliwości Strony jest, czy odsprzedaż na rzecz pracowników prywatnych przejazdów taksówkami należy ewidencjonować na kasie rejestrującej.

W rozpatrywanej sprawie, co stwierdzono wyżej, mamy do czynienia z odpłatnym świadczeniem usług na rzecz pracowników, w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy. Wynajęta przez Spółkę taksówka może być wykorzystywana przez jej pracownika do celów prywatnych, w takim przypadku Spółka obciąża go kosztami takiego przejazdu. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy, przy sprzedaży usług reklamowych dla klientów - Wnioskodawca nie prowadził i nie był zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Strona przed dniem 1 stycznia 2012 r. nie ewidencjonowała żadnych czynności za pomocą kasy rejestrującej, w tym również sprzedaży usług na rzecz pracowników. Zatem usługi, jakie Wnioskodawca świadczył na rzecz własnych pracowników w 2012 r. i 2013 r. objęte są zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej, zgodnie z poz. 33 załącznika odpowiednio do rozporządzeń: z dnia 26 lipca 2010 r. oraz z dnia 29 listopada 2012 r. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę usług na rzecz własnych pracowników, nie podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej do dnia 31 grudnia 2014 r. na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 33 załącznika do rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w wyżej przedstawionym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.