IPPP2/443-579/11-9/KG - Rozliczenie podatku VAT z tytułu dostawy towarów zakwalifikowanych do złomu.

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-579/11-9/KG Rozliczenie podatku VAT z tytułu dostawy towarów zakwalifikowanych do złomu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 12 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.), pismem z dnia 26 lipca (data wpływu 29 lipca 2011 r.) oraz pismem z dnia 25 sierpnia 2011 (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania towarów jako złom oraz rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy złomu przez nabywcę towaru - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2011 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zaklasyfikowania towarów jako złom oraz rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy złomu przez nabywcę towaru.

Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne oraz braki w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 29 czerwca 2011 r. znak IPPP2/443-579/11-2/KG, pismem z dnia 15 lipca 2011 znak IPPP2/443-579/11-4/KG oraz pismem z dnia 17 sierpnia 2011 r. znak IPPP2/443-579/11-6/KG wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. z 2001, Nr 62, poz. 628 z późn. zm.) nieodpłatnie przyjmuje zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny. Zebrany sprzęt w postaci urządzeń typu:

* CRT (telewizory, monitory itp.),

* CE (sprzęt gospodarstwa domowego, Hi-Fi, zabawki, grzejniki itp.),

* ICT (komputery, klawiatury, drukarki, faksy itp.)

jest poddawany rozbiórce, w wyniku której Spółka odzyskuje następujące elementy (frakcje):

* kable (o zawartości miedzi od 20% do 70%) - podczas demontażu kable wewnętrzne i zewnętrzne są obcinane z wymienionych urządzeń i przeznaczone razem z izolacją i wtyczkami do dalszego przetworzenia przez podmiot, do którego są sprzedawane (przetworzenie polega na oddzieleniu miedzi od frakcji tworzyw, miedź po przetworzeniu nadaje się do przetopu),

* aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego rodzaju odlewy aluminiowe np. stopy telewizorów, itp.) - podczas demontażu elementy aluminiowe są wykręcane z ww. urządzeń i oczyszczane z nie aluminiowych elementów,

* stal (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki itp.) - podczas demontażu elementy stalowe są wykręcane z urządzeń i oczyszczane z nie stalowych frakcji,

* frakcje metalowe żelazne i nieżelazne uzyskane po strzępieniu.

Odzyskane frakcje są następnie sprzedawane przez Spółkę.

Zdaniem Spółki wskazane wyżej frakcje uzyskiwane w wyniku rozbiórki zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego stanowią złom na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia br., wobec czego Spółka zamierza stosować do ich sprzedaży zasady przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

I.

Wnioskodawca wskazuje, iż symbole PKWiU z roku 2008 właściwe dla:

1.

nabywanych nieodpłatnie urządzeń typu:

* CR7 (telewizory, monitory itp.) to 38.12.26.0,

* CE to w przypadku:

a.

lodówek - 38.12.26.0,

b.

pozostałego AGD, sprzętu Hi-Fi oraz grzejników - 38.11.58.0

c.

zabawek - 38.11.55.0;

* ICT (komputery, klawiatury, drukarki, faksy itp.) to 38.11.58.0 oraz 38.11.55.0.

2.

Sprzedawanych, odzyskiwanych z wymienionych w pkt 1 urządzeń, elementów (frakcji), tj.:

* kabli (o zawartości miedzi od 20% do 70%),

* aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego typu odlewy aluminiowe, np. stopy telewizorów itp.),

* stali (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki itp.),

* frakcji metalowych żelaznych i nieżelaznych uzyskanych po strzępieniu to 38.11.58.0.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż wskazany w wezwaniu załącznik 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. (dalej: ustawa o VAT) został wprowadzony przez ustawę z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników oraz płatników oraz ustawy o transporcie drogowym. W myśl tej ustawy art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w nowym brzmieniu oraz załącznik 11 obowiązują od dnia 1 lipca 2011 r. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został natomiast złożony przez Wnioskodawcę 10 maja 2011 r. W konsekwencji powyższego, w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca nie mógł odwołać się do symboli PKWiU opisując towary, które są przez niego nabywane i sprzedawane, gdyż uniemożliwiała mu to treść art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. Zgodnie z uregulowaniem zawartym w tym przepisie do symboli PKWiU należy odwoływać się jedynie w sytuacji, gdy przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na podstawie ustawy powołują te symbole.

Jak wynika z powyższego, prezentowane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zdarzenie przyszłe zostało opisane w sposób prawidłowy i zgodny, z obowiązującymi na ówczesny czas przepisami prawa podatkowego.

II.

Biorąc pod uwagę wprowadzenie wskazanych wyżej zmian w ustawie o VAT z dniem 1 lipca 2011 r. oraz to, że przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został złożony przez Wnioskodawcę 10 maja 2011 r., Wnioskodawca wnosi o rozszerzenie zakresu przedmiotowego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej poprzez przyjęcie, że przedstawiony we wniosku w części G punkt 68 opis przedmiotu wniosku stanowi nie tylko opis zdarzenia przyszłego, lecz również opis zaistniałego stanu faktycznego w okresie od dnia złożenia wniosku do 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca składając przedmiotowy wniosek 10 maja 2011 r. zdefiniował jego przedmiot jako zdarzenie przyszłe, jednakże od dnia złożenia wniosku do 1 lipca 2011 r., tj. do dnia wprowadzenia zmian w przepisach ustawy o VAT, zdarzenia opisane we wniosku już wystąpiły. Biorąc pod uwagę treść art. 14l ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce przed opublikowaniem interpretacji ogólnej lub przed doręczeniem interpretacji indywidualnej, zastosowanie się do tej interpretacji nie zwalnia z obowiązku zapłaty podatku, Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem odpowiedzi na postanowione we wniosku pytania dotyczące prawidłowego sposobu postępowania w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r., a więc również w okresie przed wprowadzeniem przedmiotowych zmian w ustawie o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym od 1 kwietnia 2011 r. wskazane w opisie zdarzenia przyszłego frakcje należy traktować na gruncie ustawy o VAT jako złom i w konsekwencji w przypadku ich sprzedaży Spółka zobowiązana jest wystawiać fakturę bez stawki i kwoty podatku VAT, wskazując, że podatek rozlicza nabywca (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT).

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione pismem z dnia 11 lipca 2011 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia br. wskazane w opisie zdarzenia przyszłego frakcje uzyskiwane z demontażu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego są złomem ich sprzedaż podlega zatem opodatkowaniu u nabywcy pod warunkiem, że nabywca ten jest podatnikiem VAT, a sprzedaż nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. W takiej sytuacji Spółka dokonując sprzedaży ww. frakcji jest zobligowana do wystawienia faktury bez wskazania stawki i kwoty podatku VAT. Do rozliczenia podatku VAT zobowiązany jest natomiast nabywca frakcji.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, nie korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 11, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia "złom". Biorąc pod uwagę, że obowiązujący od 1 kwietnia 2011 r. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT stanowi implementację art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy VAT należy wskazać, że zgodnie z tym przepisem Państwa członkowskie mają możliwość wprowadzenia uregulowań prawnych, w myśl których osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik - odbiorca m.in. transakcji dostawy zużytych materiałów, zużytych materiałów nie nadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług, wymienionych w załączniku nr VI do Dyrektywy VAT. Należy jednak zauważyć, że Dyrektywa VAT również nie definiuje pojęcia "złom".

W świetle powyższego w opinii Spółki w celu ustalenia zakresu pojęcia "złom" należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" pod redakcją Mieczysława Szymczaka (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1978 r.) złom stanowią "zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, maszyny lub ich części, także odpady produkcyjne w hutach, przeznaczone do przetopienia jako surowiec wtórny". Podobną definicję podano również w internetowej wersji tego słownika (www.sjp.pwn.pI), gdzie wskazano, iż złomem są "niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny".

W kontekście powyższego należy zauważyć, iż za złom można uznać m.in.:

* zużyty lub zniszczony lub niepotrzebny przedmiot metalowy,

* zużytą lub zniszczoną maszynę lub jej części,

* zużyty lub zniszczony lub niepotrzebny pojazd,

* odpad poprodukcyjny zbierany jako surowiec wtórny.

Zgodnie z internetową wersją słownika języka polskiego:

* zużyty - oznacza taki, który się zużył; wyniszczony fizycznie lub psychicznie,

* zużyć - oznacza zniszczyć coś częstym lub długim używaniem,

* zniszczyć - znaczy spowodować pogorszenie stanu czegoś; spowodować, że coś przestanie istnieć; uczynić coś niezdatnym do użytku,

* niepotrzebny - oznacza taki, który nie jest potrzebny,

* maszyna - oznacza urządzenie zawierające mechanizm lub zespół współdziałających mechanizmów, służące do przetwarzania energii albo do wykonywania określonej pracy.

Sprzedawane przez Spółkę frakcje składają się z metalu lub też zawierają elementy metalowe. Niewątpliwie są również zużyte lub zniszczone. W konsekwencji zdaniem Spółki frakcje te należy uznać za złom na gruncie ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że frakcje te są częściami sprzętu elektrycznego i elektronicznego, który jest przyjmowany przez Spółkę na podstawie zezwolenia wydanego w oparciu o przepisy ustawy o odpadach, gdzie w art. 3 ust. 1 wskazano, iż odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do tej ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany. W załączniku nr 1 wskazano z kolei kategorię Q14, do której zaliczono substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.). W tej kategorii mieszczą się przyjmowane przez Spółkę sprzęty. Wskazana ustawa jednoznacznie określa więc, iż przyjmowane przez Spółkę sprzęty elektryczne i elektroniczne są sprzętami, dla których ich posiadacz nie znajduje dalszego zastosowania - są to więc przedmioty niepotrzebne. Co więcej sprzęty te najczęściej są zniszczone i niesprawne.

Zużyty sprzęt (sprzęty gospodarstwa domowego, telewizory, monitory itp.) odpowiada wskazanej wyżej definicji maszyny.

Przyjmowane przez Spółkę sprzęty stanowią zatem złom według wykładni językowej tego pojęcia. W konsekwencji, części takiego sprzętu również muszą zostać uznane za złom.

Ponadto, zdaniem Spółki dokonując wykładni pojęcia "złom" na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. nie można odwoływać się do znaczenia tego pojęcia na gruncie ustawy w brzmieniu sprzed tej daty. Wykładnia pojęcia "złom" w oparciu o przepisy uchylone nie ma uzasadnienia w zasadach wykładni prawa i co więcej wskazywałaby na bezcelowość dokonywanych zmian. Zgodnie z orzecznictwem oraz doktryną prawa, odwołując się do wykładni językowej, systemowej lub funkcjonalnej należy brać pod uwagę szczególne zasady ich stosowania, zgodnie z którymi odczytując treść normatywną przepisu w pierwszej kolejności sięgnąć trzeba do wykładni gramatycznej, której dyrektywy mają pierwszeństwo w procesie dekodowania każdej normy prawnej i której priorytet oznacza, iż odwoływanie się do sensu, celu, funkcji interpretowanych przepisów dopuszczalne jest dopiero wtedy, gdy z językowego punktu widzenia możliwe jest różne rozumienie normy prawnej. Z powyższego jasno wynika, że odwoływanie się do wykładni historycznej, w sytuacji gdy wykładnia językowa pozwala na jednoznaczne rozumienie normy prawnej, nie jest prawidłowe i nie ma uzasadnienia.

W świetle powyższego zdaniem Spółki sprzedawane przez nią frakcje zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, tj.

* kable (o zawartości miedzi od 20% do 70%) - podczas demontażu kable wewnętrzne i zewnętrzne są obcinane z wymienionych urządzeń i przeznaczone razem z izolacją i wtyczkami do dalszego przetworzenia przez podmiot, do którego są sprzedawane (przetworzenie polega na oddzieleniu miedzi od frakcji tworzyw, miedź po przetworzeniu nadaje się do przetopu),

* aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego rodzaju odlewy aluminiowe np. stopy telewizorów, itp.) - podczas demontażu elementy aluminiowe są wykręcane z ww. urządzeń i oczyszczane z niealuminiowych elementów,

* stal (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki itp.) - podczas demontażu elementy stalowe są wykręcane z urządzeń i oczyszczane z niestalowych frakcji,

* frakcje metalowe żelazne i nieżelazne uzyskane po strzępieniu, uzyskiwane podczas rozbiórki tego sprzętu, stanowią złom w rozumieniu przepisów ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia br. W konsekwencji, Spółka dokonując ich sprzedaży ma obowiązek wystawić fakturę bez wskazania stawki i kwoty podatku VAT, a nabywca frakcji jest zobowiązany do rozliczenia tego podatku (przy założeniu spełnienia pozostałych warunków z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o przepis art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, nie korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W świetle art. 17 ust. 2 cyt. ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei, na podstawie przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy, nie odwoływał się w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Przyjęte od dnia 1 kwietnia 2011 r. regulacje wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową kwestią zatem, dla celów stosowania tej normy prawa, jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

Mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

1.

nabywcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

2.

dostawcą złomu jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy,

3.

dostawca złomu nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,

4.

dostawa złomu nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 5 ust. 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

1.

adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub

2.

wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub

3.

oznaczenie "odwrotne obciążenie".

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., nie definiują pojęcia złomu. Natomiast kierując się wykładnią historyczną i celowościową omawianej normy prawa (art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy) na potrzeby jej stosowania, wskazać należy, iż przez złom należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i nie wsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. Wskazaną regulacją art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy należy również objąć obrót zużytymi akumulatorami ołowianymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Z kolei, w słowniku języka polskiego (Współczesny Słownik Języka Polskiego, Tom II, Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) znajduje się definicja złomu, a także definicja odpadu, co wskazuje jednoznacznie, że nie są to pojęcia tożsame. Jak wynika z tych definicji, złom to zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny; odłamany, odłupany kawał czegoś (s. 1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s. 2205). Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się nazwę przedmiotów metalowych, przeznaczonych do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie.

Z przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego oraz uzupełnienia do niego wynika, iż Wnioskodawca nieodpłatnie przyjmuje zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny. Zebrany sprzęt w postaci urządzeń typu:

* CRT (telewizory, monitory itp.),

* CE (sprzęt gospodarstwa domowego, Hi-Fi, zabawki, grzejniki itp.),

* ICT (komputery, klawiatury, drukarki, faksy itp.) jest poddawany rozbiórce, w wyniku której Spółka odzyskuje następujące elementy (frakcje):

* kable (o zawartości miedzi od 20% do 70%) - podczas demontażu kable wewnętrzne i zewnętrzne są obcinane z wymienionych urządzeń i przeznaczone razem z izolacją i wtyczkami do dalszego przetworzenia przez podmiot, do którego są sprzedawane (przetworzenie polega na oddzieleniu miedzi od frakcji tworzyw, miedź po przetworzeniu nadaje się do przetopu),

* aluminium (radiatory z komputerów, wewnętrzne obudowy monitorów oraz różnego rodzaju odlewy aluminiowe np. stopy telewizorów, itp.) - podczas demontażu elementy aluminiowe są wykręcane z ww. urządzeń i oczyszczane z nie aluminiowych elementów,

* stal (obudowy komputerów, elementy telewizorów LCD, obudowy szaf sterujących, grzejniki itp.) - podczas demontażu elementy stalowe są wykręcane z urządzeń i oczyszczane z nie stalowych frakcji,

* frakcje metalowe żelazne i nieżelazne uzyskane po strzępieniu.

Odzyskane frakcje są następnie sprzedawane przez Spółkę.

Zdaniem Spółki wskazane wyżej frakcje uzyskiwane w wyniku rozbiórki zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego stanowią złom na gruncie ustawy o VAT w brzmieniu od 1 kwietnia br., wobec czego Spółka zamierza stosować do ich sprzedaży zasady przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz ust. 7 ustawy o VAT.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w odniesieniu do obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o VAT prowadzą do wniosku, iż w okresie, którego dotyczy stan faktyczny przedstawiony przez Spółkę, tj. od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r., brak w ustawie legalnej definicji złomu pozwala, w opinii Organu podatkowego uznać, iż złom stanowią zniszczone lub uszkodzone w toku procesów eksploatacyjnych rzeczy z metali lub części metalowe rzeczy, nie nadające się do dalszego używania zgodnie z ich przeznaczeniem, ze względu na złamanie, rozcięcie, zniszczenie lub z innych powodów. Złomem są również odpady metalowe; pochodzące z produkcji lub obróbki mechanicznej metali.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy tut. Organ jest zdania, iż za złom mogą być uznane sprzedawane przez Wnioskodawcę frakcje odzyskiwane z urządzeń takich jak telewizory, monitory, lodówki, pozostałego sprzętu AGD, sprzętu Hi-Fi oraz grzejników a także zabawek, komputerów, klawiatur, drukarek, faksów.

W związku z powyższym sprzedaż tych towarów przez Wnioskodawcę objęta jest mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu, po spełnieniu warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Tym samym Wnioskodawca dokumentując dostawę tych towarów, winien wystawić fakturę, zgodnie z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia nie wykazując stawki, kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, iż w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny. W zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl