IPPP2/443-547/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 13 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

C. sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu m.in. usług pośrednictwa i doradztwa w wynajmie i sprzedaży nieruchomości (w szczególności przedmiotem sprzedaży mogą być nieruchomości niezabudowane (działki) lub zabudowane, a przedmiotem najmu mogą być powierzchnie biurowe, magazynowe, centra handlowe itp.). Czynności te mogą być podjęte w imieniu właścicieli, użytkowników wieczystych nieruchomości bądź nabywców nieruchomości (np. deweloperów) lub w imieniu najemców bądź wynajmujących.

Pracownicy C. sp. z o.o. podejmują wszelkie czynności, które mają doprowadzić do zawarcia umów sprzedaży lub najmu, poprzez podjęcie szeregu czynności (przykładowo: gromadzenie i udzielanie informacji potrzebnych do zawarcia przez inne osoby umów najmu/sprzedaży w zakresie warunków ekonomiczno-rynkowych i sposobu realizacji zamówionej usługi, podejmowaniu czynności zmierzających do wyszukania kontrahenta, kojarzeniu stron, aranżowaniuu oględzin nieruchomości oraz, na udziale w negocjacjach, pomocy przy finalizacji transakcji poprzez podjęcie czynności organizacyjnych, stworzenie strategii i programów marketingowych, opracowanie planów wynajmu i sprzedaży powierzchni), mogą również wskazać optymalne elementy, które wpłyną na wybór lokalizacji przez nabywców w obiekcie klienta.

Ponadto C. sp. z o.o. świadczy usługi analizy opłacalności inwestycji związanej z nieruchomościami, sporządza studium optymalnego zagospodarowania nieruchomości, bada zasięg popytu i oddziaływania inwestycji.

C. sp. z o.o. każdego ze swoich klientów traktuje w sposób indywidualny. Stara się świadczyć takie usługi, które najlepiej odzwierciedlą jego zapotrzebowanie i spełnią jego oczekiwania. Z tego względu, jakkolwiek pewne elementy w umowach z klientami można uznać za standardowe, to jednak każda z umów jest skrojona na potrzeby klienta, gdyż jeden klient będzie zainteresowany doradztwem i analizą ekonomiczną lub sporządzeniem strategii rozwoju obiektu, a inny będzie kładł nacisk na szybkie zwiększenie ilości wynajmowanej/sprzedanej powierzchni.

Należy podkreślić, że klienci C. sp. z o.o., którzy poszukują najemców, zainteresowani są pozyskaniem takich najemców którzy wpłyną pozytywnie na obraz całej inwestycji oraz przyciągną do tej inwestycji innych najemców lub przyczynią się do wzrostu prestiżu tego miejsca. Przykładowo: klient, który otwiera nowe centrum handlowe, jest zainteresowany wynajęciem powierzchni podmiotom prowadzącym zróżnicowaną działalność handlową (odzież, obuwie, apteka, asortyment spożywczy, różne rodzaje usług itp.). Zatem taki klient wyraźnie wskazuje, jakiego rodzaju najemców poszukuje. Bardzo ważną chwilą dla zbudowania renomy centrum handlowego jest moment jego otwarcia. Z tego powodu klient C. sp. z o.o. zainteresowany jest, aby cała powierzchnia była wynajęta i zagospodarowana na ten moment przez określony rodzaj najemców. Powoduje to, że często w umowach z C. sp. z o.o. zapłata wynagrodzenia opisana jest w następujący sposób: klient zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty, przy czym 50% (lub inny procent tej kwoty płaci po zawarciu umowy najmu przez klienta z kontrahentem przedstawionym przez C. sp. z o.o., a drugie 50% (lub inny procent) płaci pod warunkiem, że kontrahent wprowadzi się do lokalu i rozpocznie w nim działalność handlową. Jeżeli kontrahent przedstawiony Klientowi przez C. nie wprowadzi się do lokalu lub nie rozpocznie działalności handlowej, drugie 50% wynagrodzenia nie należy się C. W przypadku wynajmu powierzchni biurowych lub magazynowych klient zobowiązuje się do zapłaty 50% (lub inny procent) ustalonego wynagrodzenia po zawarciu umów najmu, a drugie 50% (lub inny procent) jest płatne pod warunkiem, że kontrahent dostarczy klientowi gwarancję bankową lub zapłaci pierwszy czynsz lub przejmie lokal na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Takie ukształtowanie umów pomiędzy C. sp. z o.o, a klientem, wynika z faktu, że często umowy najmu, przy których pośredniczy C. sp. z o.o., zawierane są nawet przed rozpoczęciem budowy centrum handlowego / budynku biurowego / magazynu, co może oznaczać, że może minąć kilkadziesiąt miesięcy do chwili uruchomienia centrum/budynku biurowego / magazynu.

Podobnie jest w przypadku kiedy C. sp. z o.o. doradza / pośredniczy przy sprzedaży nieruchomości. Klienci często wymagają, aby wynagrodzenie C. sp. z o.o, było płatne nie po zawarciu umowy sprzedaży, ale dopiero (pod warunkiem) zapłaty ceny sprzedaży przez kupującego (najczęściej z ceny sprzedaży finansowane jest wynagrodzenie C.) lub nawet (w przypadku reprezentowania nabywcy) po wpisaniu nabywcy jako użytkownika wieczystego/właściciela do księgi wieczystej.

Dla klienta C. sp. z o.o. ważny jest, oczywiście, sam fakt zawarcia umów najmu, jednak ważniejszym aspektem jest faktyczne rozpoczęcie działalności przez najemców na terenie centrum handlowego, w określonym czasie. Brak najemców w momencie otwarcia centrum handlowego świadczy o nieudanej inwestycji i często niszczy renomę tego miejsca wśród odwiedzających. Podobnie w przypadku umów najmu powierzchni biurowych/magazynowych klienci uznają, że dopiero wniesienie zabezpieczenia umowy (kaucji lub gwarancji bankowej) lub przejęcie lokalu lub rozpoczęcie płacenia czynszu świadczy o skutecznym zawarciu umowy najmu. Tak samo w przypadku umów sprzedaży dopiero wpis w księdze wieczystej jest dla klienta synonimem skutecznie wykonanej usługi pośrednictwa.

Z tego powodu drugie 50% wynagrodzenia C. sp. z o.o. ma prawo otrzymać w momencie: rozpoczęcia najmu przez najemcę, czego dowodem jest zapłata czynszu za pierwszy miesiąc najmu, doręczenie zabezpieczenia umowy, przejęcie lokalu, a w przypadku umów sprzedaży zapłata ceny przez kupującego lub dokonanie wpisu w księdze wieczystej.

W okresie od podpisania umowy pomiędzy najemcą a wynajmującym lub sprzedającym i nabywcą, C. sp. z o.o. może podjąć jakieś działania, np. uczestniczy w mediacji pomiędzy stronami, jeżeli są one niezbędne do rozwiązania konfliktów, monitoruje wpływ zabezpieczenia lub czynszu, ale bardzo często zdarza się, że nie musi podejmować żadnych działań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy ustalenie w umowie z klientem, że druga część wynagrodzenia dla C. sp. z o.o. za spełnienie się zdarzenia niezależnego od woli C. Sp. z o.o. (np. wpłata czynszu, zapłata ceny nieruchomości, wpis w księdze wieczystej), powoduje, że obowiązek podatkowy w podatku VAT w części odnoszącej się do drugiej części wynagrodzenia, powstaje z momentem zajścia zdarzenia, określonego w umowie pomiędzy C. sp. z o.o. a klientem.

Zdaniem Wnioskodawcy,

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm. - zwana dalej: ustawą o VAT), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. Natomiast podstawą opodatkowania, stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez podatnika.

Możliwość powstania obowiązku podatkowego dla usług jest uzależniona od woli stron, tj. nabywającego i świadczącego usługę, poprzez określenie w umowie czynności, które mają być wykonane. Strony umowy decydują bowiem o tym, jakie działania muszą być podjęte, aby uznać daną usługę za wykonaną. To świadczeniobiorca i świadczący usługę decydują, jaka usługa ma być wykonana i w której chwili proces ten jest zakończony - chyba, że chwila ta określona jest przez przepisy prawa regulujące dany rodzaj usługi. Strony mają prawo, według swego uznania, także podzielić usługę na części i zdecydować o przyporządkowaniu do tych części zapłaty.

Strony w zawartych umowach określiły, że w momencie przedstawienia potencjalnych najemców/nabywców lub podpisania umów najmu/sprzedaży przez klientów C. Sp. z o.o. (w zależności od tego, czy umowa z klientem jest umową starannego działania, czy też umową rezultatu), zostanie wykonana pierwsza część umowy zawartej pomiędzy C. sp. z o.o. a klientem, za którą należna będzie pierwsza część wynagrodzenia. Z umów zawartych z klientami przez C. sp. z o.o. wynika, że Spółka ma prawo do drugiej części wynagrodzenia, tylko wtedy, gdy spełni się zdarzenie, od którego wystąpienia uzależnione jest powstanie prawa do żądania drugiej części wynagrodzenia przez C. sp. z o.o. Co ważne, w momencie wymagalności pierwszej części wynagrodzenia nie wiadomo, czy zdarzenie to w ogóle zaistnieje, gdyż jest to zdarzenie przyszłe i niepewne. Nie można wskazać wprost bezpośredniej zależności między działaniem C. sp. z o.o. a uzyskaniem prawa do drugiej części wynagrodzenia, jednakże istnieje wyraźny związek pomiędzy pracą C. sp. z o.o. (wybór odpowiedniego najemcy/nabywcy w oparciu o rozeznanie na rynku i wieloletnie doświadczenie) a możliwością spełnienia się zdarzenia, opisanego w umowie, z którym powiązane jest prawo do drugiej części wynagrodzenia.

Reasumując, moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku świadczenia przedmiotowych usług powstaje z chwilą wykonania usługi, a więc w opisanym stanie faktycznym, będzie to moment zajścia zdarzenia opisanego w umowie, np. zapłata pierwszego czynszu przez najemcę, za które zgodnie z umową należna jest druga część wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy o VAT należy wskazać, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT to transakcja gospodarcza, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestię obowiązku podatkowego od 1 stycznia 2014 r. reguluje art. 19a ust. 1 ustawy, wprowadzony art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Generalna zasada wynikająca z powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., wskazuje, że obowiązek podatkowy powstawać będzie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy).

Ustawodawca w ustawie o VAT nie sprecyzował co należy rozumieć przez moment wykonania usługi. Jednakże należy przyjąć, że momentem wykonania usługi jest moment faktycznego wykonania wszystkich działań i czynności składających się na daną usługę. Moment powstania obowiązku podatkowego wymaga od wykonawcy danej usługi prawidłowego określenia momentu jej wykonania. Przy określaniu chwili wykonania usługi należy mieć na uwadze specyfikę danej usługi i obowiązki ciążące na stronach umowy, w szczególności rodzaj i charakter składających się na daną usługę czynności. Wyżej wymienione kwestie - zgodnie z zasadą swobody zawierania umów regulowane są w zawieranych przez strony umowach cywilnoprawnych, chyba, że zasady wykonywania danego rodzaju usług są regulowane przepisami prawa.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu m.in. usług pośrednictwa i doradztwa w wynajmie i sprzedaży nieruchomości. Strona podejmuje wszelkie czynności, które mają doprowadzić do zawarcia umów sprzedaży lub najmu. Ponadto Wnioskodawca świadczy usług analizy opłacalności inwestycji związanej z nieruchomościami, sporządza studium optymalnego zagospodarowania nieruchomości, bada zasięg popytu i oddziaływania inwestycji.

Spółka każdego ze swoich klientów traktuje w sposób indywidualny. Często w umowach zawartych pomiędzy stronami zapłata wynagrodzenia opisana jest w następujący sposób: klient zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty, przy czym 50% (lub inny procent tej kwoty płaci po zawarciu umowy najmu przez klienta z kontrahentem przedstawionym przez C. sp. z o.o., a drugie 50% (lub inny procent) płaci pod warunkiem, że kontrahent wprowadzi się do lokalu i rozpocznie w nim działalność handlową. Jeżeli kontrahent przedstawiony Klientowi przez C. nie wprowadzi się do lokalu lub nie rozpocznie działalności handlowej, drugie 50% wynagrodzenia nie należy się C. W przypadku wynajmu powierzchni biurowych lub magazynowych klient zobowiązuje się do zapłaty 50% (lub inny procent) ustalonego wynagrodzenia po zawarciu umów najmu, a drugie 50% (lub inny procent) jest płatne pod warunkiem, że kontrahent dostarczy klientowi gwarancję bankową lub zapłaci pierwszy czynsz lub przejmie lokal na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Podobnie jest w przypadku kiedy Strona doradza / pośredniczy przy sprzedaży nieruchomości. Klienci często wymagają, aby wynagrodzenie C. sp. z o.o, było płatne nie po zawarciu umowy sprzedaży, ale dopiero (pod warunkiem) zapłaty ceny sprzedaży przez kupującego (najczęściej z ceny sprzedaży finansowane jest wynagrodzenie C.) lub nawet (w przypadku reprezentowania nabywcy) po wpisaniu nabywcy jako użytkownika wieczystego/właściciela do księgi wieczystej.

W okresie od podpisania umowy pomiędzy najemcą a wynajmującym lub sprzedającym i nabywcą, Wnioskodawca może podjąć jakieś działania, np. uczestniczy w mediacji pomiędzy stronami, jeżeli są one niezbędne do rozwiązania konfliktów, monitoruje wpływ zabezpieczenia lub czynszu, ale bardzo często zdarza się, że nie musi podejmować żadnych działań.

Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do ustalenia właściwego momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług opisanych we wniosku.

Z okoliczności przedstawionych przez Stronę wynika, że świadczy ona usługi pośrednictwa oraz usługi doradztwa. Zatem dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, niezbędne jest określenie, na czym ww. usługi polegają (jaki jest ich charakter) i z którym momentem należy uznać, że ww. usługi: pośrednictwa oraz doradztwa zostały wykonane.

Umowę pośrednictwa należy definiować jako umowę, w której jedna ze stron - pośrednik - zobowiązuje się wobec drugiej strony zorganizować sposobność do zawarcia umowy albo pośredniczyć przy zawarciu ściśle określonej runowy. Celem zawieranych umów o świadczenie usług pośrednictwa jest pozyskiwanie na rzecz określonych zleceniodawców podmiotów - osób fizycznych i prawnych - zainteresowanych zawarciem konkretnych umów. Przez umowę o pośrednictwo należy rozumieć taki stosunek prawny istniejący pomiędzy dwiema osobami, z których jedna (pośrednik) otrzymuje zlecenie od drugiej (zleceniodawcy), aby doprowadzić do wymiany gospodarczej świadczeń z osobą trzecią, przy czym znalezienie kontrahenta ma stanowić bezpośredni i decydujący rezultat starań pośrednika. Celem działań pośrednika jest wywołanie skutku prawnego, polegającego na wprowadzeniu zleceniodawcy (podmiotu zastępowanego) w stosunek umowny z osobą trzecią.

Usługa pośrednictwa polega więc na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi (tutaj Klienci Wnioskodawcy) z podmiotem trzecim (tutaj potencjalni najemcy lub nabywcy). Zatem, w przypadku usług pośrednictwa dochodzi do zdarzeń gospodarczych pomiędzy trzema podmiotami: zleceniodawcą, zleceniobiorcą oraz podmiotem trzecim (w niniejszej sprawie: potencjalnym najemcą lub nabywcą).

Z kolei termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN pod pojęciem "doradca" należy rozumieć "ten, kto udziela porad". Natomiast w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN "doradzać" oznacza "udzielać porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza.

Ustalenie zakresu świadczonej usługi i w konsekwencji momentu jej wykonania powinno następować w sposób obiektywny. Oznacza to, że postanowienia umowne w tej kwestii niewątpliwie są istotne, niemniej jednak należy zwrócić uwagę na charakter i specyfikę danego świadczenia, aby zapobiec możliwości manipulowania przez strony umowy momentem wykonania danej usługi, a w konsekwencji nieuzasadnionego przesuwania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Należy również pamiętać, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z dniem faktycznego wykonania usługi lub dostarczenia towaru, ewentualne postanowienia umowne o uznaniu towarów za dostarczone bądź też usługi za wykonaną w innych terminach, które mogą mieć wpływ na przekazanie wynagrodzenia za zrealizowane świadczenia, pozostają bez znaczenia dla określenia momentu powstania obowiązku w podatku VAT.

Rolą Spółki w omawianej sprawie jest pośrednictwo w wynajmie lub sprzedaży nieruchomości. Strona stosownie do postanowień zawartych umów podejmuje wszelkie czynności, które mają doprowadzić do zawarcia umów najmu/sprzedaży. Dlatego też w omawianej sprawie należy stwierdzić, że do wykonania świadczonej przez Stronę usługi dochodzi w momencie doprowadzenie do zawarcia ww. umów najmu/sprzedaży, gdyż do tego rodzaju czynności - zawarcia umowy przez zleceniodawcę z podmiotem trzecim, zobowiązuje umowa pośrednictwa.

W omawianej sprawie Wnioskodawca świadcząc usługi pośrednictwa nie dzieli ich na etapy czy też poszczególne części. Nie można uznać za etap bądź część usługi pośrednictwa otrzymania płatności stanowiącej określony procent wynagrodzenia należnego za wyświadczenie usługi pośrednictwa. Rozłożenie na poszczególne części (procenty) płatności za wykonanie usługi pośrednictwa nie może powodować, że tylko w tym zakresie (procencie) usługa została wykonana. Wnioskodawca w omawianej sprawie wykonał już czynności, do których został zobowiązany na podstawie zawartej umowy - doprowadził do zawarcia umowy najmu/sprzedaży pomiędzy klientem (zleceniodawcą) a najemcą/nabywcą, natomiast tylko sama płatność (wynagrodzenie) jest płacone w stosownych, określonych w umowie częściach, uzależnionych od zaistnienia określonych zdarzeń. Tym samym w omawianej sprawie nie mamy do czynienia z usługami, o których mowa w art. 19a ust. 2 ustawy o VAT, tj. przyjmowanymi częściowo, które uznaje się za wykonane w odpowiedniej części.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że obowiązek podatkowy dla usług opisanych we wniosku powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 z ustawy o VAT, tj. z chwilą wykonania usług, jaką jest w omawianej sprawie doprowadzenie do zawarcia umowy najmu / sprzedaży lub z chwilą wykonania działań doradczych. Z tą chwilą usługa pośrednictwa / doradztwa opisana we wniosku została wykonana i w tym terminie jest ustalony obowiązek podatkowy w podatku VAT na całą (a nie część) kwoty wynagrodzenia, jaką otrzymuje Zainteresowany z tytułu świadczenia tych usług. Podział wynagrodzenia na części i jego wypłata na rzecz Spółki nie wywołuje skutków podatkowych dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług pośrednictwa czy doradztwa.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 353 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Oznacza to, że Strony mogą także swobodnie umówić się, w kwestiach dotyczących wynagrodzenia za realizację warunków umowy. Druga część kwoty wynagrodzenia jaką otrzymuje Zainteresowany w przypadku ziszczenia się zdarzenia przyszłego, niepewnego i niezależnego od woli Wnioskodawcy (np. zapłata przez najemcę pierwszej raty czynszu, dostarczenie gwarancji bankowej czy przejęcie lokalu na podstawie protokołu zdawczo - odbiorczego) stanowi de facto wynagrodzenie za wykonanie usług świadczonych na podstawie odrębnej umowy (która z całą pewnością zgodnie z wyżej wymienionymi definicjami nie jest umową o pośrednictwo czy doradztwo przy zawieraniu umów najmu czy sprzedaży nieruchomości), dla których określony jest odrębny moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług na całą (a nie część) kwoty wynagrodzenia otrzymywanego przez Zainteresowanego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.