IPPP2/443-533/13-2/MAO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu drobnych artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom, współpracownikom i kontrahentom oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia tych artykułów - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2013 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu drobnych artykułów spożywczych udostępnianych pracownikom, współpracownikom i kontrahentom oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania i zużycia tych artykułów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Strona jest zarejestrowanym polskim czynnym podatnikiem VAT.

Działalność gospodarcza Spółki obejmuje m.in. takie czynności jak: zarządzanie nieruchomościami, zagospodarowanie, wynajem, kupno i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie obiektów inżynierskich i budowlanych, działalność geodezyjną i poligraficzną, działalność polegającą na pośrednictwie finansowym, zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i zbiorczym portfelem papierów wartościowych, działalność związaną z zarządzaniem holdingiem i inną działalność według KRS. W przeważającej części Spółka dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ Spółka wykonuje czynności, w związku z którymi przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, a także czynności, w związku z którymi Spółce takie prawo nie przysługuje, oraz nie ma możliwości wyodrębnienia w całości kwot podatku naliczonego związanych z poszczególnymi czynnościami, Spółka dokonuje odliczenia podatku naliczonego według proporcji, określonej zgodnie z przepisami art. 90 Ustawy o VAT (w roku 2013 r. wstępny wskaźnik proporcji pozwalający na odliczenie podatku naliczonego wynosi 86%).

W celu wykonania swoich zadań Spółka zatrudnia pracowników i współpracowników (w ramach umów cywilnoprawnych) oraz utrzymuje szerokie kontakty handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi. Na potrzeby działalności gospodarczej Spółka dokonuje zakupu wody pitnej (gazowanej i niegazowanej), kawy, herbaty, cukru, mleka, śmietanki do kawy, soków, drobnych artykułów spożywczych (tekst jedn.: ciastek, słodyczy, kanapek oraz owoców). Powyższe produkty są udostępniane w siedzibie lub oddziałach Spółki podczas pełnienia obowiązków służbowych:

* pracownikom i współpracownikom w trakcie spotkań, narad lub szkoleń wewnętrznych, często trwających wiele godzin w ciągu dnia;

* kontrahentom odwiedzającym Spółkę w celach biznesowych, związanych z działalnością Spółki.

Ponadto Spółka zobowiązana jest na podstawie przepisów prawa pracy udostępniać pracownikom w czasie pracy wodę lub inne napoje, co też czyni poprzez zakup wody pitnej, ewentualnie soków, a także kawy, herbaty, mleka i cukru do samodzielnego przygotowania napojów przez pracowników. Artykuły te są powszechnie dostępne w specjalnie przygotowanych, odrębnych pomieszczeniach, przeznaczonych na potrzeby socjalne pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych napojów i drobnych artykułów spożywczych (takich jak: kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, ciastka, słodycze, kanapki czy owoce) i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych napojów i drobnych artykułów spożywczych (takich jak: kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, ciastka, słodycze, kanapki czy owoce) i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego.

Według Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupu napojów oraz artykułów spożywczych, o których mowa w stanie faktycznym niniejszego wniosku, na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT. Kryterium decydującym o prawie do odliczenia podatku VAT jest wykorzystywanie (związek) zakupionych towarów lub usług z opodatkowaną działalnością podatnika.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, aby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia VAT naliczonego. Zarówno w literaturze przedmiotu, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, istnieje zgodny pogląd co do tego, że ów związek może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O związku bezpośrednim mówi się wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą dalszej odsprzedaży lub są ściśle związane ze sprzedażą opodatkowaną. Z kolei o związku pośrednim mówi się wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem prowadzonej przez podatnika działalności. Innymi słowy wydatki takie mają wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa w otoczeniu prawno-ekonomicznym.

To, że zużycie napojów i artykułów spożywczych w sposób określony w stanie faktycznym, związane jest z działalnością Spółki, nie ulega wątpliwości. Przede wszystkim przekazywanie pracownikom wody pitnej lub innych napojów (w tym artykułów do samodzielnego przygotowania napojów, tj. kawy, herbaty, mleka i cukru), jest realizacją obowiązku nakładanego na pracodawcę przez przepisy prawa pracy. Zgodnie z treścią art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Stosownie zaś do treści art. 23715 § Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określił, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to m.in. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn.zm,), gdzie w § 112 wskazano, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Dokonywanie więc wydatków na realizację postanowień przepisów BHP jest jednym z warunków prowadzenia działalności gospodarczej w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa. Z oczywistych względów, wypełnianie obowiązków wynikających z przepisów BHP pozostaje w ścisłym związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Tym samym, na podstawie art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu kawy, herbaty, mleka, soków i innych napojów bezalkoholowych przekazywanych nieodpłatnie pracownikom w ramach świadczeń BHP.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupów napojów i drobnych artykułów spożywczych (w tym: słodyczy, ciastek, paluszków lub kanapek) przysługuje Spółce również, gdy towary te zużywane są w trakcie wewnętrznych spotkań, narad pracowników, kierownictwa, zarządu, a także podczas szkoleń, czy spotkań z kontrahentami. Spotkania, czy szkolenia wewnętrzne, związane są bowiem z prowadzeniem działalności gospodarczej Spółki m.in. z omawianiem osiągniętych celów, planowaniem strategii i rozwoju, analizą pojawiających się zagrożeń, wdrażaniem nowych rozwiązań. Podobnie spotkania z kontrahentami w siedzibie Spółki dotyczą spraw Spółki, jej działalności, rzeczywistych lub potencjalnych przychodów, a nie prywatnych spraw uczestników takich spotkań. Spółkę odwiedzają bowiem kontrahenci znaczących przedsiębiorstw krajowych, delegacje zagraniczne, przedstawiciele instytucji państwowych w celach związanych z działalnością przedsiębiorstwa.

Tu podkreślenia wymaga również fakt, iż serwowany na tę okoliczność poczęstunek w formie kawy, herbaty, soków, wody czy ciastek, słodyczy lub kanapek ma wymiar symboliczny, stanowiący zwyczajowo przyjęty poczęstunek i należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, a samo zużycie ww. towarów na okoliczność spotkań wewnętrznych, czy przyjęcia klientów zewnętrznych w Spółce odnosi się wprost do zadań i czynności realizowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że wobec kupowanych napojów i drobnych artykułów spożywczych nie znajdzie zastosowania ograniczenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, tj. niemożność odliczenia VAT naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych. Zakup bowiem nieprzetworzonych, pierwotnych artykułów spożywczych, napojów, a także zakup gotowej żywności bez usług wspomagających, nie jest kwalifikowane jako nabycie usługi gastronomicznej.

Zużycie ww. towarów przez pracowników Spółki lub kontrahentów, nie będzie również rodziło po stronie Wnioskodawcy obowiązku naliczenia podatku należnego na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powyższego przepisu wyraźnie wskazuje, że ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zgodnie z pkt 1, opodatkowaniu podlega przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste enumeratywnie wymienionych osób, zaś na mocy pkt 2 wszelkie inne darowizny. Rezultatem tak sformułowanych norm prawnych jest wniosek, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, zaś zużycie tylko wówczas, gdy następuje w celu i przez podmioty wymienione w pkt 1. Tym samym zużycie towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (lub potencjalny kontrahent) - tj. osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W odniesieniu do zużycia towarów przekazywanych na cele osobiste osób wskazanych w art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT należy stwierdzić, że zużycie napojów czy drobnych artykułów spożywczych na terenie zakładu pracy, w godzinach pracy i w trakcie wykonywania zadań służbowych, przez pracowników, członków zarządu nie może być postrzegane jako zużycie na cele osobiste tychże osób. Cele osobiste bowiem dotyczą indywidualnych, prywatnych potrzeb danej osoby, niezwiązanych z zadaniami realizowanymi na rzecz pracodawcy w ramach łączącego strony stosunku prawnego. Innymi słowy, potrzebami osobistymi są takie potrzeby, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy (lub inną umową zobowiązującą do wykonywania na rzecz Spółki określonych czynności) i również takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Ponadto potrzeby osobiste należy przeciwstawić potrzebom pracowniczym (czy potrzebom służbowym). Te drugie wynikają ze wzajemnego stosunku pracownik (zleceniobiorca) - pracodawca (zleceniodawca) i obejmują prawa pracownicze m.in. do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy w oparciu o przepisy prawa pracy, przepisy wykonawcze czy wewnętrzne regulaminy pracodawcy, a także prawo do warunków pracy odpowiadających jej charakterowi. W odniesieniu zaś do zleceniobiorców są to prawa do zapewnienia warunków wykonywania zlecenia, zgodnie z jego charakterem. Biorąc pod uwagę charakter więzi łączącej pracowników z pracodawcą oraz fakt wykonywania określonych czynności na rzecz przedsiębiorstwa należy stwierdzić, że nieodpłatne zapewnienie napojów pracownikom nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, nie jest to bowiem przekazanie, ani zużycie, na cele osobiste pracowników. Owo przekazanie, czy zużycie, służy prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, a nie partykularnym celom osobistym pracowników.

Podobnie rzecz ma się ze zużyciem napojów i drobnych artykułów spożywczych przez pracowników przedsiębiorstwa podczas wewnętrznych spotkań służbowych. W tym przypadku również nie ma miejsca zużycie na cele osobiste pracowników, lecz wyłącznie na cele realizacji zadań na rzecz pracodawcy. Spotkania, narady czy szkolenia wewnętrzne skierowane są na potrzeby biznesowe pracodawcy, często też odbywają się one z udziałem klientów z zewnątrz (np. prelegentów na szkoleniu, klientów biznesowych). Zapewnienie podczas takich spotkań, w szczególności, gdy trwają one wiele godzin w ciągu dnia, napojów lub też drobnego poczęstunku w postaci napojów, ciastek, słodyczy czy kanapek, stwarza optymalne warunki pracy i niweluje potrzebę wychodzenia w trakcie spotkań, przez co sprzyja szybszej realizacji celu spotkania. Ponadto Wnioskodawca dba o to, aby spotkania robocze odbywały się w przyjaznej atmosferze, sprzyjającej porozumieniu i zachęcającej do rozwiązywania trudnych problemów. Powyższe argumenty, przemawiające z jednej strony za prawem do odliczenia podatku naliczonego od zakupu napojów i drobnych artykułów spożywczych, zużywanych w okolicznościach wskazanych w niniejszym stanie faktycznym, a z drugiej strony za brakiem obowiązku naliczenia podatku należnego, znajdują potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Dla przykładu Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 marca 2013 r., znak IPPP1/443-17/13-2/JL potwierdził stanowisko podatnika, że: "Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia w trakcie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług".

Organ ten potwierdził również, że nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, ciastka, soki, paluszki, mleko, woda itp. przez pracowników lub współpracowników podatnika, w czasie spotkań wewnętrznych, narad, odpraw i w czasie pracy, nie stanowi podstawy do opodatkowania na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 lub pkt 2 Ustawy o VAT.

W podobnym tonie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 6 czerwca 2012 r., znak IPPP3/443-271/12-2/KT, stwierdzając, że: "Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów, który to obowiązek wynika z przepisów BHP oraz w związku z nabyciem napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia dla kontrahentów i klientów oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służę Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług." Ponadto Organ podatkowy stwierdził, że "nieodpłatne przekazanie napojów, których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, a także nieodpłatne przekazanie napojów i artykułów spożywczych na potrzeby sekretariatu, salonu i serwisu w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom oraz pracownikom Spółki podczas spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".

Mając powyższe argumenty na uwadze, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupionych napojów i drobnych artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, mleko, soki, woda mineralna, a także ciastka, słodycze, kanapki oraz owoce i nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego w momencie ich zużycia na wewnętrzne potrzeby przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Analizując powołany art. 7 ust. 2 ustawy należy wskazać, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

W związku z powyższym opodatkowaniu nie podlegają nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Zgodnie ze słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją. Dlatego też można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to takie, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z okoliczności przedstawionych w niniejszym wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Spółka jest zarejestrowanym polskim czynnym podatnikiem VAT. Działalność gospodarcza Strony obejmuje m.in. takie czynności jak: zarządzanie nieruchomościami, zagospodarowanie, wynajem, kupno i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, zarządzanie nieruchomościami na zlecenie, wykonywanie robót ogólnobudowlanych w zakresie obiektów inżynierskich i budowlanych, działalność geodezyjną i poligraficzną, działalność polegającą na pośrednictwie finansowym, zarządzaniu funduszami inwestycyjnymi i zbiorczym portfelem papierów wartościowych, działalność związaną z zarządzaniem holdingiem i inną działalność według KRS. W przeważającej części Spółka dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W celu wykonania swoich zadań Wnioskodawca zatrudnia pracowników, współpracowników (w ramach umów cywilnoprawnych) oraz utrzymuje szerokie kontakty handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi. Na potrzeby działalności gospodarczej Spółka nabywa wodę pitną (gazowaną i niegazowaną), kawę, herbatę, cukier, mleko, śmietanki do kawy, soki, drobne artykuły spożywcze (tekst jedn.: ciastka, słodycze, kanapki oraz owoce), które udostępniane są w siedzibie lub oddziałach Spółki podczas pełnienia obowiązków służbowych pracownikom i współpracownikom (podczas spotkań, narad lub szkoleń wewnętrznych) oraz kontrahentom odwiedzającym Spółkę w celach biznesowych. Ponadto Wnioskodawca, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, udostępnia pracownikom w czasie pracy wodę oraz inne napoje, tj. soki, kawę, herbatę, mleko. Artykuły te są powszechnie dostępne dla osób zatrudnionych przez Spółkę w specjalnie przygotowanych, odrębnych pomieszczeniach, przeznaczonych na potrzeby socjalne pracowników.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom przez pracodawcę w ramach wypełniania obowiązków nałożonych przepisami prawa pracy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie jest bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa pracy, nie stanowi w tym przypadku przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) mają na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Poza tym, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku, gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy odwiedzający go w celach służbowych - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników i współpracowników w trakcie spotkań, narad, szkoleń).

Tym samym, przekazywanie napojów i artykułów spożywczych w celu zapewnienia poczęstunku pracownikom, współpracownikom i kontrahentom Spółki podczas spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne przekazanie napojów, których zapewnienie pracownikom jest obowiązkiem Wnioskodawcy uregulowanym w odrębnych przepisach, a także nieodpłatne przekazanie napojów i artykułów spożywczych w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentom oraz pracownikom Spółki podczas spotkań służbowych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynią się do generowania przez podmiot obrotów.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej uregulowania prawne oraz opisany przez Wnioskodawcę stan faktyczny należy stwierdzić, iż zużycie przez pracowników Spółki napojów (takich jak: woda, soki, kawa, herbata, mleko) oraz drobnych artykułów spożywczych (ciastka, kanapki) nie stanowi przekazania towarów na cele osobiste pracowników.

Jak wskazał Wnioskodawca, wszystkie opisane w stanie faktycznym przekazania napojów i artykułów spożywczych dokonywane są w związku z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanym i mają związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Nabywane przez Wnioskodawcę napoje, które przeznaczone są do zużycia dla pracowników Spółki w trakcie pracy oraz nabywane napoje i artykuły spożywcze, zużywane na drobny poczęstunek dla zewnętrznych kontrahentów oraz pracowników Spółki w czasie spotkań służbowych w ramach prowadzonej działalności, mają związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Nabywane towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, lecz są wykorzystywane przez pracowników i współpracowników w trakcie pracy, a więc w trakcie czynności świadczonych na rzecz pracodawcy.

Reasumując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów, który to obowiązek wynika z przepisów prawo pracy oraz w związku z nabyciem napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia dla kontrahentów oraz dla pracowników i współpracowników Spółki podczas spotkań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Niniejsza interpretacja dotyczy przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock