IPPP2/443-522/11-3/MM - Możliwość zwolnienia od podatku VAT sprzedaży przez kółko rolnicze gruntów rolnych wraz z budynkami niemieszkalnymi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 17 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT dostawy nieruchomości. Wniosek zawierał braki w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 5 maja 2011 r. znak IPPP2/443-522/11-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kółko Rolnicze jest dobrowolną, niezależną i samorządną społeczno-zawodową organizacją rolników indywidualnych, posiada osobowość prawną i jest zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym w rejestrze stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji i publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Walne Zebranie Kółka Rolniczego podjęło uchwałę o sprzedaży nieruchomości, zakupionej przez Kółko w dniu 18 lipca 1967 r.. Nieruchomość stanowi działka zabudowana, widniejąca w rejestrze gruntu jako działka rolna, zabudowana budynkami niemieszkalnymi. W odpisie z księgi wieczystej działka jest oznaczona jako grunt rolny zabudowany. Kółko Rolnicze nie jest podatnikiem VAT. W momencie nabycia nieruchomości Kółko nie odliczyło podatku VAT, który w roku 1967 nie występował. Kółko na nabytym gruncie rolnym w latach 60 i 70 wybudowało garaże, od zakupów związanych z budową tych budynków również nie odliczyło podatku VAT, który w tych latach nie występował. Dla terenów, na których leży powyżej opisana nieruchomość, nie ma uchwalonego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości, na którą składają się grunty rolne wraz z budynkami niemieszkalnymi, przez Kółko Rolnicze Gmina B. będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Sprzedaż budynków niemieszkalnych wraz z gruntem, na którym są wzniesione będzie zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a - zwolniona jest dostawa budynków, budowli w stosunku do których nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kółko Rolnicze w Milęcinie nie miało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie tych budynków.

Sprzedaż gruntu rolnego, w części niezabudowanej, skorzysta ze zwolnienia w podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 - zwolniona jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Grunty rolne wchodzące w skład posiadanej przez Kółko nieruchomości nie stanowią terenów budowlanych, ani terenów przeznaczonych pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwana dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii;

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zaznaczyć, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy o VAT). A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli, które się na nim znajdują.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, wg art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania, nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, iż w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, iż stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Oznacza to, że opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Należy zauważyć, że ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu. Wskazać przy tym należy, iż na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Wobec braku definicji ustawowej, celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzenia studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Ponadto zaznaczyć należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decyduje przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są bowiem wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Z analizy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Walne Zebranie Wnioskodawcy podjęło uchwałę o sprzedaży nieruchomości, zakupionej przez Zainteresowanego w dniu 18 lipca 1967 r.. Nieruchomość stanowi działka zabudowana, widniejąca w rejestrze gruntu jako działka rolna, zabudowana budynkami niemieszkalnymi. W odpisie z księgi wieczystej działka jest oznaczona jako grunt rolny zabudowany. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. W momencie nabycia nieruchomości Podatnik nie odliczył podatku VAT, który w roku 1967 nie występował. Kółko na nabytym gruncie rolnym w latach 60 i 70 wybudowało garaże, od zakupów związanych z budową tych budynków również nie odliczyło podatku VAT, który w tych latach nie występował. Dla terenów, na których leży powyżej opisana nieruchomość, nie ma uchwalonego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego. Z uzupełnienia do przedmiotowego wniosku wynika, że w wypisie z kartoteki budynków nie ma informacji o roku zakończenia budowy. Nieruchomość zabudowana budynkami niemieszkalnymi była użytkowana w latach 70-80 zgodnie z oświadczeniami członków Kółka Rolniczego. Kółko nie dysponuje dokumentami, które określiłyby datę oddania do użytku budynków niemieszkalnych. Nieruchomość w momencie zakupu (w roku 1967) była w całości nieruchomością niezabudowaną. Nieruchomość zabudowana budynkami niemieszkalnymi opisana we wniosku nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie nieruchomości zabudowanej, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Przedmiotem przyszłej dostawy jest zarówno nieruchomości zabudowana jak i niezabudowana. Dla nieruchomości niezabudowanej nie ma studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Nie została też wydana w stosunku do niej decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami niemieszkalnymi będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. W opinii tut. Organu podatkowego nie znajdzie zastosowania wskazany przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, bowiem dostawa ww. nieruchomości będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Z treści wniosku oraz uzupełnienia do niego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość w momencie zakupu była w całości nieruchomością niezabudowaną. W latach 60 i 70 Wnioskodawca wybudował na tej nieruchomości budynki niemieszkalne (garaże). Nieruchomość zabudowana budynkami niemieszkalnymi opisana we wniosku nie była przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Tym samym nie została spełniona w stosunku do tej nieruchomości przesłanka z przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT stanowiącego definicję legalną pierwszego zasiedlenia. Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z tym, co zostało stwierdzone powyżej dostawa nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami niemieszkalnymi będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało Wnioskodawcy w momencie wybudowania prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a także w stosunku do tych obiektów Wnioskodawca nie dokonywał nakładów na ich ulepszenie. Z uwagi na fakt, iż dostawa budynków, o których mowa wyżej jest zwolniona, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, grunt związany z budynkami jest opodatkowany (w świetle art. 29 ust. 5 ustawy o VAT) według tych samych zasad co budynki na nim posadowione; zatem dostawa gruntu również korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Odnośnie dostawy przez Wnioskodawcę nieruchomości gruntowych niezabudowanych tut. Organ podatkowy jest zdania, iż korzystają one ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Powyższe wynika z faktu, iż ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, korzysta dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z treści wniosku oraz uzupełnienia do niego wynika, iż dla przedmiotowej nieruchomości nie ma uchwalonego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, brak jest decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a także brak jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Skutkiem powyższego jest to, iż kryterium decydującym o kwalifikacji prawnopodatkowej przedmiotowej nieruchomości będą zapisy w ewidencji gruntów i budynków. Z rejestru gruntów wynika, iż przedmiotowa nieruchomość oznaczona jest jako działka rolna - nie jest więc terenem budowlanym, ani przeznaczonym pod zabudowę.

W konsekwencji dostawa przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym, a także z uwagi na treść art. 14b § 3 ww. ustawy, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.