IPPP2/443-510/13-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 27 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2013 r. w odpowiedzi na wezwanie z dnia 11 czerwca 2013 r. nr IPPP2/443-510/13-2/MM o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania dostawy towarów i świadczenia usług z tytułu dokonanych transakcji z Klientami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Operatorów w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania dostawy towarów i świadczenia usług z tytułu dokonanych transakcji z Klientami oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Operatorów w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 11 czerwca 2013 r. znak IPPP2/443-510/13-2/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej "Wnioskodawca" lub "Spółka") w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oddaje swoim Klientom samochody osobowe do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu lub umów najmu. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje swoim Klientom możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów - przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług (m.in. płynów samochodowych oraz artykułów eksploatacyjnych) - oraz ich rozliczania przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych.

Zgodnie z postanowieniami zawieranych z Klientami umów najmu lub umów leasingu, Spółka może na podstawie pisemnego zamówienia dostarczyć Klientowi karty paliwowe dla danego pojazdu. Po otrzymaniu zamówienia od Klienta karty paliwowe zamawiane są u współpracujących ze Spółką koncernów paliwowych (dalej "Operatorzy"). Karty paliwowe wydawane są przez Operatorów na rzecz Spółki, która następnie udostępnia je swoim Klientom.

Klient wynagradza Wnioskodawcę za usługę zarządzania kartami paliwowymi. Wśród obowiązków Wnioskodawcy w zakresie zarządzania znajduje się zamówienie i odpowiednia konfiguracja kart paliwowych, które następnie przekazywane są Klientom. Wnioskodawca posiada również uprawnienia w zakresie blokowania kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie oraz zmianę limitów przypisanych do określonych kart.

Wnioskodawca występuje względem Operatorów jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych wszystkich zakupów. Pomiędzy Operatorami a Klientami nie istnieje żaden stosunek prawny. Operatorzy wystawiają na Spółkę faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych.

Wnioskodawca otrzymuje od Operatorów rabaty na zakup paliwa zależne od ilości paliwa tankowanego przez Klientów przy wykorzystaniu kart paliwowych. Część z tych rabatów jest następnie udzielana Klientom, przy czym w zależności od umów z poszczególnymi Operatorami oraz umów z poszczególnymi Klientami, wysokość udzielonego rabatu różni się.

W oparciu o otrzymane od Operatorów faktury VAT, Spółka przygotowuje i przedstawia Klientom okresową analizę wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu. Na tej podstawie, Wnioskodawca wystawia na Klienta fakturę VAT, na której wyszczególnione są wszelkie towary i usługi nabyte przy użyciu karty paliwowej, ze stawką VAT właściwą dla tych towarów i usług, określoną na fakturach zakupu tych towarów i usług otrzymanych od Operatorów.

W celu umożliwienia dokonywania zakupu i dalszej odsprzedaży paliwa we wskazanej strukturze rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych, Spółka uzyskała koncesję na obrót paliwami.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca ma wpływ na warunki nabywania towarów i usług, w tym paliwa przez Klientów.

Zgodnie z postanowieniami umów zawartych przez Spółkę z Operatorami, jak również zgodnie z praktyką podejmowanych przez Spółkę operacji gospodarczych i relacji biznesowych z Operatorami, Operatorzy udzielają Spółce rabatu na koniec danego okresu rozliczeniowego na podstawie zakupów zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych. Rabat ten dotyczy towarów - w tym szczególnie paliw - oraz usług oferowanych na stacjach Operatorów. Spółka ma pełną swobodę w dysponowaniu udzielonym rabatem w ten sposób, że może przenosić ten rabat na swoich Klientów, ale nie ma obowiązku tego robić. Często Spółka fakturuje Klientów ustalając cenę za nabywane towary i usługi w wysokości wyższej niż cena faktycznie zapłacona Operatorom (realizując w ten sposób marżę na działalności, której przedmiotem jest obrót towarami i usługami, w tym paliwem). W rezultacie należy stwierdzić, iż poprzez zawarcie umów z Operatorami na wprowadzenie struktury rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych Spółka ma realny wpływ na cenę towarów i usług nabywanych przez Klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, Wnioskodawca zobowiązany jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami oraz czy w związku z tym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, Spółka zobowiązana jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami i w związku z tym, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, podstawowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego to:

* posiadanie statusu podatnika VAT, oraz

* wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jeśli zatem wskazane powyżej warunki zostaną łącznie spełnione, dany podmiot uprawniony jest do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, tj. w analizowanym stanie faktycznym - sumę kwot podatku określonego w fakturach otrzymanych od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Jednocześnie ustawa o VAT przewiduje pewne przypadki, gdy nie przysługuje prawo do obniżania podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego. W szczególności, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych (art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku VAT oraz ustawy o transporcie drogowym, Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.).

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, towary i usługi nabywane od Operatorów są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Jak wskazano bowiem powyżej, Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów, a następnie odsprzedaje je Klientom, jako ostatecznym konsumentom tych towarów lub usług. Struktura taka stanowi - dla celów VAT - łańcuchową dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT.

Stosownie do przytoczonego przepisu ustawy o VAT opisującego skutki transakcji łańcuchowych, "gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach". Oznacza to, że w ramach tzw. transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, pomimo, iż faktycznie miało miejsce wyłącznie jedno fizyczne wydanie towaru. Tym samym, ustawodawca przyjął pewnego rodzaju fikcję prawną skutkującą tym, że każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonał czynności opodatkowanej VAT i w konsekwencji, jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane dla świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym, Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów w celu wykorzystania ich do wykonania czynności opodatkowanych, tj. odprzedaży tych towarów i usług w ramach transakcji łańcuchowej, o której mowa w art. 7 ust. 8 oraz art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Tym samym, Spółka występuje w tym zakresie jako podatnik VAT o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w znanych Wnioskodawcy interpretacjach organów podatkowych w tym m.in. w interpretacjach podatkowych z 14 maja 2012 r. (sygn. IPPP3/443 259/12-4/JF) oraz z 11 września 2012 r. (sygn. IPPP2/443-811/12-2/BH), w których Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż spółka udostępniając karty paliwowe "zobowiązana jest do uznania świadczeń realizowanych na rzecz Klientów za odpłatną dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju, udokumentowania tej sprzedaży fakturami VAT, opodatkowania tej sprzedaży właściwymi stawkami podatku VAT i wykazania ich w deklaracjach podatkowych".

Dlatego też, Spółka zobowiązana jest do wystawienia faktury i wykazania obrotu VAT z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług na rzecz Klientów. Jednocześnie Spółce przysługiwać będzie - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT- pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez Operatorów.

Zaprezentowane powyżej stanowisko znalazło potwierdzenie w znanych Wnioskodawcy interpretacjach organów podatkowych, w tym m.in. w interpretacji podatkowej z 4 października 2011 r. (sygn. IPPP1/443-1053/11-2/ISz), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż w sytuacji, gdy mamy do czynienia z nabyciem paliwa i produktów poza paliwowych od operatorów stacji benzynowych, a następnie ze sprzedażą tych towarów klientom, "spełniony zostanie podstawowy warunek pozwalający podatnikowi na dokonanie odliczenia podatku VAT naliczonego i wykazanego w fakturach zakupowych, tj. wykorzystania nabytych towarów i usług w działalności opodatkowanej jaką jest odsprzedaż przez Spółkę paliw i produktów poza paliwowych na rzecz Klientów". Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji podatkowej z 9 czerwca 2011 r. (sygn. ILPP4/443-217/11- 3/EWW) stwierdził, iż podatnik ma prawo dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT wykazanego w fakturach otrzymanych od Koncernu, dokumentujących transakcje dokonane przy użyciu Kart Paliwowych na Stacjach Paliw".

W świetle powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w zaistniałym stanie faktycznym, Spółka zobowiązana jest do wykazania podatku należnego z tytułu transakcji z Klientami i w związku z tym, Spółce przysługuje - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT - prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur otrzymanych od Operatorów dokumentujących zakup towarów i usług, w tym zakup paliwa, dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z cyt. wyżej przepisów art. 7 ustawy o VAT wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a następnie w stanie "nieprzetworzonym" odsprzedaje go swojemu kontrahentowi. Zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, iż odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. W rezultacie w obu ww. przypadkach ostatecznie obciążany podatkiem VAT jest nie pierwotny nabywca towaru, lecz ich rzeczywisty użytkownik.

Przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Artykuł 8 ust. 2a ustawy o VAT stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę. Świadczenie takich usług powinno zostać zatem opodatkowane podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego rodzaju usługi.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oddaje swoim Klientom samochody osobowe do odpłatnego używania na podstawie umów leasingu lub umów najmu. Ponadto, w ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje swoim Klientom możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów - przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług oraz ich rozliczania przy wykorzystaniu tzw. kart paliwowych. Zgodnie z postanowieniami zawieranych z Klientami umów najmu lub umów leasingu, Spółka może na podstawie pisemnego zamówienia dostarczyć Klientowi karty paliwowe dla danego pojazdu. Po otrzymaniu zamówienia od Klienta karty paliwowe zamawiane są u współpracujących ze Spółką koncernów paliwowych (dalej "Operatorzy"). Karty paliwowe wydawane są przez Operatorów na rzecz Spółki, która następnie udostępnia je swoim Klientom.

Jak wynika z umów zawartych z Operatorami, Wnioskodawca występuje względem Operatorów jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych zakupów. Pomiędzy Operatorami, a Klientami nie istnieje żaden stosunek prawny. Operatorzy wystawiają na Spółkę faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych. W oparciu o otrzymane od Operatorów faktury VAT Spółka przygotowuje i przedstawia Klientom okresową analizę wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu, na podstawie której wystawia na Klienta fakturę VAT, na której wyszczególnione są wszelkie towary i usługi nabyte przy użyciu karty paliwowej.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że ma wpływ na warunki nabywania towarów i usług, w tym paliwa przez Klientów. Zgodnie z postanowieniami umów zawartych przez Spółkę z Operatorami, jak również zgodnie z praktyką podejmowanych przez Spółkę operacji gospodarczych i relacji biznesowych z Operatorami, Operatorzy udzielają Spółce rabatu na koniec danego okresu rozliczeniowego na podstawie zakupów zrealizowanych przy użyciu kart paliwowych. Rabat ten dotyczy towarów - w tym szczególnie paliw - oraz usług oferowanych na stacjach Operatorów. Spółka ma pełną swobodę w dysponowaniu udzielonym rabatem w ten sposób, że może przenosić ten rabat na swoich Klientów, ale nie ma obowiązku tego robić. Często Spółka fakturuje Klientów ustalając cenę za nabywane towary i usługi w wysokości wyższej niż cena faktycznie zapłacona Operatorom (realizując w ten sposób marżę na działalności, której przedmiotem jest obrót towarami i usługami, w tym paliwem). W rezultacie należy stwierdzić, iż poprzez zawarcie umów z Operatorami na wprowadzenie struktury rozliczeń zakupów przy użyciu kart paliwowych Spółka ma realny wpływ na cenę towarów i usług nabywanych przez Klientów.

Ponadto Spółka wskazała, że ma uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów i świadczeniem usług na rzecz Klienta, w szczególności Spółka ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Klientów przy użyciu kart paliwowych w taki sposób, że skutki finansowe z tym związane obciążają Spółkę. Ponadto na Wnioskodawcy ciążą obowiązki ponoszenia roszczeń reklamacyjnych (np. co do ilości dostarczonych towarów i usług), w ten sposób, że Spółka rozpatruje reklamacje Klientów związane z wadliwością nabywanych na stacjach Operatorów produktów i usług.

Wobec powyższego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nabywaniem i odsprzedażą towarów i usług. Z postanowień umownych pomiędzy Operatorami a Spółką wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (Zainteresowany) ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem (świadczeniem danej usługi). W sytuacji opisanej we wniosku dochodzi do rozporządzania przez Zainteresowanego towarem jak właściciel (świadczenia usług) na rzecz Klientów - Wnioskodawca jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa towarów (świadczenie usług) będzie dokonywana przez Niego, bowiem, jak wynika z treści wniosku, Zainteresowany ma uprawnienia decyzyjne co do istotnych elementów związanych z dostawą towaru (świadczeniem usługi) - ma wpływ na kształtowanie ceny towarów i usług, ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Klientów za pomocą kart paliwowych, a także ciążą na nim obowiązki związane z ponoszeniem roszczeń reklamacyjnych w stosunku do sprzedawanych towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, czynności dokonywane pomiędzy Zainteresowanym a danym Klientem stanowiące odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, |z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Z uwagi na to, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia będzie miał zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jeśli podatnik zamierza przeznaczyć dane towary lub usługi na cele działalności opodatkowanej, to jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług (choćby przed zrealizowaniem prawa do odliczenia, towary bądź usługi nie zostały jeszcze spożytkowane na cele działalności opodatkowanej).

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas - po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych - odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W przedmiotowej sprawie Spółka nabywa towary i usługi od Operatorów w ramach zawartych z nimi umów, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje je swoim Klientom. Zatem, transakcje pomiędzy Operatorami a Wnioskodawcą oraz pomiędzy nim a Klientami stanowią odpłatną dostawą towarów bądź odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zainteresowany wskazał, iż część nabywanych przez niego towarów stanowią paliwa silnikowe, które następnie są sprzedawane użytkownikom kart paliwowych.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r., dodano m.in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r. Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, regulują przepisy art. 3-6 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Na mocy art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W sytuacji, gdy nabywanymi towarami są paliwa (które są tankowane jedynie do pojazdów będących przedmiotem umowy najmu lub leasingu) uznać należy, że nabywane są one w imieniu Zainteresowanego, który faktycznie ponosić będzie koszty z tym związane, dlatego spełniona będzie ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem przyjąć należy, że Spółka nabywa paliwo, które następnie odsprzedaje Klientom. W związku z tym, podatek naliczony związany z paliwem nabywanym przy wykorzystaniu kart paliwowych nie jest objęty wyłączeniem, o którym mowa w powołanym wyżej przepisie art. 4 ustawy nowelizującej, gdyż paliwo to jako towar handlowy, stanowi przedmiot dalszego obrotu - odsprzedaży. Należy więc przyjąć, iż paliwa te są towarem wykorzystywanym do wykonywania czynności opodatkowanych.

Uwzględniając powyższe Wnioskodawca spełnia warunki określone w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a mianowicie jest on podatnikiem podatku od towarów i usług a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Reasumując, transakcje pomiędzy Operatorami a Zainteresowanym, jak również pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach od Operatorów dokumentujących nabycie przedmiotowych towarów i usług (w tym paliw), zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.