IPPP2-443-504/10-6/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 września 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2-443-504/10-6/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2010 r. (data wpływu 12 lipca 2010 r.) uzupełnionym pismem nadanym w dniu 20 września 2010 r. (data wpływu 21 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 14 września 2010 r. nr IPPP2-443-504/10-3/KG (skutecznie doręczonym w dniu 16 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia faktury korygującej.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem nadanym w dniu 20 września 2010 r. (data wpływu 21 września 2010 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 14 września 2010 r. nr IPPP2-443-504/10-3/KG (skutecznie doręczonym w dniu 16 września 2010 r.). Wniosek został uzupełniony w terminie prawidłowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 29 kwietnia 2010 r. Sąd Apelacyjny (dalej: Sąd) wydał wyrok, w którym uchylony został wyrok Sądu Okręgowego z dnia 16 listopada 2009 r. i zasądził od B. S.A. (dalej: Spółka) na rzecz Gminy (dalej: Gmina) kwotę 3.899.344,01 zł wraz z odsetkami ustawowymi. Kwota ta stanowi kwotę VAT, jaka została naliczona i pobrana od Gminy z tytułu świadczenia na jej rzecz usług na mocy zawartej w dniu 6 stycznia 2005 r. umowy o roboty pod nazwą "Zaopatrzenie w wodę i oczyszczania ścieków - Budowa Zakładu Uzdatniania Wody".

Podstawą do wydania takiego rozstrzygnięcia, zdaniem Sądu Apelacyjnego, było zastosowanie przez Spółkę nieprawidłowej stawki VAT do robót wykonywanych na podstawie zawartej umowy, zarejestrowanej przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej. Spółka do wykonanych usług zastosowała stawkę 22%, gdyż w dacie wykonywania tych robót Gmina nie spełniała wymogów, o których mowa w § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie). Po zarejestrowaniu umowy przez UKiE w dniu 7 marca 2008 r., Gmina wystąpiła z żądaniem skorygowania wystawionych wcześniej faktur (wskazując jako prawidłową stawkę w wysokości 0% zamiast 22%). Spółka, opierając się na stanowisku wyrażonym w uzyskanej od Ministra Finansów (Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) interpretacji indywidualnej z dnia 1 października 2008 r., nr IPPP2/443-1057/08-2/AS odmówiła wystawienia faktur korygujących. Gmina wniosła powództwo o zwrot wskazanej wyżej kwoty. Sąd pierwszej instancji powództwo oddalił, uznając że żądanie Gminy o zwrot nadpłaconego podatku dopiero po rozliczeniu się stron i po zarejestrowaniu umowy łączącej strony nie jest zasadne, albowiem umowa została wykonana prawidłowo.

Wyrok ten został przez Gminę zaskarżony do sądu apelacyjnego. Gmina domagała się zmiany wyroku pierwszej instancji i uwzględnienia powództwa w całości. Sąd, we wskazanym na wstępie wyroku, powołując się na przepis § 6 ust. 1 Rozporządzenia uznał, że "pobrana przez podatnika - stronę pozwaną - niewłaściwa stawka 22% była więc świadczeniem nienależnym, niezależnie od przyczyn podstaw jej pierwotnego naliczenia".

W dalszej części uzasadnienia, powołując się na przepis art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Sąd uznał, że nie ma żadnych przeszkód, by faktury z wykazanym podatkiem wg stawki 22%, zostały przez Spółkę skorygowane. Zdaniem Sądu przeciwko temu nie przemawia także przedstawiona przez Spółkę interpretacja indywidualna, zawierająca odmienną wykładnię, szczególnie (cyt. z uzasadnienia wyroku) gdy uwzględni się, że "nie jest ona powszechnie wiążąca".

Sąd na potwierdzenie swojego stanowiska powołał się także na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-434/09 SchmenikCofreth A.G.Co KGV Finanzamt Broken i Manfred Shobel v. Finanzamt Eslingen, w którym Trybunał podkreślił, że jeżeli wystawca faktury w wystarczającym czasie całkowicie wyeliminował ryzyko jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych, zasada neutralności podatku od wartości dodanej wymaga by podatek, który został nieprawidłowo zafakturowany, mógł być skorygowany, bez uzależnienia tej korekty od warunku działania wystawcy faktury w dobrej wierze. To doprowadziło Sąd do konkluzji, że korekta podatku VAT, który został nieprawidłowo zafakturowany, nie może być uzależniona od uznania organów podatkowych.

Spółka, będąc zobowiązana do wykonania wyroku Sądu, dokonała zwrotu zasądzonej kwoty (stanowiącej nienależne świadczenie) oraz wystawiła faktury korygujące.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zaistnieniem przedstawionych powyżej okoliczności, a w szczególności wydania przez Sąd Apelacyjny wyroku, w którym uznano, że należną stawką dla wykonanych przez Spółkę na rzecz Gminy usług budowlanych jest stawka 0%, prawidłowym jest postępowanie Spółki polegające na wystawieniu faktur korygujących, zmniejszających wartość należnego VAT od tych robót.

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawową formą korygowania danych zawartych w fakturze jest wystawienie faktury korygującej. Faktury korygujące wystawiane są w sytuacji, kiedy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tj. została odebrana przez nabywcę danego towaru lub usługi. Faktura korygująca wystawiana jest więc w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie w sprawie faktur), w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie zaś z § 14 powołanego rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z powyższego wynika, że przepisy w zakresie VAT umożliwiają więc wystawianie faktur korygujących nie tylko w sytuacji zmniejszenia podstawy opodatkowania (co bezpośrednio wpływa na zmniejszenie kwoty należnego VAT), ale również w każdym innym przypadku, gdy wykazana kwota podatku staje się kwotą nienależną (np. z powodu zastosowania nieprawidłowej stawki VAT).

Stan faktyczny w sprawie będącej przedmiotem wniosku spełnia przesłankę wskazaną w powołanym przepisie § 14 Rozporządzenia w sprawie faktur, doszło bowiem do zastosowania dla wykonywanych na rzecz Gminy usług budowlanych nieprawidłowej stawki VAT. Jak wynika jednoznacznie z uzasadnienia wyroku Sądu, stawkę wymienioną w art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w przypadku umowy łączącej strony, zarejestrowanej przez UKiE należało obniżyć do 0%. Jak podkreślił Sąd, "dla oceny zasadności roszczenia strony powodowej, decydującym było w pierwszym rzędzie rozstrzygnięcie czy w przypadku umowy zawartej między stronami w dniu 6 stycznia 2005 r. zastosowanie miała stawka VAT 0% wynikająca z regulacji zawartych w § 6 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Na tak postawione pytanie udzielić należy odpowiedzi pozytywnej. W tym względzie Sąd Apelacyjny w pełni podziela pogląd prawny wyrażony m.in. w wyroku Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 sierpnia 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 028/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 marca 2007 r., sygn. akt I SA/Wr 121/07, iż w ramach § 6 ust. 3 ww. rozporządzenia, regulacje zawarte w pkt 1 i pkt 2 mają równorzędną pozycję i ich celem jest określenie środków bezzwrotnej pomocy, do których mają zastosowanie preferencje wynikające z § 6 ust. 1 tego rozporządzenia. Ustawodawca, w przepisie § 6 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., definiując środki bezzwrotnej pomocy, posłużył się kryterium funduszy, w ramach których środki te przyznano i przekazano polskim podmiotom na podstawie umów zawartych z nimi przed 1 maja 2004 r. Brak zatem podstaw do przyznania, iż w § 6 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia te same fundusze (ze środków bezzwrotnej pomocy) ustawodawca określa posługując się innym kryterium, tj. uznając za fundusze pomocowe wyłącznie fundusze wydatkowane w wykonaniu konkretnych umów zawartych przed 1 maja 2004 r. przez polski podmiot z wykonawcami inwestycji, na którą przyznano fundusze z bezzwrotną pomocą. Funduszami, o których mowa w wyżej wymienionych przepisach są uzyskane w ramach programów PHARE i ISPA oraz innych programów, fundusze służące przygotowaniu m in. Polski do przystąpienia do Unii Europejskiej. Podmiotem finansującym zakupy towarów i usług z tych funduszy, przed 1 maja 2004 r., na podstawie § 15 ust. 1 i ust. 3 pkt 1 i 2, obowiązującego wówczas rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (...) przysługiwał zwrot podatku naliczonego przy tych zakupach, co pozwalało na przeznaczenie całości otrzymanych środków pomocowych na realizację konkretnych przedsięwzięć i zapobiegało wykorzystaniu tych środków na zwiększenie wpływów budżetu państwa. Kontynuacją tych preferencji podatkowych są uregulowania zawarte w § 6 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r., w którym uległ zmianie uległ jedynie sposób realizacji tych preferencji poprzez zastąpienie zwrotu naliczonego podatku 0% przy świadczeniu usług ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, przyznanym przed 1 maja 2004 r. Skutek obu tych regulacji jest taki sam i polega na zapewnieniu wykorzystania przyznanych środków pomocowych w całości na określony cel. Na gruncie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z 27 kwietnia 2004 r. zapewnienie realizacji tego celu możliwe jest jedynie wówczas, gdy o zastosowaniu preferencyjnej stawki podatku VAT decyduje data zawarcia umowy (kontraktu), na podstawie której polski podmiot otrzymał środki pomocowe a nie data zawarcia umowy w wykonaniu której nabywane są usługi. Brak także podstaw do różnicowania w tym zakresie środków pochodzących z funduszu PHARE lub innych funduszy i środków pochodzących z funduszu ISPA.

Sąd uznał więc, że stawką właściwą dla wykonywanych przez Spółkę na rzecz Gminy usług budowlanych była stawka 0%. Powołując się zaś na treść art. 108 ust. 2 ustawy o VAT, tenże Sąd uznał, że nie było żadnych przeszkód, aby wystawione faktury z wykazaną kwotą podatku wg stawki 22% zostały przez Spółkę skorygowane.

Zdaniem Spółki, w zaistniałej sytuacji, mając na uwadze wydany przez Sąd wyrok wprost nakazujący Spółce wystawienie faktur korygujących, nie mogła ona inaczej postąpić, jak faktury takie wystawić, wskazując jednocześnie jako właściwą stawkę VAT w wysokości 0%. Nie sprzeciwiają się też takiemu zachowaniu Spółki przepisy w zakresie VAT (w szczególności powołany na wstępie § 14 Rozporządzenia w sprawie faktur), z których wynika, że w przypadku pomyłki w stawce podatku podatnik wystawia fakturę korygującą. Spółka zauważa, że niemożność wystawienia faktur korygujących w sytuacji, gdy jest ona zobowiązana dokonać zwrotu kwoty VAT jako naliczonej i pobranej nienależnie, godziłaby w zasadę neutralności VAT. Zasada ta - jako jedna z najważniejszych w systemie VAT - oznacza, że podatek VAT powinien być dla podatnika neutralny, tzn. nie powinien stanowić dla niego obciążenia kosztowego. Podatek ten obciąża konsumpcję, czyli wykorzystanie usług i towarów do celów innych niż opodatkowana działalność gospodarcza (Wyrok NSA z dnia 30 listopada 2008 r., sygn. akt I FSK 1287/07, dostępny na stronie www.nsa.gov.pl). Na konieczność uwzględniania i zastosowania tej wykładni przepisów dotyczących VAT, wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (dalej: ETS, Trybunał). W sprawie C-291/03 My Travel pIc (wyrok z dnia 6 października 2005 r., dostępny na stronie www.curia.eu), Trybunał wskazał, że podstawowa zasada na której opiera się VAT, polega na tym, że system tego podatku, jako podatku od konsumpcji, obciąża wyłącznie konsumenta końcowego. VAT jest wprost proporcjonalny do ceny towarów i usług i jest płacony przez podatników na każdym etapie procesu produkcji lub dystrybucji na rzecz organów podatkowych, którym obowiązani są oni pobrane kwoty przekazać. Zgodnie z podstawową zasadą tego systemu i warunkami jego funkcjonowania, VAT, jaki ma być pobrany przez organy podatkowe, musi być równy podatkowi rzeczywiście pobranemu od konsumenta końcowego".

W zaistniałej sytuacji niemożność wystawienia faktur korygujących przez Spółkę spowoduje, że ciężar podatku VAT poniesie ona sama. Z jednej bowiem strony dokonała zwrotu kwoty VAT, z drugiej - gdyby nie wystawiła faktur korygujących - nie miałaby możliwości zmniejszenia kwoty podatku należnego. Ten argument potwierdza prawidłowość twierdzenia Spółki, że w zaistniałej sytuacji jedyną możliwością zapobieżenia naruszenia zasady neutralności jest wystawienie faktur korygujących i na ich podstawie obniżenie kwoty podatku należnego VAT. Zdaniem Spółki za przyjęciem, że w zaistniałej sytuacji przysługuje jej prawo do skorygowania podatku należnego przemawia wprost wynikająca z art. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej zasada demokratycznego państwa prawa. Nie do pogodzenia z tą zasadą byłaby bowiem sytuacja, gdy z jednej strony Sąd nakazuje Spółce zwrot pobranego od kontrahenta podatku VAT, uznając ten podatek za nienależny i wskazując na możliwość jego skorygowania a z drugiej strony, inny organ tego państwa korektę taką wyklucza i uznaje pobrany przez kontrahenta podatek za należny.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Spółki, po spełnieniu warunków określonych przez ustawodawcę a dotyczących korygowania podatku należnego, prawidłowym jest postępowanie Spółki, która faktury korygujące wystawiła i na ich podstawie zamierza dokonać zmniejszenia kwoty podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie jednak upoważnienia ustawowego, zawartego w art. 41 ust. 16 Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) obniżył stawkę podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług.

Zgodnie z § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 i 2 oraz w art. 146 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy obniża się do wysokości 0% przy świadczeniu usług przez zarejestrowanych podatników oraz imporcie usług, nabywanych za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w ust. 3 i 4, jeżeli zawarta została pisemna umowa o świadczenie tych usług, zarejestrowana przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej. W myśl zaś pkt 2 w przypadku świadczenia i importu usług, których nabycie finansowane jest w części ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o których mowa w ust. 3 i 4, i w części z innych środków finansowych, przepis ust. 1 stosuje się wyłącznie do tej części wartości usługi, która została sfinansowana ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Z cytowanych przepisów wynika, iż warunkiem uprawniającym do zastosowania preferencyjnej stawki jest kumulatywne spełnienie następujących przesłanek:

* rejestracja podatnika dla celów podatku od towarów i usług

* nabycie świadczonej usługi za środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej w całości lub części

* zawarcie pisemnej umowy o świadczenie tych usług

* rejestracja umowy przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej.

W omawianym stanie faktycznym wszystkie ww. warunki zostały spełnione.

Definicję środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej zawiera § 6 pkt 3, zgodnie z którym za środki finansowe bezzwrotnej pomocy zagranicznej uważa się bezzwrotne środki przekazane polskim podmiotom z budżetu Unii Europejskiej na podstawie umów zawartych z Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczących:

1.

Programu Pomocy w Przebudowie Gospodarczej Państw Europy Środkowej i Wschodniej PHARE), w tym złotowe fundusze partnerskie powstałe w wyniku realizacji tego programu, a także środki, które zostały przekazane polskim podmiotom na podstawie umów zawartych z nimi przed dniem 1 maja 2004 r. na sfinansowanie programów realizowanych przez te jednostki w ramach Programów Ramowych Unii Europejskiej oraz w ramach innych programów wspólnotowych Unii Europejskiej

2.

kontraktów zawartych przed dniem 1 maja 2004 r. w ramach Przedakcesyjnego Instrumentu Polityki Strukturalnej (ISPA).

Zaznaczyć należy, iż wymóg rejestracji umowy zawarty w wyżej cytowanych przepisach dotyczy każdej umowy o świadczenie usług objętych stawką preferencyjną.

W opisywanym stanie faktycznym Spółka w dniu 6 stycznia 2005 r. podpisała z Gminą umowę na wykonanie robót pod nazwą "Zaopatrzenie w wodę i oczyszczenie ścieków - Budowa Zakładu Uzdatniania Wody". Przedmiotowa umowa została zarejestrowana przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej w dniu 7 marca 2008 r.

Biorąc pod uwagę wyżej przedstawione przepisy prawa obowiązujące w dacie zaistnienia okoliczności mających wpływ na ustalenie stawki podatku dla świadczonych usług oraz przedstawione we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że spełnione zostały przesłanki warunkujące prawo do zastosowania stawki 0%, na podstawie cyt. wyżej § 6 ust. 1 rozporządzenia, w okresie jego obowiązywania, tj. umowy o świadczenie usług zawierane z kontrahentami rejestrowane są przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, a usługi te finansowane są ze środków stanowiących środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z uwagi na fakt, iż faktury korygujące zostały wystawione po dniu 29 kwietnia 2010 r., zatem zastosowanie będą miały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Z regulacji zawartej w § 13 ust. 1 rozporządzenia, wynika, iż w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu może wystawić fakturę korygującą. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 3 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia).

Ponadto stosownie do § 14 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W myśl art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług, sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie.

W powstałej sytuacji, celem właściwego opodatkowania przedmiotowej transakcji wystawiający faktury obowiązany jest do ich korekty, zgodnie z warunkami powołanego wyżej rozporządzenia. Przy czym prawo do obniżenia deklarowanego podatku od towarów i usług uzależnione jest od dysponowania potwierdzeniem odbioru tych faktur przez kontrahenta.

Podsumowując: Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki 0%, gdyż o zastosowaniu preferencyjnej stawki podatku VAT decyduje data zawarcia umowy (kontraktu), na podstawie której polski podmiot otrzymał środki pomocowe, a nie data zawarcia umowy, w wykonaniu której nabywane są usługi ze środków pomocowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl