IPPP2-443-5/10-2/JB - Uznanie sprzedaży składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością pionu organizacyjnego banku za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 31 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na mocy zawartej z nabywcą umowy sprzedaży, H S.A. (dalej: "Bank") przeniósł na nabywcę cały zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z działalnością centrum operacyjnego (dalej: "Pion"), w tym istniejące zobowiązania związane z działalnością Pionu (rezerwę na nagrody pracownicze za 2009 rok). Na nabywcę przeniesione zostały również w drodze przelewu (cesji umowy najmu) prawa i obowiązki wynikające z zawartej przez Bank umowy najmu lokalu, w którym prowadzona była działalność Pionu, w ten sposób nabywca uzyskał prawo korzystania z lokalu będącego siedzibą Pionu.

Przekazanie nabytych składników nastąpi z dniem 1 stycznia 2010 r.

Zgodnie z Regulaminem Organizacyjnym Banku, struktura organizacyjna Banku oparta jest o tzw. piony, będące w Banku jednostkami organizacyjnymi najwyższego szczebla. W ramach pionów funkcjonują określone departamenty oraz zespoły. Jednym z pionów organizacyjnych Banku był pion centrum operacyjnego (Pion).

Pion pełnił w strukturze Banku przede wszystkim funkcje związane z telefoniczną obsługą klientów (tzw. call-center), obsługą korespondencji z klientami banku, weryfikacją zgłoszeń o potencjalnych nadużyciach, wsparciem klientów w zakresie bankowości elektronicznej, obsługą operacyjną procesów windykacji, wprowadzaniem do systemów i przetwarzaniem danych związanych z obsługą klientów i produktów bankowych, procesowaniem płatności klientów w systemach bankowych, procesowaniem i kontrolą ewidencji księgowej i podatkowej, przygotowaniem raportów systemowych i archiwizacją dokumentacji.

Struktura organizacyjna Pionu obejmowała jego kierownictwo (Dyrektor Generalny Pionu) oraz siedem departamentów (Finansów, Przetwarzania, Operacyjny CMB, Windykacji, Telefonicznej Obsługi Klienta, Zarządzania Projektami, ds. Zasobów Ludzkich i Szkoleń) i dwa zespoły operacyjne (ogólny i IT). Działalność Pionu prowadzona była w budynku wynajmowanym przez Bank prawie wyłącznie na potrzeby Pionu. Pion w swojej działalności wykorzystywał wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych obejmujący środki trwałe i wyposażenie (przede wszystkim sprzęt komputerowy i telefoniczny a także urządzenia teleinformatyczne, typowe wyposażenie biurowe np. meble, sprzęt biurowy oraz nakłady w obcych środkach trwałych) oraz wartości niematerialne i prawne (przede wszystkim licencje na oprogramowanie wykorzystywane przez Pion) i należności. Istotnym z punktu widzenia nabywcy elementem transakcji jest wiedza i doświadczenie pracowników Pionu w obsłudze klientów (zdobyte między innymi dzięki organizowanym przez Bank szkoleniom czy funkcjonującemu w Pionie systemowi coachingu) a także takie niematerialne składniki istniejące w Pionie jak system kontroli jakości, narzędzia śledcze oraz monitorowania zasobów, badania obsługi klienta. W Pionie zatrudnionych było ok. 300 pracowników.

W ramach wewnętrznej gospodarki finansowej Banku do Pionu przypisywany był określony budżet, którego realizacja podlegała wewnętrznej sprawozdawczości. W tym celu sporządzane było zestawienie przychodów i kosztów Pionu. Ponadto dla celów rachunkowości zarządczej Banku Pion stanowił centrum kosztowe wyższego szczebla, będące agregacją ok. 20 centrów kosztowych niższego szczebla wchodzących w skład Pionu. W związku z tym Pion sporządzał zbiorcze raporty dla wszystkich wchodzących w jego skład centrów kosztowych niższego szczebla.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. pracownicy Banku związani z realizacją zadań i funkcji Pionu staną się pracownikami nabywcy w trybie art. 23¹ Kodeksu pracy, w rezultacie przejścia zakładu pracy na nabywcę.

Nabywca na moment nabycia Pionu nie zatrudniał pracowników (posiadał jedynie statutowe organy np. Zarząd) oraz nie prowadził działalności operacyjnej. Nabywca Pionu będzie realizować dotychczasowe zadania i funkcje Pionu wykorzystując nabyty od Banku zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, przejęte umowy oraz pracowników. Bank zamierza nabywać od nabywcy usługi odpowiadające funkcjom pełnionym do momentu transakcji sprzedaży przez Pion.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym podlegający sprzedaży zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych związanych z przedstawionymi zadaniami i funkcjami realizowanymi przez Pion stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej: "ustawa o VAT")...

Zdaniem wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zorganizowaną część przedsiębiorstwa stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że muszą być łącznie spełnione następujące cztery warunki, aby przedmiot sprzedaży stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa:

Ad 1) W przedstawionym przez Bank stanie faktycznym, przedmiotem transakcji sprzedaży był zespół składników materialnych (m.in. środki trwałe) i niematerialnych (m.in. licencje, procedury organizacyjne, należności a także know-how). Na nabywcę przeniesione zostały również zobowiązania (zobowiązania z umowy najmu oraz rezerwa na nagrody pracownicze). Co istotne przenoszone składniki stanowiły pewien określony i zorganizowany zespół. Zdaniem Banku spełniony jest zatem warunek Nr 1.

Fakt, iż na nabywcę nie były przeniesione inne niż wymienione zobowiązania, wynika z faktu, że w ocenie Banku, na moment transakcji, nie istniały inne zobowiązania związane funkcjonalnie z Pionem, które mogłyby podlegać przeniesieniu. Nie jest jednak konieczne istnienie takich zobowiązań. Jak bowiem stwierdził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 9 października 2009 r. (sygn. III SA/Wa 674/09): "należy zauważyć, iż w rzeczywistości czasami zobowiązań nie ma, ponieważ zostały wcześniej spłacone zanim wniesiono aportem ZCP do nowej Spółki itp. W takiej sytuacji trzymanie się tylko literalnego brzmienia przepisu pozbawiałoby określony zespół składników majątkowych i niemajątkowych wyodrębnionych organizacyjnie i funkcjonalnie statusu ZCP, co do zasady. Z taką interpretacją tego przepisu trudno się zgodzić." Zatem, zdaniem Banku, przenoszony przez Bank na nabywcę zespół składników spełnia kryteria określone w warunku Nr 1.

Ad 2) Przeniesiony na nabywcę zespół składników był wyodrębniony w strukturze organizacyjnej Banku, określonej Regulaminem Organizacyjnym, jako Pion, który posiadał między innymi własne kierownictwo, własną strukturę organizacyjną, obejmującą departamenty i zespoły oraz kompletne zaplecze administracyjne a także prawo najmu lokalu, w którym prowadzona była fizycznie działalność Pionu.

Powyższe elementy świadczą jednoznacznie o organizacyjnym wyodrębnieniu Pionu w ramach struktury organizacyjnej Banku.

Przeniesiony na nabywcę zespół składników był również wyodrębniony pod względem finansowym, realizował on własny budżet, ustalane były przez Bank przychody i koszty Pionu, który stanowił centrum kosztów dla celów rachunkowości zarządczej Banku. Pion realizował również sprawozdawczość finansową na potrzeby Banku. Wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 674/09). Biorąc pod uwagę fakt, iż ewidencja księgowa Banku pozwalała na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do Pionu, zdaniem Banku, spełniony jest warunek Nr 2.

Ad 3) Nie ulega wątpliwości, że Pion przeznaczony był w ramach struktury organizacyjnej Banku do realizacji określonych zadań gospodarczych, realizował bowiem ściśle określone funkcje, przedstawione przez Bank w opisie stanu faktycznego. Co istotne, wszystkie niezbędne do realizacji tych zadań składniki zostały przeniesione na nabywcę, w szczególności istotne znaczenie z punktu widzenia realizacji funkcji Pionu miało przeniesienie na nabywcę takich elementów jak wiedza i doświadczenie pracowników, istniejące struktury organizacyjne oraz infrastruktura techniczna oraz prawo korzystania z lokalu.

W związku z powyższym, zdaniem Banku, zbyty zespół składników był przeznaczony do realizacji określonych zadań, a zatem spełniony jest warunek Nr 3.

Ad 4) Pion stanowił samodzielną i kompletną z organizacyjnego punktu widzenia jednostkę mogącą realizować przypisane jej zadania gospodarcze, posiadającą własne w pełni funkcjonalne zaplecze administracyjne. O możliwości prowadzenia przez Pion samodzielnej działalności świadczy fakt, iż nabywca, w oparciu o nabyty od Banku zespół składników oraz przejęte umowy i pracowników, zamierza realizować funkcje i zadania przypisane do Pionu. Co istotne, nabywca nie posiadał przed nabyciem od Banku powyższego zespołu składników praktycznie żadnych zasobów pozwalających na prowadzenie działalności operacyjnej w tym zakresie, zatem to w oparciu o nabyty od Banku zespół składników nabywca będzie samodzielnie prowadzić działalność w zakresie funkcji Pionu.

Za spełniony należy zatem uznać warunek aby Pion mógł stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące przypisane mu zadania gospodarcze. Zdaniem Banku spełniony jest więc również warunek Nr 4.

W związku z powyższym, zdaniem Banku w przedstawionym stanie faktycznym podlegający sprzedaży na rzecz nabywcy zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.