IPPP2/443-49/14-4/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 12 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 marca 2014 r. doręczone Stronie w dniu 7 marca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 12 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 4 marca 2014 r. Nr IPPP2/443-49/14-2/BH.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Kancelaria świadczy usługę na rzecz Krajowego Klienta, będącego czynnym podatnikiem VAT, w zakresie procedur techniczno-prawnych uzyskania ochrony prawnej znaku towarowego. Wykonawstwo usługi polega na czynnościach przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej oraz wniesienia w imieniu Klienta stosownych opłat urzędowych do Urzędu. Opłaty urzędowe wnoszone do Urzędu nie podlegają opodatkowaniu VAT. Po zrealizowaniu usługi wystawiona została faktura VAT, która ujmowała następujące elementy:

* honorarium rzecznika - kwota

* opłata urzędowa - kwota

* razem usługa wartość netto - kwota

* podatek VAT 23% od łącznej wartości netto - kwota

* ogółem kwota faktury brutto - kwota

Klient, odbiorca faktury, zakwestionował kwotę należnego VAT w zakresie opłaty urzędowej, twierdząc iż nie podlega podatkowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zrealizowane przez Kancelarię zlecenie jest usługą kompletną łącznie z opłatą urzędową, czy też należy traktować opłatę urzędową jako oddzielną pozycję bez dodawania należącego podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Kancelaria realizuje usługę kompletną łącznie z opłatami urzędowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 8 ust. 1 przywołanej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Należy wskazać, że z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie nowe przepisy dotyczące m.in. podstawy opodatkowania wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35). Art. 1 kt 23 ww. ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. uchyla art. 29 ustawy i art. 1 pkt 24 wprowadza do obecnie obowiązującej ustawy nowy art. 29a.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania. Do elementów, które nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania należą m.in. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków, poniesionych w imieniu i na rachunek tego ostatniego i które są ujmowane przejściowo przez podatnika prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz klienta polskiego, będącego czynnym podatnikiem VAT, w zakresie procedur techniczno-prawnych uzyskania ochrony prawnej znaku towarowego. Wykonawstwo usługi polega na czynnościach przygotowania dokumentacji zgłoszeniowej oraz wniesienia w imieniu klienta stosownych opłat urzędowych do Urzędu.

Po zrealizowaniu usługi wystawiona została faktura VAT, która ujmowała następujące elementy:

* honorarium rzecznika - kwota

* opłata urzędowa - kwota

* razem usługa wartość netto - kwota

* podatek VAT 23% od łącznej wartości netto - kwota

ogółem kwota faktury brutto - kwota.

W tym miejscu należy zauważyć, że zawód rzecznika patentowego polega na świadczeniu pomocy w sprawach własności przemysłowej (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 11 kwietnia 2001 r.o rzecznikach patentowych, Dz. U. z 2011 r. Nr 155, poz. 925). Wykonywanie tego zawodu dopuszczone jest: w kancelarii patentowej, na rzecz pracodawcy lub na podstawie umów cywilnoprawnych, ale w każdym wypadku na warunkach określonych w tej ustawie (art. 4 ust. 2 i 3). Zgodnie z art. 8 ww. ustawy, przedmiotem działalności kancelarii patentowej jest świadczenie pomocy w sprawach własności przemysłowej. Pomoc ta ma charakter prawno-techniczny. Pomoc prawna polega w szczególności na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, badaniu stanu prawnego przedmiotów własności przemysłowej, zastępstwie prawnymi procesowym. Pomoc techniczna z kolei polega w szczególności na opracowywaniu opisów technicznych zgłoszeń do ochrony przedmiotów działalności twórczej przeznaczonych do przemysłowego wykorzystywania, badaniu zakresu ich ochrony, prowadzeniu poszukiwań dotyczących stanu techniki. Ponadto, w myśl art. 9 ww. ustawy, rzecznik patentowy występuje w charakterze pełnomocnika w postępowaniu przed Urzędem Patentowym, sądami i organami orzekającymi w sprawach własności przemysłowej, z wyjątkiem występowania w charakterze pełnomocnika w postępowaniu karnym i postępowaniu karnym skarbowym.

Zdaniem tut. Organu usługa, wykonywana przez Wnioskodawcę jako rzecznika patentowego, polegająca na przygotowaniu dokumentacji pozwalającej na dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego jest niezależna od dokonania przez Wnioskodawcę opłaty urzędowej. Wprawdzie opłata urzędowa jest czynnością niezbędną, bez której zgłoszenie nie zostanie przyjęte, jednakże ma ona charakter administracyjny a nie charakter wynagrodzenia za wykonywaną usługę. Wnioskodawca nie ma interesu prawnego w uiszczeniu tej opłaty a dokonuje jej jedynie na rzecz podmiotu trzeciego. Opłata urzędowa nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i potraktowanie jej jako elementu podstawy opodatkowania na wystawianej fakturze bezpodstawnie zwiększyłoby cenę świadczonej przez Wnioskodawcę usługi.

Cyt. wcześniej art. 29a ust. 7 ustawy, wskazuje, że określając podstawę opodatkowania z tytułu świadczonej usługi, można w niej nie uwzględnić otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują i nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie "w imieniu i na rzecz". Przyjęcie w ustawie takiej konstrukcji prowadzi do wniosku, że zwrot ten, zgodnie z regułami wykładni literalnej, powinien być interpretowany według ogólnych zasad języka polskiego.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN, określenie "w imieniu" oznacza działanie "ze względu na kogoś, dla czyjegoś dobra, odwołując się do kogoś". Natomiast określenie "na rzecz" oznacza tyle, co działanie "na czyjąś korzyść, dla kogoś, dla czyjegoś dobra". Dlatego też, z uwagi na brak w ustawie specyficznych definicji legalnych komentowanych zwrotów, powinny być one interpretowane szeroko, zgodnie z ich potocznym rozumieniem i znaczeniem na gruncie języka polskiego. Określonych wskazówek odnośnie interpretacji ww. zwrotów dostarcza również ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Z 2014 r. poz. 121). Przepisy ww. Kodeksu odnoszą się zarówno do kwestii działania w czyimś imieniu, jak i na czyjąś rzecz. W art. 95 ust. 1 i 2 Kodeksu cywilnego wskazano, że czynności prawnej można dokonać przez przedstawiciela działającego w imieniu osoby, którą reprezentuje, a czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Tym samym, przedstawiciel, stosownie do postanowienia art. 95 Kodeksu, działa w imieniu i na rzecz swojego mocodawcy, przez co rozumieć należy, że wszelkie skutki faktyczne i prawne jego działania dotyczą bezpośrednio jego mocodawcy.

Analiza powyższych przepisów w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia, pozwala stwierdzić, że czynność wniesienia przez Wnioskodawcę opłaty urzędowej do Urzędu Patentowego, w świetle art. 29a ust. 7 ustawy, nie stanowi elementu podstawy opodatkowania świadczonej przez Wnioskodawcę usługi. Wnioskodawca, jako Kancelaria, uiszcza opłatę urzędową w imieniu swojego Klienta. Nadmienić należy, że dla wyłączenia opłaty urzędowej z podstawy opodatkowania świadczonej usługi Wnioskodawca, zgodnie z ww. przepisem ustawy, powinien posiadać dowód poniesienia tego wydatku w imieniu i na rzecz Klienta oraz ponoszony wydatek powinien być przez Wnioskodawcę ujmowany przejściowo w prowadzonej przez Niego ewidencji na potrzeby podatku.

Mając na uwadze powyższe uzasadnienie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.