IPPP2/443-484/13-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w związku ze sprzedażą używanego samochodu osobowego stanowiącego środek trwały.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wyższa Szkoła jest niepubliczną szkołą wyższą działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. Jednostka posiada osobowość prawną na podstawie art. 12 wspomnianej ustawy.

Głównym przedmiotem działalności jednostki jest działalność oświatowa, zgodnie z ustawą o VAT zwolniona od opodatkowania, jednakże osiąga ona także w niewielkim zakresie przychody z wynajmu pomieszczeń i sprzedaży książek, które ustawowo podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyższa Szkoła korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od lutego 2011 r. Wcześniej była zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako czynny podatnik podatku VAT. W 2009 r. szkoła zakupiła nowy samochód na cele związane z prowadzoną działalnością oświatową. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i podlegał amortyzacji. Jednostce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z czym podatek należny nie został pomniejszony o podatek VAT od zakupionego samochodu. W 2013 r. Jednostka zamierza sprzedać wspomniany pojazd.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Szkoła w związku z planowaną sprzedażą utraci prawo do zwolnienia z podatku VAT wspomniane w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z planowaną sprzedażą samochodu osobowego szkoła nie utraci prawa do zwolnienia z podatku VAT:

1. Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług do wartości limitu wspomnianego w ust. 1 nie wlicza się towarów, które zaliczane są do środków trwałych, a więc wartość transakcji sprzedaży wspomnianego samochodu służbowego nie będzie wliczana do limitu, o którym mowa w ust. 1 art. 113.

2. Sprzedaż samochodu osobowego jest zwolniona z VAT zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług gdy:

* podatnik używał przedmiotowego samochodu co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nim jak właściciel (np. po zakupie), oraz

* przy nabyciu ww. samochodu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, lub takie prawo przysługiwało, lecz w ograniczonym zakresie (tekst jedn.: 50% lub 60% kwoty podatku, nie więcej niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł).

W wymienionym przypadku obydwa te warunki zostały spełnione.

Prawo do zwolnienia z podatku VAT jednostka zachowuje w momencie, jeżeli dokonuje sprzedaży zwolnionej od opodatkowania, a takie zwolnienie gwarantuje Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w przypadku opisanym powyżej. Transakcja sprzedaży samochodu służbowego nie wpłynie na limit sprzedaży opodatkowanej w wysokości 150.000 zł, gdyż samochód stanowi środek trwały, od którego są dokonywane odpisy amortyzacyjne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 113 ust. 5 ustawy stanowi, iż jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Na mocy art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Mając na uwadze art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy, stwierdzić należy, iż podatnicy dokonujący dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, niezależnie od wielkości obrotów.

Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, nawet w przypadku obrotów nieprzekraczających kwoty limitu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług.

W myśl powołanych wyżej przepisów ze zwolnienia od podatku mogą korzystać podatnicy, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł - zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Ponadto do wartości sprzedaży nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Jednakże pomimo spełnienia przez podatnika ww. wymagań utrata zwolnienia następuje również w sytuacji, kiedy podatnicy dokonują dostawy towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 43 ust. 2 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest niepubliczną szkołą wyższą działającą w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym. Jednostka posiada osobowość prawną na podstawie art. 12 wspomnianej ustawy. Głównym przedmiotem działalności jednostki jest działalność oświatowa, zgodnie z ustawą o VAT zwolniona od opodatkowania, jednakże osiąga ona także w niewielkim zakresie przychody z wynajmu pomieszczeń i sprzedaży książek, które ustawowo podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wyższa Szkoła korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT od lutego 2011 r. Wcześniej była zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym jako czynny podatnik podatku VAT. W 2009 r. szkoła zakupiła nowy samochód na cele związane z prowadzoną działalnością oświatową. Samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych i podlegał amortyzacji. Jednostce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, w związku z czym podatek należny nie został pomniejszony o podatek VAT od zakupionego samochodu. W 2013 r. jednostka zamierza sprzedać wspomniany pojazd.

W przedstawionych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie samochód osobowy, będący środkiem trwałym, w działalności Wnioskodawcy. Samochód ten spełnia definicję towaru używanego w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca nabywając samochód w 2009 r. nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego. W związku z tym do dostawy tego samochodu zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalniający z podatku VAT dostawę towarów używanych, to w sytuacji, gdy przy ich nabyciu Stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie należy mieć jednakże na względzie art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług w powiązaniu z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zgodnie z którym ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej "akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Wnioskodawca planuje sprzedać samochód osobowy, który to towar - mając na uwadze literalne brzmienie art. 1 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym - podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym. Zatem w okolicznościach niniejszej sprawy, Strona pomimo nie przekroczenia kwoty obrotu, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, tj. kwoty 150 000 zł nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia podmiotowego z uwagi na brzmienie ww. art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b.

Tym samym mając na uwadze wskazany wyżej przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawione we wniosku okoliczności stwierdzić należy, że w związku ze sprzedażą samochodu osobowego używanego powyżej pół roku, którego dostawa korzysta ze zwolnienia z VAT, który stanowi towar opodatkowany podatkiem akcyzowym w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.