IPPP2/443-467/13-3/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 lipca 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-467/13-3/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 20 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych niemających wartości konsumpcyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych niemających wartości konsumpcyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Y) działa w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

Spółka jest dystrybutorem kosmetyków pochodzenia naturalnego. W swojej ofercie Wnioskodawca posiada kosmetyki roślinne, kolorowe i ekologiczne do pielęgnacji twarzy i ciała, jak i kosmetyki zapachowe.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca przekazuje (np. klientom lub potencjalnym klientom) drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące sprzedawanych przez niego produktów. Spółka przekazuje wspomniane materiały w celu rozpowszechniania informacji o jej kosmetykach (ich właściwościach, rodzajach, itp.) oraz pozyskiwania nowych klientów, zachęcając do nabycia jej produktów (np. poprzez dystrybuowanie ulotek/książeczek z kuponami rabatowymi lub informującymi o aktualnych promocjach).

Przekazywane materiały mają formę drukowanych, kolorowych ulotek, niewielkich rozmiarów książeczek, katalogów lub magazynów. W sklepach Wnioskodawcy przekazywane są na przykład:

* tzw. "książeczki czekowe" - drukowane katalogi, złożone z kuponów uprawniających do zakupu produktów Spółki w promocyjnych cenach (np. kup 2 w cenie 1 lub 40% zniżki),

* ulotki informujące o aktualnych lub przyszłych promocjach,

* "Magazyn....." - zawierający artykuły dotyczące wyłącznie produktów spółki (np. nowości), jak i informacje o aktualnych trendach w modzie, kosmetologii, makijażu powiązane z promocją produktów Spółki (np. artykuły na temat doboru zapachu perfum przedstawiające przykładowe zapachy Spółki w poszczególnych kategoriach zapachowych, doboru prezentu do znaku zodiaku zawierającego propozycje takich prezentów w postaci produktów Wnioskodawcy, prezentujące wskazówki dotyczące wykonania modnego makijażu przy użyciu kosmetyków Spółki, itp.),

* coroczny katalog produktów Spółki zawierający informacje dotyczące kosmetyków oraz zapowiadający nowości w nadchodzącym roku, a także sposobu ich produkcji czy składników użytych do produkcji,

* tematyczny (np. jesień) katalog produktowy zawierający informacje dotyczące kosmetyków, przedstawiający nowości sezonu oraz trendy a także informacje na temat sposobu produkcji i składników użytych do ich produkcji.

Spółka dystrybuuje także (np. do skrzynek pocztowych) ulotki informujące o promocjach i uprawniające do skorzystania z tych promocji (np. "przyjdź z ulotką do sklepu Y. w dniach.... a dostaniesz 50% rabatu na wybrane kosmetyki").

Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż wysyłkową, w ramach której przesyła klientom różnego rodzaju materiały reklamowe i informacyjne, np.

* katalogi przedstawiające produkty Spółki, z których klient może wybierać interesujące go towary i składać zamówienia na blankiecie będącym częścią katalogu (do katalogu dołączona jest koperta, w której może on przesłać wypełniony blankiet zamówienia),

* ulotki składające się z kuponów rabatowych uprawniających do nabycia produktów po obniżonych cenach,

* mini-katalogi zawierające listy produktów Spółki z przypisanymi im unikalnymi kodami i ceną,

* blankiety zamówień,

* list przewodni do klientów w formie ulotki,

* ulotki reklamowe przedstawiające informacje o określonym produkcie lub grupie produktów.

Cena jednostkowa nabycia wspomnianych materiałów reklamowych i informacyjnych (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie ich przekazywania, nie przekraczają 10 zł. Ulotki, broszury książeczki czekowe, katalogi są rozdawane anonimowo. Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie osób, którym przekazuje te materiały.

Do klientów zarejestrowanych w bazie danych Spółki (klienci odwiedzający sklepy Spółki, którzy zadeklarowali chęć otrzymywania takich materiałów) co miesiąc Spółka przesyła materiały informujące o ofercie promocyjnej i nowościach oraz raz w roku materiały informujące o specjalnym rabacie dla klienta z okazji jego urodzin. Tym samym Spółka posiada ich dane osobowe. Spółka posiada także dane osobowe osób otrzymujących materiały reklamowe w ramach sprzedaży wysyłkowej.

Działalność w zakresie wydawania wspomnianych materiałów, o której mowa powyżej jest podejmowana przez Spółkę obecnie i Spółka ma zamiar kontynuować tę działalność w przyszłości.

W przyszłości Spółka nie wyklucza także przekazywania materiałów reklamowych i informacyjnych w innej formie, np. kalendarzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych, z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej, nie podlega opodatkowaniu VAT.

2. Jeżeli mimo braku wartości użytkowej nieodpłatne wydanie tych materiałów podlegałoby jednak opodatkowaniu VAT w ocenie Organu, czy w przypadku, gdy ich jednostkowa cena nabycia / koszt wytworzenia nie przekroczy 10 zł (bez podatku VAT), zastosowanie znajdą do nich regulacje art. 7 ust. 3 ustawy o VAT i jako prezenty o małej wartości nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych, z uwagi na fakt, iż nie posiadają one wartości konsumpcyjnej, nie podlega opodatkowaniu VAT.

W zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli mimo braku wartości użytkowej nieodpłatne wydanie tych materiałów będzie podlegało jednak w ocenie Organu opodatkowaniu VAT, to w przypadku, gdy ich jednostkowa cena nabycia / koszt wytworzenia nie przekroczy 10 zł (bez podatku VAT), zastosowanie znajdą do nich regulacje art. 7 ust. 3 ustawy o VAT i jako prezenty o małej wartości nie będą podlegały opodatkowaniu VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

W zakresie pytania nr 1:

Podstawową cechą podatku VAT jest jego neutralność. Wyraża się ona głównie przez taką konstrukcję tego podatku, która zmierza do faktycznego opodatkowania konsumpcji (na wcześniejszych etapach obrotu podatek ten powinien być co do zasady neutralny) i jedynie konsumpcję powinien on obciążać.

W szczególności, podatek VAT nie powinien być faktycznym ciężarem dla przedsiębiorców, lecz powinien obciążać wyłącznie konsumentów. Tym samym, konsumpcja jest warunkiem koniecznym dla zaistnienia okoliczności prowadzących do opodatkowania danego zdarzenia podatkiem VAT.

W opinii Wnioskodawcy, przekazywane przez niego nieodpłatnie materiały drukowane i informacyjne nie posiadają wartości konsumpcyjnej dla ich odbiorców. Nie służą one bowiem zaspokojeniu ich potrzeb. W konsekwencji, w momencie przekazania wspomnianych materiałów nie dochodzi do konsumpcji, a zatem nie jest spełniona przesłanka dla opodatkowania danego zdarzenia podatkiem VAT.

Analogiczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 28 lipca 2011 r. (sygn. akt I FSK 1201/10), w którym stwierdził, iż "ulotki reklamowe nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy VAT. Podatek od towarów i usług jest podatkiem od konsumpcji, zaś w stanie faktycznym sprawy ulotki reklamowe nie miały wartości konsumpcyjnej".

Analogicznie wypowiedział się także Minister Finansów w broszurze informującej o najważniejszych zmianach w podatku od towarów i usług wchodzących w życie od 1 kwietnia 2013 r., opublikowanej na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (www.mf.gov.pl). Minister wskazał, iż "przy badaniu, czy nieodpłatnie przekazywane towary w ogóle podlegają podatkowi VAT należy określić czy przekazywany towar ma wartość użytkową (konsumpcyjną,) z punktu widzenia nabywcy. Jeżeli przekazywany nieodpłatnie towar nie miałby dla nabywcy żadnej wartości użytkowej (konsumpcyjnej), to wówczas przekazanie takiego towaru nie podlegałoby opodatkowaniu podatkiem VAT".

Jako przykład tego rodzaju materiałów Minister Finansów podaje ulotki informacyjne o firmie (adres, profil działalności, itp.), które "nie mają dla nabywcy wartości użytkowej, a zatem ich nieodpłatne przekazanie nie będzie podlegać VAT".

Zdaniem Ministra "w pierwszej kolejności należy ustalić czy drukowany materiał informacyjny i reklamowy ma wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta. Jeśli nie - będzie to np. katalog czy ulotka, to nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT".

Wnioskodawca pragnie także zauważyć, iż przyjęcie, że nieodpłatne przekazanie materiałów reklamowych i informacyjnych podlega opodatkowania VAT, prowadziłoby do naruszenia kolejnej fundamentalnej zasady podatku VAT, to jest jego neutralności. Spółka poniosłaby bowiem faktyczny koszt tego podatku, pomimo, iż nie zaistniała podstawowa przesłanka do jego nałożenia, tj. konsumpcja.

W zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług. Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się również nieodpłatnie przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyżej przytoczonych przepisów wynika, iż nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei definicja legalna prezentów o małej wartości została sformułowana w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którą pojęcie to oznacza przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1.

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2.

których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa powyżej, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Organ uzna, iż mimo braku wartości konsumpcyjnej (użytkowej) materiałów reklamowych i informacyjnych, ich nieodpłatne przekazanie co do zasady podlega opodatkowaniu VAT jako nieodpłatne wydanie towarów, to w przypadku, gdy ich jednostkowa cena nabycia / koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł (bez podatku VAT), będą one stanowiły prezenty o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 ustawy o VAT.

W konsekwencji zastosowanie znajdą do nich regulacje art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, a więc ich nieodpłatne przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W art. 7 ust. 3 ustawy o VAT ustawodawca przewidział wyjątek od tej zasady, zgodnie z którym czynność przekazywania prezentów o małej wartości, jeżeli przekazanie następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika, nie podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

I tak, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. (ust. 3)

W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1.

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;

2.

których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1.

ma na celu promocję tego towaru oraz

2.

nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości (niebędące przedmiotem niniejszej interpretacji) lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest dystrybutorem kosmetyków pochodzenia naturalnego.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca przekazuje (np. klientom lub potencjalnym klientom) drukowane materiały reklamowe i informacyjne dotyczące sprzedawanych przez niego produktów. Spółka przekazuje wspomniane materiały w celu rozpowszechniania informacji o jej kosmetykach (ich właściwościach, rodzajach, itp.) oraz pozyskiwania nowych klientów, zachęcając do nabycia jej produktów (np. poprzez dystrybuowanie ulotek/książeczek z kuponami rabatowymi lub informującymi o aktualnych promocjach).

Przekazywane materiały mają formę drukowanych, kolorowych ulotek, niewielkich rozmiarów książeczek, katalogów lub magazynów. W sklepach Wnioskodawcy przekazywane są na przykład: tzw. "książeczki czekowe" - drukowane katalogi, złożone z kuponów uprawniających do zakupu produktów Spółki w promocyjnych cenach (np. kup 2 w cenie 1 lub 40% zniżki), ulotki informujące o aktualnych lub przyszłych promocjach czy katalogi produktów.

Spółka dystrybuuje także (np. do skrzynek pocztowych) ulotki informujące o promocjach i uprawniające do skorzystania z tych promocji.

Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż wysyłkową, w ramach której przesyła klientom różnego rodzaju materiały reklamowe i informacyjne, np. katalogi przedstawiające produkty Spółki, ulotki składające się z kuponów rabatowych uprawniających do nabycia produktów po obniżonych cenach, mini-katalogi zawierające listy produktów Spółki z przypisanymi im unikalnymi kodami i ceną czy blankiety zamówień.

Cena jednostkowa nabycia wspomnianych materiałów reklamowych i informacyjnych (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie ich przekazywania, nie przekraczają 10 zł. Ulotki, broszury książeczki czekowe, katalogi są rozdawane anonimowo. Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie osób, którym przekazuje te materiały.

Wątpliwości Spółki sprowadzają się kwestii uznania za dostawę towarów przekazywanych materiałów reklamowych i informacyjnych niemających wartości konsumpcyjnej, a także objęcia tychże wydań podatkiem VAT.

Na wstępie należy podkreślić, iż co do zasady, podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym odnosząc się do niniejszej sprawy - w myśl art. 7 ust. 2 - podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę - konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

W omawianej sytuacji, Spółka wskazuje, że celem nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych na rzecz klientów bądź potencjalnych klientów Wnioskodawcy jest rozpowszechnianie wiedzy o jej kosmetykach oraz pozyskiwanie nowych klientów, zachęcając do nabycia jej produktów. Przekazywane towary nie mają charakteru handlowego, bowiem ich celem nie jest zaspokojenie lub wyeliminowanie potencjalnych potrzeb zakupowych na dany towar a jedynie promocja i dostarczenie informacji na temat danego produktu. Cel promocyjny związany z przekazaniem materiałów reklamowych zostaje zrealizowany w sytuacji gdy odbiorca, konsument (potencjalny klient) ma okazję zapoznać się z właściwościami danego produktu bądź uzyskać informację o ofercie handlowej Spółki, co w dalszej kolejności ma sprzyjać zachęceniu go do nabycia oferowanych produktów. Z racji, iż materiały reklamowe i informacyjne nie spełniają głównego celu jakim jest konsumpcja dla klienta, lecz dostarczają informacji o produktach Spółki, nie mogą być uznane za towary w znaczeniu konsumpcyjnym.

Zatem należy jednoznacznie wskazać, iż materiały reklamowe i informacyjne przekazywane przez Wnioskodawcę nie mogą być uznane za towar w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek VAT jest podatkiem od konsumpcji, zaś w opisanym stanie sprawy materiały promocyjne nie mają żadnej wartości konsumpcyjnej. Zatem ich przekazanie nieodpłatne nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w świetle treści art. 7 ust. 2 ustawy.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych przez Spółkę stwierdzić należy, iż Wnioskodawca dokonując nieodpłatnego przekazania na rzecz klientów bądź potencjalnych klientów materiałów reklamowych i informacyjnych nieposiadających wartości użytkowej - nie dokonuje dostawy towarów, zatem czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania podatku należnego z tytułu ich nieodpłatnego przekazania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo Organ podatkowy wyjaśnia, że w związku z prawidłowym stanowiskiem w zakresie pytania pierwszego, nie dokonano oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego, ponieważ zagadnienia zawarte w tym pytaniu stały się bezprzedmiotowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga w kwestii opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych niemających wartości konsumpcyjnej w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. W zakresie stanu faktycznego oraz w odniesieniu do opodatkowania przekazania materiałów reklamowych i informacyjnych mających wartość konsumpcyjną, zostaną wydane odrębne interpretacje indywidualne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl