IPPP2/443-466/14-4/KBr

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-466/14-4/KBr

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2014 r. (data wpływu 22 maja 2014 r.) uzupełnionym w dniu 7 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 czerwca 2014 r. Nr IPPP2/443-466/14-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 3 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupionego lokalu użytkowego przeznaczonego na wynajem małżonce oraz prawa do wystąpienia o zwrot tego podatku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu zakupionego lokalu użytkowego przeznaczonego na wynajem małżonce oraz prawa do wystąpienia o zwrot tego podatku.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 7 lipca 2014 r. (data wpływu 9 lipca 2014 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 30 czerwca 2014 r. Nr IPPP2/443-466/14-2/KBr (skutecznie doręczone w dniu 3 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Dnia 9 grudnia 2013 r. Wnioskodawca złożył wniosek o zarejestrowanie w zakresie podatku od towarów i usług (VAT). Dnia 11 grudnia 2013 r. Zainteresowany podpisał umowę przedwstępną (w formie aktu notarialnego) kupna lokalu usługowego od dewelopera, w celu jego dalszego wynajmu. Wnioskodawca posiada wspólność ustawową majątkową, ale lokal został nabyty z majątku osobistego pochodzącego ze spadku (Podatnik jest w posiadaniu wszystkich dowodów), co zostało zaznaczone w umowie przedwstępnej.

Umowa przyrzeczenia (ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży w formie aktu notarialnego) ma nastąpić do 31 sierpnia 2015 r. Czynności przed notariuszem związane z umową przyrzeczenia zostaną dokonane wspólnie z małżonką, która złoży oświadczenie w zakresie nabycia nieruchomości ze środków stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy oraz wejścia nieruchomości również w skład tego majątku.

Jako zarejestrowany podatnik VAT Wnioskodawca składa deklaracje kwartalne (VAT-7K) rozliczając się jednocześnie z właściwym Urzędem Skarbowym. Kwoty podatku wynoszą "zero-nic", gdyż lokal na dzień dzisiejszy jest budowany i nie może być oddany w najem, co uniemożliwia uzyskiwanie przychodów z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna (zarejestrowana jako podatnik podatku VAT), która nabędzie lokal usługowy z majątku osobistego, Wnioskodawca będzie mógł ten lokal wynająć odpłatnie żonie, która zamierza tam prowadzić działalność gospodarczą i ubiegać się o zwrot podatku VAT zapłaconego przy nabyciu przedmiotowego lokalu usługowego.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wyjątki od zasady wspólności majątkowej przedstawione zostały m.in. w art. 33 k.r.i.o. (kodeks rodzinny i opiekuńczy) w brzmieniu jak poniżej:

"Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1.

przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2.

przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3.

prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom

4.

przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5.

prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6.

przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7.

wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8.

przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9.

prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10.

przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej".

Artykuł 33 pkt 10 przewiduje tzw. surogację, która polega - ogólnie mówiąc - na zaliczeniu do majątku osobistego każdego z małżonków przedmiotów majątkowych nabytych w czasie trwania wspólności ustawowej w zamian za inne przedmioty stanowiące majątek osobisty tego z małżonków. Jak ujął to Sąd Najwyższy, (wyrok Sądu Najwyższego dnia 12 maja 2000 r. sygn. akt V CKN 50/00, Lex Polonica nr 386632) są dwie przesłanki surogacji: pierwsza, aby jedno i to samo zdarzenie spowodowało wyjście określonego przedmiotu z majątku osobistego i nabycie innego przedmiotu majątkowego, oraz druga, aby przedmiot nabyty był uzyskany kosztem majątku osobistego.

Istnieje zatem zdaniem Wnioskodawcy możliwość nabycia nieruchomości do majątku osobistego i nie będzie tu miała znaczenia treść art. 37 § 1 k.r.i.o. dotycząca przymusu uzyskania zgody drugiego małżonka do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości, co innymi słowy oznacza, że Wnioskodawca nie będzie musiał uzyskać zgody żony na zakup nieruchomości, treść tego artykułu w przypadku Wnioskodawcy ma w jego ocenie mniejsze znaczenie, gdyż czynności przed notariuszem związane z umową przyrzeczenia zostaną dokonane wspólnie z małżonką, która złoży oświadczenie w zakresie nabycia nieruchomości ze środków stanowiących majątek osobisty Podatnika oraz wejścia nieruchomości również w skład tego majątku.

Ponadto przy założeniu, że jako osoba fizyczna Wnioskodawca wynajmie nieruchomość żonie i czynność ta nie będzie wykonywana w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, na gruncie podatku VAT, w przedstawionym stanie Wnioskodawca jest uznawany za podatnika podatku VAT.

Tym samym w świetle obowiązujących przepisów możliwe będzie wynajęcie odpłatnie lokalu wchodzącego w skład majątku osobistego Wnioskodawcy, jego żonie w celu prowadzenia tam przez nią działalności gospodarczej i ubiegania się przez Zainteresowanego zwrotu podatku VAT zapłaconego przy nabyciu przedmiotowego lokalu usługowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisów ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Podatnikami, na mocy art. 15 ust. 1 ww. ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Zgodnie z art. 3531 ustawy - Kodeks cywilny, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższej powołanych przepisów wynika, że umowa najmu jest umową cywilnoprawną nakładająca na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami prawa obowiązki. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Ponadto, strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego.

W świetle powyższych okoliczności należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W konsekwencji, najem lokalu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT podpisał umowę przedwstępną kupna lokalu usługowego od dewelopera, w celu jego dalszego wynajmu żonie, która zamierza tam prowadzić działalność gospodarczą. Wnioskodawca posiada wspólność ustawową majątkową, ale lokal został nabyty z majątku osobistego pochodzącego ze spadku, co zostało zaznaczone w umowie przedwstępnej. Umowa przyrzeczenia ma nastąpić do 31 sierpnia 2015 r.

Jako zarejestrowany podatnik VAT Wnioskodawca składa deklaracje kwartalne (VAT-7K) rozliczając się jednocześnie z właściwym Urzędem Skarbowym. W składanych deklaracjach Zainteresowany nie wykazuje kwot podatku, gdyż lokal na dzień dzisiejszy jest budowany i nie może być oddany w najem, co uniemożliwia uzyskiwanie przychodów z tego tytułu.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanym wniosku dotyczą kwestii prawa i możliwości wystąpienia o zwrot podatku VAT z tytułu zakupu lokalu usługowego, który wynajmowany będzie małżonce.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ponadto, zgodnie z art. 33 pkt 2 i 10 ww. Kodeksu, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

2)

przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił

10)

przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

Zauważyć należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i żona Wnioskodawcy traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej. Niezależnie zatem od istniejących stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami, w transakcjach zawieranych pomiędzy nimi mamy do czynienia z wykonywaniem czynności opodatkowanych pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami. Oznacza to, że w momencie dostawy towarów czy świadczenia usług małżonek prowadzący działalność gospodarczą i będący podatnikiem czynnym podatku VAT powinien opodatkować daną transakcję tak jak każdą inną czynność podlegającą podatkowi od towarów i usług.

W niniejszych okolicznościach lokal użytkowy zakupiony ze środków osobistych Wnioskodawcy w świetle przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi (przy istnieniu wspólności majątkowej) odrębny majątek Wnioskodawcy, a ponadto w świetle ustawy o podatku od towarów i usług jest to towar, który Wnioskodawca zakupi i będzie wykorzystywał do prowadzenia zamierzonej działalności gospodarczej w zakresie wynajmu. Tym samym, usługi najmu lokalu użytkowego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz żony prowadzącej własną działalność gospodarczą, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych jako świadczenie usług pomiędzy dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Odnosząc się do kwestii prawa do zwrotu podatku naliczonego z tytułu zakupu lokalu użytkowego przeznaczonego pod wynajem wskazać należy, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy w brzemieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Przepis art. 86 ust. 2 pkt 1 został zmieniony przez art. 1 pkt 38 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 35) zmieniającej ustawę z dniem 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. przepisem art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ww. ustawy w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak wynika z art. 87 ust. 2 ww. ustawy zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, lub na wskazany przez podatnika rachunek banku lub na rachunek spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej, jako zabezpieczenie udzielanego przez ten bank lub przez tę kasę kredytu, na podstawie złożonego przez podatnika, do naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do złożenia deklaracji podatkowej, pisemnego, nieodwołalnego upoważnienia organu podatkowego, potwierdzonego przez bank lub spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową udzielających kredytu, do przekazania tego zwrotu. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Na mocy art. 87 ust. 5a ww. ustawy w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Powyższe regulacje wskazują, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ustawodawca stworzył bowiem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

I tak, artykuł 88 ust. 4 ustawy o VAT stanowi dopełnienie art. 86 określając status podatnika umożliwiający realizację prawa do odliczenia, którym jest rejestracja jako podatnik VAT czynny. Zgodnie z tym przepisem obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zauważyć należy, iż z treści art. 88 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury zakupowej. Tak więc podatnik, w zakresie w jakim nabyte towary wykorzystywane są do czynności opodatkowanych, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status czynnego podatnika VAT.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast dla realizacji tego prawa koniecznym jest m.in. posiadanie statusu podatnika VAT czynnego.

Ze złożonego wniosku wynika, że zakupiony lokal użytkowy wykorzystywany będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Lokal ten zostanie przeznaczony na wynajem, małżonce Wnioskodawcy, która będzie w nim prowadziła działalność gospodarczą. Ponadto, Wnioskodawca przed podpisaniem umowy przedwstępnej zakupu lokalu dokonał zgłoszenia rejestracyjnego jako podatnik VAT czynny.

Zatem należy stwierdzić, że skoro lokal użytkowy wykorzystywany będzie wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku z tytułu zakupu tego lokalu. Tym samym, na podstawie art. 87 ust. 1 w zw. z art. 87 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy Wnioskodawca w okresie rozliczeniowym nie dokona czynności opodatkowanych, Wnioskodawcy na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową będzie przysługiwać zwrot kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okoliczność, że usługa najmu świadczona będzie małżonce Wnioskodawcy prowadzącej odrębną działalność gospodarczą pozostaje w analizowanej sytuacji bez wpływu na prawo do odliczenia (zwrotu) podatku naliczonego przez Wnioskodawcę, gdyż - jak już zaznaczono - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka traktowani są jako odrębni podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wniosku w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl