IPPP2/443-457/13-5/BH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu 15 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w związku z zakupem kominka - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 maja 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku VAT w związku z zakupem kominka.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zakupił kominek z obudową, osprzętem w firmie X. przez Internet. Wnioskodawca znalazł, na stronie internetowej sprzedawcy informację, że nie wykonuje On wysyłki za granicę Polski. Ponadto Wnioskodawca znalazł też informację, że Firma zwraca podatek VAT przy wywozie rzeczy za granicę. Warunkami są wywiezienie rzeczy w ciągu 3 miesięcy oraz potwierdzenie, że rzeczy zostały wywiezione poza granicę EU. Na fakturze Wnioskodawca podał więc adres rodziców w Polsce, odebrał rzeczy i wywiózł do Norwegii.

Po zapytaniu o zwrot VAT, Sprzedawca odpowiedział, ze Firma nie może zwrócić podatku jeśli adres na fakturze jest w Polsce oraz nie została wystawiona faktura eksportowa.

Wnioskodawca z tytułu przywozu towaru zapłacił VAT od całości sumy widniejącej na fakturze, chciałby odzyskać VAT, który został zapłacony w Polsce. Przez to zmniejszony też będzie podatek zapłacony w Norwegii.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał:

2. Wnioskodawca posiada stałe miejsce zamieszkania za granicami EU, ale żaden dokument stwierdzający tożsamość (paszport, karta bankomatowa norweska ze zdjęciem i nr PESEL, prawo jazdy, polski dowód osobisty, nie zawierają danych o adresie zamieszkania).

3. Wnioskodawca posiada natomiast dokumenty zakupu domu na terenie Norwegii pod wskazanym adresem, posiada norweski nr PESEL, norweską Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, dokument z norweskiego urzędu Folkeregister (Rejestracja Ludności) zaświadczający od jakiego czasu Wnioskodawca jest mieszkańcem Norwegii, komuny i od jakiej daty zamieszkuje wskazany adres (Bostedsattest-certyfikat rezydencji);

6. Wnioskodawca nie posiada dokumentu wystawionego przez sprzedawcę zawierającego dane wskazane w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. jak sądzi, otrzymał bowiem jedynie fakturę krajową VAT nr 10779/K/13FV, na której widnieją stemple duńskiej służby celnej z H. oraz norweskiej służby celnej. Wnioskodawca nie posiada niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym, z tego samego powodu;

7. na fakturze VAT wystawionej przez sprzedającego czyli kratki.pl widniej adres nabywcy:

M. A...., jest to adres rodziców żony, i dostawa musiała być dostarczona na adres polski. ze względu, na to iż sprzedawca nie był w stanic określić konkretnie daty dostawy ze względu na kontrahentów, którzy wykonywali obudowę kominka na zamówienie. Kominek jest z bocznym szprosem i obudowy do nich wykonuje się jedynie na zamówienie. Sprzedawca w stałej ofercie posiada jedynie obudowy do kominków bez szprosu. O tym Wnioskodawca dowiedział się w ostatniej chwili przed zakupem, gdy wyjazd był juz zaplanowany i bilety wykupione. Nie było pewnym, czy dostawa zostanie dostarczona przed powrotem do Norwegii. W tym wypadku rzeczy zakupionej Wnioskodawca nie mógłby odebrać osobiście i ktoś inny musiał by odebrać rzeczy i je przechować, do następnego przyjazdu, skoro sprzedawca nie wysyłał towarów za granicę Polski, (obecnie ta informacja jest usunięta z serwisu kratki.pl, widnieje jedynie cennik na dostawy na terenie Polski z DHL oraz pojawia się informacja o możliwości odbioru przez innego kuriera w zakładce Płatności i koszty dostawy);8. stawka VAT to 23%, kwota łączna widniejąca na fakturze to 14.959,32 PLN, podatek VAT 2.797,27 PLN.9. wywozu Wnioskodawca dokonała z H. w Danii, gdzie w urzędzie celnym otrzymał stempel potwierdzający;

10. Wnioskodawca dokonała osobiście wywozu towarów z Unii Europejskiej;11. Wnioskodawca nie posiada dokumentu potwierdzającego wywóz towarów z terytorium Unii Europejskiej, posiada natomiast dokument Deklaracja EU 4 wydaną przez norweskie służby celne, w której jest zaznaczone jakiej faktury VAT dotyczy wystawiona deklaracja oraz towary określone są jako peisovn (kominek),

12. Wnioskodawca nie przekazywał żadnych dokumentów sprzedającemu, ponieważ czekał na decyzję z Urzędu Skarbowego co robić w zaistniałej sytuacji, bowiem w odpowiedzi o zwrot podatku VAT otrzymał następującą odpowiedź od sprzedającego: "Dzień dobry, niestety jeśli faktura i wysyłka była do Polski, My niestety nie możemy wystawić dokumentów, aby mógł Pan się ubiegać o zwrot VAT, jeśli była do Polski nie była to faktura eksportowa."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest odzyskanie podatku VAT za zakupione towary przez Wnioskodawcę z tytułu TAX FREE w zaistniałej sytuacji. Co robić w przypadku gdy nie jest możliwe odzyskanie podatku VAT z tytułu TAX FREE w zaistniałej sytuacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane przez Niego dokumenty jasno dowodzą co przewozi i wystarczą do zwrotu podatku w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 126 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", osoby fizyczne niemające stałego miejsca zamieszkania na terytorium Unii Europejskiej, zwane dalej "podróżnymi", mają prawo do otrzymania zwrotu podatku zapłaconego przy nabyciu towarów na terytorium kraju, które w stanie nienaruszonym zostały wywiezione przez nie poza terytorium Unii Europejskiej w bagażu osobistym podróżnego, z zastrzeżeniem ust. 3 oraz art. 127 i 128.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, stałe miejsce zamieszkania, o którym mowa w ust. 1, ustala się na podstawie paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość.

W myśl art. 128 ust. 1 ustawy, zwrot podatku może być dokonany, jeżeli podróżny wywiózł zakupiony towar poza terytorium Unii Europejskiej nie później niż w ostatnim dniu trzeciego miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonał zakupu.

Podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1 (art. 128 ust. 2).

Stosownie do ust. 3 ww. artykułu, urząd celny potwierdza wywóz towaru na dokumencie, o którym mowa w ust. 2, po sprawdzeniu zgodności danych dotyczących podróżnego zawartych w tym dokumencie z danymi zawartymi w przedstawionym paszporcie lub innym dokumencie stwierdzającym tożsamość.

Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do potwierdzania wywozu z terytorium Unii Europejskiej towarów nabytych przez podróżnego na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 128 ust. 4).

W przypadku gdy podróżny opuszcza terytorium Unii Europejskiej z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, zwrot podatku przysługuje, jeżeli dokument, o którym mowa w ust. 2, został potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione z terytorium Unii Europejskiej (art. 128 ust. 5).

Zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy, do dostawy towarów, od których dokonano zwrotu podatku podróżnemu, sprzedawca stosuje stawkę podatku 0%, pod warunkiem że:

Na mocy art. 130 ust. 1 ustawy Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie określenia wzorów: znaku informującego podróżnych o możliwości zakupu w punktach sprzedaży towarów, od których przysługuje zwrot podatku od towarów i usług, oraz stempla potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a także określenia niezbędnych danych, które powinien zawierać dokument będący podstawą do dokonania zwrotu podatku podróżnym (Dz. U. Nr 68, poz. 361 z późn. zm.).

Zgodnie § 4 ww. rozporządzenia, dokument, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, powinien zawierać co najmniej:

c. NIP;

Punkt 12 dotyczy wyłącznie sytuacji kiedy to podróżny przekracza granicę Polski z państwem trzecim. Zdarzają się jednak przypadki gdy podróżny, który dokona zakupów na terytorium Polski, przekracza granicę z państwem trzecim w innym kraju członkowskim niż Polska. Wówczas to pieczęć stosowana w celu wydania potwierdzenia o wywozie towarów poza terytorium Unii Europejskiej winna być zgodna ze wzorem określonym przez przepisy tego kraju.

W myśl art. 147 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r. z późn. zm.), do celów ust. 1 przez "podróżnego niemającego siedziby we Wspólnocie" rozumie się podróżnego, którego stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu nie znajduje się na terytorium Wspólnoty. W takim przypadku przez "stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu" rozumie się miejsce wskazane jako takie w paszporcie, dowodzie osobistym lub każdym innym dokumencie potwierdzającym tożsamość uznanym za ważny przez państwo członkowskie, na którego terytorium odbywa się dostawa.

Dowód eksportu stanowi faktura lub inny zastępujący ją dokument potwierdzony przez urząd celny, przez który towary zostały wywiezione ze Wspólnoty.

Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji wzory pieczęci, jakie stosuje się w celu wydania potwierdzenia przez urząd celny, przez który towary zostały wyprowadzone. Komisja przekazuje te informacje organom podatkowym w pozostałych państwach członkowskich.

Z przedstawionych przepisów wynika, że podstawą do dokonania zwrotu podatku jest przedstawienie przez podróżnego dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, na którym urząd celny potwierdził stemplem zaopatrzonym w numerator wywóz towarów. Do dokumentu powinien być przymocowany wystawiony przez sprzedawcę paragon z kasy rejestrującej, o której mowa w art. 111 ust. 1. Dokument powinien zawierać co najmniej dane wymienione § 4 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r.

Z wniosku wynika, że w dniu 27 marca 2013 r. Wnioskodawca dokonał zakupu kominka na terytorium Polski. Celem wystawienia faktury zakupu Wnioskodawca posłużył się adresem polskim. Na ten sam adres został również dostarczony towar. Kominek został wywieziony przez Wnioskodawcę poza teren Unii Europejskiej w 30 marca 2013 r. Wywóz towaru poza Wspólnotę został dokonany na terytorium Danii. Wnioskodawca nie posiada dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy. Jest jedynie w posiadaniu faktury, na której widnieją stemple duńskiej oraz norweskiej służby celnej.

Dokonując analizy zdarzenia opisanego we wniosku, biorąc pod uwagę obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy o VAT, stwierdzić należy, że w sprawie nie jest spełniony podstawowy warunek pozwalający na uzyskanie przez Wnioskodawcę zwrotu podatku VAT w systemie TAX FREE (zwrot VAT podróżnym). Wnioskodawca nie posiada bowiem dokumentu wystawionego przez sprzedawcę, o którym mowa w art. 128 ust. 2 ustawy, który wymagany jest do dokonania zwrotu podatku.

Reasumując, Wnioskodawca, w okolicznościach wskazanych we wniosku nie ma możliwości odzyskania podatku VAT zapłaconego w związku z zakupem kominka. Nie zostały bowiem spełnione warunki zawarte w przepisach regulujących procedurę zwrotu podatku podróżnym.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.