IPPP2/443-45/11-5/MM - Możliwość zwolnienia z podatku VAT usług organizacji imprez sportowych przez jednostkę sektora finansów publicznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 2 lutego 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.), pismem z dnia 18 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), pismem z dnia 4 marca 2011 r. (data wpływu 9 marca 2011 r.) oraz pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT dla świadczonych usług oraz bezpośredniego stosowania przepisów Dyrektywy - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT dla świadczonych usług oraz bezpośredniego stosowania przepisów Dyrektywy. Przedmiotowy wniosek zawierał braki formalne oraz braki w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. znak IPPP2/443-45/11-2/MM oraz pismem z dnia 9 lutego 2011 r. znak IPPP2/443-45/11-3/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest jednostką sektora finansów publicznych posiadającą osobowość prawną działającą na podstawie statutu określającego przedmiot działania. Jest nim realizacja zadań publicznych z zakresu kultury fizycznej polegających na tworzeniu warunków organizacyjnych, ekonomicznych i technicznych dla szkolenia sportowego prowadzonego przez polskie związki sportowe i inne organizacje sportowe (organizacje zgrupowań sportowych). Wnioskodawca ze swojej strony zabezpiecza obiekty sportowe np. hale sportowe, baseny, boiska, skocznie narciarskie i bazę hotelowo-gastronomiczną wraz z odnową biologiczną oraz tworzy warunki do promocji zdrowia i udzielania świadczeń zdrowotnych. Wnioskodawca zajmuje się również współorganizacją imprez sportowych na posiadanych przez niego obiektach.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, że powinien bezpośrednio stosować Dyrektywę 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z pominięciem przepisów prawa polskiego.

Artykuł 132 ust. 1 pkt m) ww. Dyrektywy zwalnia świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym przez organizacje nie nastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten nie ogranicza stosowania zwolnienia przez instytucję gospodarki budżetowej.

Ponadto w piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wskazał, iż usługi będące przedmiotem wniosku należą do grupowania PKWiU 93.11.10.0 "Usługi związane z działalnością obiektów sportowych", ustalone na podstawie odpowiedzi, jaką Wnioskodawca uzyskał z GUS-u w Łodzi w dn. 11 lutego 2011 r. Zainteresowany działa na podstawie statutu i ewentualne zyski przeznacza na działalność statutową związaną ze sportem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku.

Przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają również od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT zwalnia się usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

Stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a), stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Zarówno ustawa o VAT, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji klubu sportowego, związku sportowego oraz związku stowarzyszeń i innych osób prawnych.

O klubie sportowym jest natomiast mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2010 r. Nr 127, poz. 857 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o sporcie". Zgodnie z nim klub sportowy działa jako osoba prawna.

Z kolei zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o sporcie kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń (art. 6 ust. 2 ustawy o sporcie).

Definicję stowarzyszenia zawiera z kolei art. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2001, Nr 79, poz. 855 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o stowarzyszeniach", zgodnie z którym stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności (art. 2 ust. 2 ustawy o stowarzyszeniach). Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników (art. 2 ust. 3 ustawy o stowarzyszeniach).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o stowarzyszeniach stowarzyszenia w liczbie co najmniej trzech mogą założyć związek stowarzyszeń. Założycielami i członkami związku mogą być także inne osoby prawne, z tym że osoby prawne mające cele zarobkowe mogą być członkami wspierającymi. Do związków, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy (art. 22 ust. 2 ustawy o stowarzyszeniach).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest jednostką sektora finansów publicznych posiadającą osobowość prawną i działającą na podstawie statutu określającego przedmiot działania. Jest nim realizacja zadań publicznych z zakresu kultury fizycznej polegających na tworzeniu warunków organizacyjnych, ekonomicznych i technicznych dla szkolenia sportowego prowadzonego przez polskie związki sportowe i inne organizacje sportowe (organizacje zgrupowań sportowych). Wnioskodawca ze swojej strony zabezpiecza obiekty sportowe np. hale sportowe, baseny, boiska, skocznie narciarskie i bazę hotelowo-gastronomiczną wraz z odnową biologiczną oraz tworzy warunki do promocji zdrowia i udzielania świadczeń zdrowotnych. Wnioskodawca zajmuje się również współorganizacją imprez sportowych na posiadanych przez niego obiektach. Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, iż do celów statutowych Wnioskodawcy należy działanie na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi to w szczególności: świadczenie usług w zakresie szkolenia sportowego dla polskich związków sportowych i innych podmiotów działających w zakresie kultury fizycznej przy wykorzystaniu naszych obiektów sportowych (organizacja zgrupowań sportowych poprzez zapewnienie bazy sportowej, noclegowej, gastronomicznej oraz rehabilitacyjnej, jak również zapewnienie obsługi finansowej poprzez wypłaty np. dla trenerów), współudział w organizacji zawodów sportowych np. udostępnianie posiadanych obiektów z pełną fachową obsługą, świadczenie innych usług w zakresie kultury fizycznej.

Wnioskodawca jest instytucją gospodarki budżetowej zaliczaną do sektora finansów publicznych. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi są niezbędne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego, ze względu na zaplecze sportowe jakie posiadają jego ośrodki przygotowań olimpijskich. Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Zysk osiągany przez Wnioskodawcę jest przeznaczany na realizację zadań statutowych. Wnioskodawca nie świadczy usług związanych z działalnością marketingową, reklamowo - promocyjną oraz wstępu na imprezy sportowe. Prowadzi działalność usługową w zakresie odpłatnego zakwaterowania w jego internatach sportowych, oraz wynajmu obiektów i sprzętu sportowego za odpłatnością.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż Wnioskodawca w zakresie świadczonych usług opisanych we wniosku nie może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. Z językowej wykładni tego przepisu wynika, iż podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego winien spełnić przesłanki o charakterze podmiotowym oraz przedmiotowym. Przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot spełniający określone warunki - są to kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, do których celów statutowych należy działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Z kolei przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez te podmioty - są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Tymczasem z uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca posiada status instytucji gospodarki budżetowej zaliczanej do sektora finansów publicznych - nie jest zatem ani klubem sportowym, ani związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów korzystać mogą jedynie usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Natomiast podmioty instytucji gospodarki budżetowej zaliczanej do sektora finansów publicznych, świadcząc usługi w zakresie szkolenia sportowego dla polskich związków sportowych i innych podmiotów działających w zakresie kultury fizycznej przy wykorzystaniu obiektów sportowych Wnioskodawcy (organizacja zgrupowań sportowych poprzez zapewnienie bazy sportowej, noclegowej, gastronomicznej oraz rehabilitacyjnej, jak również zapewnienie obsługi finansowej poprzez wypłaty np. dla trenerów), współudział w organizacji zawodów sportowych np. udostępnianie posiadanych obiektów z pełną fachową obsługą, świadczenie innych usług w zakresie kultury fizycznej, pomimo, iż spełnione są przesłanki wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. a), b) i c) ustawy o VAT, nie mogą z ww. zwolnienia korzystać z uwagi na fakt niewypełnienia przesłanki o charakterze podmiotowym.

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy o VAT). Pod poz. 179 załącznika nr 3, pod symbolem PKWiU 93.11.10.0 wymieniono usługi związane z działalnością obiektów sportowych.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie szkolenia sportowego dla polskich związków sportowych i innych podmiotów działających w zakresie kultury fizycznej przy wykorzystaniu obiektów sportowych Zainteresowanego (organizacja zgrupowań sportowych poprzez zapewnienie bazy sportowej, noclegowej, gastronomicznej oraz rehabilitacyjnej, jak również zapewnienie obsługi finansowej poprzez wypłaty np. dla trenerów), współudział w organizacji zawodów sportowych np. udostępnianie posiadanych obiektów z pełną fachową obsługą, świadczenie innych usług w zakresie kultury fizycznej.

Reasumując, usługi opisane przez Wnioskodawcę nie mogą korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, bowiem Zainteresowany nie spełnił wszystkich przesłanek wymienionych w tym przepisie - nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym oraz związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych. Jednakże Wnioskodawca dla świadczonych przez siebie usług może korzystać z preferencyjnej stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2, art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w związku z załącznikiem nr 3 poz. 179, bowiem w piśmie uzupełniającym wskazał, iż usługi będące przedmiotem wniosku należą do grupowania PKWiU z 2008 r. 93.11.10.0 - "usługi związane z działalnością obiektów sportowych".

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Odpowiadając na drugie z zadanych pytań tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy państwa członkowskie zwalniają również od podatku świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Przepisy prawa podatkowego obowiązujące na terenie Unii stosowane są w krajach członkowskich przez implementację, czyli uregulowanie w przepisach prawa krajowego zagadnień prawa wspólnotowego. O ile polski ustawodawca ma obowiązek implementacji zawartych w dyrektywach postanowień wiążących państwo członkowskie co do zamierzonego celu, to Wspólnota zostawia władzom krajowym swobodę co do form i metod jakimi skutek ma być osiągnięty. Wskazać w tym miejscu należy, iż w myśl art. 131 Dyrektywy 2006/112/WE, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W ocenie tut. Organu podatkowego przedstawione powyżej przepis prawa europejskiego art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy został w sposób prawidłowy implementowany do polskiego ustawodawstwa podatkowego, w związku z czym, interpretacja norm krajowego prawa podatkowego nie pozostaje w sprzeczności z tymi przepisami.

Organ podatkowy pragnie zauważyć, iż źródłami prawa w Polsce, w tym prawa podatkowego, według art. 87 Konstytucji, jest sama Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe, rozporządzenia i akty prawa miejscowego.

Od dnia 1 maja 2004 r. Polska stała się stroną Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, wobec czego zobowiązała się przestrzegać postanowień traktatów założycielskich i aktów przyjętych przez Instytucje Wspólnoty na zasadach określonych w tych traktatach. Wśród aktów prawnych obowiązujących w Unii Europejskiej da się wyróżnić dwie kategorie: prawo pierwotne i prawo wtórne. Pierwsza kategoria obejmuje traktaty założycielskie (Traktaty Rzymskie, Jednolity Akt Europejski, Traktat z Maastricht, Traktat Amsterdamski, Traktat Nicejski) oraz ich uzupełnienia i modyfikacje. Natomiast druga kategoria to akty prawne wydawane przez organy Unii.

Do aktów prawa wtórnego zaliczane są rozporządzenia, dyrektywy, decyzje, opinie i zalecenia. Rozporządzenia, wydawane przez Radę Unii Europejskiej bądź Komisję Europejską, mają charakter ogólny, to znaczy nie są adresowane do konkretnego państwa członkowskiego, lecz wprowadzają przepisy dotyczące wszystkich. Są wiążące zarówno dla państw członkowskich, organów Unii, jak i wszystkich osób prawnych i fizycznych. Bezpośredniość rozporządzeń polega na tym, iż nie muszą być umieszczane w prawie krajowym, lecz działają "same z siebie".

Dyrektywy są natomiast kierowane do konkretnych państw. W stosunku do prawa pierwotnego zastosowanie ma zasada pierwszeństwa i bezpośredniego stosowania. Jednakże przepisy takie jak dyrektywy, które nie są wystarczająco precyzyjne i bezwarunkowe nie odznaczają się bezpośrednią skutecznością. Dyrektywa nakazuje cel działania (na przykład skoordynowanie przepisów dotyczących wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), natomiast pozostawia adresatowi swobodę doboru metod i środków realizacji.

Implementacja dyrektyw może obejmować wiele etapów w celu osiągnięcia rezultatu zakładanego przez dyrektywę. Najważniejsze jest jednak podjęcie takich działań dostosowawczych, które będą odpowiadać istocie samej dyrektywy i być dostosowane do jej celu. Stosując się do dyrektywy, państwo członkowskie uchwala, zmienia bądź uchyla prawo krajowe w danej dziedzinie. Należy jednak pamiętać, że samo uzgodnienie tekstu przepisów z wzorcem wspólnotowym, nie wypełni przesłanek prawidłowej implementacji, jeżeli praktyka ich stosowania nie będzie prowadziła do osiągania zamierzonych przez dyrektywę celów.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, iż Wnioskodawca nie ma możliwości bezpośredniego stosowania przepisu Dyrektywy odnośnie zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla świadczonych przez siebie usług, bowiem przepis art. 132 ust. 1 lit. m) prawidłowo został zaimplementowany do polskiego porządku prawnego. Biorąc pod uwagę, iż Dyrektywa jako akt prawa europejskiego nakazuje państwu członkowskiemu cel działania - wskazany przepis Dyrektywy nie jest na tyle jasny i precyzyjny, aby podatnik mógł się na niego powoływać bezpośrednio z pominięciem przepisów prawa krajowego. Uszczegółowieniem tego przepisu Dyrektywy jest przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, który od dnia 1 stycznia 2011 r. jest przepisem bezpośrednio obowiązującym w krajowym porządku prawnym i Wnioskodawca w zakresie świadczenia usług opisanych we wniosku jest zobowiązany, w sposób bezwarunkowy, do niego się stosować.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto na mocy z art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu). W ocenie tut. Organu podatkowego wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w kwocie 75,00 zł w dniu 13 stycznia 2011 r. różnica w kwocie 35,00 zł zostanie zwrócona zgodnie z 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa, na wskazany przez Stronę nr rachunku bankowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.