IPPP2/443-442/14-2/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 15 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej podstawy opodatkowania z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwej podstawy opodatkowania z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na wstępie należy zauważyć, że przedstawiony stan faktyczny był przedmiotem interpretacji IPPP2/443-888/09-4/S/KG z dnia 21 września 2012 r. wydanej po stosownych wyrokach NSA i WSA w Warszawie. W związku z tym, że doszło do zmiany stanu prawnego T. S.A., dalej "Spółka" wnosi o ponowną interpretacją przepisów w następującym stanie faktycznym.

Spółka organizuje i prowadzi zakłady wzajemne. Zakłady są przyjmowane w punktach przyjmowania zakładów oraz internecie zgodnie z zezwoleniami wydanymi przez Ministra Finansów. Udział uczestnika w ww. zakładach polega na wytypowaniu wyników zdarzeń znajdujących się w ofercie zakładów i wpłaceniu odpowiedniej stawki. Po dokonaniu tych czynności uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, a tym samym wyraża zgodę na uczestnictwo w zakładach. Spółka organizuje dwa rodzaje zakładów, które prowadzi na podstawie zezwolenia wydanego przez Ministra Finansów oraz na podstawie regulaminów, które muszą uwzględniać przepisy ustawy o grach hazardowych i które również są zatwierdzane przez Ministra Finansów. Pierwszy rodzaj stanowią zakłady bukmacherskie, gdzie gracz wpłacając stawkę zawiera zakład z uwzględnieniem konkretnego kursu na konkretne zdarzenie. W przypadku, gdy dojdzie do prawidłowego wytypowania wyniku przez gracza, Spółka jest zobowiązana wobec niego do wypłaty wygranej. Wartość wygranej ma swoje umocowanie w ustawie, zaś sposób wyliczenia wygranej w zatwierdzonym przez Ministra Finansów regulaminie.

Drugim z organizowanych zakładów jest totalizator, który jest grą pulową, co oznacza, że Spółka jest zobowiązana na podstawie zapisów ustawy o grach hazardowych oraz regulaminu przeznaczyć na wygrane określony procent wpłaconych stawek. Ta pula jest zobowiązaniem wobec graczy, bez identyfikacji konkretnego gracza, bowiem jest to kwota przeznaczona na wygrane. W dniu rozstrzygnięcia zakładów kwota puli jest dzielona na wygrane kupony w zależności od stopnia wygranej oraz ilości wygranych kuponów w poszczególnych stopniach wygranych. Wówczas Wnioskodawca jest w stanie określić konkretną kwotę wygranej dla konkretnego wygranego kuponu czyli konkretnego klienta. Jeśli zdarzyłoby się, że nie padły wygrane dla któregoś ze stopni wygranych Spółka jest zobowiązana mocą regulaminu do przeniesienia kwoty przypadającej na dany stopień wygranych na niższy stopień wygranych lub na organizowane w najbliższej kolejności zakłady w formie tzw. kumulacji. W żadnym przypadku nie może zatrzymać puli dla siebie, przeznaczyć na inny cel, swobodnie dysponować nią, co wynika wprost z przepisów ustawy i regulaminu. Ponadto Spółka ma obowiązek zapewnienia określonej minimalnej kwoty puli wygranych i stopnia co oznacza, że w przypadkach gdy kwota puli na wygrane i stopnia jest mniejsza od minimalnej kwoty, organizator ma obowiązek zapewnienia brakującej kwoty z własnych środków (z puli przeznaczonej dla organizatora).

Przychodem Spółki jest wysokość kwot uzyskanych za zawarcie zakładów pomniejszona o podatek od gier oraz wielkość wygranych, które zgodnie z regulaminem są wypłacane grającym w określonym terminie.

Ustawa o VAT nie rozstrzyga w sposób wyraźny jak w świetle prawa ustalana winna być podstawa opodatkowania z tytułu świadczonych w takim przypadku usług. Na wysokość kwot, które Spółka może zatrzymać dla siebie z tytułu wpłaconych przez graczy stawek bezpośrednio wpływa obowiązek odprowadzenia podatku od gier oraz wypłaty wygranych. Wielkość obrotu ma wpływ na ustalenie proporcji mającej zastosowanie w odliczaniu częściowym, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że wyliczenie wskaźnika następuje przy uwzględnieniu udziału obrotu ze sprzedaży opodatkowanej w obrocie ogółem (gdzie uwzględniana jest sprzedaż zwolniona) istotnym pozostaje ustalenie jak obliczyć wartość usług dla tych celów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy do wyliczenia wartości sprzedaży zwolnionej z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejsza się o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych, przy czym w przypadku zakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów, a w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Z dniem 1 stycznia 2014 r. zostały uchylone dotychczasowe przepisy określające zasady ustalania podstawy opodatkowana VAT (tekst jedn.: art. 29, 30 i 31 u.p.t.u.), a w ich miejsce dodane zostały nowe przepisy (tekst jedn.: art. 29a oraz 30a-30c u.p.t.u.). W większości nowe przepisy odpowiadają przepisom poprzednio obowiązującym (celem nowelizacji była bowiem nie tyle zmiana zasad ustalania podstawy opodatkowania, co uporządkowanie przepisów oraz ich dostosowanie do treści przepisów unijnych). Uchylono art. 30 ust. 1 pkt 4, który regulował podstawę opodatkowania przy czynnościach podobnych do usługi zlecenia i pośrednictwa.

Do końca 2013 r. podstawę opodatkowania stanowił najczęściej obrót definiowany jako kwota należna z tytułu sprzedaży (obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej), pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Taki sposób definiowania podstawy opodatkowania (tekst jedn.: definiowane podstawy opodatkowania jako obrotu, które to pojęcie również wymaga definiowania) stanowił niepotrzebną komplikację.

Dlatego też z dniem 1 stycznia 2014 r. ustawodawca zrezygnował z definiowania podstawy opodatkowania podatkiem jako obrotu. Podstawą opodatkowania jest obecnie po prostu wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej (włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika).

Ustawa krajowa nie rozstrzyga w sposób wyraźny kwestii obliczenia wynagrodzenia przy działalności opisanej wyżej.

Należy podkreślić, że kwota należna od klientów zawierających zakłady wzajemne jest zmniejszana wobec:

W kwestii związanej z ustalaniem podstawy opodatkowania przy usługach świadczonych przy użyciu automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej Trybunał wypowiedział się z orzeczeniu w sprawie C-38/93 pomiędzy Hi, Glawe Spiel - und Unterhaltungsgerate Ausfsettungsgesellschaft mbH KG a Finanzamt Hamburg - Barbek Uhlenhorst (Niemcy), w którym uznał, że podstawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11 (A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane jako określony procent od wrzuconej stawki, zapłatę faktycznie otrzymaną przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie.

Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom. Wskazane orzeczenie znajduje w pełni uzasadnienie dla należności uzyskiwanych w związku z zawarciem zakładów, które należy pomniejszyć o wypłacone wygrane. Tak ustaloną wartość usług zwolnionych należy uwzględnić przy wyliczeniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe Spółka prezentuje stanowisko, że wartość sprzedaży z tytułu czynności polegającej na przyjmowaniu zakładów wzajemnych stanowi kwota wpłacona przez nabywców usług pomniejszona o wygrane i podatek od gier.

Zgodzić należy się z poglądami piśmiennictwa (m.in. zaprezentowanymi w Komentarzu do Dyrektywy VAT pod. red K. Sachsa, R. Namysłowskiego wyd. LEX 2008), iż "mimo, że Dyrektywa 112 posługuje się w kluczowych definicjach (art. 2 i przepisy Tytułu VII) pojęciami "odpłatność" czy "zapłata" nie zostały one w niej odrębnie zdefiniowane. Brak definicji pozwala na przyjmowanie szerokiego rozumienia tych pojęć, co jednak nie uprawnia państw członkowskich do dowolnego konstruowania definicji podstawy opodatkowania w legislacjach wewnętrznych." Uznać zatem należy, iż w celu rozstrzygnięcia wątpliwości co do rozumienia tych pojęć, w szczególności wobec zdarzeń prawnych związanych z nietypowymi rodzajami usług należy odwołać się przede wszystkim do celów regulacji wspólnotowej oraz do orzecznictwa ETS, w tym do orzeczenia w sprawie C-38/93, na które powołała się Strona. Uwzględnić należy także aktualne poglądy istniejące w orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczące ustalania wartości wynagrodzenia stanowiącego podstawę opodatkowania w podatku VAT (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1846/08) związanych ze specyficznymi rodzajami usług.

Odpowiednikiem art. 29a ustawy w prawie wspólnotowym pozostają: art. 11 (A) (1) (a) Szóstej Dyrektywy rady (77/388/ EWG) z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U.UE.L 77.145.1 z późn. zm.) oraz odpowiednio art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 06.347.1), zwany dalej Dyrektywą 112. Powołany wyżej przepis Dyrektywy 112 stanowi, że podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przyjąć zatem należy, iż w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zatem zapłata - wynagrodzenie uwzględniające jednak obowiązujące w dacie zawierania zakładu zmniejszenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych, wartość wygranej w grach i zakładach wzajemnych, o których mowa w art. 2, nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty wpłaconej stawki. Ogólna wartość wygranych w grze liczbowej, totalizatorze i grze bingo pieniężne nie może być niższa niż 50% kwoty wpłaconych stawek, a w loterii pieniężnej, loterii fantowej, grze telebingo oraz grze bingo fantowe nie może być niższa niż 30% łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze.

W powyższym przepisie określone zostały minimalne wartości wygranych co oznacza, że wartość wygranych nie może być niższa niż określona w tych przepisach.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności związanej z zakładami wzajemnymi, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie przedmiotowych usług.

Spółka organizuje dwa rodzaje zakładów wzajemnych, które prowadzi na podstawie zezwoleń wydanych przez Ministra Finansów oraz na podstawie regulaminów, które muszą uwzględniać przepisy ustawy o grach hazardowych i które również są zatwierdzane przez Ministra Finansów. Pierwszy rodzaj stanowią zakłady bukmacherskie gdzie gracz wpłacając stawkę zawiera zakład z uwzględnieniem konkretnego kursu na konkretne zdarzenie. W przypadku, gdy dojdzie do prawidłowego wytypowania wyniku przez gracza, Spółka jest zobowiązana wobec niego do wypłaty wygranej. Wartość wygranej ma swoje umocowanie w ustawie, zaś sposób wyliczenia wygranej w zatwierdzonym przez Ministra Finansów regulaminie.

Drugim z organizowanych zakładów jest totalizator, który jest grą pulową, co oznacza, że Spółka jest zobowiązana na podstawie zapisów ustawy o grach hazardowych oraz regulaminu przeznaczyć na wygrane określony procent wpłaconych stawek. Ta pula jest zobowiązaniem wobec graczy, bez identyfikacji konkretnego gracza, bowiem jest to kwota przeznaczona na wygrane. W dniu rozstrzygnięcia zakładów kwota puli jest dzielona na wygrane kupony w zależności od stopnia wygranej oraz ilości wygranych kuponów w poszczególnych stopniach wygranych. Wówczas Wnioskodawca jest w stanie określić konkretną kwotę wygranej dla konkretnego wygranego kuponu czyli konkretnego klienta. Jeśli zdarzyłoby się, że nie padły wygrane dla któregoś ze stopni wygranych Spółka jest zobowiązana mocą regulaminu do przeniesienia kwoty przypadającej na dany stopień wygranych na niższy stopień wygranych lub na organizowane w najbliższej kolejności zakłady w formie tzw. kumulacji.

W żadnym przypadku nie może zatrzymać puli dla siebie, przeznaczyć na inny cel, swobodnie dysponować nią, co wynika wprost z przepisów ustawy i regulaminu. Ponadto Spółka ma obowiązek zapewnienia określonej minimalnej kwoty puli wygranych i stopnia co oznacza, że w przypadkach, gdy kwota puli na wygrane i stopnia jest mniejsza od minimalnej kwoty, organizator ma obowiązek zapewnienia brakującej kwoty z własnych środków (z puli przeznaczonej dla organizatora).

Zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż obrót z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych stanowią kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejszone o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych:

* w przypadku zakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów,

* w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Odpowiednikiem art. 29a ustawy o VAT w prawie wspólnotowym pozostaje art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 06.347.1), zwany dalej "Dyrektywą 112".

Powołany wyżej przepis Dyrektywy 112 stanowi, że podstawę opodatkowania, co do zasady, stanowi wszystko, co stanowi wartość otrzymanego wynagrodzenia rozumianego jako zapłata, które dostawca lub świadczący usługi otrzymuje lub powinien otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej, z tytułu takich dostaw, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przyjąć zatem należy, iż w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania będzie zatem zapłata - wynagrodzenie ustalone przez strony transakcji.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 r. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm.) wartość wygranej w grach hazardowych nie może być niższa od ceny losu lub innego dowodu udziału w grze albo kwoty wpłaconej stawki. Ogólna wartość wygranych w grze liczbowej - z wyjątkiem gry liczbowej keno - totalizatorze i grze bingo pieniężne nie może być niższa niż 50% kwoty wpłaconych stawek, a w loterii pieniężnej, loterii fantowej, grze telebingo oraz grze bingo fantowe nie może być niższa niż 30% łącznej ceny przeznaczonych do sprzedaży losów lub innych dowodów udziału w grze.

W powyższym przepisie określone zostały minimalne wartości wygranych, co oznacza że wartość wygranych nie może być niższa niż określona w tych przepisach.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca organizuje i prowadzi zakłady wzajemne. Zakłady są przyjmowane w punktach przyjmowania zakładów oraz internecie zgodnie z zezwoleniami wydanymi przez Ministra Finansów. Udział uczestnika w ww. zakładach polega na wytypowaniu wyników zdarzeń znajdujących się w ofercie zakładów i wpłaceniu odpowiedniej stawki. Po dokonaniu tych czynności uczestnik zakładów otrzymuje potwierdzenie, stanowiące dowód zawarcia zakładu, a tym samym wyraża zgodę na uczestnictwo w zakładach. Przychodem Spółki jest wysokość kwot uzyskanych za zawarcie zakładów pomniejszona o podatek od gier oraz wielkość wygranych, które zgodnie z regulaminem są wypłacane grającym w określonym terminie. Na wysokość kwot, które Spółka może zatrzymać dla siebie z tytułu wpłaconych przez graczy stawek bezpośrednio wpływa obowiązek odprowadzenia podatku od gier oraz wypłaty wygranych.

Analizując przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny należy wskazać, że wyżej przywołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a także przepisy wspólnotowe nie określają jednoznacznie podstawy opodatkowania przy usługach w zakresie gier losowych oraz zakładów wzajemnych.

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku usług w zakresie gier losowych oraz zakładów wzajemnych została przedstawiona w orzeczeniu TSUE w sprawie C-38/93 pomiędzy Hi. Glawe Spiel - und Unterhaltungsgerate Ausfsettungsgesellschaft mbHco St KG a Finanzamt Hamburg - Barbek- Uhlenhorst (Niemcy), w którym uznał, że postawę opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11 (A) (1) (a) VI Dyrektywy stanowi zapłata faktycznie otrzymana w zamian za wyświadczoną usługę. W przypadku automatów do gry dających możliwość uzyskania wygranej, które zgodnie z bezwzględnie obowiązującymi przepisami ustawowymi wypłacają wygrane, zapłata faktycznie otrzymana przez usługodawcę w zamian za udostępnienie automatów stanowi wyłącznie część stawki, którą może zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania czynności związanych z takimi automatami nie obejmowała określonej w regulaminie części całkowitej stawki odpowiadającej wygranej wypłaconej graczom.

Ustalenie wynagrodzenia sprowadza się zatem do tego, co Wnioskodawca otrzymuje z tytułu transakcji zawieranych w związku z wykonywaniem działalności związanej z zakładami wzajemnymi, to znaczy co jest faktycznym wynagrodzeniem za świadczenie usług.

Ze stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje dwa rodzaje zakładów, które prowadzi na podstawie zezwolenia wydanego przez Ministra Finansów oraz na podstawie regulaminów, które muszą uwzględniać przepisy ustawy o grach hazardowych i które również są zatwierdzane przez Ministra Finansów. Pierwszym rodzajem zakładów są zakłady bukmacherskie, gdzie gracz wpłacając stawkę zawiera zakład z uwzględnieniem konkretnego kursu na konkretne zdarzenie. W przypadku, gdy dojdzie do prawidłowego wytypowania wyniku przez gracza, Spółka jest zobowiązana wobec niego do wypłaty wygranej. Wartość wygranej ma swoje umocowanie w ustawie, zaś sposób wyliczenia wygranej w zatwierdzonym przez Ministra Finansów regulaminie.

Drugim z organizowanych zakładów jest totalizator, który jest grą pulową, co oznacza, że Spółka jest zobowiązana na podstawie zapisów ustawy o grach hazardowych oraz regulaminu przeznaczyć na wygrane określony procent wpłaconych stawek. Ta pula jest zobowiązaniem wobec graczy, bez identyfikacji konkretnego gracza, gdyż jest to kwota przeznaczona na wygrane. W dniu rozstrzygnięcia zakładów kwota puli jest dzielona na wygrane kupony w zależności od stopnia wygranej oraz ilości wygranych kuponów w poszczególnych stopniach wygranych. Wówczas Wnioskodawca jest w stanie określić konkretną kwotę wygranej dla konkretnego wygranego kuponu, czyli konkretnego klienta. Jeśli zdarzyłoby się, że nie padły wygrane dla któregoś ze stopni wygranych Spółka jest zobowiązana mocą regulaminu do przeniesienia kwoty przypadającej na dany stopień wygranych na niższy stopień wygranych lub na organizowane w najbliższej kolejności zakłady w formie tzw. kumulacji. W żadnym przypadku nie może zatrzymać puli dla siebie, przeznaczyć na inny cel, swobodnie dysponować nią, co wynika wprost z przepisów ustawy i regulaminu. Ponadto Spółka ma obowiązek zapewnienia określonej minimalnej kwoty puli wygranych i stopnia co oznacza, że w przypadkach, gdy kwota puli na wygrane i stopnia jest mniejsza od minimalnej kwoty, organizator ma obowiązek zapewnienia brakującej kwoty z własnych środków (z puli przeznaczonej dla organizatora).

Z uwagi na opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że podstawą opodatkowania, w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, z tytułu działalności dotyczącej prowadzenia zakładów wzajemnych stanowią kwoty uiszczone przez nabywców (wpłacone stawki przy zawieraniu zakładów) pomniejszone o kwoty pobranego podatku od gier oraz kwoty wypłaconych wygranych:

* w przypadku zakładów bukmacherskich o kwoty faktycznie wypłaconych wygranych, wyliczonych wg ustalonych kursów, a

* w przypadku totalizatorów o kwoty przeznaczone na wypłatę wygranych tzw. pulę, którą dzieli się między graczy w zależności od stopnia wygranej.

Takie też kwoty powinny być uwzględnione przy wyliczaniu proporcji służącej do wyliczenia kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.