IPPP2/443-395/14-4/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2014 r. (data wpływu 30 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 25 czerwca 2014 r. nr IPPP2/443-395/14-2/RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zmniejszenia obrotu oraz dokonania korekty podatku należnego w związku ze zwrotem towaru w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zmniejszenia obrotu oraz dokonania korekty podatku należnego w związku ze zwrotem towaru w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) na wezwanie tutejszego Organu z dnia 25 czerwca 2014 r. nr IPPP2/443-395/14-2/RR (data doręczenia 1 lipca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej. Wnioskodawca głównie dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, w związku z czym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawienia paragonu fiskalnego, a transakcja dokumentowana jest wystawioną fakturą VAT. Niemniej jednak część Klientów, nabywając towary od Wnioskodawcy domaga się wystawiania przez Wnioskodawcę paragonu fiskalnego, wtedy sprzedaż ewidencjonowana jest przy zastosowaniu kas fiskalnych, a nabywca towaru otrzymuje paragon fiskalny, który stanowi dowód dokonania zakupu.

Zdarzają się sytuacje, gdy Klient, który zakupił towar w sklepie Wnioskodawcy, korzystając z prawa przysługującego konsumentowi, chce zwrócić towar, ale nie jest w posiadaniu paragonu.

W takiej sytuacji zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca zobowiązany jest do przyjęcia od Klienta zwracanego towarów oraz do oddania pieniędzy, pod warunkiem, że Klient jest w stanie udowodnić, że zakup przedmiotowych towarów dokonany był w danym sklepie należącym do Wnioskodawcy, nawet jeśli nie posiada paragonu ani faktury VAT.

Wnioskodawca chciałby podkreślić, że prowadzi dodatkową ewidencję dotyczącą zwrotów towarów i uznanych reklamacji, zgodnie z § 3 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (dalej: Rozporządzenie).

Z pisma z dnia 7 lipca 2014 r. stanowiącego uzupełnienie do złożonego wniosku wynika, że:

1. Poza posiadaną kopią paragonu fiskalnego Spółka będzie dysponowała oświadczeniem klienta, z którego wyraźnie będą wynikały: data, rodzaj zakupionego towaru oraz miejsce zakupu (market, w którym dokonano zakupów).

Po uzyskaniu przedmiotowego oświadczenia, Spółka będzie dokonywała weryfikacji danych w nim zawartych poprzez skonfrontowanie ich z danymi zawartymi w kopii paragonu z kasy fiskalnej. Jeżeli dane z obydwu dokumentów będą tożsame, wówczas Spółka będzie dokonywała zwrotu towaru.

2. Spółka będzie sporządzała protokół przyjęcia zwrotu towaru, który będzie podpisany przez sprzedawcę i nabywcę, stosownie do § 3 ust. 4 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jest możliwe w świetle ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) zmniejszenie obrotu oraz kwoty podatku należnego, zaewidencjonowanych przy zastosowaniu kasy fiskalnej, w przypadku zwrotu towaru przez Klienta, gdy nie dysponuje on oryginałem paragonu fiskalnego.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Dopuszczalne jest dokonanie stosownej korekty podatku należnego w odniesieniu do zwróconego towaru, nawet w przypadku braku oryginalnego paragonu fiskalnego dokumentującego sprzedaż, w sytuacji, gdy Wnioskodawca jest w stanie, w sposób nie budzący wątpliwości udowodnić, że dana transakcja miała miejsce w odpowiednim sklepie Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania obniża się o:

Przepis art. 29a ust. 10 ustawy o VAT nie uzależnia dopuszczalności pomniejszenia obrotu o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów i kwoty zwrócone z tytułu uznanych reklamacji od posiadania przez podatnika oryginału paragonu z kasy fiskalnej, potwierdzającego zakup towaru.

W związku z powyższym można tę okoliczność udokumentować każdym dowodem potwierdzającym zwrot towarów.

Zarówno odstąpienie od umowy sprzedaży i w konsekwencji dokonany przez Wnioskodawcę zwrot wartości towaru, jak i zwrot kwoty wartości towaru dokonany w wyniku realizacji roszczeń nabywcy z tytułu reklamacji, co do zasady jest prawnie dopuszczalny i jest przedmiotem regulacji prawa cywilnego. Przepisy ustawy o VAT nie wprowadzają na użytek postępowania podatkowego żadnych szczególnych regulacji w odniesieniu do trybu, zasad i dopuszczalności odstąpienia od umowy sprzedaży, jak i dodatkowych szczególnych warunków, co do trybu realizacji roszczeń z tytułu reklamacji.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w rozporządzeniu.

W myśl § 3 ust. 1 i § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej sprzedaży oraz wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Zgodnie z przepisem § 2 pkt 12 rozporządzenia, paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Podkreślić należy, że zgodnie z przepisami rozporządzenia brak jest możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów. W tym zakresie podatnik winien prowadzić oddzielną ewidencję korekt.

Zgodnie z § 3 ust. 4 rozporządzenia, zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

Zatem w przedmiotowej sprawie, zdaniem Wnioskodawcy istotne jest określenie zakresu pojęcia "dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży", tj. czy wyłącznie paragon fiskalny stanowi dokument sprzedaży w rozumieniu Rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy, przez dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży należy rozumieć każdy dowód świadczący o dokonanej transakcji, nie tylko paragon fiskalny.

Kierując się racjonalnością Ustawodawcy należy uznać, że gdyby intencją Ustawodawcy było zawężenie pojęcia tylko do paragonu fiskalnego, wprost napisałby w pkt 6, że ewidencja winna zawierać paragon fiskalny.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentem potwierdzającym dokonanie sprzedaży może być np. umowa sprzedaży, gwarancja, specyfikacja sprzedaży, wydruk z terminala kart płatniczych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 12 maja 2008 r., nr IBPP2/443-121/08/ICz, uznał, że oryginał paragonu nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym.

Dowodzenie zaistnienia błędu, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z przepisami prawa podatkowego.

Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 10 sierpnia 2011 r., nr ILPP2/443-799/11-2/EN, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że dokumenty, tj.; wyciąg z terminala i "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego" oraz w przypadku braku jakiegokolwiek innego dokumentu tylko "Oświadczenie o zagubieniu paragonu fiskalnego", stanowią wiarygodne dowody potwierdzające fakt zwrotu lub reklamacji towaru w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego.

Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że wskazane powyżej interpretacje wydane były w nieobowiązującym już stanie prawnym. Jednakże w związku z użyciem tego samego pojęcia prawnego tj. "dowód potwierdzający dokonanie sprzedaży" w obecnym jak i nieaktualnym stanie prawnym należy uznać, że Ustawodawca brał pod uwagę wykładnię tego pojęcia i stosuje analogiczną wykładnię.

Dodatkowo Wnioskodawca chciałby zwrócić uwagę na treść broszury wydanej przez Ministerstwo Finansów pt. "Najważniejsze zmiany w zakresie kas rejestrujących od 1 kwietnia 2013 r.", w której wprost wskazano, że dokumentem potwierdzającym dokonanie sprzedaży będzie na przykład paragon czy wydruk z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych).

Wnioskodawca chciałby również wskazać, że w rejestrze klauzul niedozwolonych prowadzonych przez Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta pod numerem 2685 widnieje zapis "Do reklamowanego lub zwracanego produktu konieczne jest dołączenie paragonu". Tak więc sprzedawca ma obowiązek prawny przyjąć zwrot od nabywcy towaru, jeśli jest on w stanie udowodnić zakup dokonany w danym sklepie, nawet jeśli nie posiada paragonu. Nielogiczne i godzące w sprawiedliwość byłoby zatem uzależnianie możliwości skorygowania obrotu podatnika wyłącznie na podstawie przekazanego przez Klienta paragonu.

Podsumowując, w sytuacji gdy Wnioskodawca nie dysponuje paragonem fiskalnym zwróconym przez Klienta, ale jest w posiadaniu innych dokumentów jednoznacznie potwierdzających fakt dokonania sprzedaży towarów na rzecz Klienta, które następnie zostały Wnioskodawcy zwrócone, Wnioskodawca ma prawo do dokonania odpowiedniego wpisu w prowadzonej ewidencji na podstawie § 3 pkt 4 rozporządzenia oraz korekty obrotu zgodnie z art. 29a ust. 10, ustawy o VAT.

Potwierdza to wprost interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 30 sierpnia 2010 r. (ITPP1/443-518/10/AJ). w której organ wydający interpretację wprost stwierdził: "zgromadzenie przez wnioskodawcę dowodów stanowiących dowód przeciwny do dowodu, jakim jest zapis z kasy rejestrującej, przy uwzględnieniu wyjątkowego charakteru zdarzeń, może stanowić podstawę do skorygowania obrotu i kwot podatku należnego. (...) Zatem w sytuacji, kiedy podatnik nie dysponuje oryginałem paragonu dokumentującego transakcję może skorygować obrót z tytułu sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy lub drukarki fiskalnej przy założeniu, że podstawą prawidłowego sporządzenia rozliczenia jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej, udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane wynikające za dany miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, przez pojęcie sprzedaży należy rozumieć zarówno odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z powyższych przepisów wynika więc, że warunkiem powstania obowiązku ewidencjonowania danego zdarzenia (sprzedaży) przy zastosowaniu kasy rejestrującej jest powstanie obrotu.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a pkt 1 i 8 ustawy, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363). Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, prowadzą ewidencję każdej sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej, wyłącznie przy użyciu kas, które mają potwierdzenie, że kasa spełnia funkcje wymienione w art. 111 ust. 6a ustawy oraz kryteria i warunki techniczne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy. Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną sprzedaż (§ 2 pkt 12 ww. rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, przez pamięć fiskalną rozumie się urządzenie zawierające elektroniczny nośnik danych, umożliwiające jednokrotny, niezmienialny zapis danych pod kontrolą programu pracy kasy, które są nieusuwalne bez zniszczenia samego urządzenia, oraz wielokrotny odczyt tych danych.

Ww. cecha pamięci fiskalnej powoduje brak możliwości zarejestrowania na kasie fiskalnej zwrotu bądź reklamacji towarów, co zostało również potwierdzone zapisem § 3 ust. 3 rozporządzenia, który mówi, że nie ewidencjonuje się zwrotów towarów i uznanych reklamacji towarów i usług.

Skoro zatem kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to korekta taka powinna być dokonywana za pomocą innych urządzeń księgowych. W takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, o której mowa § 3 ust. 4 i ust. 5 rozporządzenia.

W myśl § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zwroty towarów i uznane reklamacje towarów i usług, które skutkują zwrotem całości lub części należności (zapłaty) z tytułu sprzedaży, ujmuje się w odrębnej ewidencji zawierającej:

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

Z treści ww. przepisu wynika, że możliwość pomniejszenia obrotu m.in. o kwoty odpowiadające wartości zwróconych towarów istnieje pod warunkiem, że zwrot towaru jest prawnie dopuszczalny i zwroty te zostały udokumentowane. Obowiązkiem podatnika jest więc w rozumieniu tego przepisu odpowiednie udokumentowanie zwrotu towaru oraz jego wartości.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca głównie dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, nie mniej jednak część Klientów, nabywając towary od Wnioskodawcy domaga się wystawiania przez Wnioskodawcę paragonu fiskalnego. Zdarzają się sytuacje, gdy Klient, który zakupił towar w sklepie Wnioskodawcy, chce zwrócić towar, ale nie jest w posiadaniu paragonu. Wnioskodawca prowadzi dodatkową ewidencję dotyczącą zwrotów towarów i uznanych reklamacji. Poza posiadaną kopią paragonu fiskalnego Spółka będzie dysponowała oświadczeniem klienta, z którego wyraźnie będą wynikały: data, rodzaj zakupionego towaru oraz miejsce zakupu (market, w którym dokonano zakupów). Po uzyskaniu oświadczenia, Spółka będzie dokonywała weryfikacji danych w nim zawartych poprzez skonfrontowanie ich z danymi zawartymi w kopii paragonu z kasy fiskalnej. Jeżeli dane z obydwu dokumentów będą tożsame, wówczas Spółka będzie dokonywała zwrotu towaru. Spółka będzie sporządzała protokół przyjęcia zwrotu towaru, który będzie podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego, czy jest możliwe zmniejszenie obrotu oraz kwoty podatku należnego, zaewidencjonowanych przy zastosowaniu kasy fiskalnej, w przypadku zwrotu towaru przez klienta, gdy nie dysponuje on oryginałem paragonu fiskalnego.

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że paragon fiskalny stanowi dla nabywcy dowód dokonania zakupu (z którym wiążą się m.in. uprawnienia rękojmi i gwarancji), natomiast dla sprzedawcy bezsporne potwierdzenie tożsamości towaru w przypadku np. jego zwrotu. W sytuacji dokonania zwrotu towaru sprzedawca powinien zatrzymać paragon fiskalny. Zasadą jest więc dokonywanie korekty obrotu i podatku należnego przy jednoczesnym zwrocie (okazaniu) przez klienta paragonu fiskalnego.

Jednocześnie podkreślić należy, że paragon fiskalny nie jest jedynym dokumentem przesądzającym o stanie faktycznym, który znajduje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Dowodzenie zwrotu towaru, będącego podstawą dokonania korekty, na podstawie innych dokumentów aniżeli paragon fiskalny, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. W tym przypadku, ciężar dowodu znajduje się po stronie sprzedawcy, który w prowadzonej przez siebie dokumentacji powinien posiadać dowody potwierdzające stan rzeczywisty i w sposób niebudzący wątpliwości wykazać fakt, że zwracany towar został zakupiony właśnie u niego.

W związku z tym, że kasa rejestrująca nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej (tekst jedn.: po wydrukowaniu paragonu), to w takim przypadku należy prowadzić odrębną ewidencję, z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Wśród tych elementów wymieniono jako konieczne każdorazowe dołączenie do niej dokumentu potwierdzającego sprzedaż i protokołu przyjęcia zwrotu towaru podpisany przez sprzedawcę i nabywcę.

W praktyce podatnicy mogą mieć wątpliwości, co należy rozumieć pod pojęciem "dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży". Bezsprzecznie dokumentem takim będzie paragon fiskalny otrzymany w chwili zakupu, ale w przypadku jego braku, dopuszczalne jest np. odszukanie na rolce kasy (lub w pamięci fiskalnej) danych konkretnej operacji sprzedaży i ich czytelne wydrukowanie. Innym dopuszczalnym rozwiązaniem jest zastąpienie oryginału paragonu fiskalnego wydrukiem z terminala (w przypadku płatności bezgotówkowych), czy też przedstawieniem przez klienta np. paragonu niefiskalnego (z programu sprzedażowego), faktury, podpisanej w dniu sprzedaży umowy sprzedaży bądź podpisanej karty gwarancyjnej. Cechą wspólną powyższych dowodów jest to, że zostały one wystawione przez sprzedawcę już w momencie sprzedaży zwracanego w późniejszym terminie towaru, a więc niewątpliwie potwierdzają i dowodzą, że ten towar został zakupiony w danym dniu, u danego sprzedawcy.

Jak wykazano powyżej, udownodnienie nabycia u Wnioskodawcy towaru zwracanego przez klienta (będące podstawą do dokonania korekty), na podstawie innych dokumentów aniżeli oryginał paragonu fiskalnego, nie stoi w sprzeczności z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa podatkowego. Jak wskazał sam Wnioskodawca, w przypadku braku oryginału paragonu fiskalnego dysponuje on innymi dokumentami potwierdzającymi dokonaną sprzedaż tj. kopią paragonu fiskalnego oraz oświadczeniem klienta, z którego wyraźnie będą wynikały: data, rodzaj zakupionego towaru oraz miejsce zakupu (market, w którym dokonano zakupów). Oświadczenie to będzie podlegało weryfikacji danych w nim zawartych poprzez skonfrontowanie ich z danymi zawartymi w kopii paragonu z kasy fiskalnej a dopiero jeżeli dane z obydwu dokumentów będą tożsame, wówczas Spółka będzie dokonywała zwrotu towaru.

Analizując opis sprawy z przedstawionymi powyżej przepisami prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo w sytuacji braku oryginału paragonu fiskalnego jako dokument potwierdzający dokonanie sprzedaży, o którym mowa w § 3 ust. 4 pkt 6 ww. rozporządzenia, wykorzystać kopie paragonu fiskalnego oraz oświadczenie klienta. W związku z tym posiadanie przez Stronę ww. dokumentów potwierdzających dokonanie sprzedaży jak również prowadzenie ewidencji o której mowa w § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia zawierającej wszystkie wymagane dane oraz sporządzanie protokółu przyjęcia zwrotu towaru podpisanego przez sprzedawce i nabywcę są wystarczające do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług a tym samym dokonania korekty podatku należnego.

W konsekwencji powyższych ustaleń stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.