IPPP2-443-393/11-5/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011 r. (data wpływu 29 marca 2011 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu w dniu 25 maja 2011 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. Organu z dnia 19 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności polegające na odroczeniu terminu płatności - jest prawidłowe.

W dniu 29 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku dla czynności polegającej na odroczeniu terminu płatności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką zajmującą się świadczeniem usług finansowych, w tym również usług factoringu.

Spółka zamierza zawrzeć umowę factoringu w stosunku do wierzytelności z odroczonym terminem płatności. Wierzytelność zostanie nabyta od dotychczasowego wierzyciela. Wynagrodzenie wnioskodawcy z tytułu umowy factoringu zostanie udokumentowane fakturą VAT, gdyż zgodnie z przepisami o VAT świadczenie usług factoringu jest usługą opodatkowaną VAT zgodnie z art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że dłużnik, którego zobowiązanie Wnioskodawca nabył w ramach factoringu, może nie dysponować środkami finansowymi na jego spłatę, najpóźniej w terminie płatności wierzytelności może zostać zawarte porozumienie z dłużnikiem o prolongatę terminu płatności. Na mocy porozumienia w zamian za odroczenie terminu płatności przez Wnioskodawcę na określony czas dłużnik zapłaci Wnioskodawcy odsetki liczone od aktualnego zadłużenia na okres prolongaty. Na skutek prolongaty terminu płatności Wnioskodawca uzyska więc zapłatę odsetek.

Porozumienie dotyczące prolongaty terminu płatności zostanie zawarte pomiędzy Wnioskodawcą a dłużnikiem.

Pierwotny wierzyciel nie jest stroną tego porozumienia.

Wnioskodawca nie dysponuje oficjalną interpretacją GUS co do symbolu PKWiU dla usługi będącej przedmiotem wniosku o udzielenie interpretacji. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy nie jest jednak ustalenie symbolu PKWiU dla celów statystycznych, ale określenie konsekwencji na gruncie przepisów ustawy o VAT - w oparciu o taką treść (charakter) usługi, jaka została wyczerpująco przedstawiona w stanie faktycznym wniosku.

Należy jednocześnie odnotować, iż art. 43 ustawy o VAT, który zawiera wykaz usług zwolnionych z podatku (a także usług wyłączonych ze zwolnienia - a więc objętych stawką 23%) nie odnosi się do symboli PKWiU, ale do charakterystyki usług. W szczególności, art. 43 ust. 15 pkt 1 stanowi, że nie podlegają zwolnieniu czynności ściągania długów, w tym factoringu" (bez odwoływania się do symbolu PKWiU). W konsekwencji, klasyfikacja statystyczna usługi w tym wypadku nie ma żadnego znaczenia dla jej traktowania na gruncie przepisów o VAT. Z tego też względu, Wnioskodawca nie występował do tej pory o dokonanie klasyfikacji ww. usługi do organów statystyki państwowej ani nie podawał tej klasyfikacji w złożonym wniosku o udzielenie interpretacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy odsetki wynikające z porozumienia naliczane w stosunku do kwoty wierzytelności z tytułu udzielenia dłużnikowi przez Wnioskodawcę prolongaty spłaty wierzytelności (odroczenia terminu płatności), nabytej w drodze umowy factoringu, korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie dłużnikowi przez Wnioskodawcę prolongaty spłaty wierzytelności (odroczenia terminu płatności), nabytej w drodze umowy factoringu, jest nie objęte zakresem usług factoringu. Z tego względu podlega ono zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. W rezultacie odsetki wynikające z porozumienia naliczane w stosunku do kwoty wierzytelności nie podlegają opodatkowaniu stawką 23% i w fakturze VAT powinny być wykazane jako czynność zwolniona od podatku VAT.

Factoring jest rodzajem pośrednictwa finansowego, którego istotą jest nabywanie wierzytelności od innych podmiotów w drodze cesji. W zamian za nabycie wierzytelności po cenie uwzględniającej dyskonto faktor jest zobowiązany do wykonywania szeregu świadczeń, obejmujących finansowanie faktoranta, inkasowanie wierzytelności, ochronę przed ryzykiem niewypłacalności dłużnika.

Factoring jest więc umową o charakterze złożonym, gdzie obok przeniesienia wierzytelności występują elementy świadczenia usług przez faktora na rzecz faktoranta. Nie jest ona uregulowana na gruncie Kodeksu cywilnego, dlatego jest zaliczana do tzw. umów nienazwanych.

Na gruncie VAT usługi factoringu podobnie jak czynności ściągania długów, nie są objęte zakresem zwolnienia na mocy postanowień art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT. W rezultacie świadczenie usług factoringu podlega opodatkowaniu z zastosowaniem stawki 23%.

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, od usług factoringu należy odróżnić zapłatę odsetek wynikających z odrębnego porozumienia zawartego przez Wnioskodawcę z dłużnikiem. Zapłata odsetek stanowi wynagrodzenie za usługi o charakterze finansowania, polegające na umożliwieniu korzystania z kapitału (podmiot który uzyskał prolongatę może opóźnić spłatę zobowiązania - uzyskuje więc kapitał pieniężny na określony czas). Zapłata odsetek nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie przez Wnioskodawcę usług factoringu, ponieważ następuje na podstawie odrębnego stosunku prawnego łączącego Wnioskodawcę i dłużnika, a nie stosunku prawnego łączącego faktora i faktoranta, jak ma to miejsce w przypadku faktoringu.

Potwierdzenie takiego rozumienia przepisów można znaleźć w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Jak wynika z interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. IBPP1/443-211/10/MS wydanej na podstawie podobnego stanu faktycznego, "w odniesieniu do czynności polegającej na finansowaniu przez Wnioskodawcę dłużnika poprzez zawarcie umowy o odroczenie terminu płatności wskazać należy, że cel ekonomiczny tej usługi jest inny niż cel usługi factoringowej. Celem usługi factoringowej jest wykup wierzytelności, ewentualne uwolnienie wierzyciela od ryzyka nieściągalności związanego z długiem bądź zapewnienie otrzymania wartości wierzytelności przed terminem wymagalności. Usługa ta może składać się więc z różnych elementów wynagrodzeń, przede wszystkim zawiera jednak wynagrodzenie za nabycie przez faktora wierzytelności. Dodatkowo może, ale nie musi, zawierać wynagrodzenia za korzystanie z pieniądza w czasie (finansowanie). W przypadku gdy usługa factoringowa zawiera te dwa elementy, traktowana jest jako usługa kompleksowa (wykup wierzytelności i finansowanie), które podlegają jednolitej klasyfikacji dla celów VAT. Jednak w przypadkach, gdy faktor nie ma zamiaru finansować wierzyciela, lecz inny podmiot, czynności polegającej na finansowaniu przez Wnioskodawcę dłużnika poprzez zawarcie umowy o odroczenie terminu płatności nie można zaliczyć do jednej z usług wchodzących w skład usługi factoringu, którą Wnioskodawca świadczył na rzecz pierwotnego wierzyciela".

W związku z powyższym odsetki uzyskane przez Wnioskodawcę w związku z wydłużeniem okresu spłaty zobowiązania nie powinny być traktowane jako część wynagrodzenia za kompleksową usługę factoringu, ale będą objęte zwolnieniem od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.