IPPP2/443-387/14-4/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy-przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) na wezwanie z dnia 4 lipca 2014 r. znak IPPP2/443-387/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do wykorzystania w celach służbowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 11 lipca 2014 r. (data wpływu 16 lipca 2014 r.) na wezwanie z dnia 4 lipca 2014 r. znak IPPP2/443-387/14-2/DG o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od zakupu samochodów osobowych przeznaczonych do wykorzystania w celach służbowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka planuje zakup samochodów osobowych. Samochody będą wykorzystywane przez przedstawicieli handlowych będących pracownikami i zleceniobiorcami Spółki w celu wykonywania obowiązków związanych z obsługą i pozyskiwaniem klientów. Zasady korzystania z samochodów Spółki będą określone w Regulaminie Korzystania z Samochodów Służbowych oraz umowach o powierzenie samochodu. Wskazane regulacje będą zawierać zakaz wykorzystywania samochodów do celów innych niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub zlecenia. Przedstawiciele handlowi Spółki będą również zobowiązani do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Osobom, które będą korzystały z samochodów na cele służbowe, Spółka umożliwi zawieranie umów najmu regulujących zasady korzystania z samochodów w zakresie innym niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub stosunku zlecenia.

W nadesłanym uzupełnieniu z dnia 11 lipca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Regulamin używania samochodów służbowych będzie zawierał postanowienia w brzmieniu:

Samochody służbowe mogą być wykorzystywane przez Użytkowników wyłącznie do celów służbowych, tj. do celów związanych z wykonywaniem przez Użytkowników na rzecz S. obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub zlecenia.

Samochód służbowy może zostać wykorzystany przez Użytkownika w celu innym niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub stosunku zlecenia jedynie na podstawie umowy najmu.

Użytkownik zobowiązany jest pokryć wszelkie szkody, grzywny i kary poniesione przez Spółkę w związku z używaniem samochodu służbowego niezgodnie z zasadami przyjętymi w niniejszym regulaminie, w tym w szczególności poniesione w związku z wykorzystaniem samochodu służbowego na cele inne niż cele służbowe bez zawarcia odrębnej umowy najmu.

Ponadto Strona wskazała, że w przypadku zawarcia umowy najmu w celu użycia samochodu do celów innych niż cele służbowe, Użytkownik zobowiązany będzie na podstawie umowy do zamknięcia w ewidencji przebiegu pojazdu wpisu dotyczącego użytku służbowego i dokonania wpisu dotyczącego korzystania z samochodu na podstawie umowy najmu ze wskazaniem:

Zabezpieczeniami gwarantującymi przestrzeganie postanowień Regulaminu będą: montaż urządzeń GPS, stała kontrola prowadzonej ewidencji oraz rzeczywistego przebiegu pojazdów.

Samochody służbowe będą zgłoszone do Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Czynsz najmu wynosić będzie około 0,60 zł za kilometr. Wskazana stawka czynszu zapewniać będzie zwrot kosztów eksploatacji samochodu (w tym kosztów paliwa, napraw, przeglądów, ubezpieczenia) oraz marżę w wysokości od 30 do 50% kosztów eksploatacji.

Zgodnie z wpisem do KRS przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest najem pojazdów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zakupem samochodów Spółka będzie uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur potwierdzających nabycie pojazdów.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, w powyższym stanie faktycznym Spółka powinna być uprawniona do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur potwierdzających nabycie pojazdów.

W prowadzonej przez Spółkę działalności niezbędna jest praca przedstawicieli handlowych wykonujących powierzone czynności poza siedzibą Spółki. Przedstawiciele handlowi działając w wyznaczonych rejonach utrzymują kontakty z obecnymi klientami Spółki odwiedzając prowadzone przez nich sklepy i składając zamówienia jak również podejmują starania w celu pozyskania nowych klientów. W pracę przedstawicieli handlowych wpisana jest konieczność stałego przemieszczania się, dlatego samochód jest niezbędnym narzędziem pracy przedstawicieli handlowych. Zapewniając przedstawicielom handlowym samochody służbowe Spółka zastrzega w Regulaminie Korzystania z Samochodów Służbowych zakaz wykorzystywania samochodów do celów innych niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub zlecenia. Regulamin Korzystania z Samochodów Służbowych przewiduje również obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Prowadzona przez Spółkę ewidencja przebiegu pojazdów spełnia wymagania wynikające z art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Za leżące w interesie Spółki należy uznać wykorzystanie możliwości uzyskania dodatkowego dochodu jaki może przynieść umożliwienie osobom korzystającym z samochodów Spółki na cele służbowe, zawierania umów najmu regulujących zasady korzystania z samochodów służbowych w zakresie innym niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub stosunku zlecenia. Czynsz najmu będzie określony jako stała stawka za każdy przejechany kilometr zapewniająca zwrot kosztów poniesionych przez Spółkę w związku z wynajęciem samochodu (zwiększona częstotliwość przeglądów, wymiany części zamiennych powodowana zwiększonym przebiegiem, paliwo) oraz dochód.

W ocenie Spółki sytuacja, w której samochody Spółki będą wykorzystywane przez jej przedstawicieli handlowych wyłącznie w celu wykonywania na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub stosunku zlecenia, związanych z obsługą obecnych i pozyskiwaniem nowych klientów lub na podstawie umowy najmu generującej przychód po stronie Spółki, powinna być traktowana dla potrzeb VAT jako wykorzystywanie przez Spółkę pojazdów wyłącznie w celu wykonywania prowadzonej działalności gospodarczej.

Nie powinno budzić wątpliwości, że Spółka uzyska lepszy wynik finansowy w przypadku, gdy poza dochodem uzyskanym z tytułu sprzedaży produktów Spółki przez przedstawicieli handlowych, Spółka uzyska dodatkowy dochód z umowy najmu posiadanych samochodów, niż w przypadku gdy jedynym dochodem Spółki będzie dochód pochodzący ze sprzedaży oferowanych produktów, zaś należące do spółki samochody mogące generować dodatkowy zysk po zakończeniu pracy przed przedstawicieli handlowych będą pozostawiane na parkingu Spółki lub w miejscu zamieszkania handlowców.

W związku z powyższym do dokonania przez Spółkę obniżenia kwoty podatku należnego zastosowanie powinien znaleźć art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje czynny, zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast w myśl ust. 2 cytowanego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące zasad odliczania i rozliczania na gruncie podatku VAT wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy. Z dniem 1 kwietnia 2014 r. na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", przepis art. 86a uległ zmianie.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Na podstawie art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Przez pojazdy samochodowe, stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy, rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ww. przepisy wprowadzają ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków, m.in. zakupu paliw do napędu, czy też innych wydatków esksploatacyjnych dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

W myśl art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka planuje zakup samochodów osobowych. Samochody będą wykorzystywane przez przedstawicieli handlowych będących pracownikami i zleceniobiorcami Spółki w celu wykonywania obowiązków związanych z obsługą i pozyskiwaniem klientów. Zasady korzystania z samochodów Spółki będą określone w Regulaminie Korzystania z Samochodów Służbowych oraz umowach o powierzenie samochodu. Wskazane regulacje będą zawierać zakaz wykorzystywania samochodów do celów innych niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub zlecenia. Przedstawiciele handlowi Spółki będą również zobowiązani do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów zgodnie z wymogami wynikającymi z art. 86a ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Osobom, które będą korzystały z samochodów na cele służbowe, Spółka umożliwi zawieranie umów najmu regulujących zasady korzystania z samochodów w zakresie innym niż wykonywanie na rzecz Spółki obowiązków wynikających ze stosunku pracy lub stosunku zlecenia. Po zakończeniu pracy przez przedstawicieli handlowych samochody będą pozostawiane na parkingu Spółki lub w miejscu zamieszkania handlowców.

Regulamin używania samochodów służbowych będzie zawierał postanowienia:

* Samochody służbowe mogą być wykorzystywane przez Użytkowników wyłącznie do celów służbowych;

* Samochód służbowy może zostać wykorzystany przez Użytkownika w celu innym niż wykonywanie obowiązków służbowych na rzecz Spółki jedynie na podstawie umowy najmu;

* Użytkownik zobowiązany jest pokryć wszelkie szkody, grzywny i kary poniesione przez Spółkę w związku z używaniem samochodu służbowego niezgodnie z zasadami przyjętymi w niniejszym regulaminie, w tym w szczególności poniesione w związku z wykorzystaniem samochodu służbowego na cele inne niż cele służbowe bez zawarcia odrębnej umowny najmu.

Ponadto w przypadku zawarcia umowy najmu w celu użycia samochodu do celów innych niż cele służbowe, Użytkownik zobowiązany będzie na podstawie umowy do zamknięcia w ewidencji przebiegu pojazdu wpisu dotyczącego użytku służbowego i dokonania wpisu dotyczącego korzystania z samochodu na podstawie umowy najmu ze wskazaniem:

Zabezpieczeniami gwarantującymi przestrzeganie postanowień Regulaminu będą: montaż urządzeń GPS, stała kontrola prowadzonej ewidencji oraz rzeczywistego przebiegu pojazdów.

Samochody służbowego będą zgłoszone do Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Czynsz najmu wynosić będzie około 0,60 zł za kilometr. Wskazana stawka czynszu zapewniać będzie zwrot kosztów eksploatacji samochodu (w tym kosztów paliwa, napraw, przeglądów, ubezpieczenia) oraz marżę w wysokości od 30 do 50% kosztów eksploatacji.

Zgodnie z wpisem do KRS przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest najem pojazdów

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych jest nieprawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu przedstawionego we wniosku problemu odgrywa przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a w związku z art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z nabyciem pojazdów samochodowych oraz wydatków związanych z ich eksploatacją w sytuacji, gdy pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Dla celów pełnego odliczania VAT - fakt wykorzystywania ich wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku VAT muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, wyklucza ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Z treści przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że z uwagi na charakter pracy przedstawiciele handlowi po zakończeniu pracy będą pozostawiać samochody na parkingu Spółki lub w miejscu zamieszkania handlowców. Regulamin Korzystania z Samochodów Służbowych będzie zawierał zasady korzystania z samochodów służbowych.

Przedstawione przez Wnioskodawcę procedury, nie wykluczają użycia przez przedstawicieli handlowych samochodów do celów niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki, ponieważ możliwy jest dojazd przedstawiciela handlowego z miejsca zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym. Zatem ustalone przez Zainteresowanego zasady używania tych pojazdów będą przewidywały ich użycie do celów mieszanych. Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu jest jedynie potwierdzeniem sposobu użytkowania pojazdów samochodowych do celów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą i ma na celu udokumentować oraz zagwarantować taki sposób użytkowania.

Zatem nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że samochody opisane we wniosku będą wykorzystywane wyłącznie w celach służbowych, ponieważ możliwe jest użycie tych samochodów przez przedstawicieli handlowych do celów prywatnych - poprzez dojazd z miejsca zamieszkania przedstawiciela do miejsca pracy (siedziby kontrahenta) i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania. Kolejną sytuacją będzie, oprócz dojazdu z miejsca zamieszkania przedstawiciela do miejsca pracy i z miejsca pracy do miejsca zamieszkania, użycie tych samochodów przez pracowników do celów prywatnych na podstawie odpłatnej umowy najmu. Bez znaczenia jest, że Wnioskodawca będzie prowadził dla tych samochodów ewidencję przebiegu pojazdu oraz poinformuje właściwego naczelnika urzędu skarbowego na odpowiednim formularzu o wykorzystywaniu tych samochodów do celów działalności gospodarczej, ponieważ już z samej procedury sposobu użytkowania tych pojazdów będzie wynikać użytek mieszany.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Zauważyć należy, że zarówno używanie samochodów przez przedstawicieli handlowych do świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, jak i wynajem samochodów stanowią niewątpliwie wykorzystywanie pojazdów do działalności gospodarczej. Jednakże aby Wnioskodawca mógł skorzystać z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów, powinien ww. samochody np. oddawać wyłącznie w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, bez prawa wykorzystywania ich w inny sposób (przez przedstawicieli handlowych) w prowadzonej działalności. Natomiast wykorzystywanie samochodów przez przedstawicieli handlowych do realizacji obowiązków i jednoczesne ich wynajęcie tym przedstawicielom powoduje, że samochody nie są wykorzystywane wyłącznie na cele wynajmu. Wykorzystywanie samochodów przez przedstawicieli handlowych w celu realizacji ich obowiązków i wynajem tych samych samochodów przedstawicielom do wykorzystania w celach prywatnych nie pozwala na stworzenie jasnych i przejrzystych zasad, z których wynikałby brak możliwości użycia samochodów do celów prywatnych w czasie wykorzystywania ich do wykonywania obowiązków służbowych. Z uwagi na to, że samochody są wykorzystywane do celów prywatnych przedstawicieli handlowych (po ich wynajęciu od Wnioskodawcy), Spółka nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania ich użycia w takim celu również w czasie kiedy powinny być wykorzystywane wyłącznie do wykonywania obowiązków na rzecz Spółki. Praca przedstawicieli handlowych charakteryzuje się tym, że nie możliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany do realizacji obowiązków na rzecz Spółki, a w związku z tym w jakim czasie będzie podlegał wynajęciu na rzecz przedstawiciela handlowego. Zatem z przedstawionego opisu sprawy wynika, że istnieje realna możliwość wykorzystywania samochodów do celów prywatnych przez zatrudnionych przedstawicieli handlowych.

Zatem zarówno w sytuacji kiedy przedstawiciel handlowy będzie parkować samochód w miejscu swojego zamieszkania jak i na parkingu Wnioskodawcy, lub będzie odpłatnie korzystać z samochodu dla celów innych niż związanych z wykonywaniem pracy, mimo tego, że przedstawiciel handlowy będzie kontrolowany przez pracodawcę w zakresie sposobu używania samochodu oraz zobowiązany będzie do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zgodnie z art. 86a ustawy, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r., w powiązaniu z art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.