IPPP2/443-384/11-6/KAN

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-384/11-6/KAN

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) i pismem z dnia 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług szkoleniowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) na wezwanie z dnia 6 kwietnia 2011 r. oraz wniosek uzupełniony w dniu 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług szkoleniowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny;

Wnioskodawca informuje, że prowadzi usługi kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego z zakresu IT w formach kursów o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin, oraz w formie seminariów o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin. Na prowadzonych zajęciach osoby w nich uczestniczące zdobywają wiedzę i praktykę niezbędną w pracy zawodowej. Kursy te nie mają na celu poszerzenia tzw. wiedzy ogólnej. Jednocześnie instytucje, które korzystają z usług dostarczają oświadczenie o treści: "Wydatki na szkolenie (...) sfinansowane zostaną w wysokości, co najmniej 70% ze środków publicznych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)."

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca zaznaczył, że z usług będą korzystać:

a.

Urząd Pracy placówka,

b.

Kancelaria.

c.

Ministerstwo.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie posiada informacji jakie jest pochodzenie środków na dane szkolenie od tych trzech instytucji. Z rozmów z ich przedstawicielami wynika, że są one tylko i wyłącznie finansowane, ze środków publicznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy posiadanie takiego oświadczenia o treści ""Wydatki na szkolenie (...) sfinansowane zostaną w wysokości co najmniej 70% ze środków publicznych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)" jest wystarczające aby zastosować stawkę VAT zwolnioną.

Stanowisko Wnioskodawcy

Wiedzę z jakich środków będą finansowane organizowane przez nas szkolenia posiadają firmy, które zamawiają takie usługi. Posiadanie takiego oświadczenia o treści "Wydatki na szkolenie (...) sfinansowane zostaną w wysokości, co najmniej 70% ze środków publicznych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)" jest wg Wnioskodawcy wystarczające aby zastosować stawkę VAT zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy.

Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

a.

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,

b.

uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo-rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Równocześnie na podstawie uregulowań zawartych w pkt 29 niniejszego artykułu zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

a.

prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, lub

b.

świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty - wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją, lub

c.

finansowane w całości ze środków publicznych

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 str. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Powołane przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzonych w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub świadczone przez podmioty, które uzyskały akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty wyłącznie w zakresie usług objętych akredytacją lub finansowane w całości ze środków publicznych. Co więcej przepisy przewidują zwolnienie dla usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane. Dla zastosowania przedmiotowych zwolnień istotne jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie danego szkolenia w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub uzyskanie akredytacji na dany rodzaj szkolenia lub finansowanie danego szkolenia w całości ze środków publicznych lub też finansowanie danego szkolenia w co najmniej 70% ze środków publicznych.

W celu skorzystania ze zwolnienia, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy w związku z § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), ww. szkolenia muszą być prowadzone w formie i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach lub objęte akredytywą lub w całości finansowane ze środków publicznych lub też finansowanie w co najmniej 70% ze środków publicznych.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi usługi kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego z zakresu IT w formach kursów o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin, oraz w formie seminariów o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin. Na prowadzonych zajęciach osoby w nich uczestniczące zdobywają wiedzę i praktykę niezbędną w pracy zawodowej. Kursy te nie mają na celu poszerzenia tzw. wiedzy ogólnej. Jednocześnie instytucje, które korzystają z usług dostarczają oświadczenie o treści: "Wydatki na szkolenie (...) sfinansowane zostaną w wysokości, co najmniej 70% ze środków publicznych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)."

Wnioskodawca zaznaczył, że z usług będą korzystać:

a.

Urząd Pracy

b.

Kancelaria.

c.

Ministerstwo.

Wnioskodawca wyjaśnia, że nie posiada informacji jakie jest pochodzenie środków na dane szkolenie od tych trzech instytucji. Z rozmów z ich przedstawicielami wynika, że są one tylko i wyłącznie finansowane, że środków publicznych.

Środkami publicznymi, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) są:

1.

dochody publiczne;

2.

środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegające zwrotowi środki z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA);

3.

środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2;

4.

przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych jednostek sektora finansów publicznych pochodzące:

a.

ze sprzedaży papierów wartościowych,

b.

z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,

c.

ze spłat pożyczek i kredytów udzielonych ze środków publicznych,

d.

z otrzymanych pożyczek i kredytów,

e.

z innych operacji finansowych;

5.

przychody jednostek sektora finansów publicznych pochodzące z prowadzonej przez nie działalności oraz pochodzące z innych źródeł.

Zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych sektor finansów publicznych tworzą:

1.

organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

2.

jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

3.

jednostki budżetowe;

4.

samorządowe zakłady budżetowe;

5.

agencje wykonawcze;

6.

instytucje gospodarki budżetowej;

7.

państwowe fundusze celowe;

8.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9.

Narodowy Fundusz Zdrowia;

10.

samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej;

11.

uczelnie publiczne;

12.

Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

13.

państwowe i samorządowe instytucje kultury oraz państwowe instytucje filmowe;

14.

(1) inne państwowe lub samorządowe osoby prawne utworzone na podstawie odrębnych ustaw w celu wykonywania zadań publicznych, z wyłączeniem przedsiębiorstw, instytutów badawczych, banków i spółek prawa handlowego.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, iż koszt przedmiotowych szkoleń jest pokrywany przez nabywcę szkolenia. W związku z powyższym, otrzymywanie przez Wnioskodawcę od jednostek sektora finansów publicznych zapłaty z tytułu opisanych we wniosku czynności, w wysokości co najmniej 70%, umożliwi Zainteresowanemu skorzystanie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. W tym miejscu wskazać należy, iż przepisy art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. warunkujące zwolnienie od podatku usług kształcenia zawodowego oraz przekwalifikowania zawodowego odwołują się do finansowania świadczonych usług ze środków publicznych. Zatem o zastosowaniu przedmiotowego zwolnienia nie decyduje złożone przez nabywcę usług szkoleniowych oświadczenie, lecz w tym przypadku status jednostki będącej usługobiorcą - tzn. jednostka jest zaliczana do sektora finansów publicznych i dokonuje zapłaty ze środków publicznych.

Reasumując, posiadanie oświadczenia o treści "Wydatki na szkolenie (...) sfinansowane zostaną w wysokości co najmniej 70% ze środków publicznych wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.)" nie jest wystarczające aby zastosować stawkę VAT zwolnioną.

Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. c) ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 20 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r., gdyż usługi szkoleniowe świadczone są na rzecz jednostek sektora finansów publicznych. Tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, gdyż o zastosowaniu zwolnienia z opodatkowania VAT dla prowadzących szkolenia nie przesądza posiadanie przez Stronę przedmiotowego oświadczenia, lecz status usługobiorców.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia faktycznego i odpowiednio w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl