IPPP2/443-381/14-3/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 19 marca 2014 r. (data wpływu 25 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu nieruchomości za dostawę towarów oraz zastosowania właściwej stawki podatku dla dokonania aportu (pyt. nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania aportu nieruchomości za dostawę towarów, zastosowania właściwej stawki podatku dla dokonania aportu oraz zastosowania właściwej stawki podatku dla dostawy nieruchomości przez Spółkę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

1. W 1995 r. HJ i DJ nabyli udział wynoszący 1/2 części w nieruchomości. Nieruchomość została nabyta na współwłasność (współwłasność w częściach ułamkowych) z małżeństwem B. (którzy nabyli udział wynoszący 1/2 części w nieruchomości, nabycie nastąpiło do ich majątku wspólnego). Nieruchomość była zabudowana budynkiem mieszkalno-usługowym wpisanym do rejestru zabytków. W 1995 r. HJ i DJ oraz małżeństwo B. zawiązali spółkę cywilną w celu prowadzenia wspólnej działalności gospodarczej.

Nieruchomość była faktycznie wykorzystywana w działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej w zakresie najmu lokali. W budynku faktycznie mieściła się siedziba spółki cywilnej. Budynek wprowadzono do ewidencji środków trwałych spółki cywilnej i był amortyzowany dla celów podatkowych. Następnie budynek ten spłonął. Na podstawie prawomocnej decyzji o rozbiórce przeprowadzono jego rozbiórkę, a obecnie nieruchomość składa się z gruntu oraz pozostałości po budynku, tj. fundamentów i podmurówki, które nie pełnią żadnej funkcji użytkowej.

Nieruchomość (jak też udział w nieruchomości małżeństwa J. oraz małżeństwa B.) nigdy nie została formalnie wniesiona przez współwłaścicieli do spółki cywilnej w drodze aportu lub innej czynności prawnej przenoszącej prawo własności. Tym samym nieruchomość nigdy nie była objęta wspólnością łączną wszystkich wspólników spółki cywilnej, a przez cały okres użytkowania nieruchomości przez spółkę cywilną, jako właściciele nieruchomości w częściach ułamkowych po 1/2 w księdze wieczystej widnieli małżonkowie J. i małżonkowie B. Nie zawarto także żadnej innej umowy dotyczącej korzystania z nieruchomości przez spółkę cywilną, ani umowy takie nie były zawierane pomiędzy współwłaścicielami.

Nieruchomość jest położona na terenie, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zgodnie z ustaleniami wynikającymi ze "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego" uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w 2000 r. określającego kierunki i politykę zagospodarowania przestrzennego miasta, obszar ten przeznaczony jest do zachowania istniejących funkcji i sposobu zagospodarowania, a ponadto rozwój funkcjonalny powinien opierać się na poszerzeniu usług z zakresu handlu i gastronomii oraz innych związanych z obszarem specjalnym. Dla nieruchomości nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z rejestrem gruntów jest to teren mieszkaniowy o symbolu B.

2. W 2012 r. zmarł HJ, a spadek po nim na podstawie dziedziczenia ustawowego nabyły żona DJ oraz córki JJ i MJR (zwana dalej "Wnioskodawczynią"), po 1/3 części każda z nich, co potwierdza akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony w dniu 14 maja 2013 r.

W skład spadku po HJ wchodził, między innymi, udział 1/4 (słownie: jedna czwarta) w prawie własności wyżej wymienionej nieruchomości, z czego Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku 1/12 tej nieruchomości. W skład spadku po HJ wchodził także ogół jego praw i obowiązków w spółce cywilnej, na podstawie którego spadkobiercom (DJ, JJ i Wnioskodawczyni) przysługiwało roszczenie o uczestnictwo w spółce cywilnej.

3. W czerwcu 2013 r. została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią, DJ oraz JJ umowa częściowego działu spadku po HJ, w wyniku którego roszczenie o uczestnictwo w spółce cywilnej nabyła w całości DJ oraz umowa zniesienia współwłasności nieruchomości, na podstawie której Wnioskodawczyni została współwłaścicielem w udziale wynoszącym 1/2 (słownie: jedna druga) części w nieruchomości (dalej "Nieruchomość"). Umowy częściowego działu spadku i zniesienia współwłasności miały miejsce bez spłat i dopłat. Zatem nabycie przez Wnioskodawczynię Nieruchomości na podstawie umowy zniesienia współwłasności nastąpiło nieodpłatnie. Nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię do jej majątku prywatnego i stanowi jej majątek osobisty (Wnioskodawczyni zawarła z mężem umowę o rozdzielności majątkowej).

4. Spółka cywilna, mimo że nie posiadała tytułu prawnego do korzystania z Nieruchomości oraz pozostałego udziału w nieruchomości przysługującego małżeństwu B. (nie istniała podstawa prawna do wykorzystywania ich w działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę cywilną), faktycznie ją wykorzystywała oraz Nieruchomość znajdowała się w ewidencji środków trwałych spółki cywilnej. W interpretacji indywidualnej z wniosku DJ wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 12 sierpnia 2013 r. (ITPB1/415-589a/13/WM) organ podatkowy potwierdził, że z powodu braku skutecznego prawnie przeniesienia nieruchomości na spółkę cywilną w formie aktu notarialnego, jak też innej umowy dotyczącej oddania spółce cywilnej nieruchomości do używania, spółka ta nie była uprawniona do ujęcia Nieruchomości w ewidencji środków trwałych i amortyzowania jej dla celów podatku dochodowego (odpisy amortyzacje nie mogły być kosztami uzyskania przychodów dla wspólników spółki cywilnej).

Od 1 stycznia 2014 r., na podstawie umowy dzierżawy zawartej przez Wnioskodawczynię z dzierżawcą Nieruchomość została oddana odpłatnie do używania i pobierania pożytków celem prowadzenia przez dzierżawcę działalności handlowej. Celem oddania Nieruchomości w dzierżawę Wnioskodawczyni nie prowadziła działań mających na celu prowadzenie zorganizowanej działalności w tym zakresie, tj. nie podejmowała działań marketingowo-promocyjnych, nie korzystała z pomocy biura pośrednictwa nieruchomości, nie podejmowała działań administracyjno-prawnych wobec Nieruchomości w celu oddania jej w dzierżawę (np. podział, scalenie, zmiana przeznaczenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, doprowadzenie mediów itp.), a jedynie czerpie pożytki z posiadanego majątku osobistego. Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na ulepszenia Nieruchomości, od których miała prawo odliczyć VAT, których wartość mogłaby przekroczyć 30 procent wartości początkowej pozostałości znajdujących się na Nieruchomości. Wnioskodawczyni nie wniosła Nieruchomości do ewidencji środków trwałych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie amortyzuje tej Nieruchomości. Wnioskodawczyni również nie wniosła Nieruchomości do spółki cywilnej ani też nie zawarła żadnej umowy dotyczącej korzystania z Nieruchomości ze spółką cywilną ani z pozostałymi współwłaścicielami (małżeństwem B.)

5. Z dniem 1 lipca 2013 r. DJ wystąpiła ze spółki cywilnej oraz dokonała przelewu ogółu swych praw i obowiązków wspólnika w spółce cywilnej na Wnioskodawczynię. W miejsce DJ do spółki cywilnej wstąpiła z dniem 1 lipca 2013 r. Wnioskodawczyni, która z tym dniem przejęła dotychczasowe zobowiązania i uprawnienia DJ związane z członkostwem w spółce cywilnej.

6. W celu wyodrębnienia składnika majątkowego w postaci Nieruchomości z majątku prywatnego, z zamiarem efektywniejszego jej wykorzystywanie do osiągania zysków z Nieruchomości w formie działalności prowadzonej wspólnie z przyszłym wspólnikiem (RR), Wnioskodawczyni rozważa wniesienie Nieruchomości aportem do nowo zawiązanej w tym celu spółki jawnej (dalej "Spółka"), z zachowaniem formy aktu notarialnego. W zamian za wniesienie Nieruchomości, której wartość zostanie określona w umowie Spółki według cen rynkowych z dnia wniesienia aportu Wnioskodawczyni obejmie udział kapitałowy w Spółce. Przedmiotem działalności Spółki będzie prowadzenie działalności gospodarczej, w szczególności w zakresie wynajmu i dzierżawy nieruchomości. Wnioskodawczyni nie wyklucza, że w przyszłości może zostać postawiony na Nieruchomości nowy budynek, jak też przy korzystnych warunkach ekonomicznych Nieruchomość może być sprzedana przez Spółkę.

7. Obecnie Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, zarówno w formie indywidualnej działalności gospodarczej oraz jako wspólnik w wyżej wymienionej spółce cywilnej. Działalność jest prowadzona faktycznie w zakresie inżynierii i związanego z nimi doradztwa. Zgodnie z wpisem w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej działalność ta obejmuje ponadto wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi oraz pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Z tytułu indywidualnej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy aport Nieruchomości do Spółki w celu wykorzystywania jej do prowadzenia działalności gospodarczej Spółki będzie podlegał opodatkowaniu VAT i Wnioskodawczyni będzie obowiązana do naliczenia podatku VAT od takiego aportu.

Zdaniem Wnioskodawczyni wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) do Spółki w postaci Nieruchomości (tekst jedn.: udziału wynoszącego 1/2 części w nieruchomości) będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "UVAT", w ramach której Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT i jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT, będzie korzystać ze zwolnienia z VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UVAT opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 tej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 2 pkt 6 UVAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 UVAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W definicji odpłatnej dostawy towarów sformułowanej na potrzeby UVAT mieści się przeniesienie nieruchomości w drodze wkładu niepieniężnego do spółki prawa handlowego nieposiadającej osobowości prawnej (w tym do spółki jawnej) w zamian na udział kapitałowy w tej spółce.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Zgodnie bowiem z art. 46 § 1:ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), zwanej dalej "k.c.", nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo cywilne dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 k.c. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako, nieruchomości i ich części, w tym gruntów i ich części, mieści się współwłasność towaru jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE, L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

Czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 UVAT podlega opodatkowaniu jeżeli jest wykonywana przez podatnika, tj. podmiot działający w charakterze podatnika VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 UVAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 UVAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosowanie do art. 693 § 1 k.c. przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, a odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będącą usługą dzierżawy, tj. oddanie nieruchomości lub udziału w nieruchomości do korzystania w zamian za wynagrodzenie, należy uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych. W konsekwencji, usługa dzierżawy wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 UVAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Jeśli z tytułu umowy dzierżawy nieruchomości wydzierżawiający jest uznany za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 UVAT, to z tytułu późniejszej dostawy (w tym wniesienia wkładem niepieniężnym do spółki) tej samej nieruchomości również powinien być uznany za podatnika VAT.

Powyższe rozumienie definicji działalności gospodarczej z tytułu umowy dzierżawy oraz uznanie wydzierżawiającego za podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 UVAT z tytułu późniejszej sprzedaży tej samej nieruchomości znajduje potwierdzenie w poglądach wyrażanych przez organy podatkowe, między innymi w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 listopada 2013 r. nr ILPP2/443-778/13-2/JK oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 21 marca 2013 r. (IPTPP4/443-322/13-4/JM).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 UVAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 8 UVAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe przepisy wprowadzają zasadę, iż w razie dostawy budynków lub budowli (albo ich części) trwale związanych z gruntem podstawa opodatkowania VAT obejmuje wartość budynków lub budowli (oraz ich części) łącznie z wartością gruntu. W konsekwencji, zasady opodatkowania mające zastosowanie do budynków lub budowli (albo części budynków lub budowli) stosuje się również do gruntów trwale związanych (tekst jedn.: znajdujący się pod tymi budynkami lub budowlami i niezbędnymi do normalnego korzystania z budynków lub budowli) objętych tą samą dostawą.

W szczególności dotyczy to stawki podatku lub zwolnienia z podatku.

UVAT nie zawiera definicji budynku, budowli, ani ich części. W tym celu należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. Natomiast art. 3 pkt 3 tej ustawy stanowi, że przez budowle rozumie się każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, estakady, tunele, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy fundamenty oraz przymurówka z cegły znajdujące się w gruncie stanowiącym przedmiot Nieruchomości nie spełniają zarówno definicji budynku, jak też budowli lub ich części. Z tych względów na zakres opodatkowania wniesienia aportem Nieruchomości do Spółki nie będzie miał wpływu art. 29a ust. 8 UVAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT zwalnia się z podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z przepisu tego należy wywieść, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, nieprzeznaczonymi pod zabudowę - są zwolnione od podatku VAT.

Nieruchomość, na której nie znajduje się budynek ani budowla należy uznać za nieruchomość niezabudowaną. Kwalifikacji takiej nie powinna zmieniać okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po istniejących budynkach lub budowlach. Pozostałości takie, jeśli nie spełniają definicji wskazanej w przepisach prawa budowlanego (o których mowa wyżej) nie mogą być uznane za budynki lub budowle. W konsekwencji, jeśli na gruncie znajdują się pozostałości nie spełniające definicji budynku lub budowli oznacza to, że grunt ten należy traktować jako teren niezabudowany.

Ponadto, odnośnie czynności obejmującej dany grunt decydujące znaczenie powinien mieć cel ekonomicznych (gospodarczy) tej czynności. Jeśli zamiarem stron jest dokonanie czynności obejmującej grunt niezabudowany, to okoliczność, że na gruncie znajdują się pozostałości po rozbiórce budynku lub budowli niemające znaczenia dla stron ani nieposiadające funkcji użytkowej nie powinna zmieniać kwalifikacji gruntu jako terenu niezabudowanego.

Powyższa znaczenie terminu "terenu niezabudowanego" znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. (sygn. akt I FSK 1375/11) a także w wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12 lipca 2012 r. (sprawa C-326/11).

Również organy podatkowe stoją na podobnym stanowisku, np. Dyrektor izby Skarbowej w Łodzi w indywidualnej interpretacji z dnia 23 grudnia 2013 r. (IPTPP4/443-861/13-6/UNr).

Na podstawie art. 2 pkt 33 UVAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przepisu na potrzeby UVAT przeznaczenie określonego gruntu ocenia się wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. W sytuacji, gdy tereny, na których znajduje się grunt nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać takiego gruntu za teren budowlany. Kwalifikacji takiej na potrzeby UVAT nie zmienia przeznaczenie gruntu wynikające z innych dokumentów lub ewidencje, w szczególności ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego lub z ewidencji gruntów i budynków.

W przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest teren niezabudowany, dla którego nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również dla gruntu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT dostawa tego gruntu powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.

Powyższe rozumienie definicji "terenu budowlanego" znajduje jednolite odzwierciedlenie w poglądach organów podatkowych (np. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2013 r., nr IPPP1/443-709/13-2/AW oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 października 2013 r., nr ILPP2/443-720/13-4/MR).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, zdaniem Wnioskodawczyni, po przeprowadzeniu rozbiórki spalonego budynku na podstawie prawomocnej decyzji o rozbiórce, Nieruchomość będącą przedmiotem aportu do Spółki to grunt z pozostałościami (fundamentami i podmurówką) po spaleniu i rozbiórce. Pozostałości na gruncie nie pełnią żadnej funkcji użytkowej, a także nie można ich uznać w świetle przepisów Prawa budowlanego za budynki i budowle. Zamiarem stron (Wnioskodawczyni i Spółki) będzie aport nieruchomości gruntowej. W konsekwencji, Nieruchomość należy uznać za teren niezabudowany w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT. Ponadto, ze względu na okoliczności, że obszar, na którym znajduje się Nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani dla Nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Nieruchomości nie można uznać za tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 UVAT.

Reasumując, mając na uwadze powyższe przepisy UVAT, zdaniem Wnioskodawczyni, wniesienie Nieruchomości do Spółki, tj. dokonanie aportu 1/2 części udziału w nieruchomości do spółki jawnej, będzie stanowić odpłatną dostawę towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 UVAT. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawczyni wydzierżawia odpłatnie Nieruchomość od 1 stycznia 2014 r., a ponadto aport do Spółki (nowo zawiązanej w tym celu spółki jawnej) zostanie dokonany w celu wykorzystywania Nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej, z tytułu aportu Nieruchomości do Spółki Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika VAT. Mając na uwadze, że Nieruchomość stanowi grunt, na którym znajdują się pozostałości po spalonym i rozebranym budynku (tekst jedn.: fundamenty i podmurówka), których nie można uznać za budynki lub budowle (ani ich części) o zasadach opodatkowania VAT przy aporcie gruntu nie będzie decydował art. 29a ust. 8 UVAT. Z związku z tym, że Nieruchomość, jako grunt niezabudowany, nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano w stosunku do Nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy, przedmiotem aportu do Spółki będzie teren niezabudowany inny niż budowlany i na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UVAT aport Nieruchomości do Spółki będzie zwolniony z VAT. W konsekwencji, Wnioskodawczyni z tytułu aportu nieruchomości do Spółki nie będzie zobowiązana naliczyć VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że z dniem 1 kwietnia 2013 r. uległa zmianie treść przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Niemniej jednak zmiana tego przepisu nie wpływa na prawidłowość zaprezentowanego przez Zainteresowaną stanowiska.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie uznania aportu nieruchomości za dostawę towarów oraz zastosowania właściwej stawki podatku dla dokonania aportu. Natomiast w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy nieruchomości przez Spółkę oraz zagadnień z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.