IPPP2/443-369/14-6/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu dnia 22 kwietnia 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2014 r. (data wpływu dnia 16 czerwca 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 6 czerwca 2014 r. znak sprawy IPPP2/443-369/14-2/AO (skutecznie doręczone dnia 9 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej opłat pobieranych za pobyt w Domu Pomocy (łącznie z opłatami za leki) (pytanie nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej opłat pobieranych za pobyt w Domu Pomocy. Przedmiotowy wniosek uzupełniony został pismem z 13 czerwca 2014 r. (data wpływu 16 czerwca 2014 r.) na wezwanie Organu z 6 czerwca 2014 r. znak sprawy IPPP2/443#8209;369/14#8209;2/AO (data doręczenia 9 czerwca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Dom Pomocy jest jednostką budżetową Miasta. Swoją działalność wykonuje na podstawie ustawy o pomocy społecznej oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy w sprawie domów pomocy społecznej. Nie prowadzi działalności gospodarczej.

Podstawą działalności Domu Pomocy jest decyzja administracyjna o skierowaniu do Domu oraz decyzja o wysokości opłaty za pobyt. Nie jest nią zatem umowa cywilnoprawna, stąd Dom Pomocy nie zawiera z mieszkańcami (pensjonariuszami) żadnych umów.

W 2011 r. Dom Pomocy zakupił kasę fiskalną i w dniu 6 października 2011 r. decyzją naczelnika urzędu skarbowego nadano kasie numer ewidencyjny. Z dokumentów znajdujących się w Domu Pomocy wynika że istnieją dobowe raporty fiskalne z dnia 15 maja 2012 r., 30 maja 2012 r. i 10 lipca 2012 r. oraz paragony fiskalne z miesiąca lipca, sierpnia i września 2012 r. Od tego czasu wpłaty do kasy Domu Pomocy od osób fizycznych (głównie pensjonariuszy) nie są rejestrowane przy zastosowaniu kasy fiskalnej.

Dom Pomocy przyjmuje do "zwykłej" kasy wpłaty gotówkowe z tytułu odpłatności za pobyt w Domu Pomocy oraz za leki jako dopłatę powyżej limitu ceny. Wpłaty te przyjmuje od swoich pensjonariuszy, czyli od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Wynikają one z przepisów o pomocy społecznej i są należnościami publicznoprawnymi. Przy czym, do odpłatności za leki zobowiązani są mieszkańcy Domu Pomocy na podstawie faktur wystawianych przez apteki.

W odpowiedzi na wezwanie niniejszy wniosek uzupełniono wyjaśniając, że podstawą prawną, z której wynika realizacja obowiązkowych zadań gminy przez jednostkę budżetową Dom Pomocy, w tym pobierania odpłatności za pobyt pensjonariuszy w Domu, opłat za leki powyżej limitu ceny, wynika z art. 9 ust. 1 ustaw z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz, 1591 z późn. zm.), zgodnie z którym: W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne (...). Taką jednostką organizacyjną działającą w imieniu i na rzecz gminy jest właśnie jednostka budżetowa Dom Pomocy.

W kontekście powyższego stanowiska według Wnioskodawcy można przyjąć, iż w zakresie działalności o charakterze właściwym dla organów władzy publicznej (do których bezspornie należy gminna jednostka budżetowa, tj. Dom Pomocy) wykonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, czyli w ramach obowiązków publicznoprawnych nałożonych odrębnymi przepisami prawa, działalność ta i opłaty z nią związane (np. opłata za pobyt mieszkańców w Domu Pomocy, odpłatność za leki powyżej limitu ceny) jest wyłączona z rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Dom Pomocy jako jednostka budżetowa Miasta pobierający bezpośrednio od mieszkańców opłaty za pobyt w Domu, ustalone decyzjami administracyjnymi (łącznie z opłatami za leki, jako dopłaty powyżej limitu ceny) wyłączony jest od stosowania kasy rejestrującej, bez względu na łączną roczną sumę tych opłat... (we wniosku pytanie oznaczone nr 1)

Stanowisko Wnioskodawcy,

Dom Pomocy jako jednostka budżetowa Miasta pobierający bezpośrednio od mieszkańców opłaty za pobyt w Domu, ustalone decyzjami administracyjnymi (łącznie z opłatami za leki, jako dopłaty powyżej limitu ceny) wyłączony jest od stosowania kasy rejestrującej, bez względu na łączną roczną sumę tych opłat.

Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Obowiązek stosowania kas rejestrujących wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r., Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwane dalej "ustawą o VAT".

Kasa rejestrująca jest szczególnego rodzaju ewidencją podatkową. Ma ona charakter ewidencji sprzedaży. Zarejestrowaniu w niej podlegają transakcje opodatkowane podatkiem VAT, czyli objęte jakąś konkretną stawką VAT lub objęte zwolnieniem od VAT. A ponadto - co w sprawie najistotniejsze - wykonane przez podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Przy czym przez transakcje opodatkowane należy rozumieć transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej lub innymi słowy: w ramach zawieranych umów cywilnoprawnych. Nie wykonuje w ogóle jakichkolwiek transakcji opodatkowanych tj. objętych zwolnieniem od VAT lub stawką VAT oraz podlegających rejestracji na kasach fiskalnych, każdy podmiot publiczny (tekst jedn.: należący do sektora finansów publicznych), "w zakresie w którym realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których został on powołany". To podmiotowo-przedmiotowe wyłączenie z rozliczania i ewidencjonowania VAT wynika bezpośrednio z treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem: "Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych".

Organem władzy publicznej jest każdy podmiot prawa publicznego, a dokładnie "krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego". Tak wynika bezpośrednio z art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (publikacja Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r. nr 347/10, który Polska implementowała (wdrożyła) do swojego systemu prawnego, czyli do ustawy o VAT. (art. 15 ust. 6). Zgodnie z tym unijnym przepisem:

"Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z tą działalnością, którą podejmują lub transakcjami których dokonują jako organy władzy publicznej nawet jeśli pobierają należności, opłaty składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami".

Przy czym definiując "organ władzy publicznej" czyli podmiot prawa publicznego, należy odwołać się do art. 9 ustawy o finansach publicznych. Określa on zakres podmiotowy sektora finansów publicznych. Sektor ten tworzą właśnie m.in. jednostki budżetowe (zob. art. 9 pkt 3 ustawy o finansach publicznych).

Z powyższego wynika, że jeśli Dom Pomocy jest jednostką budżetową gminy należącą do sektora finansów publicznych, to tym samym jest "organem władzy publicznej", o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zatem już pierwsza przesłanka (podmiotowa) potwierdza brak obowiązku prowadzenia przez Dom Pomocy - działający jako jednostka budżetowa gminy - ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ponadto zasadnicze czynności wykonywane przez Dom Pomocy są czynnościami z zakresu realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla spełnienia których Dom Pomocy został powołany. Jest to druga przesłanka (przedmiotowa) potwierdzająca brak obowiązku stosowania kas rejestrujących. I to bez względu na wysokość wpływów z tego tytułu.

Utworzenie i utrzymanie domu pomocy społecznej należy do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym. W konsekwencji zarówno umieszczenie danej osoby w domu opieki społecznej, jak i opłata za pobyt lub zwolnienie z niej, wynika z decyzji administracyjnej. Przy czym wysokość tej opłaty ustalana jest decyzją w sposób określony w ustawie o pomocy społecznej (art. 60 i nast.).

Zatem to organ samorządu terytorialnego (czyli gmina) decyduje w ramach sprawowania władztwa publicznego kto i za ile zostanie umieszczony w domu opieki społecznej. Opłaty pobrane przez Dom Pomocy za pobyt w nim odprowadzane są do budżetu gminy. Wydatki Domu pokrywane są z budżetu gminy.

Pobrana przez Dom opłata ma zatem charakter daniny publicznej, ponieważ pobierana jest w związku z ustawowym obowiązkiem organu samorządu terytorialnego do prowadzenia domów opieki społecznej i jest związana z realizacją celu publicznego (art. 54 ust. 1 i art. 55 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).

Jeśli zatem te dwie przesłanki, czyli podmiotowa i przedmiotowa będą spełnione to tym samym nie wystąpi w tym zakresie obowiązek stosowania kasy rejestrującej. To jest po pierwsze, gdy wpływy od osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej przyjmie organ władzy publicznej (którym jak wykazano jest jednostka budżetowa) oraz po drugie: gdy uczyni to w ramach realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których organ ten został powołany (w zakresie opieki społecznej). Czyli innymi słowy: jeśli jednostka budżetowa przyjmie opłaty w zakresie opieki społecznej i zrobi to na podstawie decyzji administracyjnych lub z mocy samego prawa lub w inny sposób właściwy dla sektora publicznego (władzy publicznej), tj. nie zawrze w tym celu żadnej umowy cywilnoprawnej, to brak będzie obowiązku rejestrowania tych wpłat na kasie fiskalnej.

Należy tu jednak z całą mocą podkreślić, iż nie każdy dom pomocy społecznej działa jako podmiot prawa publicznego, którego jak wyżej wykazano nie będzie dotyczyć obowiązek rejestrowania wpłat w zakresie opieki społecznej na kasie fiskalnej. Dom Pomocy niepubliczny, czyli podmiot prowadzący w zakresie opieki społecznej działalność gospodarczą, tj. komercyjną, działa na całkowicie odmiennych zasadach niż Dom Pomocy publiczny będący jednostką budżetową gminy. W takich bowiem komercyjnych domach pomocy społecznej wystąpią bezspornie "transakcje opodatkowane" wykonywane w ramach działalności gospodarczej, czyli w ramach zawieranych umów cywilnoprawnych. Wystąpić zatem musi na ogólnych zasadach obowiązek stosowania kas rejestrujących.

Powyżej opisany brak prawnego obowiązku do stosowania kas rejestrujących w gminnych domach pomocy społecznej - oczywiście tylko w zakresie w jakim pobierają one opłaty (daninę publiczną) na podstawie decyzji administracyjnej za pobyt w Domu - potwierdziły sądy administracyjne, już w co najmniej dwóch orzeczeniach, tj.:

1. WSA w Warszawie w wyroku z 22 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3092/11) oraz

2. WSA w Krakowie w wyroku z 6 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 462/13).

W związku z powyższym, gminny dom pomocy społecznej w zakresie w jakim pobiera na podstawie decyzji administracyjnej opłaty od pensjonariuszy tego domu (tekst jedn.: od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), nie jest obowiązany do stosowania kasy rejestrującej. Oznacza to, iż opłaty te korzystają z wyłączenia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Co się tyczy opłaty za leki, jako dopłaty powyżej limitu ceny, które są pobierane od pensjonariuszy, to należy wyjaśnić, iż:

Dom Pomocy, w ramach usług opieki społecznej świadczonych mieszkańcom zapewnia im leki za częściową odpłatnością. Usługi świadczone przez Dom Pomocy składają się z wielu usług cząstkowych, których nie można traktować jako usług odrębnych. W skład usług opieki społecznej wchodzą m.in. usługi bytowe, opiekuńcze a także wspomagające, wynikające z indywidualnych potrzeb każdego mieszkańca. Tym samym należy uznać, że w skład usług opieki społecznej świadczonych przez Dom Pomocy wchodzi również umożliwienie i udostępnienie opieki zdrowotnej wraz z lekami zaordynowanymi jego mieszkańcom. Wobec tego, częściową odpłatność za leki, ponoszoną przez mieszkańców należy zrównać z odpłatnością, którą ponoszą w związku z pobytem w Domu Pomocy. Nie można bowiem uznać, że Dom Pomocy pośredniczy w zakupie leków. Pośrednictwo takie nie jest możliwe przy lekach zapisanych przez lekarza indywidualnemu pacjentowi (pensjonariuszowi Domu Pomocy).

Reasumując:

Domu Pomocy - jako jednostki budżetowej Miasta - nie obowiązuje prawny nakaz stosowania kas rejestrujących. A to z uwagi na to, iż opłaty mieszkańców (pensjonariuszy) za pobyt w ww. Domu (wraz z opłatami za leki) pobierane są w reżimie publicznoprawnym.

Należy zatem podkreślić, iż brak obowiązku stosowania kasy rejestrującej wynikać może z dwóch przyczyn. Po pierwsze: z wyłączenia z obowiązku ich stosowania, i po drugie: ze zwolnienia z obowiązku ich stosowania.

Ta pierwsza przyczyna jest spowodowana tym, iż opłaty, które podmiot publiczny pobiera w reżimie publicznoprawnym, są wyłączone zarówno z podatku VAT, jak i spraw z nim związanych, tj.m.in. prowadzenia kasy rejestrującej. Przesądza o tym brak zawieranych w tym celu jakichkolwiek umów cywilnoprawnych. Wówczas wysokość kwot osiąganych z tytułu takich opłat pobieranych w reżimie publicznoprawnym, nie ma żadnego wypływu na jakikolwiek limit ustalany dla różnorakich celów związanych z rozliczeniami z VAT. W tym m.in. nie wpływa na limit ustalony dla celów zwolnień z kas rejestrujących. Tylko i wyłącznie dla zwolnień z obowiązku stosowania kasy rejestrującej został ustalony limit. Ponadto mimo przekroczenia tego limitu, zwolnienia z kasy rejestrującej obowiązują w szerszym zakresie, tj. zgodnie ze składającym się obecnie z 48 pozycji wykazem zwolnień z kas rejestrujących. Stanowi on załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów wydanego w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przepisy

* art. 15 ust. 6 ustawy o VAT;

* kolejne wersje rozporządzeń Ministra Finansów w sprawie zwolnień z kas rejestrujących - obowiązujące w poprzednich latach kalendarzowych, ustalające roczny limit zwolnień od ich stosowania oraz wykaz czynności zwolnionych od ewidencjonowania na kasach rejestrujących (bez względu na limit).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie wyłączenia z obowiązku rejestracji przy użyciu kasy rejestrującej odnośnie pobieranych opłat za pobyt (łącznie z opłatami za leki) jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ww. ustawy. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z treści wskazanego wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz mieszkańców - pensjonariuszy (zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej). Osoby te korzystają z pomocy w zakresie potrzeb bytowych i wspomagających. Mieszkaniec domu, za pobyt i leki powyżej limitu ceny, wnosi opłatę do kasy domu.

Z analizy przywołanego art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną - co do zasady - w sytuacji kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W świetle powyższych rozważań i przedstawionych okoliczności należy stwierdzić, że w niniejszych okolicznościach bezpośrednim odbiorcą usług jest mieszkaniec domu, który korzysta z usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Mieszkaniec wnosi do "zwykłej" kasy Domu Pomocy wpłaty za pobyt i leki. Zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę dotyczące świadczenia usług w zakresie potrzeb bytowych i wspomagających spełniają definicję świadczenia usług wymienioną w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, które z uwagi na ich odpłatność podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Jednakże określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podatnik.

Na mocy art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z art. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.) sektor finansów publicznych tworzą m.in.:

* organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;

* jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;

* jednostki budżetowe.

Jednostkami budżetowymi - w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W niniejszych okolicznościach Wnioskodawca, co sam wskazuje, jest jednostką budżetową. Zatem Wnioskodawca nie korzysta z wyłączenia określonego w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest organem władzy publicznej lub urzędem obsługującym ten organ.

Wnioskodawca swoją działalność wykonuje na podstawie ustawy o pomocy społecznej oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy w sprawie domów pomocy społecznej. Jako jednostka budżetowa Miasta świadczy na rzecz mieszkańców usługi pomocy społecznej przyznawane decyzją administracyjną. Wnioskodawca pobiera opłaty z tytułu zapewnienia pobytu w Domu Pomocy oraz za leki jako dopłata powyżej limitu ceny. Wpłaty te przyjmuje od swoich pensjonariuszy, czyli od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Przy czym, do odpłatności za leki zobowiązani są mieszkańcy Domu Pomocy na podstawie faktur wystawianych przez apteki.

Tak więc w analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (zapewnienie pobytu), które jest wykonywane z nakazu organu (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji, dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności. Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnej osoby (pensjonariusza), która za te czynności dokonuje opłaty w określonej decyzją wysokości. Możliwe jest zatem zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy). Przy czym, Wnioskodawca w zakresie, w jakim realizuje ww. zadania nie jest objęty regulacją przepisu art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, czynności świadczone przez Wnioskodawcę spełniają definicję świadczenia usług określoną w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i Wnioskodawca w zakresie tych czynności nie korzysta z wyłączenia z grona podatników podatku od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy stwierdzające, że korzysta wyłączenia z obowiązku stosowania kasy rejestrującej, bez względu na łączną roczną sumę tych opłat, pobieranych bezpośrednio od mieszkańców opłat za pobyt w Domu, ustalonych decyzjami administracyjnymi (łącznie z opłatami za leki, jako dopłaty powyżej limitu ceny) należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych wyroków WSA w Warszawie w wyroku z 22 sierpnia 2012 r. (sygn. akt III SA/Wa 3092/11) oraz WSA w Krakowie w wyroku z 6 czerwca 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 462/13 należy wskazać, że nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy wskazać, że z wyroków tych nie należy wyciągać wniosku o ukształtowaniu się określonej linii orzeczniczej. Kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających. Przy czym, należy zauważyć, że orzeczenie WSA w Krakowie z 6 czerwca 2013 r. o sygn. I SA/Kr 462/13 jest orzeczeniem nieprawomocnym.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w zakresie objętym pytaniami 2 i 3 złożonego wniosku, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.